De kunst van het loslaten van je ex #114

quote:

Op woensdag 21 april 2010 18:15 schreef zwartedoos het volgende:
Had het maar gelegen aan dat 1 van ons niet meer van de ander hield dan was het allemaal zoveel makkelijker geweest.

Daar lag het voornamelijk bij ons aan... Is dat dan zoveel makkelijker?


Ging rap dat vorige topic..

ik heb t totaal niet gevolgd, maar damn wat klinkt de OP herkenbaar
ben zelf sinds 2 weken ook weer single.
2 jaar relatie, toen een tijdje uit elkaar te zijn geweest omdat t voor mij 'op' was. Toch weer terug bij elkaar gekomen, en had ik me er eigenlijk bij neer gelegd dat dingen gewoon waren zoals ze waren. Dat ging een paar maanden goed. beter zelfs, vond ik.
Paar weken geleden komt ze naar me toe dat t voor haar ook op was. Dat kwam toch wel als een klap, nooit iets gemerkt. en ik vond t dus beter gaan dan voor de breuk

en nu diezelfde slapeloze nachten enzo
nu komt ze ook met dingen die haar dus ergerde, waarvan ik niks wist. dat maakt t allemaal nog net wat pijnlijker. i hate brake-ups

oh tevens, tvp.

Leuk he, van die achteraf momenten van exen.... Zo van dat en dat en dat, laat het alsjeblieft rusten. Het is genoeg geweest.

Ik denk dat ik de meest erge achteraf momenten nog moet krijgen.Ik doe erg m'n best het contact minimaal te houden en dat lukt aardig wat ik vooraf niet had gedacht. Ik heb dur wel vrijdag en zaterdag weer gezien. Vrijdag voelde ik me er niet zo prettig bij maar zaterdag ging het opzich wel.

Zaterdag was wel apart, Ik had een vrij lange 3e helft na het voetbal en s'avonds was er een feestavond op de club vanwege kampioenschap A1. Wij bleven daar dus met een groep en normaal gesproken was zij daar dan ook altijd met mij. Nu dus in eerste instantie niet maar omdat ze gevraagd was door een vriendin later wel. Belt ze mij op of dat wel gepast is als ze komt... wel zij ze dat dat per ongeluk was. Overigens vond ik minder fijn om niet de aanhang mee te hebben, ook overdag. De vrouwen die naar het voetbal komen kijken.. toch altijd wel leuk en gezellig.

Waarschijnlijk komt ze wel op korte termijn een keer langs in m'n nieuwe huis om spullen op te halen en het huis zelf te zien. Beniewd hoe dat gaat...

Nu vandaag merk ik eigenlijk hoe ik me de afgelopen tijd heb gedragen.
Waarom ik nog hoop heb en me vast blijf houden aan de dingen van toen.
Dat we van de zomer weer leuke dingen gaan doen als van ouds en zo, wat dus niet gaat gebeuren.

Ik moet verder maar dus verder zonder haar. Het boeit haar toch niks als ik de hele tijd zielig ga zitten zijn en hopen dat het weer goed komt. Het boeit haar allemaal al lang niet meer. Ik moet voor me zelf zorgen. Maar ja. Ik haat het haat het haat het.

Nooit meer dit dat zus zo. Maar we moeten verder.
Verder zonder haar met mijn vrienden nieuwe leuke dingen doen. Gaat nogal moeilijk als je in zo een isolement zit, maar ja. fuck it, ik kan toch niet op haar aan, dus mijn nieuwe leven zonder haar.
Bah.

We zijn een jaar of twee geleden naar een trouwerij van mijn nicht geweest. Helemaal in stijl, helemaal leuk en mooi, één van de beste herinneringen. 's nachts nog in een hotel geslapen en echt een geweldig weekend gehad.

Kreeg gister te horen dat mijn nicht en haar man uit elkaar zijn omdat hij een ander heeft.
Het gebeurt overal en het is diep triest. Niemand zag het aankomen. Maar ja... Het lijkt wel als of alle mooie dingen lijken weg te vagen.

quote:

Op woensdag 21 april 2010 18:15 schreef zwartedoos het volgende:
Ik heb eigenlijk wel genoeg te doen, vrienden stappen leuke dingen, en maandag beginnen met een nieuwe baan. Maar 's nachts is het het ergste...piekeren over wat er allemaal gebeurd is, hoe het zover heeft kunnen komen, en waarom ik het niet los kan laten Had het maar gelegen aan dat 1 van ons niet meer van de ander hield dan was het allemaal zoveel makkelijker geweest.
Nu moeten we ons er gewoon bij neerleggen dat we er een puinhoop van gemaakt hebben en t zover hebben laten komen dat we gewoon ronduit gemeen zijn geworden tegen elkaar soms uit frustratie en ondanks alles, de ellende, het verdriet, is er nog nooit iemand geweest waar ik zoveel van gehouden heb. Ik zie het zwaar in voor een toekomstige partner

Op het doorgestreepte na, komt het eigenlijk wel heel erg herkenbaar over. Meer eigenlijk dan ik vantevoren heb toe durven geven

quote:

Op woensdag 21 april 2010 20:38 schreef zwartedoos het volgende:
Ja kommer en kwel allemaal Ach de zomer komt eraan das positief...al mis ik hem dan ook heel erg, niet meer samen naar de klote gaan op festivals

Samen naar de klote gaan op festivals klinkt als

quote:

Op woensdag 21 april 2010 11:25 schreef Everlong het volgende:

[..]

Sommige vrouwen zijn echt onmogelijk, onbegrijpelijk en irritant..

Hoe herkenbaar, al heeft het vaak ook weer iets liefs ...

Een beetje onhandig zijn is
Wat mijn ex is, is alles behalve lief. Ik hoop echt dat ik haar even een tijdje niet meer hoef te zien. Dan kan ik me lekker focussen op alle andere aandacht. Want het nieuws is eindelijk rond op de universiteit dat ik weer vrijgezel ben

quote:

Op woensdag 21 april 2010 18:15 schreef zwartedoos het volgende:
Ik heb eigenlijk wel genoeg te doen, vrienden stappen leuke dingen, en maandag beginnen met een nieuwe baan. Maar 's nachts is het het ergste...piekeren over wat er allemaal gebeurd is, hoe het zover heeft kunnen komen, en waarom ik het niet los kan laten Had het maar gelegen aan dat 1 van ons niet meer van de ander hield dan was het allemaal zoveel makkelijker geweest.
Nu moeten we ons er gewoon bij neerleggen dat we er een puinhoop van gemaakt hebben en t zover hebben laten komen dat we gewoon ronduit gemeen zijn geworden tegen elkaar soms uit frustratie en ondanks alles, de ellende, het verdriet, is er nog nooit iemand geweest waar ik zoveel van gehouden heb. Ik zie het zwaar in voor een toekomstige partner

Herkenbaar. Dacht zij er ook maar zo over.

Misschien jij ook wel, je weet maar nooit

quote:

Op woensdag 21 april 2010 18:29 schreef IceDustbin2 het volgende:
ik heb t totaal niet gevolgd, maar damn wat klinkt de OP herkenbaar

Ja, heel herkenbaar

Sluit me ook maar even aan....
Na een relatie van 2 jaar is het nu zo'n 3 maanden over, ging er goed mee om dacht ook wel dat ik er over heen was allemaal.
De reden dat hij niet meer samen wilde zijn waren apart ik kreeg zelfs medelijden met hem omdat zijn leven zo moeizaam ging de laatste tijd: ontslag,ruzie thuis etc.

Hij wist niet meer wat hij wilde dus verbrak onze relatie ik heb me hier uiteindelijk maar gewoon bij neergelegd, nu na die drie maanden (ik dacht er eigenlijk helemaal niet meer aan ging lekker verder met mijn leventje) vernam ik via via dat hij al zeker 4 maanden terug is bij zijn EX.
Nu zit het me dus wel erg dwars al die tijd dat ik dacht dat hij het zo moeilijk had...wat een bullshit

wat zijn mannen toch walgelijk

Neuk! - Wat?

Steeds maar weer proberen, maar ik ben
Ik ben niet voor jou gemaakt (schijnbaar)
Ik leef en leer en ja, ik zweer... mezelf
Ik heb mezelf allang gekraakt (echt waar)
We gaan tekeer, ik kom met meer
en observeer de fouten zo vaak
Wat? Hoe? Waarom? Ik weet het heus wel!
Het heeft me diep geraakt!

Ik wil dit niet!
Alles ging goed, alles ging slick, langs elkaar heen
Alles okee, alles ging wreed, door merg en been

Maar we praten niet...

Kom binnen, ga zitten, leg 'ns uit
wat je nou echt bedoelt
Kom binnen, ga liggen en gooi eruit
wat je nou echt voor me voelt

Aan wie het ook ligt, we zijn gezwicht, we hebben
Hebben beiden gefaald (allebei)
Op zoek naar licht, het eind in zicht
en inderdaad de grens, al bepaald (voor mij)
is het klaar die shit, waar die shit,
we spreken zeker niet dezelfde taal
Ik kan mezelf niet uitstaan op dit moment
Waarom hebben we het niet gehaald?!

Hoe hard, hard ik het ook probeer, elke keer kom ik iets tekort,
zodat het niets wordt en...
hoe diep, diep ik ook graaf, het is nooit genoeg
Misschien was het wel te vroeg
Misschien mijn enige kans verknalt
Gingen we door omdat alleen zijn niet bevalt?

Nee, het zit dieper dan dat, ik vind je liever dan dat,
ik word vertieft van dat en nog steeds gaan we
langs elkaar heen...
Ik wil dit niet!
Ik kan dit niet!

Het eindigt wat zwaar:
Bedankt voor acht fokkin' jaar!!

quote:

Op woensdag 21 april 2010 23:51 schreef Love_Layla het volgende:
Sluit me ook maar even aan....
Na een relatie van 2 jaar is het nu zo'n 3 maanden over, ging er goed mee om dacht ook wel dat ik er over heen was allemaal.
De reden dat hij niet meer samen wilde zijn waren apart ik kreeg zelfs medelijden met hem omdat zijn leven zo moeizaam ging de laatste tijd: ontslag,ruzie thuis etc.

Hij wist niet meer wat hij wilde dus verbrak onze relatie ik heb me hier uiteindelijk maar gewoon bij neergelegd, nu na die drie maanden (ik dacht er eigenlijk helemaal niet meer aan ging lekker verder met mijn leventje) vernam ik via via dat hij al zeker 4 maanden terug is bij zijn EX.
Nu zit het me dus wel erg dwars al die tijd dat ik dacht dat hij het zo moeilijk had...wat een bullshit

wat zijn mannen toch walgelijk

Dat is mooi klote dan . Dan steun je iemand en dan blijkt die dit te flikken. /hugs.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 09:47 schreef zwartedoos het volgende:

[..]

scharrels zo snel na n relatie werken bij mij niet dat is al gebleken

In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst

Anyway, OT: ik kreeg eergister ook weer een mooi smsje van mevrouw hoor.
Dat ik een huichelaar was. Like WTF

En ondertussen wel heulen met de vijand zo gezegd en dan ben ik de huichelaar. Jaja

Meh, ik weet niet wat het is, maar het lijkt wel alsof elke dag zwaarder wordt. Vorige week ging het nog redelijk goed, maar deze week is het echt huilen met de pet op. Ik voel me gewoon de hele dag neerslachtig en down. Zelfs als ik aan het werk ben voel ik me zo. Ik mis haar echt. Ik weet dat onze relatie op het eind gewoon niet meer ging en ik zou dat ook niet terugwillen (om de paar dagen ruzie), maar mijn leven lijkt nu zo leeg zonder haar. Mijn ex lijkt er daarentegen geen enkel probleem mee te hebben, wat me weer doet twijfelen wat onze relatie eigenlijk echt heeft betekend voor haar en of al die lieve dingen die ze heeft gezegd tegen me wel waar zijn...

Ik probeer me zo goed en kwaad als het kan, er gewoon bij neer te leggen. Het heeft toch geen zin om weer contact te zoeken. En ze heeft haar eigen leven. Dus tja, het is niet anders.
1 ding is zeker, het word never nooit meer zoals toen, daarvoor is er teveel gebeurd de laatste maanden