bestaat eeuwige liefde met dezelfde partner wel??

Leo ,goed punt

Joh,,,super origineel dit topic.
Zijn er maar 25 van ofzo...


Ik pleit voor een Fok-database waar per onderwerp de topics verzameld worden. Iedere keer hetzelfde zeggen dat gaat niet werken,.

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 02:41 schreef Leonidas82 het volgende:
Gezien de enorme toename in het aantal echtscheidingen, relaties die plots stranden, de burgelijke moraal die steeds losser wordt etc begin ik daar wel sterk aan te twijfelen. Zelfs de meest sterke huwelijken en relaties stranden na 20 of 25 jaar, slechts een schare minderheid is wel gelukkig en dan hebben we nog een groot deel die bij elkaar blijft vanwege het huis, vermogen of de kinderen, maar de liefde is verdwenen. Dit gegeven brengt mij op de volgende vraag:

Je hele leven lang bij één en dezelfde partner, is dat iig normaal??

Vanuit de evolutiebiologie namelijk niet en de geschiedenis leert ons dat polygamie meer regel dan uitzondering was. Waarom blijven dan ons nog steeds zo vasthouden aan het monogame ideaal? Als x op x de praktijk uitwijst dat dit blijkbaar voor het merendeel van de mensen niet werkt?

Je maakt dezelfde fout als 80% van de mensen maakt... je zoekt naar een zwart/wit antwoord... naar een Ja of Nee antwoord. Maar er bestaat geen ja of nee antwoord.

Ongeveer de helft van de huwelijken strand of is liefdeloos. Goed, maar de andere helft van de huwelijken blijft overeind en houden de partners nog wel van elkaar. Dat is de realiteit. Dus ja, die eeuwige liefde bestaat nog wel (al duurt het in de meeste gevallen geen eeuw, maar tot de dood hen scheidt).

Maar wat is liefde volgens jou en volgens de rest van de mensen? De meeste mensen zien verliefdheid aan voor liefde. Totaal fout; want verliefdheid is bij de ander willen zijn (een soort van bezitsdrang, en heeft weinig met liefde te maken).
Echte liefde is wanneer je zoveel van iemand houdt dat je er zelfs in berust wanneer de partner liever bij je weg wil om bij een ander te zijn. Dat je diegene laat gaan, omdat je haar of hem meer geluk gunt dan jij kan bieden.

Dat is de ideale echte liefde, daar zijn er inderdaad maar weinig van.

Maar gelukkig zijn er ook stellen die verliefd op elkaar zijn geworden en waarbij men later van elkaar is gaan houden en elkaar niet meer kwijt wil (al is het niet op de meest basale -opofferingsgezinde - liefde ge-ent). Het soort liefde die men ook voor hun ouders en andere familie heeft... Ik noem het fotoboek liefde, namelijk de herinneringen waar men gezamenlijk is door gegaan, is de grootste houvast. Maar ook dat kan uiteindelijk liefde zijn.

Nee

Dekt dat de strekking?

Ik stem op Nee.

Ik weiger te geloven dat het niet mogelijk is.

Meeste tokkies houden dat niet vol door hun dierlijke lusten.

Zovelen van onze opa's en oma's bewijzen dat het wel kan, natuurlijk. Generaties geleden was het ondenkbaar dat je zou scheiden en verreweg de meeste huwelijken hebben dat ook volgehouden. In onze generatie is het echter een heel ander verhaal geworden.

Ja

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 09:37 schreef Garisson72 het volgende:
Zovelen van onze opa's en oma's bewijzen dat het wel kan, natuurlijk. Generaties geleden was het ondenkbaar dat je zou scheiden en verreweg de meeste huwelijken hebben dat ook volgehouden. In onze generatie is het echter een heel ander verhaal geworden.

Maar anderzijds, je zegt ook: het was ondenkbaar. Toendertijd wás de keuze er niet (zeker niet voor vrouwen), je kunt je dus afvragen of deze huwelijken ook volgehouden hadden als die keuze er wel was.

Vaak zie je dat die mensen nu ze ouder worden, steeds gelukkiger weer met elkaar worden (mensen worden meestal milder), maar dat er echt heel zware tijden hebben bestaan in hun huwelijk. Iets wat je als kleinkind waarschijnlijk niet te horen krijgt.

Ik vind wél dat de vechtlust om er toch iets te van te maken bewonderenswaardig is, maar koste wat kost bij elkaar blijven is niet meer van deze (meer individualistische, op zelfontplooiing gerichte) tijd.

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 10:10 schreef Etoile het volgende:
Maar anderzijds, je zegt ook: het was ondenkbaar. Toendertijd wás de keuze er niet (zeker niet voor vrouwen), je kunt je dus afvragen of deze huwelijken ook volgehouden hadden als die keuze er wel was.

Mijn punt is dus: die huwelijken hadden per definitie wèl volgehouden kunnen worden, want dat hebben ze daadwerkelijk gedaan! Of die huwelijken onder hedendaagse omstandigheden ook volgehouden zouden zijn geworden, dat is een ander verhaal. We zullen er nooit achter komen, vrees ik.

quote:

Vaak zie je dat die mensen nu ze ouder worden, steeds gelukkiger weer met elkaar worden (mensen worden meestal milder), maar dat er echt heel zware tijden hebben bestaan in hun huwelijk. Iets wat je als kleinkind waarschijnlijk niet te horen krijgt.

Mooi dat je dat zo zegt, want dat herken is dus exact zo van mijn eigen ouders. Die zijn nu 40 jaar bij elkaar, maar ik kan je vertellen dat het in mijn jeugd niet bepaald altijd over rozen ging. En precies wat je zegt: tegenwoordig zijn ze vééél milder (vooral mijn moeder).

quote:

Ik vind wél dat de vechtlust om er toch iets te van te maken bewonderenswaardig is, maar koste wat kost bij elkaar blijven is niet meer van deze (meer individualistische, op zelfontplooiing gerichte) tijd.

Helemaal mee eens. Wat er vooral in meespeelt denk ik, is dat je door het kleiner worden van de wereld door media, de hele dag ziet dat er overal relaties sneuvelen. Dat verlaagt de drempel, want dat zag je vroeger niet.
Vroeger was dat bovendien vooral not-done door Godvrezendheid en vooral: wat zal de buurt wel denken, je kan je gezicht toch niet meer vertonen in het dorp!

Mijn ouders.
Ze waren elkaars eerste ook nog eens. En voor zover ik kan merken gaat dat nog helemaal top.

Ik geloof helemaal niet meer in liefde.

Ik geloof ook in werkelijke liefde op deze aarde met dezelfde partner en dan ook in de ware. Ik leg mijn vertrouwen in Gods handen, hij weet wie het beste bij me past. Vanuit eigen kracht wordt het een puinhoop, hij kan me veranderen tot een liefdevolle man te zijn.

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 11:02 schreef -Strawberry- het volgende:
Mijn ouders.
Ze waren elkaars eerste ook nog eens. En voor zover ik kan merken gaat dat nog helemaal top.

Jaloersmakend en hoopgevend .

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 11:02 schreef -Strawberry- het volgende:
Mijn ouders.
Ze waren elkaars eerste ook nog eens. En voor zover ik kan merken gaat dat nog helemaal top.

Hier ook.

Het bestaat vast wel. Je kan natuurlijk altijd iemand liefhebben ook al ben je niet meer samen.

eeuwig bestaat niet althans niet in een mensenleven

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 11:02 schreef -Strawberry- het volgende:
Mijn ouders.
Ze waren elkaars eerste ook nog eens. En voor zover ik kan merken gaat dat nog helemaal top.

Mijne ook, ze zijn nu ruim 27 jaar getrouwd.

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 13:21 schreef Bosbeetle het volgende:
eeuwig bestaat niet althans niet in een mensenleven

Dat maakt het toch meer bijzonder wanneer iemand 40 jaar van zijn eindig leven doorbrengt met dezelfde persoon.

Natuurlijk kan dat Maar het gaat niet vanzelf. Je zult beiden wel aan je relatie moeten werken, elkaar blijven prikkelen en niet doods op de bank gaan zitten wachten tot je gelukkig wordt

quote:

Op zaterdag 27 maart 2010 13:28 schreef Loveless85 het volgende:

[..]


[..]


[..]

Vraag blijft natuurlijk altijd hoe in werkelijkheid zo'n huwelijk is. Voor de buitenwereld en familie en vrienden gelukkig is nog altijd wat anders dan ECHT gelukkig. En er word nog genoeg vreemdgegaan. Wat is het.. een kwart of een derde ofzo? Dus vanuit die 3 stelletjes zouden er dan minstens 2 a 3 vreemdgangers tussen zitten. Statistisch gezien dan.

Niet dat ik jullie niet geloof. Maar als ik kijk naar mn tante en ooms, een stuk of 7 stelletjes bij elkaar is er ook niemand gescheiden. Maar toch zou ik mn handen niet in het vuur steken dat ze allemaal gelukkig zijn of niemand buiten de deur neukt

Daarom ben ik aan de ene kant blij dat ik weet dat m'n follks elkaar nog beminnen.
De gedachte is minder plezant, maar ik weet wel dat ze elkaar trouw zijn en de lust goed zit.
Dat ze ups en downs hebben spreekt voor zich, maar ze zijn wel gelukkig.

En dat terwijl ze zo'n 40 jaar samen zijn, waarvan 34 getrouwd.

Bestaat wel. Zolang je beide committed bent en blijft.