MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Negen vette jaren!
Als het gaat over het aantal optredens en het aantal verkochte cd’s dan is de band The Nozems zonder twijfel de meest succesvolle band uit de popgeschiedenis van de Bommelerwaard. Na het uitbrengen van hun eerste lp/cd Hanging Around speelden de heren binnen een jaar maar liefst 119 keer in Nederland, België en Duitsland.
Het begon allemaal in het midden van de jaren tachtig in duistere zaaltjes in Den Bosch met concerten van bands als The Undertones en TC Matic. Helke van den Oord en Mario Fraaije vroegen Corné van Os of ie mee wilde spelen in hun op te richten bandje New Annoyance. Ze wilden Corné er wel bij hebben. Natuurlijk omdat ie aardig baste maar ook omdat hij grafisch ontwerper aan het worden was en dat zou zomaar van pas kunnen komen bij het ontwerpen van affiches, posters en hoezen. Mario Fraaye: “Er liepen toen in de Bommelerwaard veel mensen die elkaar niet kenden maar wel van dezelfde muziek hielden: new wave, punk, hardcore. En wij hadden een chronisch gebrek aan vrouwen, wiet, alcohol en uitgaansgelegenheden. Als je dan wat kunt spelen, zit je al gauw in een bandje.”
New Annoyance, ondertussen met Hugo Lans, speelde rauwe, punkachtige muziek die we later grunge zouden noemen. Er waren legio optredens in de regio want hun geluid klonk fris maar, en dat moet gezegd, niet altijd helemaal zuiver. Dat probleem werd opgelost door de geluidsversterking zo hard te zetten dat het publiek alle onvolkomenheden grotendeels miste door de distortion. Er waren eigen nummers maar ook werd er gecoverd. Bands als The Clash, Wire, Joy Division en natuurlijk The Ramones boden materiaal waar enthousiast uit geput werd. De eerste optredens waren onder andere in de Poorterij op de presentatiemiddagen van het Popkollektief waar in ieder geval Helke scoorde toen hij bij een nummer plotseling van het podium verdween; “Ik haal even bier.” Een paar minuten later sloot hij weer aan en met z’n vieren maakten ze Plastic Passion van The Cure af.
Hugo Lans schreef aanvankelijk de meeste nummers die steeds sneller en harder werden onder invloed van Amerikaanse bands als The Dead Kennedy’s en vooral Hüsker Dü, de band van Bob Mould. In ’86 speelde New Annoyance met Dinosaur Jr in Paradiso Amsterdam en verscheen het eerste nummer Say Goodbye op een Utrechtse punk EP van het KELT label. Wim Jongenelen van Muziekkrant OOR schreef na een live optreden in Utrecht: “Als dit een Engelse band was geweest, hadden ze nu een vet platencontract en John Peel (gezaghebbende Engelse dj) achter zich aan.”
Als de jaren tachtig op hun eind lopen, veranderen de heren de bandnaam New Annoyance in The Nozems. Corné: “Dat klonk beter en stond leuk op het affiche voor de Melkweg waar we speelden met The Hippies. En we reden toen ook vaak op oude Puchs met zo’n hoog stuur dus dat paste ook goed.” De eerste plaat diende zich aan: Heaven’s Waiting, een vinyl-EP met naast de titelsong nog drie andere nummers. Corné: “Heaven’s Waiting was onze eerste en ook onze beste single. “ Lotje IJzermans van de VPRO (ze presenteerde iedere woensdagmiddag op Radio 3 De Wilde Wereld samen met Fons Dellen) was enthousiast en draaide de plaat zeer regelmatig. Omdat Helke ondertussen in Den Bosch woonde, kon de band meedoen aan De Wraak van Brabant en die wonnen ze. Het prijzengeld werd gebruikt om de eerste LP Hanging Around te bekostigen.
De plaatpresentatie in De Vrije Vloer in Utrecht wordt door Corné genoemd als een van de beste concerten: “Bloedheet, te druk, bier, zweet, pogo en publiek dat van het podium sprong. De term stagediven was destijds nog niet bekend. Alles klopte. Hoewel, toen we speelden op de Berlin Independend Days ging het ook wonderlijk goed. Wij stonden voor een volle zaal. Naast ons traden De Dijk en De Raggende Manne op voor aanmerkelijk minder mensen.”
Mario Fraaye ging steeds meer nummers schrijven. De andere drie bandleden lieten daar op kritische wijze hun licht over schijnen. Beviel het niet dan werd het Mario snel duidelijk gemaakt. Dat was over het algemeen niet zo’n probleem, hij schiep genoeg alternatieven. Geoefend werd er, soms drie keer per week, in de geitenstal van de boerderij van de ouders van Helke. Optredens kwamen er steeds meer, soms twee op een dag. In Hamburg ging het mis. Er zou ’s middags op een groot festival, in een voetbalstadion, opgetreden worden. Op de poster stond ook The Golden Earring. Helaas, The Nozems waren te laat door een wegomlegging.
Er kwamen nog twee cd’s: Lovely Sort of Danger en Zen & The art of Bonk! Er werd getoerd in de VS, zelfs de beroemde club CBGB werd aangedaan. Wekenlang trokken de vier bandleden door Europa met bands als Mudhoney en Buffalo Tom. Ze werden immer vergezeld door hun lichtman, Herman Slaats, die de zingende drummer moest uitlichten en en passant ook nog de rookmachine en de stroboscoop beziende. “Corné: “De rook, het felle witte licht en het paarse tegenlicht in combinatie met de muur van decibellen zorgde voor een onvergetelijke kakafonie.”
Maar toen ging het mis. Hugo was het reizen zat, de platenmaatschappij (PIAS) nam niet de moeite het materiaal te promoten en Mario besloot te gaan gitaarspelen. Zijn vervanger op slagwerk, Jochem Aarts, schopte de boel lelijk in de war. The Nozems bezochten Boston om hun nieuwe plaat te promoten. Helaas, de drummer begon een relatie met de vrouw van de platenbaas en dat betekende het einde van de toer, van de drummer maar vooral van The Nozems. Tijdens die toer werd er overigens ook nieuw materiaal opgenomen, nota bene op een buizen mengtafel van Bob Dylan. Helaas, dat materiaal is nooit uitgebracht.
Helke: “Ik herinner me ook nog een moord in Stuttgard. Wij sliepen in hotel Blumenwiese. Ik was dronken maar ik kan me nog vaag het glasgerinkel en het geschreeuw herinneren. Dat kon ik een jaar later nog eens uitleggen bij de plaatselijke Polizei.”
Het verhaal van The Nozems duurde negen jaar maar was nu over en de vier leden vielen stuk voor stuk in een gat. Mario: ”De periode na The Nozems was een soort afkickperiode met veel tijd die gevuld moest worden. Daar was geen fuck aan.” Iedereen zocht het in andere hobby-bands, sommigen kregen kinderen, een baan, een eigen bedrijf en een van de leden van The Nozems wordt dover en dover. Helke meldt te werken aan een boek over de meest succesvolle band van de Bommelerwaard.
Vier totaal verschillende mensen vierden internationale successen. Helke van den Oord was slaggitarist, een dromer die destijds op de kunstacademie zat. Die opleiding werd afgebroken toen The Nozems echt doorbraken. Zijn broer Arjen van den Oord was verantwoordelijk voor het geluid. Mario Fraaye (drums en zang) schreef prachtige songs en verschuilde zich tijdens optredens achter zijn drumstel. Bij repetities was hij soms onpeilbaar voor de andere bandleden. Hugo Lans (sologitaar en zang) en Corné van Os waren extraverter. Samen vormden ze de brutale smoel van de band.
[ Bericht 1% gewijzigd door tong80 op 16-04-2010 19:01:29 ]
Als het gaat over het aantal optredens en het aantal verkochte cd’s dan is de band The Nozems zonder twijfel de meest succesvolle band uit de popgeschiedenis van de Bommelerwaard. Na het uitbrengen van hun eerste lp/cd Hanging Around speelden de heren binnen een jaar maar liefst 119 keer in Nederland, België en Duitsland.
Het begon allemaal in het midden van de jaren tachtig in duistere zaaltjes in Den Bosch met concerten van bands als The Undertones en TC Matic. Helke van den Oord en Mario Fraaije vroegen Corné van Os of ie mee wilde spelen in hun op te richten bandje New Annoyance. Ze wilden Corné er wel bij hebben. Natuurlijk omdat ie aardig baste maar ook omdat hij grafisch ontwerper aan het worden was en dat zou zomaar van pas kunnen komen bij het ontwerpen van affiches, posters en hoezen. Mario Fraaye: “Er liepen toen in de Bommelerwaard veel mensen die elkaar niet kenden maar wel van dezelfde muziek hielden: new wave, punk, hardcore. En wij hadden een chronisch gebrek aan vrouwen, wiet, alcohol en uitgaansgelegenheden. Als je dan wat kunt spelen, zit je al gauw in een bandje.”
New Annoyance, ondertussen met Hugo Lans, speelde rauwe, punkachtige muziek die we later grunge zouden noemen. Er waren legio optredens in de regio want hun geluid klonk fris maar, en dat moet gezegd, niet altijd helemaal zuiver. Dat probleem werd opgelost door de geluidsversterking zo hard te zetten dat het publiek alle onvolkomenheden grotendeels miste door de distortion. Er waren eigen nummers maar ook werd er gecoverd. Bands als The Clash, Wire, Joy Division en natuurlijk The Ramones boden materiaal waar enthousiast uit geput werd. De eerste optredens waren onder andere in de Poorterij op de presentatiemiddagen van het Popkollektief waar in ieder geval Helke scoorde toen hij bij een nummer plotseling van het podium verdween; “Ik haal even bier.” Een paar minuten later sloot hij weer aan en met z’n vieren maakten ze Plastic Passion van The Cure af.
Hugo Lans schreef aanvankelijk de meeste nummers die steeds sneller en harder werden onder invloed van Amerikaanse bands als The Dead Kennedy’s en vooral Hüsker Dü, de band van Bob Mould. In ’86 speelde New Annoyance met Dinosaur Jr in Paradiso Amsterdam en verscheen het eerste nummer Say Goodbye op een Utrechtse punk EP van het KELT label. Wim Jongenelen van Muziekkrant OOR schreef na een live optreden in Utrecht: “Als dit een Engelse band was geweest, hadden ze nu een vet platencontract en John Peel (gezaghebbende Engelse dj) achter zich aan.”
Als de jaren tachtig op hun eind lopen, veranderen de heren de bandnaam New Annoyance in The Nozems. Corné: “Dat klonk beter en stond leuk op het affiche voor de Melkweg waar we speelden met The Hippies. En we reden toen ook vaak op oude Puchs met zo’n hoog stuur dus dat paste ook goed.” De eerste plaat diende zich aan: Heaven’s Waiting, een vinyl-EP met naast de titelsong nog drie andere nummers. Corné: “Heaven’s Waiting was onze eerste en ook onze beste single. “ Lotje IJzermans van de VPRO (ze presenteerde iedere woensdagmiddag op Radio 3 De Wilde Wereld samen met Fons Dellen) was enthousiast en draaide de plaat zeer regelmatig. Omdat Helke ondertussen in Den Bosch woonde, kon de band meedoen aan De Wraak van Brabant en die wonnen ze. Het prijzengeld werd gebruikt om de eerste LP Hanging Around te bekostigen.
De plaatpresentatie in De Vrije Vloer in Utrecht wordt door Corné genoemd als een van de beste concerten: “Bloedheet, te druk, bier, zweet, pogo en publiek dat van het podium sprong. De term stagediven was destijds nog niet bekend. Alles klopte. Hoewel, toen we speelden op de Berlin Independend Days ging het ook wonderlijk goed. Wij stonden voor een volle zaal. Naast ons traden De Dijk en De Raggende Manne op voor aanmerkelijk minder mensen.”
Mario Fraaye ging steeds meer nummers schrijven. De andere drie bandleden lieten daar op kritische wijze hun licht over schijnen. Beviel het niet dan werd het Mario snel duidelijk gemaakt. Dat was over het algemeen niet zo’n probleem, hij schiep genoeg alternatieven. Geoefend werd er, soms drie keer per week, in de geitenstal van de boerderij van de ouders van Helke. Optredens kwamen er steeds meer, soms twee op een dag. In Hamburg ging het mis. Er zou ’s middags op een groot festival, in een voetbalstadion, opgetreden worden. Op de poster stond ook The Golden Earring. Helaas, The Nozems waren te laat door een wegomlegging.
Er kwamen nog twee cd’s: Lovely Sort of Danger en Zen & The art of Bonk! Er werd getoerd in de VS, zelfs de beroemde club CBGB werd aangedaan. Wekenlang trokken de vier bandleden door Europa met bands als Mudhoney en Buffalo Tom. Ze werden immer vergezeld door hun lichtman, Herman Slaats, die de zingende drummer moest uitlichten en en passant ook nog de rookmachine en de stroboscoop beziende. “Corné: “De rook, het felle witte licht en het paarse tegenlicht in combinatie met de muur van decibellen zorgde voor een onvergetelijke kakafonie.”
Maar toen ging het mis. Hugo was het reizen zat, de platenmaatschappij (PIAS) nam niet de moeite het materiaal te promoten en Mario besloot te gaan gitaarspelen. Zijn vervanger op slagwerk, Jochem Aarts, schopte de boel lelijk in de war. The Nozems bezochten Boston om hun nieuwe plaat te promoten. Helaas, de drummer begon een relatie met de vrouw van de platenbaas en dat betekende het einde van de toer, van de drummer maar vooral van The Nozems. Tijdens die toer werd er overigens ook nieuw materiaal opgenomen, nota bene op een buizen mengtafel van Bob Dylan. Helaas, dat materiaal is nooit uitgebracht.
Helke: “Ik herinner me ook nog een moord in Stuttgard. Wij sliepen in hotel Blumenwiese. Ik was dronken maar ik kan me nog vaag het glasgerinkel en het geschreeuw herinneren. Dat kon ik een jaar later nog eens uitleggen bij de plaatselijke Polizei.”
Het verhaal van The Nozems duurde negen jaar maar was nu over en de vier leden vielen stuk voor stuk in een gat. Mario: ”De periode na The Nozems was een soort afkickperiode met veel tijd die gevuld moest worden. Daar was geen fuck aan.” Iedereen zocht het in andere hobby-bands, sommigen kregen kinderen, een baan, een eigen bedrijf en een van de leden van The Nozems wordt dover en dover. Helke meldt te werken aan een boek over de meest succesvolle band van de Bommelerwaard.
Vier totaal verschillende mensen vierden internationale successen. Helke van den Oord was slaggitarist, een dromer die destijds op de kunstacademie zat. Die opleiding werd afgebroken toen The Nozems echt doorbraken. Zijn broer Arjen van den Oord was verantwoordelijk voor het geluid. Mario Fraaye (drums en zang) schreef prachtige songs en verschuilde zich tijdens optredens achter zijn drumstel. Bij repetities was hij soms onpeilbaar voor de andere bandleden. Hugo Lans (sologitaar en zang) en Corné van Os waren extraverter. Samen vormden ze de brutale smoel van de band.
[ Bericht 1% gewijzigd door tong80 op 16-04-2010 19:01:29 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zo beter ?quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wat was er mis met de oude topics? 
Kennen jullie The Nozems nog ?
The Nozems: Kane Di-rect en 3J's eat your heart out
Kennen jullie The Nozems nog ?
The Nozems: Kane Di-rect en 3J's eat your heart out
Geef angst en haat een stem
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Ranja: "mijn bukgeit begrijpt mj niet. "
Kon ze niet vinden.quote:Op vrijdag 16 april 2010 19:55 schreef belsen het volgende:
Wat was er mis met de oude topics?
Kennen jullie The Nozems nog ?
The Nozems: Kane Di-rect en 3J's eat your heart out
Sorry.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Mooi.quote:
Je had wel gelijk.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Goeie muzieksmaak had iequote:Op vrijdag 16 april 2010 20:34 schreef Maitje het volgende:Mijn oude opa noemde mij vroeger altijd nozem
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Waarom niet ?quote:Op vrijdag 16 april 2010 21:39 schreef Miereneter het volgende:
Thema van examenfeest is nozems, ik ga er niet heen.
Ben je gezakt ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Jij Nozem.quote:Op vrijdag 16 april 2010 21:46 schreef Miereneter het volgende:
[..]
Ik heb binnenkort examens en ik heb nog niet geleerd.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
tvp
Op dinsdag 9 augustus 2011 23:01 schreef SuperrrTuxxx het volgende:
Ik hou zoveel van jou, ik doe alles voor je! O+
Ik hou zoveel van jou, ik doe alles voor je! O+
Helaas niet, zal eens zoeken naar de cover van hun beste nummer.quote:Op zondag 19 september 2010 22:43 schreef Arn0 het volgende:
Staat er niet meer dan een nummer op Youtube?
Dit dus. Maar dan met harde gitaren.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Kwam net dit tegen op You Tube. Recent gepost. Geweldig om terug te zien.
Fucking 22 jaar geleden. Wat gaat de tijd hard. Sweet memories.
Fucking 22 jaar geleden. Wat gaat de tijd hard. Sweet memories.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Klinkt goed! Grappig, zie dat sinds ik vroeg of er niet meer dan een nummer op Youtube staat, "Psycho" ondertussen ook is geüpload, ook dat klinkt wel goed. Misschien maar eens een album van ze aanschaffen
By hook or by crook, I'll be last in this book.
Hanging around scoorde goed. Stond in de OOR-top-20. Werd zelfs in de NME gerecenseerd.quote:Op maandag 29 augustus 2011 12:26 schreef Arn0 het volgende:
Klinkt goed! Grappig, zie dat sinds ik vroeg of er niet meer dan een nummer op Youtube staat, "Psycho" ondertussen ook is geüpload, ook dat klinkt wel goed. Misschien maar eens een album van ze aanschaffen
Ik mis die tijd wel. Samen met ze on the road.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:Op dinsdag 30 augustus 2011 13:32 schreef ranja het volgende:
Ik kwam van 't zomer in een 2e hands zaak de single van Mary Ann tegen. Kon ik niet laten staan
Ik mis ze nog steeds.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
