Gelukkig heb je een rijk vriendje, want dat is natuurlijk wél belangrijk.quote:Op zondag 16 mei 2010 15:46 schreef Waterhoentje het volgende:
Lagen zijn ook gesneden hoor. Ik kan er nu niks meer aan doen dan het uit te laten groeien en elke 6 á 8 weken bijwerken.
Maarrr het gaat me erom dat ik door zoiets futiels van slag raak. Ik ga al mijn leven lang naar psychologen want ik had al eerder een dwangstoornis en ik heb last van paniekaanvallen en woedebuien gehad. Maar niks helpt...
pff dat was het ideale man topic, ik ga niet zeggen dat ik dat vervelend vind toch.quote:Op zondag 16 mei 2010 15:48 schreef Bob-B het volgende:
[..]
Gelukkig heb je een rijk vriendje, want dat is natuurlijk wél belangrijk.
Als je hier al zo op reageerd, wil ik niet weten wat er met je gebeurt als er iets ergs gebeurt (in de famillie ofzo)quote:Op zondag 16 mei 2010 12:47 schreef Waterhoentje het volgende:
Anderhalve week terug ging ik naar de kapper om mijn haar te laten bijpunten. Normaal ga ik naar een goede maar ik was een dagje bij mijn moeder en die kende nog wel een andere zei ze. Nou, deze heeft mijn haar geruineerd. Ze had er laagjes ingedaan waar ik helemaal niet om vroeg, er ech ingehakt en plukken gemist. Ik moest de dag erop naar mijn gewone kapper teruggaan om het nog enigzins toonbaar te maken. Maar alsnog ben ik niet tevreden. Ik heb lang dun steil haar en met die laagjes ziet het er echt debiel uit. Ik draag het in een zijscheiding nu en zet het vast, de enige manier waarop het nog toonbaar is. En nu moet ik maar wachten en elke zoveel weekn naar de kapper om de laagjes weg te knippen.
Maar... Waar een normaal mens na een dag of twee het zou accepteren en gewoon zou wachten tot het weer groeit (het is maar haar, toch..), voel ik me gigantisch depressief hierover. Ik ben erg gepest in mijn jeugd en daardoor was uiterlijk iets enorm belangrijks voor me. Ook had ik een dwangneurose die al een tijd weg was, maar nu is het teruggekomen. ik blijf mijn haar maar checken, ik blijf maar huilend wakker worden, het is bijna hetzelfde gevoel als dat ik een dierbare verloren zou hebben. Ik ben 'mezelf'kwijt. Mijn imago van 'mooie meid' waar ik nu zo trots op was. Het is echt niet gezond, en ik ga morgen ook langs de huisarts. Op het moment slik ik Valeriaan, van die kalmeringspilletjes die je bij de drogist kan halen. Iedereen om me heen is gigantisch lief voor me en probeert me beter te laten voelen, maar echt werken doet het niet...
Iemand bekend met iets soortgelijks?
.
Ik zit morgen ook bij de kapper. Zal even zeggen dat hij moet oppassen met de laagjes. Goddammit. Als je al je hele leven bij een psycholoog zit, zou ik een andere zoeken als ik jou was. Deze is kapot.quote:Op zondag 16 mei 2010 15:46 schreef Waterhoentje het volgende:
Lagen zijn ook gesneden hoor. Ik kan er nu niks meer aan doen dan het uit te laten groeien en elke 6 á 8 weken bijwerken.
Maarrr het gaat me erom dat ik door zoiets futiels van slag raak. Ik ga al mijn leven lang naar psychologen want ik had al eerder een dwangstoornis en ik heb last van paniekaanvallen en woedebuien gehad. Maar niks helpt...
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |