Omdat het in
Een bang hondje een beetje overging in honden die andere honden pakken, en ik zelf wel benieuwd ben naar jullie verhalen en ervaringen hiermee, wil ik hier wel weer eens een topic over openen.
Ondeugend heeft zo'n ervaring met een herder gehad
quote:
Op vrijdag 21 mei 2010 11:41 schreef ondeugend het volgende:Mijn toenmalige pup werd ook zo uit het niets even op zijn plaats gezet door een herder. In het bos op een pad deden ze elkaar ontmoeten en snuffelen. Leek allemaal goed te gaan ook. Ik had even met de baas van de herder gepraat en kijk opzij... zie ik mijn pup omsloten door de bek van de herder.

Jack Russelpupje verdwijnt bijna in de bek van een herder. Ik bedacht me niet en ging boven de herder staan en trok hem bij zijn wangen omhoog en duwde hem opzij. Bleek dat hij niet gebeten had maar een soort van dominantie wilde tonen... dus alleen de bek er overheen. Doet ie anders nooit hoor. zegt de baas.
Mijn pup zette het met alarmsignalen op een lopen.. en sindsdien zijn ook voor haar herders en andere grote honden taboe.
Ow ja voor TS.
Loop niet achter hem aan te vangen maar loop juist weg van je hondje... vooropgesteld dat ie geen kilometers ver weg kan lopen natuurlijk. Als het goed is bedenkt ie zich en remt omdat baas niet achter hem aan komt.
En Childintime ook
quote:
Op zaterdag 22 mei 2010 02:12 schreef childintime het volgende:Ja, vele honden hebben een "herdershondtrauma"

Vaak noemen de baasjes het "spelen". Maar voor een hondje met het formaat als die van mij is dit geen spelen meer. Als er ineens uit het niets een kerel van 3 meter groot en 200 kilo met grof geweld op mij duikt, dan hou ik daar ook een trauma van over. En het wonderlijke van dit typische Duitse/ Hollandse/ Mechelse Herdergedrag is dat ze zoiets nooit bij een hond van eigen formaat of groter doen. Dan lopen ze met een boogje eromheen en doen net alsof ze die hond niet zien......
Dat weglopen (andere kant oplopen) doe ik ook weleens met mijn hondje (als hij bv weg wil lopen omdat'ie een herdershond aan ziet komen

), maar bij een pup is dat best eng. Je weet niet of zijn angst voor de hond groter is dan zijn angst om jou kwijt te raken en of hij dan weet waar hij naartoe moet. Mijn hondje loopt dan gewoon door de bosjes met een omweg, maar ik weet niet of een pup dat al zal doen.
Het was ook gek van de week. Ik had heel die hond niet gezien, er liepen mensen in en uit dat huis om een auto in te laden en toen ik omkeek omdat hondje niet meer mee liep lag'ie op zijn rug onder een andere hond. Jammer wel, want voor de Witte Herdershonden (Zwitserse herdershonden) was hij nou juist niet bang. Er lopen er een aantal op de hei en ze zijn meestal wat gereserveerd en teruggetrokken, ze bemoeien zich meestal niet zo met andere honden, fijne honden met sociaal gedrag (net zoals Tervuerense Herdershonden of Groenendaelers). Dit was ook geen rasechte, hij (of zij) had op de rug allemaal zwart/grijze spikkels. Misschien een kruising Witte herder/ Mechelse of Hollandse Herder...?
Het is voor mij ook geen vreemde gewaarwording. Ik heb altijd de zachtaardigste honden, en zij worden altijd gegrepen. Max(rip

) werd gepakt door een friese stabij of iets wat er op lijkt, en Charlie is de laatste keer gepakt door een Labrador (!)
De stabij zat toentertijd aan zo'n lijn die je langer kunt maken. 't Jonge kind van de eigenaar hield dat beest vast in het winkelcentrum, en zij kon hem natuurlijk niet aan en liet de lijn lopen. Wij liepen gewoon langs, minding our business en ineens had Max die Stabij in zijn achterwerk hangen. De dierenarts zit daar vlakbij en de eigenaar kwam al gauw. Ja, dit deed hij wel vaker. En funny story (zo vertelde ze het) die hond kon met geen andere reu overweg (hier viel niets overweg te gaan, hij had gewoon kunnen blijven zitten) maar met Retrievers ging het altijd geweldig! Ja, tot wij langsliepen dus. Dat beest hing dus constant in andere honden en is daar lekker mee door gegaan.
Bij Charlie was het dus een loslopende Labrador. Labrador was los aan een kant van de vijver, wij kamen van de andere kant, Charlie was aangelijnd. Die Labrador komt naar ons toe dus ik ging ervan uit dat die hond okay was, anders zou je hem immers niet los laten. Hij drukt zijn neus tegen die van Charlie, en voor ik er erg in heb ligt hij bovenop Charlie. Charlie constant onderdanig en een minuut later lag die Lab nog bovenop hem

bl abla bla bla de baas deed niets. Toen hij er eenmaal van af was vloog Charlie 10 meter achteruit, en de baas vond dan maar dat mijn hond niet met anderen kon waarop hij hem gelijk weer los liet lopen. Gezellig.
Ondertussen ben ik nog wel veel vaker honden tegengekomen die niet bepaald aardig te noemen zijn. Eén hond en eigenaar spannen de kroon. Een bruine lab (ja, alweer). De eigenaar heeft dat beest altijd los tot er anderen aankomen, dan lijnt hij hem gauw aan en niet zonder reden. Ik heb nog nooit een hond zo vals en gemeen gezien zoals dat beest. Ze liepen langs mij dus ik wilde de man begroeten. Ik kreeg de H van hallo er nog niet uit of dat beest werd wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiild. Leuk dus dat hij hem altijd los heeft, je zou hem voor een bocht maar tegen komen, no way dat hij hem dan op tijd aangelijnd krijgt.
Oh, ik heb zo'n ontzettende hekel aan mensen die hun hond niet kunnen opvoeden en hem toch los laten. Ik heb Charlie nog niet perfect onder appèl, dus ik laat hem ook nog niet los al zouden hij en ik dat beide leuker vinden. Ik zou nooit zeggen dat mijn hond nooit iets doet, maar op het moment heb ik geen reden tot denken dat hij iets zou doen. Ik laat hem niet los omdat hij andere honden nog te leuk vindt om dan naar mij te luisteren. Ik wil andere mensen geen last bezorgen zoals ik die wel krijg. Maar goed, zij krijgen dan een speelse hond in plaats van een valse, maar dan nog wil ik het niet.
Enfin, er zullen veel m ensen zijn met zulke ervaringen. Ik wil die ervaringen graag lezen en ik ben ook benieuwd naar bepaalde oplossingen. 't Is toch te belachelijk voor woorden dat je niet normaal je hond uit kunt laten
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.