R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn vader komt na 12 jaar afwezigheid opeens in mijn leven
Goedenavond. Ik zit nu in de volgende situatie en ik weet niet zo goed wat ik er mee aanmoet. Ik woon nu zo'n 22 jaar in Nederland (ben 25), maar mijn ouders komen oorspronkelijk uit het buitenland (Zuid-Afrika). Mijn moeder heeft voordat ik geboren was een tijdje in Nederland gewerkt en gestudeerd en besloot op een gegeven moment, ik was toen 3 jaar) om zich hier te vestigen mede omdat ze niet onder het juk van de apartheid wilde leven. Mijn vader kon daar niet me omgaan want hij bleef wel liever in Zuid-Afrika en had niets met Nederland. Bovendien lag het feit dat ze uit elkaar zijn gaan leven volgens mijn moeder ook eraan dat mijn vader een 'moeilijke man' was om mee samen te leven. Hij werd niet gewelddadig ofzo, maar had wel een intimiderende, overheersende invloed op het gezin (wat volgens haar te wijten was aan zijn persoonlijkheid en zijn woede over de apartheid). Mijn moeder vond dat al met al geen goede omgeving om een gezin in groot te brengen, dus bleef ze in Nederland. Je zou als het ware kunnen zeggen dat mijn moeder mijn vader verlaten heeft.
Sinds wij hier woonden is mijn vader een aantal keren op bezoek geweest, maar dat was bij vlagen en van korte duur. Ik vond het leuk om hem te zien want we gingen dan dagjes uit en hij is zelfs een keer bij mij op de basisschool langs geweest om een pianoconcertje te geven. Naarmate ik ouder werd werd het sporadische contact minder, maar ik had verder wel zijn nummer en hij wist waar wij woonden. De laatste keer dat ik hem heb gezien was toen ik nog in de brugklas zat. Dat is nu zo'n 12 jaar geleden. Maar nu komt het: mijn vader heeft ons (mijn zusje en ik) de laatste tijd proberen te contacteren. Mijn zusje (23) heeft e-mails en telefoontjes gehad, maar ik hield de boot altijd af omdat ik niet wist of ik er wel behoefte aan had. Ik weet niet wat ik met een man moet die pretendeert mijn vader te zijn, maar zich niet echt gedragen heeft als mijn vader en als een vreemde aanvoelt. Ik ben inmiddels mijn eigen persoon en heb de nood aan een vaderfiguur achter me gelaten. Die leegte is opgevuld. Ons gezinsleven zonder hem was niet ideaal, maar wel bijzonder hecht.
Ik ben er nog niet over uit of het met deze situatie te maken heeft, maar ik merk dat ik door de jaren heen een stuk killer door het leven loop. Ik voel me vaker dan niet ontrokken aan het leven. Normaal gesproken laat ik dat niet merken en mijn omgeving zal dat ook niet doorhebben. Ik heb een vriendelijke uitstraling, maak makkelijk vrienden en ben makkelijk in de omgang (zeker in mijn tienerjaren). Dat is gedeeltelijk echt, maar voor een groter deel schijn. De behoefte aan emotie, liefde, familie en gevoelens zijn bij mij na verloop van tijd op de achtergrond geraakt. Er is vrij weinig dat mij raakt en oprecht boeit. Dat belemmert mij ook in mijn persoonlijke ontwikkeling, want verder dan het oppervlakkige gedeelte van het leven qua relaties ga ik niet. Ook op professioneel gebied ontbreekt het me aan de wil om alles op alles te zetten en 'ergens' (nou ja mijn carrière) voor te gaan, maar ondertussen tikt de klok wel verder.
Enfin, nou heeft mijn vader onlangs dus besloten dat hij weer op bezoek komt voor een paar weken. Hij heeft met mijn zusje gesproken (tegen mijn zusje zegt hij de haak oplegt als hij mijn moeder krijgt, maar heeft toch met haar moeten spreken om op bezoek te mogen) en ik heb een paar maanden terug een keer met hem gesproken, maar verder dan dat hoefde het van mij niet zo nodig. Ik hou niet zo van verandering. Maar zijn komst is blijkbaar van de hak op de tak gegaan en hij komt dus morgen al. En mijn moeder, die zich alsnog schuldig voelt dat zij de vader van haar kinderen haar kinderen ontnomen heeft (ook al staat ze er nog achter), is van plan hem in ons huis te laten verblijven. Ze gaat naar familie in dezelfde stad. Ik weet dus niet wat ik met deze situatie moet. Mijn zusje wil er ook niets mee te maken mee hebben, maar mijn vader is zo'n persoon die snel gekrent voelt over dingen en hem vertellen dat we niet op hem zitten te wachten zou hij waarschijnlijk als een dolksteek ervaren. Hij heeft het idee dat mijn moeder ons tegen hem heeft opgezet. Dat gegeven zegt al het een en ander over zijn persoonlijkheid, want hij kan zich niet inbeelden dat wij hem niet meer zo nodig willen zien. Ik wil hem ook niet meteen afwijzen (het blijft mijn vader) en mijn moeder zegt we niet weten in welke staat van gezondheid hij verkeert dus zij wil dat mijn zusje en ik de kans tot goed contact met mijn vader aangrijpen.
Ik wil trouwens niet ten korte doen van mijn familie en met name mijn moeder, want ze heeft geroeid met de riemen die ze had en ons alsnog een prima leven te geboden. Maar ik weet nog steeds niet hoe ik hierop wil'/kan reageren. Ik heb een kamer in Amsterdam waar ik kan blijven, maar dat lost niets op aan de situatie zelf. Mijn verhaal is vooral een manier om de situatie van mij af te schrijven, maar ik verwelkom reacties ook zeker. Iig bedankt als je het stuk hebt gelezen.
[ Bericht 0% gewijzigd door gebruikersfaam op 17-03-2010 19:11:24 ]
Sinds wij hier woonden is mijn vader een aantal keren op bezoek geweest, maar dat was bij vlagen en van korte duur. Ik vond het leuk om hem te zien want we gingen dan dagjes uit en hij is zelfs een keer bij mij op de basisschool langs geweest om een pianoconcertje te geven. Naarmate ik ouder werd werd het sporadische contact minder, maar ik had verder wel zijn nummer en hij wist waar wij woonden. De laatste keer dat ik hem heb gezien was toen ik nog in de brugklas zat. Dat is nu zo'n 12 jaar geleden. Maar nu komt het: mijn vader heeft ons (mijn zusje en ik) de laatste tijd proberen te contacteren. Mijn zusje (23) heeft e-mails en telefoontjes gehad, maar ik hield de boot altijd af omdat ik niet wist of ik er wel behoefte aan had. Ik weet niet wat ik met een man moet die pretendeert mijn vader te zijn, maar zich niet echt gedragen heeft als mijn vader en als een vreemde aanvoelt. Ik ben inmiddels mijn eigen persoon en heb de nood aan een vaderfiguur achter me gelaten. Die leegte is opgevuld. Ons gezinsleven zonder hem was niet ideaal, maar wel bijzonder hecht.
Ik ben er nog niet over uit of het met deze situatie te maken heeft, maar ik merk dat ik door de jaren heen een stuk killer door het leven loop. Ik voel me vaker dan niet ontrokken aan het leven. Normaal gesproken laat ik dat niet merken en mijn omgeving zal dat ook niet doorhebben. Ik heb een vriendelijke uitstraling, maak makkelijk vrienden en ben makkelijk in de omgang (zeker in mijn tienerjaren). Dat is gedeeltelijk echt, maar voor een groter deel schijn. De behoefte aan emotie, liefde, familie en gevoelens zijn bij mij na verloop van tijd op de achtergrond geraakt. Er is vrij weinig dat mij raakt en oprecht boeit. Dat belemmert mij ook in mijn persoonlijke ontwikkeling, want verder dan het oppervlakkige gedeelte van het leven qua relaties ga ik niet. Ook op professioneel gebied ontbreekt het me aan de wil om alles op alles te zetten en 'ergens' (nou ja mijn carrière) voor te gaan, maar ondertussen tikt de klok wel verder.
Enfin, nou heeft mijn vader onlangs dus besloten dat hij weer op bezoek komt voor een paar weken. Hij heeft met mijn zusje gesproken (tegen mijn zusje zegt hij de haak oplegt als hij mijn moeder krijgt, maar heeft toch met haar moeten spreken om op bezoek te mogen) en ik heb een paar maanden terug een keer met hem gesproken, maar verder dan dat hoefde het van mij niet zo nodig. Ik hou niet zo van verandering. Maar zijn komst is blijkbaar van de hak op de tak gegaan en hij komt dus morgen al. En mijn moeder, die zich alsnog schuldig voelt dat zij de vader van haar kinderen haar kinderen ontnomen heeft (ook al staat ze er nog achter), is van plan hem in ons huis te laten verblijven. Ze gaat naar familie in dezelfde stad. Ik weet dus niet wat ik met deze situatie moet. Mijn zusje wil er ook niets mee te maken mee hebben, maar mijn vader is zo'n persoon die snel gekrent voelt over dingen en hem vertellen dat we niet op hem zitten te wachten zou hij waarschijnlijk als een dolksteek ervaren. Hij heeft het idee dat mijn moeder ons tegen hem heeft opgezet. Dat gegeven zegt al het een en ander over zijn persoonlijkheid, want hij kan zich niet inbeelden dat wij hem niet meer zo nodig willen zien. Ik wil hem ook niet meteen afwijzen (het blijft mijn vader) en mijn moeder zegt we niet weten in welke staat van gezondheid hij verkeert dus zij wil dat mijn zusje en ik de kans tot goed contact met mijn vader aangrijpen.
Ik wil trouwens niet ten korte doen van mijn familie en met name mijn moeder, want ze heeft geroeid met de riemen die ze had en ons alsnog een prima leven te geboden. Maar ik weet nog steeds niet hoe ik hierop wil'/kan reageren. Ik heb een kamer in Amsterdam waar ik kan blijven, maar dat lost niets op aan de situatie zelf. Mijn verhaal is vooral een manier om de situatie van mij af te schrijven, maar ik verwelkom reacties ook zeker. Iig bedankt als je het stuk hebt gelezen.
[ Bericht 0% gewijzigd door gebruikersfaam op 17-03-2010 19:11:24 ]
Ga het helemaal lezen. Ga wat leuks doen en zie de man als een man leer hem kennen en oordeel niet. Dan ken je je vader iig een beetje van een andere kant. Vraag naar je opa en oma en verhalen uit de oude doos.
Ik hoef zo nodig geen verhalen over mijn oma's oude doos te horen hoorquote:Op woensdag 17 maart 2010 19:05 schreef Buschetta het volgende:
Ga het helemaal lezen. Ga wat leuks doen en zie de man als een man leer hem kennen en oordeel niet. Dan ken je je vader iig een beetje van een andere kant. Vraag naar je opa en oma en verhalen uit de oude doos.
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Je moeder hééft jullie ook tegen hem opgezet, mogelijk met de beste intenties. Jij kent je vader amper, hoe moet jij weten dat het een moeilijke man is? En als je daar vanuit gaat, misschien moet je je dan ook eens afvragen hoe de andere kant van het verhaal eruit ziet. .quote:Op woensdag 17 maart 2010 19:00 schreef gebruikersfaam het volgende:
En mijn moeder, die zich alsnog schuldig voelt dat zij de vader van haar kinderen haar kinderen ontnomen heeft (ook al staat ze er nog achter), is van plan hem in ons huis te laten verblijven. [knip]
Mijn zusje wil er ook niets mee te maken mee hebben, maar mijn vader is zo'n persoon die snel gekrent voelt over dingen en hem vertellen dat we niet op hem zitten te wachten zou hij waarschijnlijk als een dolksteek ervaren. Hij heeft het idee dat mijn moeder ons tegen hem heeft opgezet. Dat gegeven zegt al het een en ander over zijn persoonlijkheid, want hij kan zich niet inbeelden dat wij hem niet meer zo nodig willen zien. Ik wil hem ook niet meteen afwijzen (het blijft mijn vader) en mijn moeder zegt we niet weten in welke staat van gezondheid hij verkeert dus zij wil dat mijn zusje en ik de kans tot goed contact met mijn vader aangrijpen.
Ik heb het helemaal gelezen. Ik kan me niet voorstellen wat ik in de situatie zou doen, ik kan me namelijk ook niet inbeelden dat ik geen vader zou hebben.
Ik denk wel dat je er goed aan doet je open te stellen voor de situatie. Zoals DirtyLittlePrincess al zegt: Vorm je eigen beeld over de persoon die je vader is. Ga niet af op verhalen die je moeder verteld heeft. Misschien zie jij het wel anders.
Dan kun je altijd nog bepalen om naar je kamer in Amsterdam te gaan en te beslissen dat je hem niet als deel van je leven wilt hebben, maar je hebt in ieder geval je eigen beeld kunnen vormen.
Ik denk wel dat je er goed aan doet je open te stellen voor de situatie. Zoals DirtyLittlePrincess al zegt: Vorm je eigen beeld over de persoon die je vader is. Ga niet af op verhalen die je moeder verteld heeft. Misschien zie jij het wel anders.
Dan kun je altijd nog bepalen om naar je kamer in Amsterdam te gaan en te beslissen dat je hem niet als deel van je leven wilt hebben, maar je hebt in ieder geval je eigen beeld kunnen vormen.
[b]Op vrijdag 24 augustus 2007 09:50 schreef PretKroket het volgende:[/b]
dude? :') ik hoop voor je dat je niet serieus bent
Even voor jou: 2x1/2 = 1/2 x 1/2
[b]Neem mij niet tè serieus, dat doe ik zelf ook niet[/b]
dude? :') ik hoop voor je dat je niet serieus bent
Even voor jou: 2x1/2 = 1/2 x 1/2
[b]Neem mij niet tè serieus, dat doe ik zelf ook niet[/b]
Ik lees nergens iets in je verhaal dat je vader om wat voor reden dan ook een slechte man zou zijn. Hij wilde zijn land niet verlaten, dat zou ik ook niet zomaar doen. Ik zou deze weken dat hij er is met beide armen omhelzen en de man leren kennen die je op de wereld heeft gezet.
Je bent nu ook zelf op een leeftijd dat je mensen goed op waarde kunt schatten en wellicht leer je enorm veel over jezelf de komende weken.
Ik voorspel lange nachten voor je.
Je bent nu ook zelf op een leeftijd dat je mensen goed op waarde kunt schatten en wellicht leer je enorm veel over jezelf de komende weken.
Ik voorspel lange nachten voor je.
Im hung like Einstein
And Smart as a Horse
And Smart as a Horse
Deze klap herken ik. Want dat is het.
Je weet nu even niet wat je ermee moet.
Terrecht, jij weet immers niet beter.
Ik had hetzelfde, behalve dat ik niets en dan ook niets wist vanaf 3 tot 16.
Ook zo'n 13 jaar.
Er kwam bij mij een moment dat ik dacht, ik wil weten wat de andere zijde is.
En dat was mijn drijfveer. Die heb ik, godzijdank, benut. 13 jaar later is hij overleden.
Maar ik was wijzer en wist hoe of wat.
Echter had ik al de wil om de andere zijde te leren kennen, jij nu nog niet.
Waarom ?
Heeft hij jou en je familie slecht behandeld door niet mee te willen naar nederland ?
Dat zijn de vragen die je jezelf moet stellen om erachter te komen of je wel wil weten wie hij is.
Je kent hem, van naam, adres, foto en soms in werkelijkheid. Maar KEN je hem ?
Weet je hoe hij tegenover jou staat ?
Weet je zelf wel hoe je tegenover hem staat ?
Je zegt makkelijk, " Maar ik weet nog steeds niet hoe ik hierop wil'/kan reageren." maar dat is je eerste weg naar een oplossing.
Kom daar eerst uit.
Ik was blij mijn vader te kennen, en dat ben ik nog steeds. Ik heb nu mijn beeld kunnen maken.
Maar ik weet ook dat dit niet zomaar 1 nacht ijs is. En dat is het ook niet.
Doe wat je gevoel je ingeeft. Maar ga niet op voorhand al drempels bedenken, tenzij hij die zou kunnen weerleggen. ( hoor en wederhoor )
Dat zal inspanning kosten, echter als jij die keus maakt ervoor gaan. Laat je dan even door niemand de les lezen. Jij hebt zelf ook een recht. Iig om beide kanten te leren kennen.
Je weet nu even niet wat je ermee moet.
Terrecht, jij weet immers niet beter.
Ik had hetzelfde, behalve dat ik niets en dan ook niets wist vanaf 3 tot 16.
Ook zo'n 13 jaar.
Er kwam bij mij een moment dat ik dacht, ik wil weten wat de andere zijde is.
En dat was mijn drijfveer. Die heb ik, godzijdank, benut. 13 jaar later is hij overleden.
Maar ik was wijzer en wist hoe of wat.
Echter had ik al de wil om de andere zijde te leren kennen, jij nu nog niet.
Waarom ?
Heeft hij jou en je familie slecht behandeld door niet mee te willen naar nederland ?
Dat zijn de vragen die je jezelf moet stellen om erachter te komen of je wel wil weten wie hij is.
Je kent hem, van naam, adres, foto en soms in werkelijkheid. Maar KEN je hem ?
Weet je hoe hij tegenover jou staat ?
Weet je zelf wel hoe je tegenover hem staat ?
Je zegt makkelijk, " Maar ik weet nog steeds niet hoe ik hierop wil'/kan reageren." maar dat is je eerste weg naar een oplossing.
Kom daar eerst uit.
Ik was blij mijn vader te kennen, en dat ben ik nog steeds. Ik heb nu mijn beeld kunnen maken.
Maar ik weet ook dat dit niet zomaar 1 nacht ijs is. En dat is het ook niet.
Doe wat je gevoel je ingeeft. Maar ga niet op voorhand al drempels bedenken, tenzij hij die zou kunnen weerleggen. ( hoor en wederhoor )
Dat zal inspanning kosten, echter als jij die keus maakt ervoor gaan. Laat je dan even door niemand de les lezen. Jij hebt zelf ook een recht. Iig om beide kanten te leren kennen.
Indrukwekkend verhaal. Ik kan me moeilijk in je situatie verplaatsen; iets soortgelijks heb ik nooit meegemaakt. Toch zou ik me voor kunnen stellen dat ik mijn vader wel zou willen leren kennen. Net zoals anderen hier ook zeggen: onbewust heb je toch alleen het verhaal van je moeder meegekregen. In feite heb je nu de kans om hem als volwassene te benaderen. Misschien heeft je moeder al die tijd gelijk gehad, misschien niet. Ik zou er zelf achter willen komen.
Bovendien: misschien is hij die kans waard? Hij heeft -ondanks de beslissing van je moeder- al die jaren toch contact gezocht en gehouden, is langs gekomen etc, dat zegt ook wat..
Bovendien: misschien is hij die kans waard? Hij heeft -ondanks de beslissing van je moeder- al die jaren toch contact gezocht en gehouden, is langs gekomen etc, dat zegt ook wat..
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Helemaal mee eens, en de mijne wilde wel maar mocht het niet van de raad voor kinderbescherming en de rechter. Staan daar al jaren kadoos op me te wachten die verzonden waren en retour zijn gegaan zonder ik het wist. (ja hij is net als ik een bewaarder)quote:Op woensdag 17 maart 2010 19:49 schreef AgLarrr het volgende:
Bovendien: misschien is hij die kans waard? Hij heeft -ondanks de beslissing van je moeder- al die jaren toch contact gezocht en gehouden, is langs gekomen etc, dat zegt ook wat..
En dat terwijl hij, naar bleek, al jaren in de zelfde straat woonde. (ok die is heel lang, maar toch)
Kans hebben is pakken bij mij. Missen is jezelf voor de kop slaan als je die kans nooit meer zal krijgen.
Echter moet TS zijn eigen afweging maken hoe hij/zij erin staat en wat de wil is.
Hoe dan ook, spijt kun je altijd krijgen.
Zie je hem en klopt het beeld heb je spijt.
Zie je hem en klopt het niet, spijt het je ook.
Zie je hem niet en gaat hij dood, dan spijt het je je leven lang.
Zie je hem wel en jullie bevallen elkaar, dan heb je er een vader, vriend (dat bovenal want vader is hij niet echt) en een waardige gesprekspartner voor terug.
En dat kan je niet spijten.
Hooguit de mensen die zich hebben bemoeit in jullie gezin kunnen spijt hebben. Dat is niet jouw probleem.
Wederom mijn visie in deze. Ben there, done that, and you know what ? I'm proud of it.
Nogmaals dank voor alle reacties. Ik besef zelf ook wel dat ik de kans wel moet aangrijpen, maar ik wil niet dat hij het idee krijgt dat het feit dat hij nu hier heen mag komen al die jaren afwezigheid in enige zin goed kan maken. Hij moet snappen dat er inmiddels teveel gebeurt is. Zo'n soort egocentrisch beeld heb ik van hem, maar wie weet oordeel ik te snel. Vanuit de sporadische telefoongesprekken die ik met hem heb gehad kan ik opmaken dat het, ondanks alles, wel een man is die nog om me geeft en de bevestiging wil hebben dat wij nog om hem geven.
In alle eerlijkheid had ik er nagenoeg op gerekend hem niet meer te zien en op een zeker moment te horen dat hij is overleden. Dat klinkt misschien kil, maar zo heb ik met zijn afwezigheid afgerekend en ik had er vrede mee. Aan de andere kant is er dus eigenlijk vrij weinig reden om hem af te wijzen als hij opeens wel komt.
Hij belde net dat hij zo het vliegtuig instapt. Voor hem is het bezoek reden tot feest. We zullen zien, want ik ben bereid hem de kans te geven. Zoals jullie terecht zeggen ken ik slechts de ene zijde van de medaille en hoe het ook moge zijn, het is en blijft je vader.
In alle eerlijkheid had ik er nagenoeg op gerekend hem niet meer te zien en op een zeker moment te horen dat hij is overleden. Dat klinkt misschien kil, maar zo heb ik met zijn afwezigheid afgerekend en ik had er vrede mee. Aan de andere kant is er dus eigenlijk vrij weinig reden om hem af te wijzen als hij opeens wel komt.
Hij belde net dat hij zo het vliegtuig instapt. Voor hem is het bezoek reden tot feest. We zullen zien, want ik ben bereid hem de kans te geven. Zoals jullie terecht zeggen ken ik slechts de ene zijde van de medaille en hoe het ook moge zijn, het is en blijft je vader.
Tja, ik weet dan weer wel wat het is om geen vader te hebben, maar kan me niet voorstellen dat hij op zou komen dagen.
Ik zou eerst een DNA test willen, en daarna zien we wel weer. Gewoon eens een biertje drinken, en kijken of het als volwassenen klikt, denk ik.
Ik zou eerst een DNA test willen, en daarna zien we wel weer. Gewoon eens een biertje drinken, en kijken of het als volwassenen klikt, denk ik.
And the druids turn to stone...
Ik denk dat je wel teminste moet proberen weer contact te leggen. Anders krijg je later anders spijt misschien. Een vriendin van mij heeft haar vader nog nooit gezien(met drugs te maken), hij heeft weer geprobeerd contact (toen hij van de drugs af was,volgens hem dan) met haar te leggen toen ze 15 was.
Ze wilde dat niet, want ze had verhalen van haar moeder gehoord over hem. 2 jaar later heeft hij ineens een hartaanval gehad, overleden. Toen had ze heel veel spijt. Ik denk dat je hem een kans moet geven(al heb ik zelf nooit in zon situatie gezeten), niet geschoten is altijd mis.
Ze wilde dat niet, want ze had verhalen van haar moeder gehoord over hem. 2 jaar later heeft hij ineens een hartaanval gehad, overleden. Toen had ze heel veel spijt. Ik denk dat je hem een kans moet geven(al heb ik zelf nooit in zon situatie gezeten), niet geschoten is altijd mis.
Dat zal hij zelf ook niet hebben. Hij weet ook wat er gebeurt is.quote:Op woensdag 17 maart 2010 20:32 schreef gebruikersfaam het volgende:
Nogmaals dank voor alle reacties. Ik besef zelf ook wel dat ik de kans wel moet aangrijpen, maar ik wil niet dat hij het idee krijgt dat het feit dat hij nu hier heen mag komen al die jaren afwezigheid in enige zin goed kan maken.
En anders kun jij het hem duidelijk maken. Daarmee baken je je eigen verworvenheid af.
En dat mag zeker.
Dan moet jezelf een keuze maken. Geef jij hem die kans of niet.quote:Hij moet snappen dat er inmiddels teveel gebeurt is. Zo'n soort egocentrisch beeld heb ik van hem, maar wie weet oordeel ik te snel. Vanuit de sporadische telefoongesprekken die ik met hem heb gehad kan ik opmaken dat het, ondanks alles, wel een man is die nog om me geeft en de bevestiging wil hebben dat wij nog om hem geven.
Hij snapt dat heel goed, geloof me. En anders vraag je het hem.
Als het mag zou ik graag via pm je bevindingen horen. Heb veel naar boven zien komen de afgelopen avond.
Dat zou iedereen hebben. Maar je hoort dat hij onderweg gaat naar jullie. Je hoort niet zijn overlijden.quote:In alle eerlijkheid had ik er nagenoeg op gerekend hem niet meer te zien en op een zeker moment te horen dat hij is overleden. Dat klinkt misschien kil, maar zo heb ik met zijn afwezigheid afgerekend en ik had er vrede mee.
Dus probeer het wel in de juiste proporties te zien. Anders doe je jezelf tekort.
Afwijzen kan altijd, contact maken en een band opbouwen niet. Ben er zuinig op.quote:Aan de andere kant is er dus eigenlijk vrij weinig reden om hem af te wijzen als hij opeens wel komt.
Eerlijk ??? Go for it. En anders weet jezelf wel hoe of wat.quote:Hij belde net dat hij zo het vliegtuig instapt. Voor hem is het bezoek reden tot feest. We zullen zien, want ik ben bereid hem de kans te geven.
Idd. En dat mag je nooit vergeten. Mijn tijd met die ouwe was te kort.quote:Zoals jullie terecht zeggen ken ik slechts de ene zijde van de medaille en hoe het ook moge zijn, het is en blijft je vader.
Alleen kon ik er toen niets aan doen. Jij wel. Denk na, en probeer je niet teveel te laten sturen.
Jij bent nu de cirkel. Voor jezelf, voor je moeder en zus en vooral voor hem.
Ik wens je veel wijsheid, en hopelijk een heel leuk en goed contact. Dan is hij er toch voor je.
Dat kan ik helaas niet meer zeggen, maar trots op wat ik wel kon bespreken in de 13 jaar.
Lijkt lang, maar dat is het echt niet.
Bovenal geniet, wat je ook besluit. Elk besluit kan ik respecteren.
Suc6.
Dit is niet reeël. Het is al vaststaande dat het haar vader is.quote:Op woensdag 17 maart 2010 20:51 schreef Panthera1984 het volgende:
Tja, ik weet dan weer wel wat het is om geen vader te hebben, maar kan me niet voorstellen dat hij op zou komen dagen.
Ik zou eerst een DNA test willen, en daarna zien we wel weer. Gewoon eens een biertje drinken, en kijken of het als volwassenen klikt, denk ik.
Je kunt ook over alles gaan twijfelen, maar is zuurstof dan nog zuurstof ? En zo ja, waarom is het er dan niet op 15 KM hoogte ?
Ik snap je wel, maar deel je mening zeer zeker niet.
Daar is teveel info voor beschikbaar.
Met alle respect voor jouw reaktie. Dat zou mij nu zo (vleeswaren smijt die ik niet bezit) KUT lijken.
En daar respect.
Zoals het in dit topic zou moeten.
Misschien begreep je me verkeerd, ik gaf TS in deze geen advies. Ik vertelde wat ik in mijn situatie zou doen. Haar situatie is inderdaad (zoals de zekerheid wie haar pappie is) verschillend van de mijne. Wel kan ze hieruit halen dat iemand van haar leeftijd, met een (relatief) nieuw familielid, deze een kans zou geven.quote:Op woensdag 17 maart 2010 21:13 schreef beware_reageerd het volgende:
[..]
Dit is niet reeël. Het is al vaststaande dat het haar vader is.
Je kunt ook over alles gaan twijfelen, maar is zuurstof dan nog zuurstof ? En zo ja, waarom is het er dan niet op 15 KM hoogte ?
Ik snap je wel, maar deel je mening zeer zeker niet.
Daar is teveel info voor beschikbaar.
Met alle respect voor jouw reaktie. Dat zou mij nu zo (vleeswaren smijt die ik niet bezit) KUT lijken.
En daar respect.
Zoals het in dit topic zou moeten.
And the druids turn to stone...
Waarschijnlijk verkeerd. Moet het ook afleren om tegelijk te denken, aanwezig te zijn voor mijn gezin, en daarbij nog wat andere zaken. Daar heb je gelijk in.quote:Op woensdag 17 maart 2010 21:17 schreef Panthera1984 het volgende:
[..]
Misschien begreep je me verkeerd, ik gaf TS in deze geen advies. Ik vertelde wat ik in mijn situatie zou doen. Haar situatie is inderdaad (zoals de zekerheid wie haar pappie is) verschillend van de mijne. Wel kan ze hieruit halen dat iemand van haar leeftijd, met een (relatief) nieuw familielid, deze een kans zou geven.
Sorry.
Zou je deze sorry willen accepteren ? Zei al, dat er bij mij genoeg naar boven is gekomen naar aanleiding van dit verhaal. En dan laat ik de rest maar even buiten beschouwing. Dat is niet FOK of welk ander forum waardig.
Maar staat wel wat aangaf naar TS. En daar ging het om. Toch ??
Wat je als tweede post beschrijft is in mijn ogen wel de goede. Je hoort maar 1 kant van het verhaal, namelijk die van je moeder. Ik heb het idee dat zij enorm haar best gedaan heeft om jullie goed op te voeden en dat dat wel gelukt is. Maar als een relatie of huwelijk niet werkt, blijft de andere partij altijd met grieven over. En dat heeft ze aan jullie meegegeven.
Ik vind het dapper, zeker omdat je schrijft dat je niet van veranderingen houdt, dat je alsnog een poging gaat wagen. En ik denk ook dat dat een goede zet is. Zet de verhalen van je moeder in eerste instantie aan de kant, en ga er open in. Leer hem gewoon kennen, neem hem mee naar een cafe of restaurant. Spreek af op neutraal terrein, zodat je altijd weg kan wanneer jou het uit komt. Til er niet te zwaar aan, ondanks dat het je vader is. Jij hoeft geen rekening te houden met hem, hij ook niet met jou. Kennis maken heet dat. Als het niet goed voelt , weet je in elk geval zeker dat het nooit wat gaat worden. Dan heb je het in elk geval geprobeerd.
Ik vind het dapper dat je moeder hem in haar huis laat logeren. Hij kan ook in een hotel namelijk.
Ik vind het dapper, zeker omdat je schrijft dat je niet van veranderingen houdt, dat je alsnog een poging gaat wagen. En ik denk ook dat dat een goede zet is. Zet de verhalen van je moeder in eerste instantie aan de kant, en ga er open in. Leer hem gewoon kennen, neem hem mee naar een cafe of restaurant. Spreek af op neutraal terrein, zodat je altijd weg kan wanneer jou het uit komt. Til er niet te zwaar aan, ondanks dat het je vader is. Jij hoeft geen rekening te houden met hem, hij ook niet met jou. Kennis maken heet dat. Als het niet goed voelt , weet je in elk geval zeker dat het nooit wat gaat worden. Dan heb je het in elk geval geprobeerd.
Ik vind het dapper dat je moeder hem in haar huis laat logeren. Hij kan ook in een hotel namelijk.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Sorry geaccepteerd!quote:
[..]
...
Zou je deze sorry willen accepteren ? ...
And the druids turn to stone...
|
|
Mijn vader komt na 12 jaar afwezigheid opeens in mijn leven
