R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik wil niet overkomen als de zoveelste die iets te klagen heeft. Ik weet dat vele mensen het veel beter hebben dan ik en dat ik dankbaar mag zijn dat ik geen besneden meisje in Afrika ben of een in de rivier gedropt kindje in China. Ik heb geen kanker, of HIV, of een andere nare ziekte die mij mijn leven lang verminkt.
Op dit moment heb ik juist erg veel geluk. Ik woon samen in een prachtig huis in de stad waar ik altijd had willen wonen, met de liefste persoon die ik ken. Ik heb goede vrienden die er voor me zijn, haal goede cijfers op mijn studie en heb financieel niets te klagen. Maar toch zit ik enorm in de knoop met mezelf.
Ik heb een slechte jeugd gehad. Ookal groeide ik op een standaard middenklasse gezin met hoogopgeleide ouders, toch had ik het niet goed. Er was veel ruzie en mijn ouders sloegen me en scholden me uit om het minste of geringste. Als ik eens geen hoog cijfer haalde was ik doodsbang om het te vertellen, want ik wist dat ik daar een week lang terreur van zou kunnen verwachten. Klappen vielen er vaak, eerst gewoon de bekende billenkoek, later gewoon getrek aan haar en stompen in de maag.
Daarbij had ik ook nog eens geen vrienden op school, ik werd gepest. Ik had enorme faalangst op sociaal gebied, vooral toen ik net naar een andere plek was verhuisd en niemand kende. Ik was stil en verlegen en bovendien een jaar jonger dan de rest, waardoor ik emotioneel soms achterliep. De meisjes hielden zich al bezig met nagellak en kusjes geven, ik speelde nog met poppen. Niks mis mee vind ik, maar voor hun was het een reden me te pesten. Dit pesten ging door tot de derde klas van mijn middelbare school en heeft me heel onzeker gemaakt, ook nu.
Door alle stress thuis en school ontwikkelde ik een dwangstoornis die een jaar aanhield. Het was een hel dit te hebben zeker als je gepest wordt, want op begrip kon ik nooit rekenen. Zelfs niet van mijn ouders die me erom uitlachten.
Toen ik een jaar of 15 was ben ik ook min of meer geestelijk gechanteert seksuele handelingen te verrichten bij een jongen die ik bij het uitgaan had ontmoet. ook hier heb ik last van gehouden, ik voel me vaak verplicht toch iets te doen aan seks, ookal heb ik geen zin. Mijn huidige vriend heeft me hier al erg mee geholpen maar toch blijf ik me een beetje verplicht voelen.
Nu, een paar jaar later, leek het eindelijk goed te gaan. Ik voelde me beter en hoewel ik wel paniekaanvallen had en die af en toe opkwamen, zat ik al beter in mijn vel. Totdat er afgelopen dagen iets mis ging door een foute beslissing van mij, maar de schuld van een ander, waar ik nu maanden op moet wachten voor het weer hersteld is. Het maakte me in een klap weer gruwelijk onzeker. Ik ben boos op mezelf, spreek mezelf bestraffend toe, kan geen pret meer maken zonder er aan te denken en word gek van het wachten.Ik ben extreem gedeprimeerd en neem nu kalmerende dingetjes van de apotheek om me beter te voelen. Ik ben helemaal geknapt, alle gevoel van vroeger voel ik nu weer.
Ik ben net bij mijn nieuwe woonplaats ingeschreven en moest dus wachten tot ik was ingeschreven bij de dokter om een psycholoog te kunnen regelen.deze neemt echter niet op en ik ben nu heel radeloos...
Op dit moment heb ik juist erg veel geluk. Ik woon samen in een prachtig huis in de stad waar ik altijd had willen wonen, met de liefste persoon die ik ken. Ik heb goede vrienden die er voor me zijn, haal goede cijfers op mijn studie en heb financieel niets te klagen. Maar toch zit ik enorm in de knoop met mezelf.
Ik heb een slechte jeugd gehad. Ookal groeide ik op een standaard middenklasse gezin met hoogopgeleide ouders, toch had ik het niet goed. Er was veel ruzie en mijn ouders sloegen me en scholden me uit om het minste of geringste. Als ik eens geen hoog cijfer haalde was ik doodsbang om het te vertellen, want ik wist dat ik daar een week lang terreur van zou kunnen verwachten. Klappen vielen er vaak, eerst gewoon de bekende billenkoek, later gewoon getrek aan haar en stompen in de maag.
Daarbij had ik ook nog eens geen vrienden op school, ik werd gepest. Ik had enorme faalangst op sociaal gebied, vooral toen ik net naar een andere plek was verhuisd en niemand kende. Ik was stil en verlegen en bovendien een jaar jonger dan de rest, waardoor ik emotioneel soms achterliep. De meisjes hielden zich al bezig met nagellak en kusjes geven, ik speelde nog met poppen. Niks mis mee vind ik, maar voor hun was het een reden me te pesten. Dit pesten ging door tot de derde klas van mijn middelbare school en heeft me heel onzeker gemaakt, ook nu.
Door alle stress thuis en school ontwikkelde ik een dwangstoornis die een jaar aanhield. Het was een hel dit te hebben zeker als je gepest wordt, want op begrip kon ik nooit rekenen. Zelfs niet van mijn ouders die me erom uitlachten.
Toen ik een jaar of 15 was ben ik ook min of meer geestelijk gechanteert seksuele handelingen te verrichten bij een jongen die ik bij het uitgaan had ontmoet. ook hier heb ik last van gehouden, ik voel me vaak verplicht toch iets te doen aan seks, ookal heb ik geen zin. Mijn huidige vriend heeft me hier al erg mee geholpen maar toch blijf ik me een beetje verplicht voelen.
Nu, een paar jaar later, leek het eindelijk goed te gaan. Ik voelde me beter en hoewel ik wel paniekaanvallen had en die af en toe opkwamen, zat ik al beter in mijn vel. Totdat er afgelopen dagen iets mis ging door een foute beslissing van mij, maar de schuld van een ander, waar ik nu maanden op moet wachten voor het weer hersteld is. Het maakte me in een klap weer gruwelijk onzeker. Ik ben boos op mezelf, spreek mezelf bestraffend toe, kan geen pret meer maken zonder er aan te denken en word gek van het wachten.Ik ben extreem gedeprimeerd en neem nu kalmerende dingetjes van de apotheek om me beter te voelen. Ik ben helemaal geknapt, alle gevoel van vroeger voel ik nu weer.
Ik ben net bij mijn nieuwe woonplaats ingeschreven en moest dus wachten tot ik was ingeschreven bij de dokter om een psycholoog te kunnen regelen.deze neemt echter niet op en ik ben nu heel radeloos...
Heel erg voor je.
ik snap dat je hier heel erg mee zit.
Ga naar een pyschator en laat je problemen daar los.
en geniet vooral van nu.
ik snap dat je hier heel erg mee zit.
Ga naar een pyschator en laat je problemen daar los.
en geniet vooral van nu.
Herken een aantal dingen die je zegt, maar ik ben al een paar stappen verder dan jij. Als het een serieus topic is en je iemand zoekt om mee te praten mag je gerust PM'en.
Blijkbaar niet he, anders zou TS niet met zichzelf in de knoop zitten.quote:Op dinsdag 18 mei 2010 18:36 schreef LetivaLove het volgende:
Maar wat is nu precies het probleem?
Je bent toch nu gelukkig?
Dit soort gevoelens heeft niets te maken met je echte situatie. Alles kan op het oog perfect zijn, en het kan gewoon niet uitmaken voor je gevoel.
nee ik ben niet gelukkig. Ik ben een stuk gelukkiger dan toen en ik heb geluk op bepaalde materiele dingen (en ik heb een hele lieve vriend) maar ik zit met MEZELF in de knoop. Alles gaat goed om me heenbehalve ikzelf.
Misschien moet je steeds denken als je je rot voelt:
Maar ik krijg de kans om te leven, en ik ga er wat moois van maken WANT:
- Er zijn duizenden mensen die nu kanker hebben.
- Denk aan Ruben van de Vliegramp , hij is zijn familie kwijt.
- Denk aan de kinderen in Afrika.
Misschien heb je dan het gevoel dat jij een kans krijgt.
Maar ik krijg de kans om te leven, en ik ga er wat moois van maken WANT:
- Er zijn duizenden mensen die nu kanker hebben.
- Denk aan Ruben van de Vliegramp , hij is zijn familie kwijt.
- Denk aan de kinderen in Afrika.
Misschien heb je dan het gevoel dat jij een kans krijgt.
Dat doe ik ook. En dan voel ik me nog schuldiger en rotter, want ik kan niet eens normaal met een kleine tegenslag omgaan.quote:Op dinsdag 18 mei 2010 18:41 schreef LetivaLove het volgende:
Misschien moet je steeds denken als je je rot voelt:
Maar ik krijg de kans om te leven, en ik ga er wat moois van maken WANT:
- Er zijn duizenden mensen die nu kanker hebben.
- Denk aan Ruben van de Vliegramp , hij is zijn familie kwijt.
- Denk aan de kinderen in Afrika.
Misschien heb je dan het gevoel dat jij een kans krijgt.
Daar moet je je niet schuldig om voelen. Dat er mensen zijn die iets hebben wat 'erger' is dan jij, betekent niet dat jij je niet rot mag voelen. Accepteer het feit dat je je rot voelt, geef jezelf de ruimte om te voelen wat je voelt, om uit te vinden hoe het komt en wat je daaraan kunt doen.quote:Op dinsdag 18 mei 2010 18:42 schreef iwrappedyouinsidemycoat het volgende:
[..]
Dat doe ik ook. En dan voel ik me nog schuldiger en rotter, want ik kan niet eens normaal met een kleine tegenslag omgaan.
Voor een afspraak met een 1elijns psycholoog hoef je toch geen doktersverwijzing te hebben? Niet meer iig.
"Nevertheless sir, like German tourists, the stupid are everywhere." - Arnold J. Rimmer, Red Dwarf || Last.fm
Ze gaf me nummers van psychologen en ik moet haar nu bellen, maar er is alleen nog maar voicemail, al sinds 2 uur:s
Bel anders even met de huisartsenpost. Vertel je verhaal en wellicht mag je snel op gesprek bij de GGZ. al moet je geen wonderen verwachten. Wel goed dat je hulp zoekt, hopelijk kun je snel ergens terecht.
Whatever...
Op dit moment voel ik me in een zwart gat. Ik kan niks aan de situatie doen, wat gedaan is is gedaan. De ander komt makkelijker van mijn beslissing af dan ik, ik lijd eronder. En ik haat mezelf. Soms wil ik mezelf pijn doen, zo boos ben ik opmezelf, maar ik heb besloten nooit te gaan snijden oid, omdat ik dan altijd aan mijn nare gevoelens herinnerd zal worden. Maar ik begrijp die mensen die dat doen zo goed....
Ik werd heel erg bespot toen ik daar heen belde met het bericht dat ik paniekaanvallen had. Die man vroeg half serieus of ik nu als een dolle door de straat rende als ik er een had. Daar bel ik echt niet meer heen!quote:Op dinsdag 18 mei 2010 19:44 schreef Spanky78 het volgende:
Bel anders even met de huisartsenpost. Vertel je verhaal en wellicht mag je snel op gesprek bij de GGZ. al moet je geen wonderen verwachten. Wel goed dat je hulp zoekt, hopelijk kun je snel ergens terecht.
ze is nog niet ingeschreven, maar meestal kan je dat gewoon direct ergens doenquote:Op dinsdag 18 mei 2010 19:50 schreef Spanky78 het volgende:
En je oude huisarts, kan die je neit doorverwijzen?
wat ik een beetje lees is dat je eigenlijk je ouders hebt laten winnen, zij hebben je klein gekregen en die zitten nu triomfantelijk in hun vuistje te gniffelen op de failure die je bent?
laat je hun die overwinning?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Wat mn ouders nu denken maakt me niet zo uit, ik wil me goed voelen over mezelf ipv te malen over het verleden en over het heden wat ik op dit moment niet kan veranderen.
misschien is dit een topic om door te lezen? (en de vorige delen daarvan)
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Wat zij zegt.quote:Op dinsdag 18 mei 2010 18:49 schreef Satsuma het volgende:
[..]
Daar moet je je niet schuldig om voelen. Dat er mensen zijn die iets hebben wat 'erger' is dan jij, betekent niet dat jij je niet rot mag voelen. Accepteer het feit dat je je rot voelt, geef jezelf de ruimte om te voelen wat je voelt, om uit te vinden hoe het komt en wat je daaraan kunt doen.
Praten kan wonderen doen voor veel mensen, niet voor iedereen maar goed dat terzijde
Ik heb niet helemaal begrepen of je het ook met je vriend over hebt gehad, en dan praat ik over het laatste probleem waardoor je nu weer redelijk in de knoop zit? zo niet .. misschien kan dat al een heel stuk schelen dat je een beetje oplucht
Wachten op dingen zoals afspraken of dat er eindelijk eens word opgenomen is altijd kut als je het juist dat moment nodig hebt, maar probeer zoveel mogelijk aan andere dingen te denken, soms helpt het al een beetje om een goed boek te lezen
Verders is er niet heel veel te doen als ik het zo lees behalve je hart luchten tegen onbekende of juist goeie bekende
sterkte
Ik heb niet helemaal begrepen of je het ook met je vriend over hebt gehad, en dan praat ik over het laatste probleem waardoor je nu weer redelijk in de knoop zit? zo niet .. misschien kan dat al een heel stuk schelen dat je een beetje oplucht
Wachten op dingen zoals afspraken of dat er eindelijk eens word opgenomen is altijd kut als je het juist dat moment nodig hebt, maar probeer zoveel mogelijk aan andere dingen te denken, soms helpt het al een beetje om een goed boek te lezen
Verders is er niet heel veel te doen als ik het zo lees behalve je hart luchten tegen onbekende of juist goeie bekende
sterkte
Ja mijn vriend helpt me ermee, met dit probleem maar hij kan er niks aan veranderen, ik moet erop wachten en dat is een lang proces.
|
|
