Beste Fok!kers,
Al een tijdje wil ik mijn vriendin ten huwelijk vragen. Tot op afgelopen weekend had ik alleen nog niet het goede moment gevonden en het ook niet aangedurfd. Maar afgelopen weekend zijn we naar Parijs geweest. Fantastisch weer, veel gezien en gedaan. En aan het eind van onze laatste dag stonden we op een uitkijkpunt bij de Eifeltoren, super romantisch! En op dat moment wist ik het...dit is HET moment. Maar helaas geen ring bij me. Toch een poging tot een aanzoek gedaan. Maar het ging zo lomp (mede doordat ik geen ring had) dat ik het moment volledig heb verpest. Resultaat: een zéér boze vriendin en verdrietig. Later op de terugweg naar Nederland (na een ijzige stilte van een paar uur) begon ze te huilen en uit te leggen waarom ze zo boos was. Het bleek dat ze al doorhad dat ik een ring had aangeschaft, dus ze had een optelsom gemaakt ring + weekend Parijs = huwelijksaanzoek. Heel blij had ze het aan haar zus verteld en heel het weekend liep ze te hopen op het moment dat ik op mijn knieën zou gaan... Ze had al een heel beeld in haar hoofd hoe ze het haar ouders wilde gaan vertellen, hoe ik haar in Parijs (de stad van haar dromen) ten huwelijk had gevraagd. Kortom, ik heb haar droom verpest.
Logischerwijs voel ik me sindsdien echt klote. Niet om mezelf, maar om het feit dat ik haar flink heb gekwetst. Natuurlijk wil ik nog steeds haar ten huwelijk vragen. Maar het momentum is weg. Parijs als locatie kan ik schudden nu. Maar waar dan wel? Volgende week gaat ze wegens privé omstandigheden een tijdje naar het buitenland, naar familie. Ik wil haar vóór die tijd alsnog ten huwelijk vragen. Op de juiste manier. Hoewel ze me vergeven heeft weet ik niet of ze het accepteert als ik het nu alsnog doe. Want de spontaniteit is wel een beetje weg natuurlijk.
Kortom, ik weet even niet meer wat ik moet doen. Hoe ik het nu moet aanpakken. Bijna vanzelfsprekend is dit de eerste keer dat ik iemand ten huwelijk vraag dus ik heb geen idee hoe ik het moet aanpakken.
HELP!

Dank!