Kinderen en geld. Hoeveel heb je nodig?

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 09:35 schreef lily het volgende:
Kinderen worden wel steeds duurder naarmate ze ouder worden.
Ik spaar daar nu al voor.

Nou! ik ben me echt de tandjes geschrokken wat een busabonnement kost! ze kunnen goedkoper op muziekles zeg maar.

En kleding wordt met het klimmen der maten ook duurder. Écht ik vind het vaak niet in verhouding. tussen 128 en 134 zit een cm of 5 broeklengte, maar vaak ook 5 a 10 euro.

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 09:35 schreef lily het volgende:
Kinderen worden wel steeds duurder naarmate ze ouder worden.
Ik spaar daar nu al voor.

dat doen wij ook ja

een spaarrekening voor ieder kind waar in principe straks als ze 18 zijn 10.000 per kind op moet staan. Laten we hopen en duimen dat het tegen die tijd in ieder geval voldoende is voor 1 jaar collegegeld mochten ze willen studeren

En hier ook heel veel tweedehands, de spullen die we nieuw hebben (eerste kindje dan koop je toch meer nieuw) hebben we gekregen als kraamcadeau bijvoorbeeld. Bij een tweede kindje zal onnoemlijk veel doorschuiven. Ik koop ook dan ongetwijfeld wel nieuwe kleertjes maar er schuift ook veel door.
En ik koop eigenlijk nauwelijks bij de duurdere merken. Daar zitten leuke spullen tussen hoor, absoluut! Maar nu voor mij even niet te betalen. Ik vind dat ik er best aardig in slaag om mijn kind leuk te kleden in tweedehands, wibra, zeeman en hans textiel (maar das persoonlijk natuurlijk )

[ Bericht 0% gewijzigd door huuphuup op 26-03-2010 10:25:33 ]

Ik had op mijn 18e wel geweten wat ik met 10.000 euro zou doen. .

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 09:18 schreef KingOfMars het volgende:
En laat je ook gewoon niet gek maken. Je MOET helemaal geen Quinny Superzapextradeluxe van 1500 euro (echt, een kinderwagen van anderhalve mille... ) of babykamer van 7500 euro. Het meeste kun je gewoon van marktplaats halen, de meeste spullen daar zijn helemaal prima, er is zoveel aanbod dat de prijs er ook naar is. Sommige ouders maken er een sport van lijkt het wel...

Volgens mij zijn er maar weinig kinderwagens van ¤ 1500,00 hoor.
_{En zeker geen Quinny Zapp, die kost iets van ¤ 150,00 volgens mij}

Voor de eerste hebben wij wel alles nieuw gekocht, kamer, kinderwagens, kleding, speelgoed etc. Of zij daardoor gelukkiger is geworden? Nee, dat denk ik niet. Hooguit ik zelf. De jongste is ook een meisje, dus ja die herbruikt dat allemaal. Nu koop ik voor haar ook wel eens wat nieuws, qua kleding. Ze zijn beiden in een ander seizoen geboren en ik vind het ook wel leuk als zij ook eens iets aanheeft, of met iets kan spelen, dat niet van haar zus geweest is.

Tweedehands kleding kopen doe ik eigenlijk niet. Wel krijg ik af en toe iets van mijn broer wat van mijn nichtje geweest is, dat dragen ze dan wel. Maar van allebei puilen hun kledingkasten al zo uit, dat het niet echt nodig is.

Sparen doen we ook, voor beiden. Geen idee hoeveel geld daar op moet staan tegen de tijd dat ze 18 zijn en wat ze er mee gaan doen, maar ik vind het wel een prettig idee. Ik vind aan een kant geld niet belangrijk, aan de andere kant is het een zekerheid. Wij hebben ons huis vrij goedkoop gekocht, rijden allebei in een compacte auto en kunnen daardoor ook allebei part-time werken. Onze oudste hoeft hierdoor nooit naar een BSO of iets en de jongste gaat twee (korte) dagen per week naar het KDV. Ik studeer zelf nog naast m'n werk, dus dat kost ook geld. Het gaat wel prima zo, in theorie moeten we iedere maand geld overhouden, alleen dat gebeurt nooit.

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 09:52 schreef KingOfMars het volgende:
Ik had op mijn 18e wel geweten wat ik met 10.000 euro zou doen. .

ik ook

we moeten het er ook nog maar eens over hebben of dat geld vrij te besteden is tegen die tijd
_{natuurlijk is dat min of meer vrij te besteden. 800 spijkerbroeken, nee. Een jaar naar het buitenland, prima.}

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 10:26 schreef huuphuup het volgende:

[..]

ik ook

we moeten het er ook nog maar eens over hebben of dat geld vrij te besteden is tegen die tijd
_{natuurlijk is dat min of meer vrij te besteden. 800 spijkerbroeken, nee. Een jaar naar het buitenland, prima.}

Wij gaan het niet vertellen tegen de kinderen dat we geld hebben gespaard, gaan ze studeren is het voor hun studie en anders voor als ze uit huis gaan.

Je doet je kind niet te kort als je het van een minimumloon zou moeten doen, aangezien baby-producten er in alle prijzen zijn, kinderkamers op marktplaats gevonden kunnen worden etc.
Natuurlijk is het verstandig om goed voorbereid (als in financiele buffer, goed huis goede auto evt.) aan kinderen te beginnen, maar heel soms heb je het niet in de hand en zul je de tering naar de nering moeten zetten om het kaal uit te drukken.
En een aantal dingen die je noemt in de OP zijn natuurlijk gewoon puur luxe, een duur muziekinstrument bijvoorbeeld zul je niet snel nodig hebben, kun je dus voor sparen met de kinderbijslag of kindgebondenbudget net als voor de studie. Als je kindje een talent blijkt te hebben is dit vaak ook goed met het OV te doen of op de fiets, en als hij/zij echt supergoed is in iets zijn er meestal ook wel sponsors
Een opvoeding kun je zo duur maken als je wil is de kern van de boodschap

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 10:37 schreef snakelady het volgende:

[..]

Wij gaan het niet vertellen tegen de kinderen dat we geld hebben gespaard, gaan ze studeren is het voor hun studie en anders voor als ze uit huis gaan.

oh wij gaan het ook niet op voorhand vertellen hoor, t is niet de bedoeling dat ze er naar gaan leven
Maar inderdaad, gaan ze studeren dan is het geld daarvoor, willen ze eerst een jaar weg of een jaar reizen/werken dan mag het ook daarvoor gebruikt worden (ik vind dat persoonlijk ook een verrijking op zich, een jaar weg) en anders is het inderdaad een mooi startbedrag om spulletjes van te kopen of bijvoorbeeld een autootje van te kopen ofzo.

Maar met niet vrij te besteden bedoelde ik dus dat het uitdrukkelijk niet de bedoeling is dat ze van het geld een zomer lang alle festivals aflopen en tig loeidure spijkerbroeken kopen bijvoorbeeld. Daar heb k niet 18 jaar voor gespaard zeg maar

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 09:49 schreef huuphuup het volgende:
een spaarrekening voor ieder kind waar in principe straks als ze 18 zijn 10.000 per kind op moet staan. Laten we hopen en duimen dat het tegen die tijd in ieder geval voldoende is voor 1 jaar collegegeld mochten ze willen studeren

Toen mijn zoon een paar maanden oud was heb ik, als alleenstaande moeder, een of/of verzekering voor 20 jaar genomen omdat dat goedkoper was dan een begrafenisverzekering.

Het ging om een bedrag van 100.000 gulden, zodat in geval van (mijn) overlijden voor hij 21 was er iig een bedrag zou zijn waarvan de begrafenis betaald zou kunnen worden, en in geval van mijn overlijden er dan ook nog een "flink" bedrag voor hem over zou blijven.
Let wel; in 1992 kostte een premie A koopwoning 120.000 gulden, die 100.000 leek dus echt heel wat, iig voldoende zodat hij ook met gemak eventueel een opleiding aan een instituut als Nyenrode zou kunnen doen als ik er niet meer zou zijn.

Inmiddels is die ¤ 45.000,= die er uitgekeerd wordt als ik binnen 2 jaar overlijd idd nog voldoende voor de kosten van een begrafenis, en hij hoeft dan tijdens een studie niet op een houtje te bijten, maar als hij dan ook nog de kosten voor Nyenrode zou moeten betalen dan gaat dat al niet meer zo makkelijk als ik dat destijds in de planning had.

Nou gaat meneer geen Nyenrode doen, en ik hoop ook dat die verzekering niet uit hoeft te keren, maar de kans is vrij groot dat ¤ 10.000,= over 18 jaar niet voldoende meer is om te doen wat je er nu mee in gedachten had

Overigens denk ik niet dat het voor een kind veel uitmaakt of papa en mama ¤ 5.000,= of ¤ 1.500,= per maand te besteden hebben, ik denk dat het vooral veel uitmaakt dat het kind zich geborgen en geliefd voelt. En om je kind dat te laten voelen maakt het weinig uit hoeveel je verdient of hoeveel geld je achter de hand hebt.

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 10:51 schreef Soneal het volgende:

[..]

Toen mijn zoon een paar maanden oud was heb ik, als alleenstaande moeder, een of/of verzekering voor 20 jaar genomen omdat dat goedkoper was dan een begrafenisverzekering.

Het ging om een bedrag van 100.000 gulden, zodat in geval van (mijn) overlijden voor hij 21 was er iig een bedrag zou zijn waarvan de begrafenis betaald zou kunnen worden, en in geval van mijn overlijden er dan ook nog een "flink" bedrag voor hem over zou blijven.
Let wel; in 1992 kostte een premie A koopwoning 120.000 gulden, die 100.000 leek dus echt heel wat, iig voldoende zodat hij ook met gemak eventueel een opleiding aan een instituut als Nyenrode zou kunnen doen als ik er niet meer zou zijn.

Inmiddels is die ¤ 45.000,= die er uitgekeerd wordt als ik binnen 2 jaar overlijd idd nog voldoende voor de kosten van een begrafenis, en hij hoeft dan tijdens een studie niet op een houtje te bijten, maar als hij dan ook nog de kosten voor Nyenrode zou moeten betalen dan gaat dat al niet meer zo makkelijk als ik dat destijds in de planning had.

Nou gaat meneer geen Nyenrode doen, en ik hoop ook dat die verzekering niet uit hoeft te keren, maar de kans is vrij groot dat ¤ 10.000,= over 18 jaar niet voldoende meer is om te doen wat je er nu mee in gedachten had

Overigens denk ik niet dat het voor een kind veel uitmaakt of papa en mama ¤ 5.000,= of ¤ 1.500,= per maand te besteden hebben, ik denk dat het vooral veel uitmaakt dat het kind zich geborgen en geliefd voelt. En om je kind dat te laten voelen maakt het weinig uit hoeveel je verdient of hoeveel geld je achter de hand hebt.

Dat weet ik, dat het waarschijnlijk niet voldoende zal zijn, vandaar ook mijn eerdere post, laten we hopen dat het tegen die tijd nog voldoende is voor in ieder geval 1 jaar collegegeld
Maar goed, we willen nog meer kinderen, en wel voor ieder kind net zoveel sparen dus tsja, dan ga je toch aan het rekenen met een bedrag dat je in ieder geval voor al je kinderen kunt missen per maand.

Kans zit er dik in dat het geen fluit meer waard is over 18 jaar. Maar goed, liever iets dan helemaal niets sparen.

Ik vind het idee dat je je zaakjes enigszins op orde hebt voor je aan kinderen begint zeker een goed streven. Ik vind zelf niet dat je echt heel veel geld nodig hebt, als je maar je vaste lasten kunt betalen en je kind de belangrijkste zaken kunt geven (en dan zijn imo merkkleding enzo niet echt belangrijke zaken). Een kind gedijt door liefde en aandacht en dat hoeft niet veel geld te kosten.

Ik denk wel dat je moet uitkijken dat je jezelf niet wijsmaakt dat je met voldoende/veel geld het geluk van je knd kunt kopen. Je schetst hierboven een probleem dat misschien op te lossen zou zijn met meer geld (hoewel ik dat betwijfel), maar je moet je vooral realiseren dat er van alles kan gebeuren in het leven van je kind en met je kind dat je ook met geld niet kan laten verdwijnen. Je kind kan ook 'gewoon' ongelukkig zijn, worden gepest, een neerslachtige inslag hebben, ziek worden, etc., wat je niet kunt oplossen, ook niet met (veel) geld.

Ik denk dat het ook te maken heeft met hoe je zelf bent opgegroeid.
Wij zijn niet rijk maar hebben het goed, gewoon normaal goed, niks bovenmodaals of zo.
Maar ook maar 1 werkende ouder, bewust omdat we onze kinderen zelf willen opvoeden.
Dus betekent dat ook dat er dingen niet kunnen, dat is dan niet anders.
denk dat het als kind ook helemaal niet erg is om te leren dat niet alles maar altijd te koop is, dat je er echt wat voor moet doen.

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 09:39 schreef Popples het volgende:
nu hebben ze een kind van 3 maanden die dus 5 dagen in de week naar het kdv gaat en het weekend bij oma gedumpt word. omdat het kind veel huilt(reflux) maar niet naar mij willen luisteren.

Echt?? Dat kan toch nie?

Even ontopic: ik ben het eens met veel van de vorige sprekers/spreeksters. Rijk of arm heeft zeker niet alles met het gelukkig kunnen zijn van een kind te maken. Voor de ouders kan het wél uitmaken in de stress...

Ik vind ook dat de kinderen tegenwoordig (ook toen ik opgroeide, wij waren best wel arm eigenlijk) erg op merkkleding, dure dingen en veeeeel speelgoed zijn gericht. Dat veel kinderen dat wel krijgen van hun ouders (echt verwend worden) vind ik persoonlijk niet goed. Je leert een kind dan dat alleen het duurste (niet eens persé het beste overigens) goed genoeg is, en dat ze pas echt blij kunnen zijn met merkkleding, schoenen en het nieuwste van het nieuwste.

Ik werd op school gepest omdat ik uit een groot gezin kwam, weinig nieuwe kleding had (de meeste werd eerst door mijn zus gedragen), zeker geen merkkleding, niet veel cadeaus kreeg, en er een beetje 'ouderwets' uitzag. Ik let daar bij mijn kinderen wel op maar wil het wel zó aanpakken dat ze niet alleen dat gaan waarderen wat veel geld gekost heeft... dat vind ik zo'n materialistische houding.

Vrienden van mij zijn ook zo... opscheppen over hun nieuwe iPhones, nieuwste spelcomputer, tas van weet-ik-wat-voor duur merk (ik zou het niet zien, maar het werd er wel even bijverteld), etc.
Hun huis lijkt wel uit een showroom gekopieerd... dat soort dingen. Ik vind het leuk voor hen maar vind het jammer dat ze er zo op gericht zijn. Ik kan er niet echt over meepraten... wij kopen ook het meeste op Marktplaats als het kan (sommige dingen moet je gewoon nieuw kopen) en zijn gewoon tevreden als het werkt en nog goed is. Het interesseert me daarom een stuk minder...

Wij kregen ook alleen cadeaus met verjaardagen en Sinterklaas. Dat vind ik niet heel raar, eigenlijk en was ook neit van plan om dat zoveel anders te doen. Misschien eens een kleinigheidje, omdat het kan, of om een of andere op dat moment te verzinnen leuke reden, een keer tussendoor. Maar dat moet een uitzondering zijn, niet iets om vanuit te gaan iig.

Ow ja, toevoeging: ik ben ook neit zo van het materialistische, maar ik vind het wijzende vingertje dat ik vaak tegenkom eigenlijk ook wel een beetje rot, eigenlijk. En ook erg gemakkelijk, want het komt vaak van mensen die gewoonweg niet in dezelfde situatie zitten, en dan is oordelen wel gemakkelijk.

meeleespost

Hier minimum, maar ik heb tot nu toe op geen enkel gebied het idee dat mijn kinderen het minder hebben

Ik weet dat ik makkelijk spreken heb omdat ik in een omgeving woon waar zelfs op de middelbare school het merk van de kleding niet het belangrijkste lijkt te zijn, er zijn dan ook een hoop kinderen die uit grote gezinnen komen waar maar 1 ouder werkt, dat houdt ze nog redelijk nederig, want dat is dan vaak ook nog geen top-inkomen.

Aan de andere kant zijn er ook kleuterscholen waar de kleuters elkaar afrekenen op het feit dat de een wel Geox draagt en de ander niet (hoewel dat voorbeeld alweer een jaar of 6 oud is, dus ik denk dat de Geox bij kleuters alweer uit zijn).

Ik denk dat als je in zo'n omgeving woont, en je kind naar zo'n school gaat, dat het een stuk lastiger is dan wanneer de omgeving van je kind (zowel thuis als op school) wat minder op uiterlijk vertoon gericht is.
Want het is moeilijk om een kind duidelijk te maken dat uiterlijk vertoon vaak niets meer is dan slechts dat, uiterlijk vertoon, het zegt niets over de persoon in merkshirt X of merkloos shirt Y.

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 14:32 schreef Soneal het volgende:

Aan de andere kant zijn er ook kleuterscholen waar de kleuters elkaar afrekenen op het feit dat de een wel Geox draagt en de ander niet (hoewel dat voorbeeld alweer een jaar of 6 oud is, dus ik denk dat de Geox bij kleuters alweer uit zijn).

Oh, bummer. Mijn kleuter draagt wel geox.

Ik kan me overigens slecht voorstellen dat dat bij kleuters al zo sterk zou spelen. Mijn dochter heeft echt geen idee wanneer ze wel of geen merkkleding aanheeft. Ik denk haar klasgenootjes evenmin.

Ik koop trouwens best wel vaak dingen tussendoor, maar die worden dan niet écht als cadeautje gegeven, maar die zijn er gewoon ineens. Met verjaardagen en/of sinterklaas geven wij dan ook niet exorbitant dure of veel cadeau's. Omdat we het hele jaar door al genoeg dingen kopen.

Tuurlijk doe je een kind niet tekort van een klein loontje. Als je in Burkina Faso woont misschien, maar niet in Nederland. Wij waren met z'n drieeen thuis, vader was timmerman die telkens losse contracten had en dan weer een tijdje in de WW zat omdat aannemers het goedkoper vonden om niet teveel vaste mensen in dienst te hebben. Moeder werkte niet, we hadden dus weinig te besteden. Niet op vakantie, niet uit eten, geen duur speelgoed of dure kleren. Maar niets tekort gekomen. Ik herinner me een gesprek waarin we overlegden op welke manier we de auto zouden kunnen houden en dat de conclusie was dat ie maar weg moest vanwege te duur.

Als ik daarop terugkijk en zie hoe ruim ik nu leef klinkt het echt als heel karig allemaal, maar we zijn niets tekort gekomen op materieel gebied. Ik bedoel hey, dit is Nederland. Als je ouders verstandig met hun geld omgaan en prioriteiten weten te stellen hoef je met ouders die weinig verdienen niets tekort te komen. Het is een ander verhaal als de rook- of gokverslaving van pa altijd voorgaat of de auto het laatste is waar op bezuinigd mag worden.

Het enige twijfelachtige bij-effect van dit alles is dat ik nu, ofschoon ik al sinds het begin van m'n studie uitsluitend nog in kringen van 'beter gesitueerden' verkeer, nog steeds SP stem. Wil je dat dus voorkomen, dan kun je beter pas aan kinderen beginnen als je wat meer verdient.

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 14:32 schreef Soneal het volgende:
Aan de andere kant zijn er ook kleuterscholen waar de kleuters elkaar afrekenen op het feit dat de een wel Geox draagt en de ander niet (hoewel dat voorbeeld alweer een jaar of 6 oud is, dus ik denk dat de Geox bij kleuters alweer uit zijn).

Ik denk dat als je in zo'n omgeving woont, en je kind naar zo'n school gaat, dat het een stuk lastiger is dan wanneer de omgeving van je kind (zowel thuis als op school) wat minder op uiterlijk vertoon gericht is.
Want het is moeilijk om een kind duidelijk te maken dat uiterlijk vertoon vaak niets meer is dan slechts dat, uiterlijk vertoon, het zegt niets over de persoon in merkshirt X of merkloos shirt Y.

Dat leert je kind dan vanzelf. Ik zat op het gymnasium behoorlijk tussen de kakkindjes, aardige lui, maar wel erg op merkkleding e.d. gericht. De logische reactie van een puber die dat niet kan betalen is om je ertegen te gaan afzetten en alto te worden.

Hier hebben we een redelijk klein inkomen, maar het is voor ons wel een beetje de afweging kwaliteit/kwantiteit. Wij hebben geen fancy kinderkamer, en veel kleertjes zijn of door oma gekocht, of zijn tweedehands. Goed speelgoed, buggy ed hebben we wel in geinvesteerd. Maar ik zou met dit inkomen niet 10 kinderen 'willen' (zul je zien, ben ik straks zwanger van een 9-ling). Niet alleen op het gebied van aandacht, maar ik denk dat ik ze dan gewoon wat minder kwaliteit kan bieden. Ik wel goed eten kunnen kopen, en als er iets nodig is, zonder nadenken het kunnen aanschaffen. Maar volgens mij moet dat gewoon kunnen van een minimumloon, mits je niet ontzettend in de schulden zit ofzo. En je zal je eigen consumptiepatroon er wel op moeten aanpassen....

Moet dan denken aan het refo gezin bij ons de buurt. Daar had mijn vriendinnetje maar een speelgoedje van haarzelf, een doktersdoos die van haar zus was geweest. Dat maakte zoveel indruk op mij, en hoop dat ik mijn kinderen toch iets meer kan bieden dan dat. (Daarnaast sliep ze met 2 grote zussen in een klein kamertje, 9 kinderen volgens mij in een klein rijtjeshuis, en er zijn er volgens mij nog wel wat meer geboren daarna...)

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 14:41 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Dat leert je kind dan vanzelf. Ik zat op het gymnasium behoorlijk tussen de kakkindjes, aardige lui, maar wel erg op merkkleding e.d. gericht. De logische reactie van een puber die dat niet kan betalen is om je ertegen te gaan afzetten en alto te worden.

Ik weet niet of dat de logische reactie is, ik kan me uit mijn tijd (iets voor de jouwe) wel de punkers herinneren, en degenen die nu skaters zouden worden genoemd, maar die kwamen niet bepaald uit gezinnen waar men het slechter had
Dat was meer meedoen aan dat wat er in de tijdsgeest speelt dan ageren tegen mensen met rijke ouders omdat de jouwe het niet waren.
Afzetten tegen de ouders was toen voor pubers ook nog een groot goed, met al die inspraak vinden ze dat tegenwoordig een stuk minder hard nodig, terwijl je vroeger je 3 keer modaal ouders nog flink over de zeik kon krijgen door punker te worden