SEX Seksualiteit
Seks! Vrijwel iedereen doet het of heeft het erover. Maar wat betekent seks nu voor jou (en je partner)? Meningen, ideeën, vragen en discussies zijn welkom. Geen puberaal gedrag aub.
quote:Op maandag 29 november 2004 17:53 schreef Tranceptor het volgende:
[..]
Iedereen wil em zien en hij heeft niet eens een oogje
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
Als dat zo is en ik ga het er nog een keer op wagen dan eis ik een hele mooie nurse met pluspakketquote:Op maandag 29 november 2004 19:07 schreef DennisMoore het volgende:
Willen ze die leuter trouwens in erectie zien, of kunnen ze 't ook in slappe toestand beoordelen?
Volgens mij jensen ze dan zo'n enorme naald in je fluit, en spuiten ze er vloeibare viagra in ofzo. .quote:Op maandag 29 november 2004 19:32 schreef Tranceptor het volgende:
Als dat zo is en ik ga het er nog een keer op wagen dan eis ik een hele mooie nurse met pluspakket
.
Word je daar vrolijk van?
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
Vandaag was de afspraak in het ziekenhuis om me weener te laten zien.
Was een heel gedoe. ZOeken naar de juiste afdeling, wachtkamer etc
Affijn doc heeft ff naar me pik gekeken. Hij zegt dat het toompje doorgesneden moet worden.
Moet ik 10 Januari terugkomen voor een bloedprik.
En daarna kan er pas een afspraak gemaakt worden over de behandeling...
Zucht wat een gedoe allemaal!!!
Was een heel gedoe. ZOeken naar de juiste afdeling, wachtkamer etc
Affijn doc heeft ff naar me pik gekeken. Hij zegt dat het toompje doorgesneden moet worden.
Moet ik 10 Januari terugkomen voor een bloedprik.
En daarna kan er pas een afspraak gemaakt worden over de behandeling...
Zucht wat een gedoe allemaal!!!
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
Een bloedprik?! Wat vreemd..
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Kreeg ik ook. Volgens mij had het te maken met de narcose, kijken of ik ergens allergisch voor was ofzo?quote:Op dinsdag 14 december 2004 20:29 schreef speknek het volgende:
Een bloedprik?! Wat vreemd..
.
FA's, Mods, exuses voor de spam, maar dit is zo belangrijk dat ik het risico van een ban neem:
Allemaal kijken: [LEUKEMIE] 23:15 VARA LAAT!!!!!!!!!
Allemaal kijken: [LEUKEMIE] 23:15 VARA LAAT!!!!!!!!!
"Do me a favor, try not to think, you're going to hurt yourself"
"You go to heaven for the climate and hell for the company"
"You go to heaven for the climate and hell for the company"
Nee om te kijken of ik wel tegen die verdoving kon. Dat zeiden ze.quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:49 schreef DennisMoore het volgende:
Misschien om te zien of je bloed wel voldoende stolt.
Want amai, wat zal dat bloeden...
Maar goed om me er aan te herinneren dat het bloedt als hel....
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
Nee om te kijken of ik wel tegen die verdoving kon. Dat zeiden ze.quote:Op dinsdag 14 december 2004 22:49 schreef DennisMoore het volgende:
Misschien om te zien of je bloed wel voldoende stolt.
Want amai, wat zal dat bloeden...
Maar goed om me er aan te herinneren dat het bloedt als hel....
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
gierige zooi!
Was vandaag bij ziekenhuis voor bloed pressure meten, lengte, gewicht enzo.
Was die hele klus gebeurt, ging ik terug naar de balie. Ging dr wel vanuit dat ik gelijk een afspraak kon maken voor de operatie.
Dus ik zei zo: "En waar moet ik nu heen?" Zegt die vrouw zo: "U hoeft voor mij nergens heen"
Dus ik vroeg zo of er geen afspraak gemaakt moest worden. Zegt die vrouw "Nee hoor u word opgeroepen."
Dus ik met een lichte teleurstelling weer terug naar huis.
Hoop niet dat ze me vergeten, want het duurt wel een btje lang!!
Was vandaag bij ziekenhuis voor bloed pressure meten, lengte, gewicht enzo.
Was die hele klus gebeurt, ging ik terug naar de balie. Ging dr wel vanuit dat ik gelijk een afspraak kon maken voor de operatie.
Dus ik zei zo: "En waar moet ik nu heen?" Zegt die vrouw zo: "U hoeft voor mij nergens heen"
Dus ik vroeg zo of er geen afspraak gemaakt moest worden. Zegt die vrouw "Nee hoor u word opgeroepen."
Dus ik met een lichte teleurstelling weer terug naar huis.
Hoop niet dat ze me vergeten, want het duurt wel een btje lang!!
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
Ben eindelijk opgebelt! (of was)
As donderdag is de operatie!
Kk nerveus!!
Maar ik maak me meer druk om de pijn die daarna komen gaat na de operatie.
Ik laat me toompje doorsnijden en ik moet zaterdag ook werken!
Iemand ervaring hiermee?
Of kan ik daarna gewoon relax op de fiets springen en naar huis choppe?
As donderdag is de operatie!
Kk nerveus!!
Maar ik maak me meer druk om de pijn die daarna komen gaat na de operatie.
Ik laat me toompje doorsnijden en ik moet zaterdag ook werken!
Iemand ervaring hiermee?
Of kan ik daarna gewoon relax op de fiets springen en naar huis choppe?
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
Ik moet ook maar eens naar de dokter , het vervelende is dat ik mn huidige dokter ...ik ben dr nog nooit geweest, ken die man niet eens. Maar hoelang ben je nou al bezig V-unit? Het gaat niet echt snel en ik wil het dan ook binnen een maand/2 maanden gefixt and working hebben.quote:Op zondag 20 februari 2005 17:48 schreef V-Unit het volgende:
Ben eindelijk opgebelt! (of was)
As donderdag is de operatie!
Kk nerveus!!
Maar ik maak me meer druk om de pijn die daarna komen gaat na de operatie.
Ik laat me toompje doorsnijden en ik moet zaterdag ook werken!
Iemand ervaring hiermee?
Of kan ik daarna gewoon relax op de fiets springen en naar huis choppe?
, het vervelende is dat ik mn huidige dokter ...ik ben dr nog nooit geweest, ken die man niet eens. Maar hoelang ben je nou al bezig V-unit? Het gaat niet echt snel en ik wil het dan ook binnen een maand/2 maanden gefixt and working hebben.
Toompje doorsnijden is niet zo'n indrukwekkende operatie hoor Ik heb die operatie ook gehad (twee keer, voor ze door hadden dat ik een besnijdenis nodig had ) en heb twee dagen later weer gewerkt. Het ligt er natuurlijk wel een beetje aan wat voor werk je doet. De pijn is vooral de eerste dag (als de verdovingen langzamerhand uitwerken) ontzettend irritant. Maar de volgende dag is het al een stuk minder. Eventueel wat aspirine gebruiken tegen de pijn. Relax op de fiets springen en naar huis choppe lijkt me geen goed plan, je kan beter even met de auto/bus gaan.
Lijkt me niet dat je na 2 dagen weer vrolijk rondhoppelt.quote:Op zondag 20 februari 2005 17:48 schreef V-Unit het volgende:
Ben eindelijk opgebelt! (of was)
As donderdag is de operatie!
Kk nerveus!!
Maar ik maak me meer druk om de pijn die daarna komen gaat na de operatie.
Ik laat me toompje doorsnijden en ik moet zaterdag ook werken!
Iemand ervaring hiermee?
Of kan ik daarna gewoon relax op de fiets springen en naar huis choppe?
Ons soort mensen, trapt reeds jaren blij van zin, het vuile plebs de modder in.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Tering hoerezooi!! Dan zal ik maar vragen of een maat me wil ophale!
En berichie aan Tranceptor: Ik had eind november gebelt naar de dokter, dus ben er al bijna 3 maanden mee zoet geweest!
Klotelul.......
En berichie aan Tranceptor: Ik had eind november gebelt naar de dokter, dus ben er al bijna 3 maanden mee zoet geweest!
Klotelul.......
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
dit komt bij ons in de famillie ook veel voor, daarom zijn alle jongens besneden, dan is het probleem opgelost, plus ik vind het hygienischer. Mijn oom heeft zijn voorhuid vast achter zijn eikel gehad, met als gevolg dat zijn eikel vol bleef met bloed en niet terug kon stromen, toen die zwart begon te worden is hij er toch maar mee naar de dokter gegaan, gelukkig is het goedgekomen, bij mijn vader scheurde hij altijd kapot tijdens het neuken, bij mijn neef ook, het schijnt erfelijk te zijn.
Dus hebben ze bij mij de knoop vroeg doorgehakt, letterlijk er is mij uitgelegd hoe de zaak zat en de beslissing is ook aan mij gebleven, ik was toen 12.
dus echte problemen heb ik er niet mee gehad , ik ben preventief besneden. en ik moet zeggen dat ik het mooier vind dan met zon vaag velletje
Dus hebben ze bij mij de knoop vroeg doorgehakt, letterlijk er is mij uitgelegd hoe de zaak zat en de beslissing is ook aan mij gebleven, ik was toen 12.
er is mij uitgelegd hoe de zaak zat en de beslissing is ook aan mij gebleven, ik was toen 12.dus echte problemen heb ik er niet mee gehad , ik ben preventief besneden. en ik moet zeggen dat ik het mooier vind dan met zon vaag velletje
de vraag is en blijft waarom en hoe, wetenschap kan daar niets aan veranderen.
Hoe zit dat trouwens met verband....?
Moet ik de daar de hele tijd mee rondlopen?
En als ik nou moet pisse? :S
Moet ik de daar de hele tijd mee rondlopen?
En als ik nou moet pisse? :S
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
man, succes komende donderdag. Ik zal het verloop van dit topic even goed volgen, want ik zit er ook over na te denken :S
life's a bitch, then you die.
Verband moet er een paar dagen omheen zitten, kun je onder de douche na een paar dagen losweken. Pissen is uiteraard geen probleem. Dude, je wordt niet besneden ofzo, maak je niet zo druk. Het is echt een hele kleine ingreep.quote:Op dinsdag 22 februari 2005 07:06 schreef V-Unit het volgende:
Hoe zit dat trouwens met verband....?
Moet ik de daar de hele tijd mee rondlopen?
En als ik nou moet pisse? :S
Als je pols in het gips zit, zijn je vingertoppen toch ook niet bedektquote:Op dinsdag 22 februari 2005 07:06 schreef V-Unit het volgende:
Hoe zit dat trouwens met verband....?
Moet ik de daar de hele tijd mee rondlopen?
En als ik nou moet pisse? :S
.
Nou hier uiteindelijk dan mijn verslag na 3 maanden van onzekerheid:
Ik ging dus rond een uur of 11 weg. Moest daar om 12 uur zijn.
Was daar om kwart voor 12. Liep ik zo naar de balie waar 3 vrouwen zaten.
Zeg ik zo "jah ik had een afspraak om 12 uur"
Gelukkig dat die vrouw niet vroeg waarvoor de afspraak was, dus ik werd gelijk naar een wachtkamer gestuurd.
Moest ik 10 minuutjes wachten, kwam er een andere vrouw die me naar een slaapkamer bracht. Kamer 103. Daar moest ik weer 20 minuutjes wachten en toen kwam ze weer terug om me het één en ander te vertellen wat er allemaal zou gaan gebeuren. Dus ik dacht zo van: "Ok dan kan ik denk wel met een uurtje weer naar huis"
Ze zei dat ik nog een half uurtje moest wachten en me alvast moest omkleden en in het bed moest gaan liggen.
Dus ik kleed me uit en lig in het bed, en zij kwam er weer aan en bracht me bed samen met iemand anders naar een soort voorbereidings kamer. Daar aangekomen zag ik weer 2 andere vrouwen. "Kdacht echt: Tering wel veel vrouwen hiero )
Ik moest toen verhuizen van me bedje naar een brancard. Werd ergens tegen een muur gereden, ff gewacht weer, en toen kwamen er 2 mannen die mij de verdoving zouden geven. Ze zeiden dat ze een ruggenprik moesten geven. Waarom ze dat gingen doen kon ik me vaag herinneren want ik was kk zenuwachtig, maar het was zoiets van dat ze bang waren als ik een plaatselijke verdoving zouden toedienen, dat de verdoving te snel zou uitwerken tijdens de operatie.
Dus ik vond het allemaal best, ging voorover zitten op de brancard and he stabbed me in the back!
Oh nee kreeg eerst nog een infuus. Dat vond ik al klote maar toen ik die dikke naald in me rug voelde kreeg ik helemaal de shiffers!
Die arts moest me nog tegenhouden omdat ik me rug weer recht trok.
Gelukkig was dat snel voorbij en mocht ik weer liggen. Hij zei als je wat warms voelt in je benen en je billen dan begint de verdoving te werken.
Ik voelde helemaal niks en ik werd naar de operatie kamer gereden.
Daar lag ik zo en ze begonne gelijk aan de operatie zonder dat ik het door had. Ik keek zo in de spiegeling van die grote lamp en ik zag me pik ineens. Had helemaal niet door dat ze al bezig waren! Vroeg het nog voor alle zekerheid en de arts zei dat ze net begonnen waren. Pas toen op dat moment besefte ik dat ik hartstikke dood van onder was. (Van me middel tot me tenen)
De operatie duurtde misschien een kwartiertje, daarna werd ik naar een soort uitrust kamer gebracht waar me bloed ook werd gemeten. Was ook weer in me vertrouwde bedje gegooit, en dat was echt vaag! Het leek wel alsof ik helemaal geen onderlichaam meer had!
Daar had ik een uur gelegen en toen werd ik weer naar kamer 103 gebracht. Nog steeds paralysed .
Ik kreeg daar een broodje en wat drinken en ik begon me nu wel heel erg te irriteren aan die verdovind. Ik moest immers blijven liggen totdat de narcose was uitgewerkt.
Het was iets van 3 uur smiddags toen.
Me pik zat ook vet te bloeden in bed maar ik merkte er niks van.
Rond een uur of 6 kwam de zuster weer en ze vroeg wanneer ik voor het laatst geplast had. Ik zei sochtends rond een uur of 9.
De zuster zei dat dat niet goed was en ze ging checke of me blaas al helemaal vol zat.
Dat deed ze met zon apparaat die ze tegen me blaas hield en ze kon zo op een computertje zien of me blaas al vol was of niet.
En dat wassie zeker! Maar ik voelde niks...
De zuster zei dat ze een flesje ging pakken en dat ik maar moest proberen om te plassen.
Ik ging toen zitten, staarde naar me teen die nog steeds niet deed wat me hersens tegen hem zeiden, en ik probeerde te pissen. Voelde nog steeds niks.
Toen dacht ik, laat ik maares gaan staan en kijken of dat lukt met pissen.
Dus ik stond en ik kwakte gelijk weer op de grond
Dr gingen allemaal schaamtelijke gedachtes door me hoofd. Voelde me vet invalide maar ik voelde er niks van!
Het was net alsof me reet een kussen was geworden!
De zuster kwam toen terug. Er lag allemaal bloed op de grond dat uit me pik kwam. Was niet echt veel, en ik voelde nog steeds niks!
De zuster zei toen dat ze een slangetje ging inbrengen naar me blaas en dat ze me blaas maar ging leeg pompen, net als in het bejaardetehuis. Ik vond het best. Voelde immers tog niks.
EN daar ging dan ruim 10 centimeter aan slang in me pisgaatje richting me blaas!
Dacht echt dit is zooooo bizar!!
De zuster zei dat het maar goed ook was dat ik niks voelde want anders zou het een pijnlijke ervaring geweest zijn.
Pas rond een uur of zeven savonds was de verdoving eindelijk uitgewerkt en kon ik naar huis!
En toen me ouders vroegen of ik nog pijn had na de operatie voelde ik nog steeds niks!
Had verwacht dat ik een paar dagen als een manke zou lopen, maar ik bezorgde de krant weer vanochtend alsof er niks gebeurt was!
Maar ik denk dat ik gewoon over die pijngrens was gegaan omdat ik dus een halve dag verdoofd was. Me pik bloedde toen ook en dat was over toen ik thuis kwam.
Al met al was het geen prettige ervaring zo'n verdoving Dus voor de mensen die ook hun toompje laten weghalen, is het beter dat je gewoon een plaatselike verdoving neemt ipv zon ruggeprik.
Maar het kan ook een voordeel zijn omdat je helemaal niks voelt aan je pik.
Im out & succes!
Ik ging dus rond een uur of 11 weg. Moest daar om 12 uur zijn.
Was daar om kwart voor 12. Liep ik zo naar de balie waar 3 vrouwen zaten.
Zeg ik zo "jah ik had een afspraak om 12 uur"
Gelukkig dat die vrouw niet vroeg waarvoor de afspraak was, dus ik werd gelijk naar een wachtkamer gestuurd.
Moest ik 10 minuutjes wachten, kwam er een andere vrouw die me naar een slaapkamer bracht. Kamer 103. Daar moest ik weer 20 minuutjes wachten en toen kwam ze weer terug om me het één en ander te vertellen wat er allemaal zou gaan gebeuren. Dus ik dacht zo van: "Ok dan kan ik denk wel met een uurtje weer naar huis"
Ze zei dat ik nog een half uurtje moest wachten en me alvast moest omkleden en in het bed moest gaan liggen.
Dus ik kleed me uit en lig in het bed, en zij kwam er weer aan en bracht me bed samen met iemand anders naar een soort voorbereidings kamer. Daar aangekomen zag ik weer 2 andere vrouwen. "Kdacht echt: Tering wel veel vrouwen hiero )
) Ik moest toen verhuizen van me bedje naar een brancard. Werd ergens tegen een muur gereden, ff gewacht weer, en toen kwamen er 2 mannen die mij de verdoving zouden geven. Ze zeiden dat ze een ruggenprik moesten geven. Waarom ze dat gingen doen kon ik me vaag herinneren want ik was kk zenuwachtig, maar het was zoiets van dat ze bang waren als ik een plaatselijke verdoving zouden toedienen, dat de verdoving te snel zou uitwerken tijdens de operatie.
Dus ik vond het allemaal best, ging voorover zitten op de brancard and he stabbed me in the back!
Oh nee kreeg eerst nog een infuus. Dat vond ik al klote maar toen ik die dikke naald in me rug voelde kreeg ik helemaal de shiffers!
Die arts moest me nog tegenhouden omdat ik me rug weer recht trok.
Gelukkig was dat snel voorbij en mocht ik weer liggen. Hij zei als je wat warms voelt in je benen en je billen dan begint de verdoving te werken.
Ik voelde helemaal niks en ik werd naar de operatie kamer gereden.
Daar lag ik zo en ze begonne gelijk aan de operatie zonder dat ik het door had. Ik keek zo in de spiegeling van die grote lamp en ik zag me pik ineens. Had helemaal niet door dat ze al bezig waren! Vroeg het nog voor alle zekerheid en de arts zei dat ze net begonnen waren. Pas toen op dat moment besefte ik dat ik hartstikke dood van onder was. (Van me middel tot me tenen)
De operatie duurtde misschien een kwartiertje, daarna werd ik naar een soort uitrust kamer gebracht waar me bloed ook werd gemeten. Was ook weer in me vertrouwde bedje gegooit, en dat was echt vaag! Het leek wel alsof ik helemaal geen onderlichaam meer had!
Daar had ik een uur gelegen en toen werd ik weer naar kamer 103 gebracht. Nog steeds paralysed .
Ik kreeg daar een broodje en wat drinken en ik begon me nu wel heel erg te irriteren aan die verdovind. Ik moest immers blijven liggen totdat de narcose was uitgewerkt.
Het was iets van 3 uur smiddags toen.
Me pik zat ook vet te bloeden in bed maar ik merkte er niks van.
Rond een uur of 6 kwam de zuster weer en ze vroeg wanneer ik voor het laatst geplast had. Ik zei sochtends rond een uur of 9.
De zuster zei dat dat niet goed was en ze ging checke of me blaas al helemaal vol zat.
Dat deed ze met zon apparaat die ze tegen me blaas hield en ze kon zo op een computertje zien of me blaas al vol was of niet.
En dat wassie zeker! Maar ik voelde niks...
De zuster zei dat ze een flesje ging pakken en dat ik maar moest proberen om te plassen.
Ik ging toen zitten, staarde naar me teen die nog steeds niet deed wat me hersens tegen hem zeiden, en ik probeerde te pissen. Voelde nog steeds niks.
Toen dacht ik, laat ik maares gaan staan en kijken of dat lukt met pissen.
Dus ik stond en ik kwakte gelijk weer op de grond
Dr gingen allemaal schaamtelijke gedachtes door me hoofd. Voelde me vet invalide maar ik voelde er niks van!
Het was net alsof me reet een kussen was geworden!
De zuster kwam toen terug. Er lag allemaal bloed op de grond dat uit me pik kwam. Was niet echt veel, en ik voelde nog steeds niks!
De zuster zei toen dat ze een slangetje ging inbrengen naar me blaas en dat ze me blaas maar ging leeg pompen, net als in het bejaardetehuis. Ik vond het best. Voelde immers tog niks.
EN daar ging dan ruim 10 centimeter aan slang in me pisgaatje richting me blaas!
Dacht echt dit is zooooo bizar!!
De zuster zei dat het maar goed ook was dat ik niks voelde want anders zou het een pijnlijke ervaring geweest zijn.
Pas rond een uur of zeven savonds was de verdoving eindelijk uitgewerkt en kon ik naar huis!
En toen me ouders vroegen of ik nog pijn had na de operatie voelde ik nog steeds niks!
Had verwacht dat ik een paar dagen als een manke zou lopen, maar ik bezorgde de krant weer vanochtend alsof er niks gebeurt was!
Maar ik denk dat ik gewoon over die pijngrens was gegaan omdat ik dus een halve dag verdoofd was. Me pik bloedde toen ook en dat was over toen ik thuis kwam.
Al met al was het geen prettige ervaring zo'n verdoving Dus voor de mensen die ook hun toompje laten weghalen, is het beter dat je gewoon een plaatselike verdoving neemt ipv zon ruggeprik.
Maar het kan ook een voordeel zijn omdat je helemaal niks voelt aan je pik.
Im out & succes!
The problem is I can't trust most of what I see. So fuck it, all the problems of life must be me!
.
