Hoe gaat het met ons? #7

mikoxx, echt, hulp vragen kan de situatie zoveel makkelijker en fijner maken. En ik kan het weten, want ik heb een half jaar aan gerotzooid. En dat je hier post, dat geeft misschien wel aan dat je ergens wel graag hulp wilt.

dat klopt helemaal yppy, dat van hulp 'willen'. Ik heb idd ook al een hele tijd gezegd: hoe lang nog...? Ik kán niet meer... Bij mij komt het denk ik vooral door al die gebroken nachten, nu al zo'n lange tijd. Ik functioneer gewoon niet meer normaal, niet op mijn werk, niet thuis, nergens^{...en dat doet zo'n pijn....buh!}

Mikoxx, wat klote voor je. Ik heb geen tips. Wel een dikke .

Hou je taai, meis.

quote:

Op zondag 20 juni 2010 20:35 schreef mikoxx het volgende:
dat klopt helemaal yppy, dat van hulp 'willen'. Ik heb idd ook al een hele tijd gezegd: hoe lang nog...? Ik kán niet meer... Bij mij komt het denk ik vooral door al die gebroken nachten, nu al zo'n lange tijd. Ik functioneer gewoon niet meer normaal, niet op mijn werk, niet thuis, nergens^{...en dat doet zo'n pijn....buh!}

Tuurlijk doet het pijn! Dat mag je ook in gewone letters schrijven. En die pijn moet je jezelf niet langer aan doen. Je moet jezelf de kans geven de pijn minder te maken. Dat ben je jezelf, en ook je kinderen waard. Jijzelf en jij als mama zonder die pijn, echt!

Oeh, waarom begrijpt iedereen om je heen het wel, en ikzelf niet? En waarom 'zie' je dit soort dingen wel bij een ander, en nooit bij jezelf?

Yppy en Sserpente, dank je hoor, dat alleen is al zo fijn, dat mensen je begrijpen en dat je het 'even kwijt kan'.

Bar, beterschap. En wat goed dat je die cursus gaat doen. Wel eng trouwens van die hoofdpijn, kan me voorstellen dat je je daar zorgen om maakt

Mikoxx, eigenlijk is het al door de ervaringsdeskundigen gezegd, maar ik vul nog even mee aan. Het feit dat je het hier al durft te onderkennen is een hele grote stap de goede richting in. Besef je vooral dat het niet jouw schuld is dat je je zo voelt, maar dat het door omstandigheden zo ontstaan is. En door de omstandigheden te veranderen en met hulp te leren hoe je die naar je hand moet zetten er voor kunt zorgen dat het in de toekomst beter gaat en je wel weer lekker in je vel zit. Dikke

mikoxx, dat is een overlevingsmechanisme, ik heb je een pm gestuurd om het uit te leggen. En het is goed om het te vertellen, hoe het gaat, hoe het echt gaat.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 23:15 schreef YPPY het volgende:


Karin, hoe gaat het bij jou? Je was toch gedeeltelijk weer aan het werk?

Wat lief dat je aan me denkt...!

hier gaat het goed! Ik ben komende week voor 1 ochtend beter gemeld.
Afgelopen week 2 hele ochtenden gewerkt, en dat ging goed. Dat was nog wel boventallig, dus wat dat betreft minder druk en zou ik kunnen gaan als het niet ging, maar het ging prima.
Aankomende dinsdag mag mijn collega het weer met mij alleen doen! Vind het wel een beetje spannend hoor, het is een drukke groep en nu zijn er toch weer een paar handen minder, maar we gaan ervoor.
Ik ben na het werken heeeeeeeeeeeeeeeel erg moe, en lig dan smiddags zo een paar uur plat, maar dat is ook een kwestie van wennen denk ik.
Ik heb natuurlijk tijden niet meer zo lang achter elkaar gewerkt.
Mijn leidinggevende zet alleen wel druk steeds en dat vind ik naar.
Zoals vorige week ook, dan vraagt ze me of ik volgende week een dagdeel beter gemeld kan worden, waarop ik bevestigend antwoord, begint ze meteen over een paar uurtjes in de middag eraan vastplakken. Op mijn reactie dat dat me toch wel snel gaat, zegt ze dat we het al heel kalm aan doen.....

Dat vind ik wel jammer, in het begin was er heel veel begrip, nu beginnen ze toch wel moeilijker te doen.
Eerst was het aan mij, hoe ik me voelde en daarop werd gewoon bepaald hoe lang ik bleef. Nu moet er ineens een streefdatum komen wanneer ik weer helemaal aan het werk ben (die datum is over 6 weken!) Die druk voelt niet fijn, maar ja.

Verder is de spanning weg, de sterretjes zijn weg dus dat is
Ik heb nog wel steeds nare herinneringen aan de eerste maanden met Lars, en dat vind ik rot.
Gelukkig gaat het nu heel goed met mijn kleine vriendje We hoeven wat eten betreft ook niet meer zo op onze tenen te lopen, ik zat eerst gewoon te wachten wanneer de reactie zou komen, nu blijft de reactie steeds meer uit, en durf ik ook wat vaker weer dingen te proberen. En het is zo'n knuffelbeertje, en dat is net wat ik af en toe even nodig heb


Mikoxx, het codewoord voor jou: prioriteiten
Knuffel voor jou!

Alle goede adviezen zijn al gegeven Mikoxx, maar laat inderdaad weten hoe je je ECHT voelt!
En wat Karin zegt Prioriteiten stellen!
Je bent een TOP moeder en ook nog eens een super leuk mens zoals ik je heb mogen leren kennen (Karin trouwens ook) doe lekker rustig aan praat erover.

Hele dikke kus en knuffel

Karin, ook voor jou: geef het ZELF aan he? Wat niet gaat gaat niet, ook niet als het alleen maar te snel gaat.... daar hebben jullie allebei niets aan natuurlijk...! Die spanning mag er zijn, maar niet meer dan dat. Het moet niet gaan overheersen zeg maar

Ik ben vanmo naar de ha geweest en de conclusie: ik ben overspannen. En ja, wat doe je daar aan? Ik heb gewoon te veel hooi op mijn vork op dit moment en het is aan mij daarin keuzes te leren maken. Probleem is alleen dat ik alles gewoon erg leuk vind: de dagen met M en T, mijn werk, sociale dingetjes, .... noem het maar op. Het afgelopen jaar heb ik naast mijn werk ook nog een cursus gevolgd en de arts verklaarde me zo ongeveer voor gek dat ik dat had gedaan. Maar goed, daar ben ik bijna mee klaar, dus dat is alweer iets wat ik af kan strepen. Verder vroeg hij zich af of ik er twee dagen bij kan blijven werken (en na volgend jaar worden dat er 3 ) omdat het nu niet zo goed gaat al met al. De zorg voor de jongens is iets wat prioriteit nummer 1 is, dat is duidelijk. Hij stond er niet raar van te kijken dat ik huilend voor hem zat te vertellen. Bloeddruk was iig oke en morgenvroeg even bloedprikken, voor de zekerheid. En verder, verder is het dus aan mij hoe moeilijk is dat?

Mikoxx,
En vooral luisteren naar je eigen lijf! Als het echt niet meer gaat dan moet je "eraan toegeven". Tot hier en niet verder.
M & T hebben ook niks aan een moeder die helemaal niet lekker in haar vel zit.. _{komt er een beetje raar uit, maar je snapt me ws. wel..}

Wat goed dat je naar de huisarts bent gegaan Mikoxx! Succes met het maken van de keuzes en hopelijk voel je je snel wat beter met minder hooi op je vork.

Karin, wat ontzettend fijn om te lezen dat het elke keer weer een stukje beter gaat. Wat een opluchting moet dat zijn om de spanning niet meer te voelen.
Succes morgen en hopelijk gaat dat net zo goed als vorige week!

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 20:23 schreef Belana het volgende:
ach lieve oxy, wat vreselijk! gelukkig kun je nog knuffelen met je mama!! Daar ben ik blij om. Ik vind dit echt heel heel erg. overigens weet ik niet of ik het wel zo eens ben met geen aangifte doen, maar ik kan niet geheel oordelen over deze speciale afdeling natturlijk. ik wens je veel sterkte met het terugwinnen!

Misschien dat ik toch, aangifte ga doen . Ik heb morgen een gesprek met een, onafhankelijk vertrouwenspersoon, omdat ik van de instelling geen weerwoord krijg hierop. Het lijkt erop, willen ze me er vanaf brengen, van dit idee (aangifte).
Vandaag ben ik officieel ziekgemeld, omdat ik niet in staat ben om te werken. Zo moe, ben ik. Mijn fysiotherapeute wilde me niet eens laten fitnessen, zo'n zorgen maakte ze, zich.
En ik kan ook niet, verkroppen, dat iemand die ''zulke dingen'' doet, gewoon de volgende dag tralala mag gaan werken. Ook al is het niet in mijn buurt. Dan nog!
't Is net alsof ik het nu haarscherp voor mij zie. Een week in een, waas geleefd. En daar komt nu opheldering in. Sta ik op!

Goede overweging oxy!! Trouwens, als je als vrouw zijnde aangifte doet van verkrachting of aanranding krijg je echt niet snorremans van achter de balie, daar zijn agentes voor die daarop getraint zijn.
Ik vind, das persoonlijk, dat je altijd aangifte moet doen bij dit soort zaken. Als een vent dan toch het gore lef heeft om met z'n vieze poten ongevraagd aan je te zitten mag hij daarvan best de concequentie dragen. Je instelling maakt zich er makkelijk vanaf door je er vanaf te praten, maar die viespeuk verdient het toch niet om te worden ontzien?

Goed bezig, Oxy! Ik zat me al behoorlijk druk te maken over het feit dat de instelling heeft gezegd dat je geen aangifte 'hoeft' te doen. Die wilden het lekker in de doofpot stoppen. Heb het er zelfs nog met N. over gehad, maar zat te twijfelen om het hier te zeggen omdat ik je niet in de war wilde brengen.

M.i. moet je altijd aangifte doen als je bent aangerand. Waar of door wie het ook gebeurd is.

Sterkte!

Dit mag niet!
Je moet aardig zijn voor elkaar!


De politie kan je helpen.
Die kunnen naar je luisteren!

Oxy

Succes, Oxy. Ik vind je onwijs dapper ! En je doet het fantastisch.

Mikoxx, sterkte. Neem de tijd. Je weet me te vinden.

Oxy, doen! Ze zijn daar op het bureau (als het goed is) goed op getraind, en kunnen omgaan met allerhande slachtoffers, en zullen er altijd voor zorgen dat het gesprek volgens jouw 'tempo' verloopt. Lijkt me voor jezelf ook wel prettig om het ergens te kunnen 'achterlaten', ook al heeft het natuurlijk nog steeds wel impact op je leven. Je instelling zou je daar in moeten steunen, want het mag en hoort gewoon echt niet.

En mikoxx, ontzettend veel sterkte! Lijkt me ontzettend lastig met twee mannen, die aan een kant zoveel energie kosten, maar ook zoveel energie geven... Inderdaad prioriteiten stellen, en vooral doen wat je hart je ingeeft. Gaat het niet, dan gaat het gewoon echt niet, en gewoon lekker veel nee zeggen. Hoop dat je omgeving kan en wil inspringen, als jij dat even nodig hebt!

Zou bijna zeggen, geef die mannen maar een dag of wat aan mij, heb ik ook wat te doen en kan Beisan lekker spelen, maar helaas, afstand enzo!

Oxy, ik vind het heel erg, wat er gebeurd is! Ik vind het ook heel goed én dapper van je dat je misschien aangifte wilt gaan doen!

Goed dat je het overweegt Oxy. Jouw lichaam is van jou! en daar mag een ander alleen met wederzijdse goedkeuring aanzitten. Ik vind het héél erg dat je dit is overkomen maar nog erger vind ik dat de instelling waar je zit de dader meer beschermt dan het slachtoffer. Daar ben ik echt een beetje boos over!

Jij moet je weer veilig kunnen voelen en dat gaat zo niet. Hopelijk vind je een aardige agent of agente die je aangifte op zal nemen. Volgens mij kan je ook best aangeven wat je liever hebt, een man of vrouw. En ik denk ook dat je best eerst kennis mag komen maken als je dat prettiger vind. Maar dat zal de vertrouwenspersoon wel weten denk ik.
Veel sterkte, jij dappere!

quote:

Op maandag 21 juni 2010 19:54 schreef debuurvrouw het volgende:
Goed dat je het overweegt Oxy. Jouw lichaam is van jou! en daar mag een ander alleen met wederzijdse goedkeuring aanzitten. Ik vind het héél erg dat je dit is overkomen maar nog erger vind ik dat de instelling waar je zit de dader meer beschermt dan het slachtoffer. Daar ben ik echt een beetje boos over!

precies! ik verbaasde me ook al over de houding van de instelling

je ouders gaan toch wel met je mee?

Oxy, ook ik verbaasde me over het 'je hoeft geen aangifte te doen' van de instelling...
Goed dat je het toch overweegt.

quote:

Op zaterdag 19 juni 2010 14:18 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Het weekend is goed . Leuk dat je aan me hebt gedacht. Ik hoop dat het positieve gedachten waren .

En knuffelen gaat ook goed. _{Alleen slapen bij mijn ouders in bed niet, dus ik moet wel wat ''terugwinnen''.} Ach, misschien is dat ook wel goed, op mijn, leeftijd

Over jou heb ik alleen maar positieve gedachten, Oxy!
Goed dat je overweegt om aangifte te doen. Je kunt uiteindelijk kiezen om het niet te doen maar dan heb je die keuze wel zelf gemaakt!

En een voor iedereen die het verder nodig heeft.

Oxy, knap dat je toch je eigen keuze durft te / wil maken en een aangifte overweegt. Niemand heeft het recht om jou zoiets aan te doen, dus eigenlijk hoop ik dat het niet ongestraft blijft als je besluit om er wat mee te doen.
En net zoals de rest vind ik het een rare gang van zaken in die instelling. Als hij het bij jou heeft gedaan, dan kan het net zo goed een ander ook overkomen.
Heel veel sterkte! Ik vind jou ook dapper.