(De geest die het lichaam ziek maakt)
Met PsyQ heb ik geen ervaring. Weet wel dat het een vrij nieuwe organisatie is die pas de afgelopen paar jaren op is gekomen. Kan voor en nadelen hebben. Denk aan nieuwe inzichten/visies op zorg. Maar ook kunnen er opstartprobleempjes zijn. Waarom wordt gekozen voor PsyQ?
Succes trouwens!
-Edit- Ik heb net even op de site gekeken. Heet inderdaad traject Somatiek & Psyche. Het plaatje wat ze schetsen ziet er behoorlijk uitgebreid uit. Wel opmerkelijk dat de pagina FAQ volledig leeg is. Niemand stelt vragen of de website wordt niet goed bijgehouden
Kijk anders zelf ook even (als je dat al niet gedaan hebt natuurlijk)
http://www.psyq.nl/Programma/Somatiek-en-Psyche
Waarom er precies voor hun gekozen word weet ik niet, maar ik ben nooit meer hersteld van pfeiffer en de internist kan me niet verder helpen. De psycholoog ook niet omdat het niet tussen mijn oren vandaan komt.
Het kan zijn dat de verwijzende instantie goede ervaringen heeft gehad met PsyQ maar het kan ook allerlei andere redenen hebben natuurlijk.
Het moet ergens zitten, is het niet het lijf dan is het je psyche en visa versa of allebij tegelijkertijd. Geen makkelijke materie die mensen he?!
Komt nu allemaal huis, tuin en keuken psychologie bij me naar boven maar dat is je vraag niet. Iemand hier moet vast wel ervaring hebben met deze instantie
Succes ermee in iedergeval!
Ben benieuwd naar de getuigenissen van ervaringsdeskundige lezers
Ik ben ook benieuwd...
quote:Als ik het zo hoor word het dus een soort cognitieve gedragstherapie. deze heb ik zelf ook gehad voor hetzelfde probleem. Het enige wat ik ervan geleerd heb is mijn lichaam en mijn klachten te accepteren, maar zeer zeker niet dat ze weg zijn, meer hoe ik ermee om ga (bv minder werken, meer rusten, meer regelmaat, doelen stellen en deze halen)Op donderdag 20 mei 2010 22:22 schreef Surf_Bunny het volgende:
Ze gaan er nog wel van uit dat de oorzaak lichamelijk is, het is er meer op gericht dat ik er mee om moet leren gaan en weer een leven moet proberen op te bouwen, tenminste zo werd het mij uitgelegd.
ikzelf heb het nu trouwens 11 jaar, op mijn 15de geconstateerd en toen ben ik behandeld in het Radboudt op de Chronisch vermoeidheids afdeling voor kinderen (gespecialiseerd in CVS bij kinderen, maar ze hebben ook een afdeling voor volwassenen). hier kijken ze eigenlijk naar het volledige plaatje, lichamelijk, maar ook psychologisch wat er mis kan zijn. voor meer info (ook al is de behandeling bij mij al lang geleden) kan je me altijd pm'en
Mag ik vragen hoe jij uiteindelijk de balans hebt gevonden tussen inspanning en rust? Ik heb samen met die psycholoog al vanalles geprobeerd maar niks werkt.
En wat hield die behandeling in het radboudt allemaal in ?
Bleek dat ik gewoon lui was
, nee hoor geintje (ben wel lui hoor), ik hoop dat ze de oorzaak snel vinden.quote:balans tussen inspanning en rust, eigenlijk vooral naar je lichaam luisteren. dus ja ik werk (24 uur in de week) maar de andere dagen slaap ik in de middag) en ik ga heel soms stappen, maar dan hou ik er al rekening mee dat ik bv kan zitten en niet hoef te staan, en dat ik daar een paar weken last van ga hebben. en dat is eigenlijk vooral wat ik daar heb geleerd. accepteer dat een inspanning een consequentie heeft en leer ermee leven maar blijf wel dingen doen.
hmm cognitieve gedragstherapie had ik hiervoor dus al
Mag ik vragen hoe jij uiteindelijk de balans hebt gevonden tussen inspanning en rust? Ik heb samen met die psycholoog al vanalles geprobeerd maar niks werkt.
En wat hield die behandeling in het radboudt allemaal in ?
en wat verder voor mijzelf heel goed hielp, en nog steeds helpt is doelen stellen. toen de behandeling begon starte voor mij ook het examenjaar. mijn eerste doel was daardoor: mijn examen halen (wat op dat moment eigenlijk niet haalbaar was omdat ik maar 2 uurtjes per week naar school ging en verder sliep). dit heb ik toen gehaald. daarna wou ik op vakantie naar het buitenland. heb hierdoor een maand of 2 full time gewerkt (daarna was ik wel volledig gesloopt, maar ik ging wel op vakantie).
in het radboudt zelf was het voor mij veel testen en formulieren invullen, maar ook elk mogelijk bloedonderzoek krijgen. hier is bv wel uitgekomen dat mijn adrenalinegehalte constant te hoog is. (adrenaline werkt bij zo dat je als het nodig is (bv. aangevallen worden en andere dingen) je meer energie krijgt maar daarna veel vermoeider bent. doordat het bij mij constant hoog is heb ik de energie niet maar de moeheid wel).
verder documenteerden ze ook je dagpatroon, dit door uit mijn hoofd 3 weken lang een kastje om je enkel te hebben die je bewegingen monitoort, en alleen bij douchen/bad mocht deze af. dit is in het begin gedaan, halverwege en aan het einde, om te bekijken of er resultaat was.
ik weet wel dat het radboudt ziekenhuis zelf vooral op cognitieve gedragstherapie concentreerd. als het goed is zit er in het ziekenhuis in utrecht ook een behandelcentrum die een combinatie maakt van gedragstherapie, fysieke therapie en medicijnen maar zo heeft elk ziekenhuis een andere methode.
wat ik wel weet is dat het radboudt heeft ook hersenscans heeft gemaakt waaruit voort kwam dat CVS patienten vaak minder grijze hersenstof aanwezig hebben. volgens mij zijn ze hier ook nog verder onderzoek naar aan het starten.
maar over regelmaat gesproken, ik moet morgen werken dus ga nu richting mijn bed. als je nog meer vragen hebt zal ik ze morgenavond voor je beantwoorden
. Ik werk nu ook s ochtends en dan s middags slapen, maar de moed zakt me zo langzamerhand in de schoenen. Vooral in financieel oogpunt maak ik me zorgen, ik kan maar 2 uur p dag werken dus ik woon waarschijnlijk de eerstkomende 10 jaar nog thuis
Zonder officiele diagnose valt er helemaal niets te regelen qua uitkering oid voor zover ik weet. Of is het jou wel gelukt?quote:allereerst sorry voor de late reactie, na het werk onverwacht in slaap gevallen en net weer wakker geworden, iets wat nou niet echt goed is voor je lichaam, gelukkig is het weekeind dus kan ik lekker bijtanken.
bedankt voor je antwoord, ik lag ook alweer braaf in bed
Ik werk nu ook s ochtends en dan s middags slapen, maar de moed zakt me zo langzamerhand in de schoenen. Vooral in financieel oogpunt maak ik me zorgen, ik kan maar 2 uur p dag werken dus ik woon waarschijnlijk de eerstkomende 10 jaar nog thuis
ik begrijp zelf volledig wat je bedoelt met de moed die in je schoenen gezakt is. op het ergste punt was ik 2 uurtjes per dag wakker en sliep ik de rest, en dan ben je ook niet super blij. ook merk je op dat moment pas wie je vrienden zijn (zeker als puber valt dit dan wel op). bij mij hebben die doelen mij daar wel heel erg mee geholpen, maar vooral ook iets doen als je het graag wil. als jij wil parachutte springen, gewoon doen, al kost het je een paar weken bij komen. blijf vooral genieten van de mooie dingen!
ikzelf werk nu 24 uur in de week en heb het geluk dat ik getrouwd ben met mijn man, die mij hierin volledig geaccepteerd heeft en er eigenlijk voor zorgt dat ik niet meer bij mijn ouders woon. dit vooral door het gezamelijke inkomen van ons. dus geen verdere uitkering voor mij. ikzelf heb dan wel de officiele diagnose CVS maar ik weet dat dit niet voldoende is om een uitkering te ontvangen, of dat het zeer moeilijk is.
www.chronischevermoeidheid.org