Help! (net uit, ik hou nog van mijn ex)

Met rust laten en kijken hoe graag ze je terugwil. De actie tot 'goedmaken' moet (zwaar!) van haar kant komen. Wellicht dat er dan nog iets goed te breien valt.

Maar gezien jullie leeftijd (en de situatie van vreemdgaan in het algemeen) geef ik dit alles weinig kans.

Als ze zelf al aangeeft dat ze niet voor niets met die andere gozer zoent....
Bovendien zijn jullie best jong.

quote:

Op zaterdag 1 mei 2010 01:14 schreef BramPowert het volgende:
Goed, alleen laten dus. Very well

Moet het toch maar proberen.. door de slapeloze nachten heenbijten

Jongen, gewoon kappen ermee. Hoe langer je doorgaat hoe hopelozer ji er zelf uitkomt. Zij gaat haar eigen weg. Pas op dat je hier zelf niet aan kapotgaat, of obsessief wordt. Oftewel, afsluiten die boel en na een gesprek met haar echt stoppen ermee...

Ik snap echt wel dat je het moeilijk vind om na anderhalf jaar haar zomaar los te laten en dan op deze manier! Ik heb ook een hele lange relatie gehad van bijna 2 jaar maar toen maakte ik het uit, en dat vond ik ook heel moeilijk. Maar ik verbrak echt alle contact en nam heel veel afstand, probeer dat ook te doen hoe moeilijk het ook is, maar de kans is er dat zij inziet dat ze je toch mist. Als je blijft bellen/mailen/smsen dan kan ze je ook niet missen en denkt ze hij loopt wel achter me aan. Het kan echt nog wel goed komen je moet alleen niet claimen hoe moeilijk dat ook is.. Heel veel sterkte in ieder geval tzal echt een kutperiode voor je zijn!

quote:

Op zaterdag 1 mei 2010 11:02 schreef BramPowert het volgende:

[..]

Ik weet het, maar zoals jij hopelijk begrijpt is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Anderhalf jaar is niet niks, en om haar dan nu in 1 klap helemaal niet meer te zien vind ik gewoon heel moeilijk.

Het valt zeker niet mee. Ik kan het weten omdat ik na een relatie van 3 jaar nog een jaar lang heb geneukt en leuke dingen heb gedaan met mijn ex, maar een relatie vwas het niet meer. Achteraf gezien is het zonde geweest van de moeite en tijd, want ik hield nog van haar... Ik heb na een jaar gezegd dat ik geen contact meer met haar wilde. Dat viel haar en mij zwaar, maar achteraf gezien een heel goede beslissing. Ik ben er gelukkiger van geworden.

En, hoe gaat het tot nu toe?

Wat spanky zegt, zolang je d'r geen punt achter probeert te zetten zal je jaaaren in die sleur zitten.

Ik zou gewoon met d'r gaan praten wanneer je d'r weer ziet. En dan niet dramatisch doen maar gewoon een beetje zakelijk zoals hiervoor al gezegd werd. Waar staan jullie nu, is ze bereid om nog verder te gaan? Als ze onverschillig doet dan is het voor je eigen bestwil om ermee op te houden, ookal wil je liever niets anders.

Het is nogal lastig om te beweren, maar wanneer je er *echt* een punt achter zet zullen met de loop der tijd je vervelende emoties ook wel weer weggaan Dan mag je een cynische verbitterde oude man worden in een blokhut ergens in de bergen die alle vrouwen vervloekt. (Nee dat laatste was een grapje )

"Uit het oog uit het hart, uit het hart uit het hoofd"
"Die tweede zin daar hoop ik op, maar die eerste is mij beloofd"
(Acda en de Munnik)

[ Bericht 2% gewijzigd door -0mega- op 02-05-2010 12:30:12 ]

quote:

Op zondag 2 mei 2010 13:56 schreef BramPowert het volgende:

[..]

Het gaat wel. Heb net hele leuke smsjes gehad van haar moeder en stiefmoeder dat ze me gaan missen etc. Dat doet me wel even goed

Ze wil nu nog afstand, maar later wel praten. Ik probeer het allemaal wel los te laten en ik weet ook wel dat het over is, maar het is net 3 dagen geleden en dat gaat echt niet zo makkelijk

Ik zit er wellicht aan te denken om haar een brief te schrijven, handgeschreven. Dat maakt meer indruk dan een SMSje of een E-Mail. In die brief ga ik haar niet smeken om terug te komen o.i.d, maar gewoon vertellen hoe ik me voel. Op deze manier blijf ik ook op afstand van haar.

Wat denken jullie?

Niet doen!
Je komt nu in een situatie waarin jij blij moet zijn dat ZIJ contact met je opzoekt. Zij heeft geblunderd, die situatie hoort andersom te zijn. Hoewel ik een keertje zoenen niet echt direct een reden vind om het uit te maken, vind ik wel dat ze op de een of andere manier alle shit in jouw schoenen schuift.

Beste manier volgens mij: mailen/smsen dat je ff goed link op haar bent en of in de war bent en haar even niet wenst te spreken.

Die handgeschreven brief niet versturen, tenzij je voor de rest van je leven aan de ketting wil. Als ze zo benieuwd is naar jouw gevoelens vraagt ze daar wel naar.

quote:

Op zondag 2 mei 2010 14:59 schreef TumTum het volgende:

Beste manier volgens mij: mailen/smsen dat je ff goed link op haar bent en of in de war bent en haar even niet wenst te spreken.

En NIET na enkele dagen toch bellen! Als ze met je verder wilt zal ze wel contact met jouw opnemen. Zo niet, weet je ook genoeg en kan je beginnen met verwerken.

quote:

Op zondag 2 mei 2010 15:29 schreef BramPowert het volgende:
Hoelang moet ik daarmee wachten dan? Ik wil op Moederdag met haar naar het graf van mijn moeder. Dat heeft ze een tijdje geleden aan me gevraagd (ze is er nog nooit geweest) en ik keek er eigenlijk ontzettend naar uit.

Gisteren zou mijn moeder jarig zijn geweest. Ik had haar even nodig en had haar 1 smsje gestuurd of we even konden praten. Toen kreeg ik terug 'ik snap dat je me nodig hebt, maar ik kan je dat nu even niet geven'.

Moet ik dan maar niks van me laten horen en niks doen met Moederdag?

Van mensen uit mijn directe omgeving heb ik juist vernomen dat het juist goed is om die brief te sturen?

Ze heeft duidelijk aangegeven op dit moment geen deel van je leven uit te willen maken. Daar hoort je moeder helaas ook bij. Heel hard, maar dat zal je moeten accepteren. En dat betekend inderdaad dat je ook op moederdag even contact zal moeten zoeken. Als ze ECHT van je houd, zoekt zij op die dag contact met je op.

Even scenarioschets wat er mogelijk kan gebeuren als je het wel doet. De komende weken houd ze de boot af. Na een tijdje zoekt ze toch wel weer contact, want ze mist je toch. Mogelijk wil ze ook weer wat beginnen, op haar voorwaarden. (het feit dat ze afstand zoekt betekend dat er iets niet goed was, mogelijk was/ben je te claimerig of laat je juist niet genoeg zien dat je van haar houd (volgens haar)

Ondertussen heb jij jezelf zo gek zitten maken dat wat ze ook zegt, je haar sowieso terug neemt. Het feit dat ZIJ vreemd is gegaan sneeuw vervolgens onder en omdat je zo blij bent dat je haar terug hebt besluit je ook je mond er maar over te houden.
Ergo, zij heeft nu de touwtjes in handen en kan dus kennelijk doen wat ze wil. De volgende keer als ze weer iemand tegenkomt of als het even niet gaat zoals het haar zint begint alles weer van voor af aan, want jij komt toch wel terug. Dit is geen situatie waar je in wilt komen. En ik spreek uit ervaring.

Vergeet niet: ZIJ heeft JOUW gekwetst. NIET andersom. Waarschijnlijk zit je nu allemaal scenario's te bedenken waarin je goed praat wat ze gedaan heeft, en als de tijd komt zal dat ook wel kunnen, maar ZIJ dient spijt te betuigen en moeite te doen, NIET JIJ.

Gebruikt vrienden als klaagmuur (vriendinnen zijn nog beter) en vraag een van hun mee naar het graf van je moeder. Je vriendin verdient die privilege nu niet.

quote:

Op zondag 2 mei 2010 15:29 schreef BramPowert het volgende:
Van mensen uit mijn directe omgeving heb ik juist vernomen dat het juist goed is om die brief te sturen?

Even voor de duidelijk nog maar eens, dit is GEEN goed idee. Het enige wat je er mogelijk mee zal bereiken is dat ze je terug neemt uit medelijden. En dat is geen goede basis voor een relatie, alleen voor pittysex.

Ze geeft keihard aan, dat ze nu geen interesse kan tonen in jouw gevoelens en omstandigheden, omdat ze lekker egoistisch met haarzelf bezig is en de verwarrende gevoelentjes van met een ander zoenen.

Terwijl ze afspraken had gemaakt om bij je overleden moeder haar graf te ziijn...

En nog steeds wil je haar terug en bellen.......

Ergens in je hoofd moet er een lampje gaan branden en je ontzettend boos voelen, niet als een snikkend lammetje in een hoekje gaan zitten wachten tot je opnieuw in je gezicht geslagen wordt.

Ik snap prima, dat het in deze situatie ontzettend moeilijk is, want een relatie van 1,5jaar op jouw leeftijd is een eeuwigheid; maar, kennelijk loopt zij al veel langer niet happy in de relatie rond en heeft ze er niet over gecommuniceerd maar het 'opgelost' met deze vreemde gozert.

iemand die gezond in zijn relatie zit WIL helemaal niet met een ander zoenen en doet de situatie zich helemaal nooit voor; dat is nu hard voor jou om te horen, maar dit is een FEIT.

Een persoon die jou niet meer wil en in plaats van hier volwassen over te praten en respect te tonen aan de relatie van 1,5jaar neemt ze de chickenshit uitweg van het zoenen met een ander en dit als hoofdmoot op te voeren voor het beeindigen van de relatie; lekker makkelijk (ik kan het weten, dat is mij vroeger ook wel gebeurd en heb ik het in mijn pubertijd ook meerdere keren gedaan; maar volwassen worden kost tijd).

Deze persoon wil jij een brief schrijven over je platgestampte hard en hoe je graag wil dat ze daar wat extra lucht in blaast om daar op een later moment met 2 poten wederom plat te stampen... joh, grow a pair.

Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat als je haar nu zo achter de broek aan blijft zitten je haar alleen maar wegjaagt. Zij moet nadenken en heeft ruimte nodig en geeft meer dan duidelijk aan dat ze even geen behoefte heeft aan contact met jou. Doe dat dan ook niet, je komt op die manier wanhopig en zielig over en dat doet zowel jou als haar nu echt geen goed.

Daarnaast vind ik dat je wel erg snel besloten hebt dat je haar wel weer terug wilt. Je schrijft niet te willen horen dat het allemaal wel slijt [het (liefdes)verdriet], omdat je dat wel weet, maar ondertussen handel je niet naar die kennis en roep je zo'n beetje dat je niet zonder haar kan. ONZIN! Als ik jou was zou ik zelf even een tijd geen contact meer opnemen tot je weer rationeel kan denken en van een afstand kan zien wat je eigenlijk wilt. Want dat kun je nu echt nog niet beslissen met al die verwarrende gevoelens.

quote:

Op maandag 3 mei 2010 13:04 schreef BramPowert het volgende:
Hmm ja. Ik snap precies wat jullie zeggen maar ik ben nog steeds zo eigenwijs om die brief gewoon te gaan versturen..

Alles loopt nu gewoon door elkaar, en ik weet niets meer zeker

Je moet die brief wel schrijven! Maar niet versturen, verbrand hem daarna gewoon en gooi het boek dicht.

quote:

Op maandag 3 mei 2010 13:22 schreef BramPowert het volgende:

[..]

Ik heb hem al geschreven.. Hij ligt hier zelfs al in een envelop met adres en postzegels erop.. :/

Dan heb je nu toch op een bepaalde manier 'afstand' van je emoties gedaan? Zij kan en zal hier echt niets mee doen en je stelt jezelf er alleen maar zwakker door op. Hou nu de eer aan jezelf.