Een hernia (met ischias), en dat doet pijn!!

ondertussen zit de pleister er sinds 13.00 uur op en het werkt gewoon totaal nog niet... Schijnt dat pas na 8 uur het effect merkbaar is en dat volledig effect pas na 3 dagen te verwachten is. En ik ondertussen m'n plas maar ophouden om niet naar de wc te hoeven lopen Als het goed is krijg ik straks in ieder geval een capsule die ik in kan nemen om nu direct pijn te verlichten, ik ben benieuwd.

quote:

Op vrijdag 21 mei 2010 23:00 schreef starla het volgende:
Hebben ze echt fentanylpleisters voorgeschreven?

ahum

Ik snap niet waarom ze zo moeilijk doen over Lyrica en aanverwante middelen.

Ik heb butrans 5mcg/uur pleisters gekregen (voorgeschreven door neuroloog van rugpoli twente), en dat moest een week blijven zitten. Maar nadat ik gistermiddag rond 4uur nog steeds geen enkel effect voelde heeft mijn vader met de apotheek gebeld en met de HA om te vragen hoe lang het duurde voor je iets zou merken en of ik iets kon krijgen om die periode te overbruggen. Bleek dat het minimaal 8 uur zou duren voor je zo'n pleister voelt, en dat het 3 dagen (!) duurt voor het volledig effect heeft. Op dat moment ging ik een klein beetje door het lint (voorzichtig, want anders deed het teveel pijn ) omdat er meerdere malen was gevraagd om pijnstilling, er duidelijk spoed bij was en ik dan %^*(^&* iets krijg wat zo ontzettend lang duurt voor het werkt!

Gelukkig heeft de HA toen capsules voorgeschreven, oxynorm 5mg. Daar mocht ik er max 3 van per dag. 1,5 uur nadat ik er daar eentje van had genomen voelde ik me alleen duf en had ik wel nog steeds pijn, en na nog een keer bellen met de HA mocht ik er ook 2 per keer slikken. Nou, halleluja! Eindelijk pijnvrij! Helaas werd ik er ook erg suf van en viel zowat in slaap, en werkte het effect maar 3 uurtjes... 's avonds 11u nog 2 capsules, om 2u wakker geworden en weer 2 capsules en om 5 uur weer wakker geworden. Toen maar even besloten pijn te lijden want wilde ze niet slikken alsof het paracetamolletjes waren... Half 9 vanochtend weer HA gebeld en mocht er weer 2 slikken. Daarna is hij langs gekomen en heb nu Oxycontin 20mg, 2x per dag en daarbij Oxynorm 10mg capsules max 4 per dag voor als de pijn erg heftig is. Ook nog diclofenac (tegen ontsteking) met omeprazol (tegen maagklachten) en natuurlijk laxeermiddel. De pleisters hadden volgens hem geen toegevoegde waarde en die mochten dus weg. Al met al heb ik nu een indrukwekkende verzameling medicatie naast m'n bed staan.

Maar, positief nieuws: ik heb het gevoel dat ik ietsje minder pijn heb (ook tussen de pijnstillers door) dus hoop het al weer snel af te kunnen bouwen. Is ook wel net zo prettig, want voel me wat misselijk en erg moe door de pillen. Nu hopen dat het snel beter wordt dus...

update(je) voor geïnteresseerden: het is eigenlijk allemaal heel snel gegaan hier, ik ben inmiddels opgenomen (woensdag middag), geopereerd (gistermiddag) en nu al weer thuis. Ik was echt ontzettend zenuwachtig en gespannen voor de operatie, had daardoor o.a. een hoge bloeddruk en voelde me echt kut. Was door alle pijn al een week niet meer naar de wc geweest

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Allemaal niet leuk dus.

Maar, na de operatie voelde ik me al stukken beter! De pijn in mijn been was helemaal weg, ik heb op dit moment ook alleen nog een beetje pijn aan het wondje in mijn rug. Ik kan zelfs al weer lopen en staan zonder pijn, en ben gelukkig weer lekker thuis in m'n bedje in de woonkamer. Omdat het een endoscopische operatie was gaat het herstel als het goed is snel. De eerste twee weken moet ik heel langzaam opbouwen met alles, vooral lopen. Met zitten mag ik beginnen vanaf na de tweede week. Als alles goed gaat ben ik in september weer helemaal klaar om naar school te gaan!

quote:

Op dinsdag 7 september 2010 00:50 schreef Arthur_Spooner het volgende:
Hoi Miss_Isis hoe gaat het er nu mee na een aantal maanden? Kwam dit topic toevallig tegen na wat zoeken, ik kamp zelf ook met wat rugklachten.

Nou, met mij gaat het gelukkig weer helemaal goed! Echt, ik wou dat ik die operatie direct had gekregen zeg... Ik kan het iedereen aanraden! Na de operatie ben ik direct begonnen met afbouwen van de oxycontin en oxynorm, heb dit in twee dagen gedaan toen was ik er echt helemaal klaar mee. Moest toen nog (vrij veel) paracetamol en diclofenac blijven gebruiken voor het wondje, maar ook dat heb ik zo snel mogelijk afgebouwd, na een week was ik weer 'clean' Daarna veel fysio gehad en voorzichtig alles weer opgebouwd. Op 28 juni (dus vier weken na de operatie) ben ik voor het eerst weer naar school gegaan om een tentamen te doen, dit kon gelukkig liggend in een apart kamertje. Ik had maar drie weken de tijd gehad om te leren, maar het ging super (had een acht ).

Hierna verder gegaan met revalideren, vooral het zitten weer voorzichtig opbouwen. De eerste keer dat ik weer gewoon aan tafel kon zitten om te ontbijten was wel even bijzonder na bijna een half jaar Daarna het ziekenhuisbed ook weg gehaald, en weer gewoon op zo'n uitklapstoel of op de bank gezeten. Inmiddels ben ik echt weer bijna helemaal de oude. Ben naar de dierentuin geweest 20 augustus (hele dag lopen) wel zwaar, maar aardig te doen. Daarna 3 dagen op vakantie (lang in de auto en veel wandelen) en afgelopen weekend nog naar een pretpark (weer veel rondlopen, en zelfs in een redelijk rustige achtbaan geweest).

Het enige dat ik nog merk is af en toe een soort spierpijn in mijn been waar de ischias zat, maar als ik ga verliggen/verzitten gaat dat weg. En verder heb ik toch iets van uitval in dat been, waarschijnlijk pas de laatste week voor de operatie gebeurd toen ik al zo weinig meer liep en zoveel pijn had dat ik het niet merkte. Dat is op zich wel irritant, ik kan dus niet op mijn tenen staan met mijn rechter voet. De voet/het been kunnen mijn gewicht niet helemaal dragen op zo'n moment. Gewoon lopen gaat wel goed, vooral langzaam lopen. Als ik sneller loop moet ik toch steunen op mijn tenen van die voet en dan merk ik dat ik ietsje mank loop. Maar dit is gelukkig al erg bijgetrokken in vergelijking met net na de operatie dus ik heb goede hoop dat het met genoeg oefenen vanzelf helemaal verdwijnt. Ik ga verder weer gewoon naar school en woon weer zelfstandig samen met vriend en hond, dus leef weer een helemaal normaal leven. Nu maar hopen dat het zo goed blijft gaan