en mis mijn vriendin nu alweer terwijl ik er 2 uurtjes geleden nog was 
. En baal ervan dat morgen mijn school weer begint. Heb er echt totaal geen zin meer in.. iets wat dom is want ik heb alleen nog maar mijn mavo diploma en ben nu 20. (als ik dit jaar niet haal kan ik gaan werken).
1 oktober 1962
Eerst zijn het de eerste seconden. Je loopt, doet passen, je steekt een sigaret op. Dan zijn het de eerste minuten, je loopt, langs het water in het donker, je rookt, je denkt. De eerste minuten dat je haar voor het laatst gezien hebt. Je hebt nog achterom gekeken, maar de deur was al dicht, zoals je andere keren achterom hebt gekeken, en je een open deur zag, met haar erin, wuivend, een handkusje gevend. Je loopt door, denkt, je rookt, kijkt naar het water, je ziet heel bewust iemand met een handkoffertje achter op zijn fiets voorbijrijden, je vraagt je af waarom hij zo laat nog met een koffertje achterop fietst. (Dan moet je wel een zware koffer achterop nemen, zei zij.) Je loopt, komt bij je huis, je steekt de sleutel in het slot, gaat naar binnen. Je kijkt om je heen, of je nog sporen van haar ziet. Je ziet een haarspeld liggen, je ruikt eraan. Haar geur. Je ziet de peukjes op de grond die zij per ongeluk liet vallen, je voelt haar nog op je huid, haar buik nog op jouw buik bewegen, je kijkt rond, maar ziet geen sporen meer. Ze is weg. Je gaat slapen, je wordt wakker, dat zijn de eerste uren, je werkt, eet, slaapt, wordt wakker, eet, werkt, slaapt, dat zijn de eerste dagen. Dan de eerste weken, de eerste weken dat ik haar voor het laatst heb gezien. Dan, dan vergeet ik haar, langzaam, maar als ik aan haar denk, zal het goed zijn, en mooi. Ik voel haar tegen me aan, haar borsten tegen mijn borst. Dit zijn de eerste minuten. Zij is weg.
!
en ik moet nu gaan maffen, maar waarschijnlijk zit ik nog wel een paar uur verder nix te doen
quote:* Mordreth geeft Jerney een dikke knuffel.
Op maandag 13 mei 2002 00:22 schreef jerney het volgende:
Gefrustreerd, bezorgd, boos.In een woord: KUT!
Ik ga nu echt slapen morgen weer school .
Ik ben meestal hardstikke vrolijk, maar voel me sinds een paar dagen zo verschrikkelijk kut. Dat ik zelfs in janken uitbarst als mn vriend niet zegt dat ie van me houdt.
KLOTE OPA die ons hele gezin naar de klote helpt!!!!!!!!
die penalty was gewoon terecht, er was gewoon een duw gegeven en daar kan je een overtreding voor geven.
Maar die SCHELE grensrechter die had gewoon moeten zien dat dit gewoon 3 fucking meters buitenspel was
Voor mij heeft FC Utrecht gewoon de beker
maar eeuwigheid is misschien zelfs te kort
om deze pijn te helen
die is veroorzaakt
door een oorverdovende stilte
en een eindeloze leegte
ik houd van haar met elke vezel in mijn lijf
juist omdat ik zoveel om haar geef, zou ik haar ook moeten kunnen loslaten
en ik mis mijn vriendje heel errug.
maar kben wel weer blij dattik bij em ben.
(nu weetik nog niet hoe ik me voel op dit moment. k denkt neutraal )
deze gedwongen stilte aangrijpen om er zelf misschien afstand van te kunnen nemen..
alleen gaat dat zo onbeschrijfelijk hard tegen mijn gevoel in...
...maar ik moet wel...
quote:* knuf * en sterkte
Op maandag 13 mei 2002 08:21 schreef matthijn99 het volgende:
...en dan ga ik nu maar proberen van de nood een deugd te maken
deze gedwongen stilte aangrijpen om er zelf misschien afstand van te kunnen nemen..alleen gaat dat zo onbeschrijfelijk hard tegen mijn gevoel in...
...maar ik moet wel...
