Inderdaad. Een beetje raar gebeuren dat de media de premiers al heeft uitgezocht.quote:Op zondag 23 mei 2010 12:46 schreef Monidique het volgende:
Belachelijk. Vier mensen. Een goed voorbeeld van hoe media de verkiezingen vormen.
Ze hadden het bij de grote drie moeten houden. Wilders hoort niet bij de gevestigden. Bovendien verstoort zijn aanwezigheid de verhouding tussen links en rechts in het debat.quote:Op zondag 23 mei 2010 14:37 schreef Supersoep het volgende:
Ik vind een debat tussen 4 personen toch een stuk interessanter dan een hele groep van 8, biedt meer ruimte om even 1 op 1 te blijven tijdens discussies. Maar dan nog, dan is het wel eerlijk om een dag later ook de overige kandidaten op te stellen tegenover elkaar.
LOL, inderdaad, een schilderij van Wilders.quote:Op zondag 23 mei 2010 14:51 schreef RodeBril het volgende:
Wilders als Minister President
[ afbeelding ]
Laten we allemaal duimen dat de rechts van het midden een keertje teamuppen en met zijn drieen de theedrinker klein maken.quote:Op zondag 23 mei 2010 17:10 schreef Toad het volgende:
@TheDutchHero
Meer dat laatste tegenwoordig.
http://www.rtl.nl/compone(...)rsdebat_-op-rtl4.xml
Frits zegt dat hij een duidelijk winnaar verwacht en misschien iemand die door het ijs gaat zakken.
3 tegen 1 is triest....vroeger op het schoolplein al.quote:Op zondag 23 mei 2010 17:22 schreef RodeBril het volgende:
[..]
Laten we allemaal duimen dat de rechts van het midden een keertje teamuppen en met zijn drieen de theedrinker klein maken.
Nu zijn ze 1 keertje in de meerderheid in een debat daar moeten ze genadig gebruik van maken en die theedrinken helemaal uitlullen zonder ook maar 1 moment van rust.
Dan zal een aanzienlijk deel van de zwevende kiezers voor 1 van de 3 stemmen en zeker niet voor een theedrinker die niks anders uit zijn mond krijgt dan "oh maar deze vraag beantwoord ik niet het gaat er om wat de mensen willen" en is een rechtse coalitie een feit!
Job was blij dat de schooldag afgelopen was. Uren lang hadden Mark, Geert en Jan-Petertje hem aan zitten kijken in de klas. Er zwaaide wat voor Job, zoveel is duidelijk. Voorzichtig sloop hij door de achterdeur van de school naar buiten, zijn tasje over de schouder, het zweet druppelend op zijn voorhoofd. Als ze hem nou maar niet zouden zien! Het zou niet de eerste keer zijn dat ze iemand in elkaar sloegen. Hun laatste slachtoffer, Woutertje Bos, is nu al een maand thuis. Mevrouw Bos vertelde dat hij hard moest huilen en Woutertje speelt nu enkel nog met poppen. Maar Job zag dit keer niemand. Met een gerust hart liep hij verder ...quote:Op zondag 23 mei 2010 18:43 schreef Kingstown het volgende:
[..]
3 tegen 1 is triest....vroeger op het schoolplein al.
quote:Op zondag 23 mei 2010 19:38 schreef Dichtpiet. het volgende:
[..]
Job was blij dat de schooldag afgelopen was. Uren lang hadden Mark, Geert en Jan-Petertje hem aan zitten kijken in de klas. Er zwaaide wat voor Job, zoveel is duidelijk. Voorzichtig sloop hij door de achterdeur van de school naar buiten, zijn tasje over de schouder, het zweet druppelend op zijn voorhoofd. Als ze hem nou maar niet zouden zien! Het zou niet de eerste keer zijn dat ze iemand in elkaar sloegen. Hun laatste slachtoffer, Woutertje Bos, is nu al een maand thuis. Zijn moeder vertelde dat hij hard moest huilen en Woutertje speelt nu enkel met poppen. Maar Job zag dit keer niemand. Met een gerust hart liep hij verder ...
"Hé, Job", hoorde hij opeens een stem achter zich roepen. Het was Mark, grijnzend van oor tot oor. "Ik hoorde dat je opstel niet zo goed ging bij meester Teulings." "Ja," gniffelde Jan-Petertje, de klassenboekdrager. "Je moest hem nog een keer overdoen, he? Dat is toch zo Job? Je moest hem toch nog een keer over doen? .... Toch?" Mark vervolgde: "Wanneer krijgen we het definitieve opstel te zien?" Geert was er dan niet bij, maar desalniettemin raakte Job in paniek. Tegelijkertijd voelde Job jaloezie. "Zeg, Jan-Petertje" fluisterde Job. "Wanneer laat je eens iemand anders dat klassenboek dragen? Dit is al je vierde keer." Maar Jan-Petertje lachte alleen maar.
Plots stond er iemand achter Job. "De meester staat anders altijd aan jouw kant Job en zelfs dan lukt het je niet om een goed opstel te schrijven?" Job zag een grijnzende Geert die op z'n schouder klopte en werd bang. "Precies, Geert!" zei Mark aarzelend. Want eigenlijk waren Mark en Jan-Petertje ook een beetje bang voor Geert. Meelopers, dacht Job. "Waar was Woutertje tijdens de krokusvakantie, Job?" vroeg Jan-Petertje. "We zouden de asielzoekerskinderen uit de Uruzganstraat in elkaar slaan. En plots was Woutertje weg!"
"Hij moest om half 6 thuis zijn," stamelde Job. Mark trok het tasje van Job van zijn rug. "Au!" schreeuwde Job. "Blijf af!" Mark lachte en opende de gesp van het tasje. "Blijf af? Waarom?" zei Geert. "Dat is van mij!" zei Job. "Volgens jouw vader moeten we alles eerlijk delen!" Mark keerde de tas ondersteboven. "Eens kijken wat jij allemaal te delen hebt," zei Mark en kieperde de tas leeg. Een drinkbeker van Disney stuiterde over het trottoir. "Alladin!" wees Jan-Petertje. "Zie je dat Geert? Hij heeft een Alladin-beker. Zie je dat? Geert? Zie je dat? Het is Alladin! .... Toch?" "Hou je mond, JP" zei Geert. Geert liep langzaam naar de drinkbeker, pakte het op en keek met een strakke blik naar de beker, alsof hij een dode rat had opgepakt.
"Wat is er mis met een Bassie-en-Adriaan-beker, Job?" Job zweeg. "Je hoort me wel." Een traan rolde over Jobs wang. "Waarom heb jij een beker van Alladin? Ben jij soms vriendjes met de asielzoekers? Waarom heb jij geen Bassie-en-Adriaan-spullen zoals de rest van de school?" Job griste al zijn spullen bij elkaar en stopte het weer terug in de tas. "Geef .... geef m'n buh-buh-beker terug," snikte Job. Maar Geert staarde Job alleen maar aan. Mark rende op Job af en gaf hem een duw. "Hahahaha," lachte Jan-Petertje. Maar Geert lachte niet. "Harder," fluisterde hij. "Harder." Job kreeg nog een duw, maar dit keer kon hij zijn evenwicht niet bewaren. Pats! Job proefde een mengsel van bloed en gruis in zijn mond. Geert kwam naast hem staan. Job voelde een voet tegen zijn hoofd en het werd donker.
Het is wat de mensen willen zien blijkbaar. Als dat niet zo was zou er niemand kijken en kunnen ze geen reclame verkopen. Het zijn dus eigenlijk de kijkers die het zo vormen en niet de media an sich.quote:Op zondag 23 mei 2010 12:46 schreef Monidique het volgende:
Belachelijk. Vier mensen. Een goed voorbeeld van hoe media de verkiezingen vormen.
Ja.quote:Op zondag 23 mei 2010 19:39 schreef Kingstown het volgende:
[..]
Als je het zelf bedacht en getypt hebt....chapeau!
Dat is theoretisch allemaal heel leuk bedacht. Theoretisch. Praktisch gezien niet. Je weet niet wat ze 'blijkbaar' willen, je gokt het. Verder zijn media geen willoze slaven, maar doen ze zelf wat ze zelf doen. Dit is de keuze van RTL. Om allerlei redenen, en misschien is kijkcijfers wel een heel grote -dat ze denken dat acht te veel is-, maar het is RTL die de keuze maakt. En ik vind het een onverantwoorde keuze.quote:Op zondag 23 mei 2010 19:44 schreef Boze_Appel het volgende:
[..]
Het is wat de mensen willen zien blijkbaar. Als dat niet zo was zou er niemand kijken en kunnen ze geen reclame verkopen. Het zijn dus eigenlijk de kijkers die het zo vormen en niet de media an sich.
Jouw 'vormen' is geen gok, dat weet je blijkbaar?quote:Op zondag 23 mei 2010 19:52 schreef Monidique het volgende:
[..]
Dat is theoretisch allemaal heel leuk bedacht. Theoretisch. Praktisch gezien niet. Je weet niet wat ze 'blijkbaar' willen, je gokt het. Verder zijn media geen willoze slaven, maar doen ze zelf wat ze zelf doen. Dit is de keuze van RTL. Om allerlei redenen, en misschien is kijkcijfers wel een heel grote -dat ze denken dat acht te veel is-, maar het is RTL die de keuze maakt. En ik vind het een onverantwoorde keuze.
OMFG dit is geniaalquote:Op zondag 23 mei 2010 19:38 schreef Dichtpiet. het volgende:
[..]
Job was blij dat de schooldag afgelopen was. Uren lang hadden Mark, Geert en Jan-Petertje hem aan zitten kijken in de klas. Er zwaaide wat voor Job, zoveel is duidelijk. Voorzichtig sloop hij door de achterdeur van de school naar buiten, zijn tasje over de schouder, het zweet druppelend op zijn voorhoofd. Als ze hem nou maar niet zouden zien! Het zou niet de eerste keer zijn dat ze iemand in elkaar sloegen. Hun laatste slachtoffer, Woutertje Bos, is nu al een maand thuis. Mevrouw Bos vertelde dat hij hard moest huilen en Woutertje speelt nu enkel nog met poppen. Maar Job zag dit keer niemand. Met een gerust hart liep hij verder ...
"Hé, Job", hoorde hij opeens een stem achter zich roepen. Het was Mark, grijnzend van oor tot oor. "Ik hoorde dat je opstel niet zo goed ging bij meester Teulings." "Ja," gniffelde Jan-Petertje, de klassenboekdrager. "Je moest hem nog een keer overdoen, he? Dat is toch zo Job? Je moest hem toch nog een keer over doen? .... Toch?" Mark vervolgde: "Wanneer krijgen we het definitieve opstel te zien?" Geert was er dan niet bij, maar desalniettemin raakte Job in paniek. Tegelijkertijd voelde Job jaloezie. "Zeg, Jan-Petertje" fluisterde Job. "Wanneer laat je eens iemand anders dat klassenboek dragen? Dit is al je vierde keer." Maar Jan-Petertje lachte alleen maar.
Plots stond er iemand achter Job. "De meester staat anders altijd aan jouw kant Job en zelfs dan lukt het je niet om een goed opstel te schrijven?" Job zag een grijnzende Geert die op z'n schouder klopte en werd bang. "Precies, Geert!" zei Mark aarzelend. Want eigenlijk waren Mark en Jan-Petertje ook een beetje bang voor Geert. Meelopers, dacht Job. "Waar was Woutertje tijdens de krokusvakantie, Job?" vroeg Jan-Petertje. "We zouden de asielzoekerskinderen uit de Uruzganstraat in elkaar slaan. En plots was Woutertje weg!"
"Hij moest om half 6 thuis zijn," stamelde Job. Mark trok het tasje van Job van zijn rug. "Au!" schreeuwde Job. "Blijf af!" Mark lachte en opende de gesp van het tasje. "Blijf af? Waarom?" zei Geert. "Dat is van mij!" zei Job. "Volgens jouw vader moeten we alles eerlijk delen!" Mark keerde de tas ondersteboven. "Eens kijken wat jij allemaal te delen hebt," zei Mark en kieperde de tas leeg. Een drinkbeker van Disney stuiterde over het trottoir. "Alladin!" wees Jan-Petertje. "Zie je dat Geert? Hij heeft een Alladin-beker. Zie je dat? Geert? Zie je dat? Het is Alladin! .... Toch?" "Hou je mond, JP" zei Geert. Geert liep langzaam naar de drinkbeker, pakte het op en keek met een strakke blik naar de beker, alsof hij een dode rat had opgepakt.
"Wat is er mis met een Bassie-en-Adriaan-beker, Job?" Job zweeg. "Je hoort me wel." Een traan rolde over Jobs wang. "Waarom heb jij een beker van Alladin? Ben jij soms vriendjes met de asielzoekers? Waarom heb jij geen Bassie-en-Adriaan-spullen zoals de rest van de school?" Job griste al zijn spullen bij elkaar en stopte het weer terug in de tas. "Geef .... geef m'n buh-buh-beker terug," snikte Job. Maar Geert staarde Job alleen maar aan. Mark rende op Job af en gaf hem een duw. "Hahahaha," lachte Jan-Petertje. Maar Geert lachte niet. "Harder," fluisterde hij. "Harder." Job kreeg nog een duw, maar dit keer kon hij zijn evenwicht niet bewaren. Pats! Job proefde een mengsel van bloed en gruis in zijn mond. Geert kwam naast hem staan. Job voelde een voet tegen zijn hoofd en het werd donker.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |