Arctic Monkeys #38 - We're not the jealous type...

Nee, natuurlijk is dat niet te vergelijken! Was ook min of meer een grapje omdat ik Aisu ook altijd in 't Beatles-topic zie posten. Ik weet echt niet welke van de drie albums ik het beste vind. Weet nog wel dat ik zo teleurgesteld was in FWN toen ik 'm voor 't eerst luisterde (met de prachtige haperende versie van Balaclava die ik nu dus nooit meer in m'n hoofd kan horen zoals-ie bedoeld is ), maar die is uiteindelijk best gegroeid.

FWN moet bij mij ook nog wat groeien. Qua favoriete plaat twijfel ik tussen Humbug en WPSIATWIN.

Overigens, best een interessante Q&A met Nick:
http://blogs.miaminewtime(...)ach_april_1_2010.php

Oud

En ik vind Humbug denk nog steeds overall het beste.

Anders FWN.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 19:34 schreef Xrenity het volgende:
Oud

En ik vind Humbug denk nog steeds overall het beste.

Anders FWN.

FWN is duidelijk het beste van allemaal. Met de beste B-sides (What If You Were Right The First Time, Too Much To Ask, The Bakery, Nettles, Da Frame 2R, Plastic Tramp, stuk voor stuk geweldige nummers).

De gelekte versie van FWN heb ik na één keer luisteren weggegooid waardoor ik geen last heb van een haperende imaginaire Balaclava .

Mja, ik beoordeel een album niet aan de hand van b-sides.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 19:42 schreef Arn0 het volgende:
Mja, ik beoordeel een album niet aan de hand van b-sides.

Ik ook niet .

Balaclava doet het bij mij helemaal niet meer:

snel zonder nadenken beste nummer per cd:
When the sun goed down
505/ Do me a favour
Dance Little Liar

Morgen is het weer anders

the bakery is wel al heel lang gewoon echt mn B-side

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 19:19 schreef CatsInTheWell het volgende:

[..]

Wat exact vind je zo slecht aan Red Right Hand? Ik vind het origineel fantastisch en ik vind dat de Monkeys 'm ook behoorlijk mooi onder de handen hebben genomen. Natuurlijk hoor ik liever eigen werk van ze, maar toch, ik vind het wel een puike cover.

Verspilling van tijd in de setlist. En dat keer op keer. Het doet me helemaal niets. Vergeleken met hun eigen repertoire zeer matig, en belangrijker: Waarschijnlijk de reden dat we het superieure "Terror Pocket" nooit meer zullen horen.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 19:22 schreef Arn0 het volgende:

[..]

Ik ga toch voor het cliché nummer A Certain Romance Ben sowieso nu al die oude nummers echt veel meer aan het waarderen. Serieus, wat was ik aan het denken toen ik Humbug zoveel beter vond dan de twee andere albums [..]

Niet gedacht dat je ooit nog eens bij zinnen zou komen .

Mijn favoriete album moet nog steeds "Favourite Worst Nightmare" zijn. Staat geen misser op, als geheel onovertroffen. Misschien zelfs m'n favoriete album van de 00's. Sowieso die hele periode, hun onvoorspelbaarheid, hun optredens en B-kanten waren in die tijd goud waard. Het debuutalbum is net zo goed, maar mist in retrospectie tekstueel en muzikaal gezien de veelzijdigheid van hun werk daarna. Alleen "Red Light" zou ik hebben geschrapt, zodat het album op 12 tracks en onder de 40 minuten was gebleven, maar ik zou dat nummer ook niet hebben willen missen.

Over "Humbug" kan ik zeggen, na de songs vaak live gehoord te hebben en nu de plaat bijna één jaar uit is, dat het vooral de energie en onvoorspelbaarheid van de vorige platen mist. Wat ook mee speelt is dat het de eerste release met teleurstellende nummers was. Van track tot track kan ik zeggen dat de helft van het album, namelijk "Secret Door", "Cornerstone", "Potion Approaching", "Dance Little Liar" en "Dangerous Animals", in m'n rijtje met favoriete Arctic Monkeys-nummers terecht is gekomen. Elke song is op zijn eigen manier fantastisch.

De andere helft is 'hit and miss'. Jullie weten hoe ik denk over "Crying Lightning". En ik vind nog steeds dat de schoonheid van "Fire And The Thud" in de productie verloren is gegaan, alhoewel het live immens was. Ben er van het weekend achtergekomen dat "My Propeller" eigenlijk best een goede song is, maar dat het een onbenutte potentie heeft. Het komt nét niet lekker genoeg op gang, en de repeterende gedeeltes en tempo-verlagingen halen de vaart er uit. Er had veel meer uitgehaald kunnen worden.

"Pretty Visitors" hangt bij mij nog altijd tussen 'irritant' en 'geniaal' in. Geen sterke song, en het doet me live nog altijd niet veel, maar de coupletten van Alex zijn briljant om te horen. Ik ga niet ontkennen dat "The Jeweller's Hand" me op plaat nooit wat heeft gedaan, live ook niet, en dat gaat waarschijnlijk ook nooit meer veranderen. Onbevredigend einde van een anders toch zeer solide album. En die wisselvalligheid is waarom het voor mij nooit m'n favoriete album zou kunnen worden. En ik weet niet eens of de beste song uit de sessies ("Catapult") daar iets aan had kunnen veranderen.

Favourite Worst Nightmare is het beste album. Ook de mooiste b-sides komen van dat album. Een pareltje.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 20:03 schreef AMDB het volgende:

[..]

JA MAAR DOE DAT CONCERTVERSLAG EENS MAN

_{én die van TLSP'07}

Alvast een zoethoudertje:

Aisumasen communiceert tegenwoordig in foto's, vage quizjes en korte maar krachtige anekdotes. Hmm.

quote:

Op vrijdag 2 april 2010 19:55 schreef Aisumasen het volgende:

Niet gedacht dat je ooit nog eens bij zinnen zou komen .

Mijn favoriete album moet nog steeds "Favourite Worst Nightmare" zijn. Staat geen misser op, als geheel onovertroffen. Misschien zelfs m'n favoriete album van de 00's. Sowieso die hele periode, hun onvoorspelbaarheid, hun optredens en B-kanten waren in die tijd goud waard. Het debuutalbum is net zo goed, maar mist in retrospectie tekstueel en muzikaal gezien de veelzijdigheid van hun werk daarna. Alleen "Red Light" zou ik hebben geschrapt, zodat het album op 12 tracks en onder de 40 minuten was gebleven, maar ik zou dat nummer ook niet hebben willen missen.

Over "Humbug" kan ik zeggen, na de songs vaak live gehoord te hebben en nu de plaat bijna één jaar uit is, dat het vooral de energie en onvoorspelbaarheid van de vorige platen mist. Wat ook mee speelt is dat het de eerste release met teleurstellende nummers was. Van track tot track kan ik zeggen dat de helft van het album, namelijk "Secret Door", "Cornerstone", "Potion Approaching", "Dance Little Liar" en "Dangerous Animals", in m'n rijtje met favoriete Arctic Monkeys-nummers terecht is gekomen. Elke song is op zijn eigen manier fantastisch.

De andere helft is 'hit and miss'. Jullie weten hoe ik denk over "Crying Lightning". En ik vind nog steeds dat de schoonheid van "Fire And The Thud" in de productie verloren is gegaan, alhoewel het live immens was. Ben er van het weekend achtergekomen dat "My Propeller" eigenlijk best een goede song is, maar dat het een onbenutte potentie heeft. Het komt nét niet lekker genoeg op gang, en de repeterende gedeeltes en tempo-verlagingen halen de vaart er uit. Er had veel meer uitgehaald kunnen worden.

"Pretty Visitors" hangt bij mij nog altijd tussen 'irritant' en 'geniaal' in. Geen sterke song, en het doet me live nog altijd niet veel, maar de coupletten van Alex zijn briljant om te horen. Ik ga niet ontkennen dat "The Jeweller's Hand" me op plaat nooit wat heeft gedaan, live ook niet, en dat gaat waarschijnlijk ook nooit meer veranderen. Onbevredigend einde van een anders toch zeer solide album. En die wisselvalligheid is waarom het voor mij nooit m'n favoriete album zou kunnen worden. En ik weet niet eens of de beste song uit de sessies ("Catapult") daar iets aan had kunnen veranderen.

Ik ben het helemaal met je eens. Het leuke van de Monkeys is dat nummers die je rationeel tot 'matig' hebt bestempeld je even later toch gewoon weer onbewust steeds aanzet. Zo had ik nog voor de Humbug-release genoeg van CL, maar ik draai hem eigenlijk nog best regelmatig met veel plezier. Hetzelfde geldt voor The Bad Thing.

Er zijn wel een paar nummers die ik volgens mij nog nooit uit mezelf aan heb gezet, namelijk: Red Lights, Riot Van, Old Yellow Bricks en Pretty Visitors.

Whatever is het meest constante album, FWN iets minder constant en Humbug nog minder. Toch waardeer ik FWN het meeste, omdat ik Circus, Do Me A Favour en 505 dermate briljant vind dat ik liever alleen op een eiland strand met deze drie nummers dan heel Whatever. Hetzelfde geldt voor Dance Little Liar.

Ik vind Humbug net het meeste constant. De nummers die ik ervan draai, als ik het album niet compleet afspeel, zijn altijd willekeurig. Ik heb niet een echt een favoriet en niet echt een non-favoriet. Afijn, misschien nu wel maar dat verandert dan elke dag

FWN heeft inderdaad absoluut prachtige nummers maar er staan enkele nummers op die ik - sorry - toch net wat minder vind. Maar minder is natuurlijk relatief, het blijven erg goede nummers en zoals TC03 al zegt draai je die nummers toch. Op het debuutalbum vind ik geen enkel nummer minder maar heb wel enkele favorieten in tegenstelling tot Humbug. Maar de eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik nu pas echt de eerste twee albums begin te spelen. Dus over een tijdje heb ik wel een definitievere mening Hetzelfde geld voor de singles + b-kanten, moet ze echt nog eens goed en meerdere keren na elkaar beluisteren.

Ik vind (om deze interessante stapel van willekeurige meningen completer te maken ) Humbug toch het beste album; acht fantastische nummers staan er op. De overige twee, Potion en Fire, zijn nét (dus met de nadruk op net ) onder gemiddeld AM-niveau. Fire And The Thud pakt live (afgaande van de youtube-versies) geweldig uit en owned hierbij de live-versies van Pretty Visitors en Dance Little Liar. Jammer dus dat het aan de productie moet liggen dat 'ie niet tipt aan de rest van Humbug. Potion Approaching is live lekker energievol en vond ik op Lowlands erg leuk. Hij is verder gewoon niet bijzonder.

FWN zit totaal-gezien een piepklein stapje onder Humbug. De twaalf nummers zitten qua niveau wat dichter op elkaar en er zijn niet echt onderschieters. FA, 505 en D is for Dangerous steken er wat bovenuit.
_{D is for Dangerous? Jawel, D is for Dangerous.}

Whatevahh zit een wat grotere stap onder FWN maar is nog steeds een fantastisch album. Romance, Mardy, View, Sun, Home en Dancefloor (in volgorde van ranking, beginnend met de beste) zijn geweldige songs. De overige nummers zijn vet maar niet heel speciaal. Al met al heeft het album precies het niveau van wat een debuut hoort te hebben.

De Who The Fuck ep bereikt (relatief gezien) het niveau van Humbug. No Buses is altijd al een top 3-er geweest . De andere 3 (4) nummers mogen er ook wezen. Naast No Buses zijn er geen b-sides die tot mijn favorieten behoren. Meestal bereiken ze het gemiddelde AM-niveau. Ik vind de Cornerstone- en My Propeller singel overigens alle singels van FWN (ook Whatever) overtreffen.

Gezien de stijgende lijn met vetheid die ze hebben in de loop der jaren, zeg ik: Kom maar op met album 4,5,6,7,8 etc.
Arctic Monkeys is denk ik wel mijn favoriete band .

Een bezoeker van de Miami gig;

quote:

just wanted to report that i listened to them sound check a completely new song. not even one of the MP b-sides. no idea what it was.

En ja, de bron is betrouwbaar.

Eerder deze week, op Waterloo Station, Londen:

quote:

Op donderdag 1 april 2010 01:22 schreef TC03 het volgende:
Ik bid nog steeds dat Aisu nog een keer wat gaat doen met zijn HMH '07-materiaal, want die keek ik ook bijna wekelijks.

Ik ook... Klaag bij YouTube .

Wacht, wat??? Akoestisch? Omg

He verdorie, omdat het hier specifiek op de setlist vermeld was en bij RAH en de Humbug gig niet dacht ik dat het echt volledig akoestisch was maar volgens Deedo dus niet. Jammer

Waarom jammer? Akoestisch is leuk, maar een volledige band is altijd beter imo.