Robotica #2

28-03-2011

Robotmeeuw is net echt



Wetenschappers hebben een robotmeeuw gemaakt die zeer natuurgetrouw kan vliegen. De spanwijdte is bijna twee meter en de robovogel weegt ongeveer een halve kilo.

De vleugelslag en staartbewegingen zijn nagebootst van echte vogels. De vlerken kantelen bij elke slag zoals biologische vleugels dat ook doen. Dat schrijft website Bright.nl.

Het Duitse bedrijf Festo’s Bionic Learning Network specialiseert zich in het automatiseren van principes uit de natuur voor nieuwe technische toepassingen. Het bedrijf maakte ook een bionische olifantenslurf, een soort penquïnzeppelin en een vliegende kwal.


(depers.nl)

Nice!

17-04-2011

"Robots zullen radioactiviteit rond Fukushima bedwingen"


© epa

Zes tot negen maanden zal het duren vooraleer de reactoren in de vernielde Japanse kerncentrale van Fukushima gestabiliseerd zijn. Dat beweert althans Tepco, de uitbater van de centrale. De Japanse premier Naoto Kan had de elektriciteitsproducent gevraagd een tijdsplan voor te leggen voor het afhandelen van de nucleaire ramp.

Ongeveer drie maanden zouden nodig zijn vooraleer het stralingsniveau begint te dalen. Tussen de zes en de negen maanden zou het duren om de reactoren gekoeld te krijgen.

Tepco zet intussen vanop afstand bestuurde robotten in, om in reactor 3 van Fukushima de stralingsdosis, de temperatuur en de zuurstofconcentratie te meten. Het bedrijf wil er zeker van zijn dat werknemers opnieuw het reactorgebouw kunnen betreden. De robotten moeten erachter komen wat nodig is om de reactor opnieuw onder controle te brengen. Wellicht zullen ook de reactoren 1 en 2 met robotten onderzocht worden.

De VS hebben de robotten ter beschikking gesteld. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton verzekerde haar Japanse ambtgenoot vandaag in Tokio nog eens van de steun van de VS. Washington zal alles doen om Japan bij de atoomcrisis te helpen, luidde het. (afp/adb)

(HLN)

21-04-2011

Onderwaterrobots zoeken tsunamislachtoffers

TOKIO - Japan heeft twee onderwaterrobots ingezet voor de zoektocht naar slachtoffers van de tsunami anderhalve maand geleden in het noordoosten van het land. Dat hebben Japanse functionarissen donderdag gemeld.


© Getty Images

De onderwaterrobots, uitgerust met sonar en videocamera's, worden beheerd door een Amerikaans-Japans team.

De robots hebben de afgelopen dagen bij de gehavende vissersstad Minami Sanrikucho gezocht naar stoffelijke overschotten die door de tsunami in zee zijn gesleept. Tot nu toe zijn er geen lijken gevonden.

Door de zware aardbeving met een kracht van 9,0 op de schaal van Richter en de tsunami van 11 maart zijn meer dan 27.000 mensen omgekomen of vermist geraakt. Ook dreigde een nucleaire catastrofe door een beschadigde kerncentrale.

In Minami Sanrikucho, met 18.000 inwoners, kwamen 450 mensen om het leven. Circa 640 mensen zijn vermist. Bijna vierduizend woningen werden weggevaagd.

Het noordoosten van Japan werd woensdag opnieuw opgeschrikt door een serie aardbevingen. De zwaarste beving had een kracht van 6,1. Het epicentrum lag 60 kilometer ten oosten van Tokio.

Alles over de tsunami en de aardbeving in Japan

© ANP

(nu.nl)

04-05-2011

Voedsel delen met robots

Bewijs voor genetisch altruïsme

De regel van Hamilton: voor familie offer je je eerder op dan voor vreemden. Robots bewijzen het nu. Als die zich evolutionair ontwikkelen, worden ze op een gegeven moment vanzelf opofferingsgezind. Een mooie ontdekking, maar is het onderzoek wel goed gedaan?

Je helpt je familie eerder dan dat een vreemde mevrouw op straat. Dat is logisch, het is immers je familie. Je kent ze en je geeft om ze. In de jaren zestig zei William Hamilton dat dit idee zelfs evolutionair bestaat: je offert je op voor je familie, omdat jou genen, die ook in je broers en zussen zitten, dan in ieder geval blijven bestaan. Maar onlangs is er nogal wat reuring ontstaan over dat idee. Heeft Hamilton nu gelijk of niet? Wel, zeggen Zwitserse wetenschappers nu. Ze hebben het getest, met robots.

Robotevolutie
Waarom met robots? Het evolutionair altruïsme moet langzaam ontstaan binnen de soort. Heel erg langzaam. Het is praktisch onmogelijk om zoveel generaties achter elkaar een gemeenschap van dieren te bekijken. Maar robots, die draaien op programma's. En dankzij genetische algoritmes, computerprogramma's die de evolutie nabootsen door willekeurig delen van het programma te veranderen, kan je de ontwikkeling van een soort in no-time nabootsen.

En dat is dus ook wat Markus Waibel, Dario Floreano en Laurent Keller deden. Ze simuleerden een situatie uit de natuur, door robots kleine blokjes te laten vinden die voedsel voor moesten stellen. 'We begonnen met robots die zomaar wat deden. In de loop van de vijfhonderd generaties werden ze steeds slimmer. Aan het einde konden ze voedsel herkennen, oppakken en transporteren naar hun nest, zonder fouten te maken.' vertelt Waibel. En ze deelden dus ook voedsel met hun familieleden.

Delen met je broertjes
Die familieleden van de robots werden gecreëerd door de 'genen' van de robotjes aan te passen. Robots hebben natuurlijk geen genen, maar door het programma waarop de robots liepen aan te passen, konden robots wel meer op elkaar lijken. 'We maakten klonen, die precies hetzelfde programma hadden. Ook maakten we broertjes en zusjes van robotten, door het programma wel aan te passen, maar ook voor een groot deel overeen te laten komen. En er waren complete vreemden, die niets aan overeenkomst hadden met andere robots.'

Door zulke familiebanden in te bouwen werd het mogelijk om het altruïsme te onderzoeken. Robots kregen, nadat ze voedsel hadden verzameld, de optie om het voedsel te delen, of zelf te houden. En ja hoor, na vijfhonderd generaties, toen er genoeg tijd voorbij was om te evolueren, vertoonden de robotjes tekenen van altruïsme. 'Het onderzoek toont aan dat altruïsme niet, zoals nog wel eens gedacht wordt, altijd in één specifiek gen aanwezig hoeft te zijn. Onze robots hadden een heel simpel genetisch profiel en ontwikkelden toch altruïsme,' aldus Waibel.

Goed onderzoek?
Hoewel er nu dus, in een simulatie van de natuur, is ontdekt dat Hamilton's regel klopt, zullen er vast nog wel discussies blijven bestaan. De familie-robotjes werden bij het onderzoek bijvoorbeeld allemaal in dezelfde groep gestopt, waarin geen niet-familie aanwezig was. Het is dus onbekend hoe de robots die altruïsme kennen, zouden reageren op vreemden.

Collega’s van andere universiteiten hebben ook nogal wat kritiek op het onderzoek. De manier waarop het onderzoek was ontworpen deugt niet, en de instelling van de wetenschappers zou bevooroordeeld zijn. En het gebruik van robots is niets meer dan een cool dingetje, dat niets toevoegt aan het onderzoek. Normaal gesproken word dergelijk onderzoek met genetische algoritmes gewoon met simulaties op een computer gedaan, en dat werkt net zo goed.

Dus een onomstotelijk bewijs voor Hamilton’s regel, dat is dit onderzoek helaas niet. Of altruïsme inderdaad in de genen zit, en speciaal voor familie geldt, daar zal dan ook nog lang over worden gekibbeld.

Marc Seijlhouwer

(Noorderlicht)

18-05-2011

'Robots creëren eigen taal'

AMSTERDAM – Australische wetenschappers hebben twee robots ontwikkeld die een eigen spreektaal kunnen creëren.


© Thinkstock

De robots – genaamd Lingodroids –hebben het vermogen om zelf woorden te verzinnen voor nieuwe plekken ze bezoeken. De woorden die ze zichzelf aanleren gebruiken ze in conversaties met elkaar en worden opgeslagen in hun geheugen.

Dat meldt nieuwssite Physorg.com op basis van een onderzoek van wetenschappers aan de Universiteit van Queensland.

Microfoon

De robots zijn opgebouwd uit een rijdend platform, een camera en een sonar waarmee ze hun omgeving in kaart brengen. Ook beschikken de apparaten over een microfoon en luidspreker, zodat ze met elkaar kunnen ‘praten’.

Volgens hoofdonderzoeker Ruth Schulz ontwikkelen de robots hun taal op dezelfde manier zoals menselijke talen waarschijnlijk zijn ontstaan. De apparaten bezoeken een plaats, verzinnen een willekeurige combinatie van syllaben voor die plek en delen dat nieuwe woord vervolgens met elkaar.

Objecten

De robots trainen hun woordenschat door spellen met elkaar te spelen. Eén van de apparaten zegt bijvoorbeeld het woord 'kurzo' en vervolgens racen beide robots naar plek die volgens hen bij dat woord hoort.

Op dit moment kunnen de Lingodroids alleen nog woorden koppelen aan locaties, maar het is de bedoeling dat nieuwe versies van de apparaten in de toekomst ook namen voor objecten gaan verzinnen om zo een complexere taal te creeëren.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)

02-07-2011

Duitse wetenschappers geven robot aanraakgevoelige huid

Duitse onderzoekers hebben sensors voor robots ontwikkeld die als kunstmatige huid dienst kunnen doen. De kunstmatige huid bestaat uit een aantal verschillende typen sensors waarmee een robot zou kunnen 'voelen'.

De medewerkers van het Institute for Cognitive Systems aan de TU van München hebben hun kunstmatige huid Hex-O-Skin genoemd, naar de hexagonale pcb's waarop de sensors zijn gemonteerd. De kunstmatige huid die door onderzoekers Philipp Mittendorfer en Gordon Cheng werd ontwikkeld, bevat sensors voor temperatuur, beweging en nabijheid van objecten. Daarmee zou een robot voorzien kunnen worden van een 'huid' die aanraakgevoelig is.



De eenheden van de Hex-O-Skin zijn vijf centimeter in doorsnede en bevatten onder meer vier infrarode sensors die voor de tastzin zorgen: objecten vanaf één centimeter afstand kunnen door de sensors worden gedetecteerd. De individuele pcb's van de 'huid' worden met elkaar verbonden en zijn verpakt in een elastomeer dat mechanische huideigenschappen simuleert. Elk pcb heeft een eigen controller die de analoge sensor-signalen naar een digitaal signaal converteert. De sensors communiceren als 'grid' met een centrale computer.



Vooralsnog hebben de onderzoekers een robot van ongeveer vijftien sensors voorzien. De Duitsers willen echter een prototype bouwen dat volledig is omsloten door de kunstmatige huid en zo een humanoïde robot ontwikkelen.

(Tweakers.net)

Via http://www.techunited.nl/ is natuurlijk een stream te volgen voor de robocup in Istanbul!

19-08-2011

Robottactiek: samen sta je sterk

Ieder zo zijn eigen specialiteit, dat is de gedachte achter ‘Swarmanoid’. De groep robots bestaat uit verkenners, vervoerders en grijpers, en door goed samen te werken bereiken ze hun doel. Afgelopen week werd een video van het project beloond met een prijs.

Ook in de wereld van de kunstmatige intelligentie (AI) is er een Oscar te verdienen voor de beste film. De ‘Association for the Advancement of Artificial Intelligence’ (AAAI) beloont in haar Video Competition de korte video die het best een wetenschappelijk AI-project leuk in beeld brengt.

Dit jaar ging de prijs naar ‘Swarmanoid’, een Europees project vastgelegd door Marco Dorigo van de Vrije Universiteit van Brussel. De ‘zwerm’ robots (vandaar de naam Swarmanoid) bestaat uit drie typen apparaten met elk hun eigen taak. Een goede samenwerking zorgt ervoor dat ze hun doel bereiken. In het winnende filmpje verenigen ze hun krachten om een boek uit de kast te pakken (zie hieronder).


Kleurige lichtjes
Zoals je in het filmpje ziet, geven de robots licht. Dat is niet gewoon voor het mooi, maar voor de communicatie. De bots versturen informatie naar elkaar via lichtsignalen. De ringen met leds die elke robot heeft, kan 256 kleuren aannemen. Hiermee kunnen ze boodschappen coderen en doorgeven.

Op elkaar aangewezen
Het oorspronkelijke systeem bestond uit twee typen robots: de vliegende ‘eye-bots’ en de rollende ‘foot-bots’. De eye-bots verkennen de omgeving. Ze hebben daarvoor een camera en sensoren om hun locatie te bepalen aan boord.

Ze vliegen niet voortdurend rond: op een bepaald moment bevestigen ze zich aan het plafond door middel van een magneet (het plafond moet dus ferromagnetisch zijn). De bots verdelen zich zo over de ruimte, dat de hele omgeving afgedekt is. Het vastplakken – in plaats van rondcirkelen – spaart een hoop energie, ook al heb je nu misschien meer bots nodig.

Wanneer de eye-bots eenmaal op hun plaats zitten, is het de beurt aan de foot-bots. Deze apparaten verplaatsen zich met wieltjes over de grond. Het is hun taak om de doellocatie te bereiken, maar zij hebben hiervoor geen route-informatie. Daar moeten de eye-bots voor zorgen: die houden alles in de gaten en sturen de foot-bots de goede kant op.


Links staat de foot-bot. De opstaande doorzichtige koker bevat een camera om de eye-bots te kunnen waarnemen. Rechts zie je het binnenwerk van de eye-bot met bovenin de grijper waarmee het zich bevestigd aan het plafond. Afbeelding: © Swarmanoid project

.Het samenspel tussen de eye-bots en foot-bots noemen de onderzoekers mutual adaptation, oftewel “wederzijdse aanpassing”. Enerzijds voeren de foot-bots instructies van de eye-bots uit, anderzijds passen de eye-bots hun instructies aan wat de foot-bots doen aan. Als een robot op de grond bijvoorbeeld de verkeerde kant op dreigt te rijden, zullen de vliegende bots de route-informatie daarop aanpassen.

Via via
Het communiceren via een medium (de broodkruimeltjes bij Klein Duimpje, de feromonen bij mieren en de eye-bots bij Swarmanoid) heet stigmergie. Omdat de samenwerking bij Swarmanoid gebaseerd is op stigmergie, noemen de onderzoekers hun aanpak “cooperative stigmergic navigation”.

Klein Duimpje en mieren
In feite fungeren de eye-bots als ‘broodkruimels’ voor de bots op de grond. De foot-bots slaan hun ervaringen op in de eye-bots (als route-informatie), zodat een andere foot-bot die kennis weer kan benutten. Net zoals Klein Duimpje route-informatie achterlaat met broodkruimeltjes.

Of net als mieren, want ook zij geven informatie aan elkaar door via het achterlaten van een spoor. In eerste instantie gaat elke mier willekeurig op zoek naar voedsel, maar als hij iets lekkers vindt, laat hij op de terugweg een geurstof achter op het pad. In het vervolg hoeven mieren dan slechts het pad te kiezen dat het sterkst ruikt om bij goed voedsel te komen.


De rol van het geurspoor wordt duidelijk in deze illustratie. In situatie 1 is er niets aan de hand: de mieren lopen rechtstreeks over het spoor van A naar B. Er ontstaat een probleem wanneer er in de tweede situatie een obstakel het spoort blokkeert. De mieren zullen dan willekeurig links of rechts kiezen, maar omdat de rechterroute korter is, zal deze vaker gebruikt worden (mieren gaan altijd over hetzelfde pad terug, dus de mieren over rechts zijn snel heen en weer). Doordat het rechterpad vaker gebruikt wordt, zal het geurspoor daar ook sterker zijn. Hierdoor kiezen steeds meer mieren voor dit pad en zo ontstaat uiteindelijk situatie 3. Afbeelding: © Zhong et al., 2008

Het mierenprincipe is populair in de kunstmatige intelligentie omdat het een goede methode is voor het optimaliseren van een route. In een draadloos sensornetwerk kunnen bijvoorbeeld ‘kunstmatige mieren’ worden ingezet om gunstige routes te bepalen. Dat zijn dan lege pakketjes ‘informatie’ die puur heen en weer gestuurd worden om route-informatie te verzamelen en op te slaan in sensor nodes.

Klimmen met één hand
Met behulp van de eye-bots vinden de foot-bots dus hun weg, maar daarmee is het boek nog niet uit de kast. Om objecten te kunnen pakken, is een derde type robot nodig: de hand-bot. Dit apparaat heeft twee mechanische armen en een touw, waardoor de robot niet alleen kan grijpen, maar ook klimmen. Wanneer de bot omhoog wil, lanceert de bot het touw naar het plafond, waar het blijft zitten door (wederom) een magneet. Nu heeft de robot de armen vrij om zich te verplaatsen en tegelijk iets te pakken.


Hoewel de hand-bot multifunctioneel is, kan het ook iets belangrijks níet: zich verplaatsen over de grond. De foot-bot is daarom zo gemaakt dat het zich kan koppelen aan een hand-bot.


De hand-bot in het midden is gekoppeld aan drie foot-bots. Zij zullen de grijp-robot naar het object vervoeren. Afbeelding: © Swarmanoid project

Wanneer bij de uitvoering van een taak blijkt dat een hand-bot nodig is, voegen foot-bots zich bij een hand-bot, zetten ze zich vast en brengen ze de hand-bot naar de bestemming. Deze aanpak heet ook wel self-assembly: de robots bepalen zelf wanneer en waaraan ze zich koppelen.

Van boek-pakker tot reddingswerker
Robotsystemen zijn er inmiddels in alle soorten en maten. Toch heeft Swarmanoid een aantal bijzondere eigenschappen. Zo is de combinatie van klimmen en grijpen vrij uniek. De bestaande robots die daartoe in staat zijn, zijn relatief groot en die kunnen niet zomaar een boekenkast in. Daarnaast is Swarmanoid een van de weinige systemen dat zwermen van verschillende typen robots met elkaar laat samenwerken.

Swarmanoid vormt wellicht de basis voor toekomstige robotsystemen voor reddingsoperaties. De eye-bots kunnen zelfstandig een onbekende omgeving in kaart brengen, zoals een huis dat in brand staat. Vervolgens kunnen foot-bots samen met hand-bots brandblussers naar binnen rijden en bedienen. Het filmpje heeft laten zien dat zoiets ooit mogelijk moet zijn.

Bronnen
•Ducatelleet al., ‘Cooperative Self-Organization in a Heterogeneous Swarm Robotic System’ (pdf-bestand), In Proceedings of the Genetic and Evolutionary Computation Conference (GECCO), 2010
•Ducatelle et al., [‘Cooperative Stigmergic Navigation in a Heterogeneous Robotic Swarm’ (pdf-bestand), In Proceedings of the 11th International Conference on Simulation of Adaptive Behavior (SAB), 2010
•Zhong et al., ‘An Ant Colony Optimization Competition Routing Algorithm for WSN’, 4th International Conference on Wireless Communications, Networking and Mobile Computing, pp.1-4, 12-14 Oct. 2008. doi: 10.1109/WiCom.2008.932

(Kennislink)

08-09-2011

9/11 luidde het tijdperk van de robots in


Een robot is aan het werk in de getroffen kerncentrale van Fukushima. © afp

De instortende torens van het World Trade Center in New York op 11 september 2001 waren misschien wel het symbool van een nieuw tijdperk voor robots. De voorbije tien jaar werden robots immers vaker ingezet bij allerlei rampen. 9/11 was hun eerste grote test.


© epa


© epa

De meeste robots zijn in handen van vrijwilligers, die hun best doen om de techniek te verspreiden. Daardoor duurt het soms dagen vooraleer robots in een rampgebied worden ingezet





Robots hebben geen angst en ze zijn efficiënt
Professor Robin Murphy


© ap


In 2010 waren we blij dat robots zo dicht bij het olielek in de Golf van Mexico konden komen. © ap

Robin Murphy dacht meteen aan robots toen hij de puinhoop in New York zag. In de jaren voor de aanslagen waren robots veel kleiner geworden, maar tot dan toe waren ze nog nooit getest tijdens rampen. Murphy, professor aan de Texas A&M Universiteit, besloot dat de tijd van de robots was aangebroken. Toestellen niet groter dan een schoendoos werden naar het rampgebied gezonden om zich een weg te banen door de brokstukken van het WTC.

"Het was te smal voor mensen of honden om door de brokstukken te bewegen. En waar we wel geraakten, waren er vaak branden die het gevaarlijk maakten", zegt Murphy. Robots waren er al lang, maar voor 9/11 hadden ze hun nut in rampscenario's nog niet bewezen. De tien volgende jaren werden ze vaker ingezet bij allerlei rampen, zoals orkanen, aardbevingen en zelfs olierampen. Intussen zijn ze daarop voorbereid, maar op 11 september 2001 werden ze letterlijk uit het laboratorium gesleurd.

Te land, ter zee en in de lucht
In het voorjaar van 2011 rolde een nieuwer model van de robot van 9/11 de kerncentrale van het Japanse Fukushima binnen. Het toestel ging er een controle uitvoeren na de kernramp die veroorzaakt werd door de aardbeving en tsunami van 11 maart. Voor mensen was die opdracht wegens hoge straling te gevaarlijk. De zogenaamde PackBot werd van op afstand met een joystick bestuurd. Dat besturingssysteem is letterlijk geïnspireerd op de controllers van Xbox en andere consoles.

Vliegende robots werden in 2005 ingezet toen New Orleans verwoest werd door orkaan Katrina. Ze konden slachtoffers zoeken die gestrand waren door overstromingen, terwijl reddingsteams met roeiboten op zoek moesten gaan. En in 2010 doken de robots ook onder water door de olieramp van BP in de Golf van Mexico. Goedkoop zijn de robots niet, maar ze zijn economisch wel interessant. Ze ontnemen de mens veel en soms onrealistisch werk. "Robots hebben geen angst en ze zijn efficiënt", zegt Murphy.

Moderne robots
Toch hebben robots nog veel werk aan hun imago. Dat komt volgens Murphy omdat ze nog geen 'Lassie-moment' hebben gekend. We kunnen ons immers geen precieze situatie herinneren waarin robots het leven van iemand in een noodsituatie gered hebben. Nochtans hebben robots bijvoorbeeld na 9/11 de structuur van de site getest, zodat reddingswerkers niet in gevaarlijke situatie terecht konden komen.

Een ander probleem is het gebrek aan subsidies. De meeste robots zijn in handen van vrijwilligers, die hun best doen om de techniek te verspreiden. Daardoor duurt het soms dagen vooraleer robots in een rampgebied worden ingezet. En tot slot zijn robots nog niet vaardig genoeg. Zelfs al zijn ze nog zo klein, sommige doorgangen zijn ook voor een robot onmogelijk.

Maar er breekt weldra een nieuw tijdperk voor de robots aan. iRobot probeert zijn robots meer autonomie te geven, waardoor de mensen achter de joysticks minder belangrijk worden. Andere producenten werken aan robots die als grote wormen door brokstukken kunnen kronkelen. Al heeft Murphy daar één bedenking bij: deze moderne robots kunnen slachtoffers angst aanjagen tijdens een reddingsoperatie. "Ik weet niet of ik als slachtoffer deze robots op mij zou willen zien afkomen." (gb)

(HLN)

14-09-2011

Tractor wordt autonoom rondrijdende veldrobot



Onderzoekers van het Flander's Mechatronics Technology Centre (FMTC) en de afdeling Mechatronica, Biostatistiek en Sensoren van de KUL zijn erin geslaagd een tractor van New Holland om te bouwen tot een autonoom rondrijdende veldrobot.

De tractor is in staat zelf bodemkarakteristieken te analyseren en op basis daarvan de optimale snelheid en stuurhoek te kiezen, waardoor hij zelfstandig een gewenst traject zeer nauwkeurig kan afleggen.

Uitdaging
De belangrijkste uitdaging voor de onderzoekers was een precieze sturing te vinden die de rol van ervaren bestuurders van tractoren kan overnemen. De bestuurder observeert immers de tractorpositie, maakt een inschatting van de ondergrond en het te volgen traject, en bepaalt op basis hiervan snelheid en oriëntatie van de tractor.

De tractor werd daarom uitgerust met diverse technologische snufjes die hem in staat stellen de bodemkarakteristieken te analyseren, het slipgedrag van de wielen in te schatten en de optimale snelheid en stuurhoek te berekenen.

Voordeel
Het voordeel van een dergelijke autonome tractor is vooreerst een verbetering van de precisie in de sturing, waarvan het belang onder meer door de opkomst van de biologische landbouw sterk toegenomen is.

Daarnaast kan hierdoor bespaard worden op de personeelskost. "Door het zelfregelend gedrag van de robot wordt bovendien ook de afregeling van de sturing bij gewijzigde bodemcondities overbodig", aldus Wouter Saeys (K.U.Leuven). (belga/sam)

(HLN)

14-09-2011

NASA-technologie helpt water vinden



Een onderzoeksteam onder leiding van NASA heeft, met bodemradartechnologie die ontwikkeld is om onder het oppervlak van de planeet Mars te 'kijken', het diepe grondwater in de noordelijke woestijn van Koeweit in kaart gebracht.

Het team vloog in een met bodemradar uitgeruste helikopter op een hoogte van driehonderd meter boven een gebied dat bekendstaat om zijn watervoerende bodemlagen (aquifers). Daarbij is aangetoond dat deze technologie kan worden gebruikt om ondergrondse watervoorraden op te sporen tot op diepten van 65 meter. De verkregen gegevens kunnen worden gebruikt om gerichter naar water te boren.

De gebruikte bodemradar is vergelijkbaar met de radarsystemen aan boord van de Europese ruimtesonde Mars Express en de Mars Reconnaissance Orbiter van NASA. Met deze Marsradars is wel ondergronds ijs ontdekt, maar nog geen vloeibaar water. De onderzoekers hopen dat de ervaringen die in Koeweit zijn opgedaan ook de zoektocht naar water op Mars zullen vergemakkelijken.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

16-09-2011

Japanse minirobot neemt deel aan Ironman Hawaï


Hij is niet veel groter dan een hand, maar toch bereidt een robot van Panasonic zich voor op een reuzeopdracht. Evolta gaat binnenkort deelnemen aan de Ironman in Hawaï, één van de zwaarste triatlons ter wereld. "De Ironman is voor een getrainde sportman al een gigantische opgave, maar ik wil het erop wagen", zegt Tomotaka Takahashi, de bedenker van Evolta.


© afp

De deelname van de Japanse minirobot is eigenlijk niks meer dan een marketingstunt voor batterijen. Evolta zal voor de triatlon uitgerust worden met drie verschillende 'hulpstukken', die elk aangedreven worden door de batterijen die 1.800 keer heropgeladen kunnen worden.

Gezien de kleine gestalte van Evolta krijgt de robot een week de tijd om de triatlon af te leggen, tien keer meer dan een mens. "Evolta is tien keer zo klein als een volwassen man, dus ligt het volgens ons voor de hand dat hij er tien keer zo lang over zal doen", aldus Takahashi. De Ironman bestaat uit 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km lopen. (hlnsydney/sps)


© epa


© reuters


© afp

(HLN)

30-09-2011

TU/e organiseert eigen robotvoetbaltoernooi

Het team robotvoetballers van de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e) houdt vanaf 2012 jaarlijks een internationaal toernooi waaraan topteams uit de hele wereld gaan deelnemen.


Foto: AFP

Dat kondigde manager van team Tech United Guy Vermeulen vrijdag aan.De zogenoemde RoboCup Dutch Open vindt plaats van 25 tot en met 29 april in het Indoor Sportcentrum in Eindhoven.

Tech United werd afgelopen zomer voor de vierde keer op rij tweede op het wereldkampioenschap voor robotvoetballers. In de finale werd nipt verloren van een Chinees team.

.
© ANP

(nu.nl)

Nice hier maak ik een werkstuk over.. bedankt voor de filmpjes

quote:

Op donderdag 15 september 2011 09:20 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
14-09-2011

NASA-technologie helpt water vinden

Een onderzoeksteam onder leiding van NASA heeft, met bodemradartechnologie die ontwikkeld is om onder het oppervlak van de planeet Mars te 'kijken', het diepe grondwater in de noordelijke woestijn van Koeweit in kaart gebracht.

Ruimtevaart is wel ergens goed voor

13-10-2011

'Denkende' robot in de maak



Robots die leren van ervaringen en nieuwe problemen kunnen oplossen, komen eraan.
Een Japanse wetenschapper heeft een systeem ontwikkeld waarmee een robot met al aanwezige informatie zelf concludeert wat nodig is om een opdracht uit te voeren.

De extra informatie haalt de robot van internet af, zei Osamu Hasegawa van het Tokio Institute of Technology donderdag. Een robot waaraan bijvoorbeeld wordt gevraagd sojasaus op de eettafel te zetten, zou op internet kunnen leren wat sojasaus is en die kunnen vinden in de keuken, aldus de wetenschapper.

Technologie ontwikkelt zich razendsnel en Hasegawa waarschuwt voor de morele grenzen. ''Wat voor opdrachten laten we computers uitvoeren? En is het mogelijk dat ze zich tegen ons zullen keren? Een keukenmes is een nuttig gebruiksvoorwerp. Maar het kan ook een wapen zijn.'' Hij hoopt dat allerlei mensen gaan discussiëren over hoe de robots zullen worden gebruikt.

© ANP

(nu.nl)

21-10-2011

Robot van Lego lost Rubiks kubus op in 5,35 seconden


Wij hebben de moed zelfs niet om er nog maar aan te beginnen, maar deze robot lost een Rubiks kubus op in amper 5,35 seconden. De robot is het geesteskind van David Gilday en Mike Dobson en heet CubeStorm II.

De CubeStorm II is volledig uit Lego opgebouwd en wordt bestuurd door een Android smartphone. De robot heeft uiteraard wel enkele hulpmiddelen, zoals algoritmes en een Android app die loopt op Samsung Galaxy SII, ARM processors en Lego Mindstorm NXT kits. (hlnsydney/sps)

(HLN)

15-12-2011

Robots duiken kopererts en diamanten uit de oceaan op
Door: Marcel Hulspas



Nederlandse diepzee-onderzoekers helpen bedrijven zoeken naar bijzondere metalen op de zeebodem. Maar de zorg om het kwetsbare diepzee-ecosysteem staat voorop.

De wereld heeft een onstilbare honger naar speciale metalen. Maar deze zijn steeds moeilijker te vinden. De winbare reserves slinken met de jaren. Dat wil zeggen: de reserves op het land. Steeds meer bedrijven richten de blik op de diepzee. Op kilometers diepte moeten nog onbekende, maar ongetwijfeld ongekend grote hoeveelheden metaalerts te vinden zijn. Ze kloppen aan bij het Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ), gevestigd in Oudeschild, op Texel, dat al vele jaren ervaring heeft met de exploratie van de diepzee. Welke metalen zijn daar te vinden? Volgens het hoofd van de afdeling Diepzee Onderzoek en Technologie Marck Smit valt er in ieder geval heel wat omhoog te halen: ‘Bij Deep Sea Mining moet je vooral denken aan zwavelhoudende mineralen, die naast zwavel veel metalen bevatten als koper, zink en andere schaarse metalen. Die zwavelhoudende mineralen ontstaan op de breukvlakken van de aardkorst, waar de zee verhit wordt door onderzeese hete bronnen, op 1.500 tot 3.500 meter diepte. Daarnaast zijn op veel plekken op de zeebodem mangaanknollen te vinden, stenen van zo’n zeven centimeter doorsnee die naast mangaan veel nikkel, kobalt en koper bevatten. Die liggen op een diepte van vier- à vijfduizend meter. En dan zijn er nog metaalrijke mangaankorsten, fosforknollen, diamanten, et cetera.’

Het NIOZ is toch een wetenschappelijk instituut?

‘Exploratie van de zeeën en oceanen is de kern van ons werk! We beschikken over een groot onderzoeksschip dat bijna het hele jaar in gebruik is voor diepzeeonderzoek. Daarnaast doen we onderzoek naar de dynamiek van oceanen en welke rol ze spelen in de klimaatverandering. Dichter bij huis onderzoeken we bijvoorbeeld de ecologische effecten van windparken in zee, en verder worden boorkernen uit de diepzee gebruikt voor de reconstructie van het klimaat in het verleden. Tot 150 miljoen jaar geleden!’

En wat is er zoal gevonden?

‘Diamanten voor de kust van Zuid-Afrika. Deze worden gewonnen door onderwaterrobots die ontwikkeld zijn door een dochter van de Nederlandse firma IHC Merwede. Grote oppervlakten bedekt met mangaanknollen in de Grote Oceaan en rond Australië. Metaalhoudende mineralen in de Grote Oceaan, ten westen van Mexico. Een aantal gebieden daar zijn toebedeeld aan landen – voor nader onderzoek – door de International Seabed Authority.’

Wat is dat voor organisatie?

‘Dit is een door de Verenigde Naties opgerichte organisatie die toezicht houdt op Deep Sea Mining in de internationale zeeën en oceanen.’

Je had het over robots. Doen die het zware werk?

‘Momenteel zijn er onderwaterrobots die over de zeebodem rijden om diamanten te winnen. Ook voor andere Deep Sea Mining toepassingen wordt aan robots gedacht. Een grote robot bijvoorbeeld die over de zeebodem rijdt, en de bovenlaag er vanaf ‘knaagt’. Het erts moet dan met een grote onderwaterpomp naar een schip gepompt worden. Een groot deel van de techniek ligt al uitgewerkt op de tekentafel.’

De diepzee geldt als een kwetsbaar ecosysteem. Hoe voorkom je dat al die mijnbouw grote schade veroorzaakt?

‘Dat is de kern van de zaak! Hier bij het NIOZ vinden we het heel erg belangrijk te onderzoeken wat de ecologische effecten van dergelijke activiteiten zullen zijn. En dus na te gaan of Deep Sea Mining op een ecologisch verantwoorde wijze, duurzaam dus, uitgevoerd kan worden. Je kunt je wellicht voorstellen dat die mijnbouwactiviteiten onder water een ‘stofwolk’ zullen veroorzaken. Hoe lang blijft die stofwolk hangen? Wat is het effect op organismen in de zee door zo’n stofwolk? Dat willen we weten. En verder: als zo’n onderwaterleefgemeenschap volledig omgeploegd wordt, hoe lang duurt het dan voor het meeste leven weer terug is? Op welke wijze kunnen we dat proces beïnvloeden? Dat zijn allemaal vragen waar wij als onderzoeksinstituut een antwoord op willen geven.’

(depers.nl)

Vreemd dat deze hier nog niet langs gekomen is:

Petman, de 2-benige robot van Boston Dynamics (ook van BigDog)



tevens TVP

01-02-2012

Robotkrab verwijdert beginnende maagkanker

Wetenschappers in Singapore hebben een krabachtig robotje ontwikkeld dat maagkanker in een vroeg stadium kan verwijderen.



De ontwikkelaars kwamen op het idee voor het apparaat na een diner, waar ze geïnspireerd raakten door het uiterlijk van een krab.

Artsen in India en het Chinese Hongkong hebben tot op heden vijf patiënten geholpen met een prototype van de 'robotkrab'. Ze deden dat in een fractie van de tijd die gemoeid is met een operatie. Een normale operatie laat bovendien littekens achter en geeft kans op infecties.

.Het krabachtige robotje gaat op een endoscoop, een buis waarmee de arts in het lichaam kan kijken, via de mond van de patiënt de maag in.

Het radiografische bestuurbare apparaat heeft een tangetje waarmee het weefsel kan vasthouden. Met een haakje verwijdert het robotje het slechte weefsel.

© ANP

(nu.nl)

22-02-2012

Volg de robot
Vissen accepteren robotvis als deze op een natuurlijke manier zwemt

Hoe krijg je een school visjes zo ver dat ze niet hun eigen leider maar een robotvis volgen? Het geheim zit ‘m in de staart.


© Maurizio Porfiri
De visjes uit dit onderzoek volgden de robotvis bij voorkeur als deze op een natuurlijke manier zwom. Oftewel, als de robot hetzelfde staartritme had als zijzelf. Zoals op deze foto.

Dieren hebben niet zo’n moeite met robots. Eenden laten zich bijvoorbeeld net zo makkelijk hoeden door een robothond als een echte hond. En kakkerlakken laten zich met een gerust hart leiden door robotjes die voor geen centimeter op hen lijken, als de geur maar klopt. Ook vissen blijken makkelijk te foppen, zo valt deze week te lezen in het blad Royal Society Interface.

Twee wetenschappers uit de Verenigde Staten voerden proeven uit met een robotvis, echte visjes en een glazen bak waar met een door de onderzoekers in te stellen snelheid water doorheen stroomde. De visjes waren van de in Noord-Amerika vrij algemeen voorkomende soort golden shiner (Notemigonus crysoleucas), die geen Nederlandse naam heeft. Stefano Marras en Maurizio Porfiri keken hoe de beestjes zich gedroegen in aanwezigheid van de robot, onder allerlei omstandigheden. Zo lieten ze de robotvis met verschillende snelheden met z’n staart slaan (de zwembeweging van een vis) en varieerden ze de stroomsnelheid van het water.

In sommige gevallen trokken de kleine goudkleurige visjes zich niets aan van de robotvis. Vooral niet als deze niet “zwom”, oftewel als hij z’n staart stil hield. Maar als de robot wel met z’n staart sloeg, waren de vissen geneigd achter hem te gaan zwemmen. Zoals ze zouden doen wanneer ze een leider volgen in een school. En: hoe dichter de snelheid waarmee de robot met z’n staart sloeg die van de visjes zelf benaderde (wat afhing van hoe sterk de visjes hun best moesten doen om tegen de stroom in te zwemmen), hoe sterker ze geneigd waren de robot op te zoeken. Reden voor Marras en Porfiri om te concluderen dat de vissen bij voorkeur de robot volgen als deze er een natuurlijke zwemstijl op nahoudt.

Wat trouwens niet betekent dat de vissen de robot dan als één van hen zien. De kans is groot dat ze achter de robot gaan zwemmen, omdat ze in zijn kielzog minder waterweerstand ondervinden. Waardoor het zwemmen voor hen makkelijker gaat. En die verminderde weerstand is optimaal als jouw voorganger met hetzelfde staartritme zwemt als jij.

De Amerikaanse wetenschappers hopen dat dankzij hun onderzoek bijvoorbeeld in ’t wild levende, bedreigde scholen vissen naar veiligere oorden kunnen worden gelokt. Hier op de redactie kunnen we ons echter ook iets minder nobele toepassingen voor de robotlokvis voorstellen.

(wetenschap24.nl)

Ik ben hem aan het doen,

Tot nu toe vrij simpel

quote:

Op maandag 19 december 2011 16:15 schreef Toryu het volgende:
Vreemd dat deze hier nog niet langs gekomen is:

Petman, de 2-benige robot van Boston Dynamics (ook van BigDog)

PETMAN

tevens TVP

Hier de kwalificatievideo van TU Eindhoven voor Adult-size Humanoid klasse voor Robocup 2012:


Het is het niet echt indrukwekkend, maar wel leuk dat ze ook voor deze klasse naar Mexico gaan.


Er start binnenkort ook een online course Machine Learning door prof. Andrew Ng. Ik had me al ingeschreven, maar denk niet dat ik er tijd voor heb:
http://www.ml-class.org/course/auth/welcome

quote:

Op donderdag 23 februari 2012 20:19 schreef Toryu het volgende:
Hier de kwalificatievideo van TU Eindhoven voor Adult-size Humanoid klasse voor Robocup 2012:

Qualification Tech United Eindhoven RoboCup 2012 Humanoid

Het is het niet echt indrukwekkend, maar wel leuk dat ze ook voor deze klasse naar Mexico gaan.

Er start binnenkort ook een online course Machine Learning door prof. Andrew Ng. Ik had me al ingeschreven, maar denk niet dat ik er tijd voor heb:
http://www.ml-class.org/course/auth/welcome

Als ik me registreer staat er anders 16 oct tot december.. Maar dan hebben ze weer lectures 1+2 online... confusing

quote:

Op maandag 19 december 2011 16:15 schreef Toryu het volgende:
Vreemd dat deze hier nog niet langs gekomen is:

Petman, de 2-benige robot van Boston Dynamics (ook van BigDog)

PETMAN

tevens TVP

Wauw, indrukwekkend

@StateOfMind
Het is inderdaad erg indrukwekkend. Vergeleken met bijvoorbeeld Asimo wordt er wel een beetje vals gespeeld. Petman wordt namelijk hydraulisch aangedreven met een extern agregaat waardoor hij niet autonoom is.

@koffiegast:
Sorry, verkeerde link: http://jan2012.ml-class.org/

Het zou eigenlijk in januari starten, maar er was wat vertraging ingeslopen.

05-03-2012

Nieuwe robot is autonoom manusje van alles



Een nieuwe robot van DARPA is een handig manusje van alles dat ook nog eens autonoom opereert.
De robot kan echt van alles. Papiertjes aan elkaar nieten bijvoorbeeld. Een deur van slot doen. En zelfs voor een klusje in huis draait de robot zijn hand niet om: zo kan hij bijvoorbeeld prima boren.

Zo’n veelzijdige robot is op zichzelf natuurlijk al heel indrukwekkend. Maar het wordt nog indrukwekkender als u bedenkt dat deze robot autonoom functioneert. De robot krijgt opdracht om iets te doen, maar daarna wordt deze niet meer actief begeleid. Met behulp van sensoren moet de robot zelf uitzoeken hoe hij objecten het beste kan oppakken en gebruiken.


DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) – ontwikkelaar van militaire technologie – heeft er al heel wat experimenten met de robot op zitten. En deze zijn naar behoren verlopen. Tijd voor de volgende stap: de robot nog complexere taken zelfstandig laten uitvoeren.

(scientias)

Had wel verwacht dat deze hier ook wel zou staan al Hoewel dat ding nog lang niet zo hard kan rennen als een echte cheetah kan hij wel harder dan een mens. Combineer hem met Big Dog en je krijgt toch wel angstaanjagende robots

quote:

Op dinsdag 6 maart 2012 09:43 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Had wel verwacht dat deze hier ook wel zou staan al Hoewel dat ding nog lang niet zo hard kan rennen als een echte cheetah kan hij wel harder dan een mens. Combineer hem met Big Dog en je krijgt toch wel angstaanjagende robots

DARPA Cheetah Sets Speed Record for Legged Robots

QFT! Beide robots zijn trouwens wel gemaakt door hetzelfde bedrijf Boston Dynamics.

Ja die lui van Boston Dynamics zijn lekker bezig de laatste tijd. Ik kan niet wachten tot de volgende versie van PETMAN.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2012 09:43 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Had wel verwacht dat deze hier ook wel zou staan al Hoewel dat ding nog lang niet zo hard kan rennen als een echte cheetah kan hij wel harder dan een mens. Combineer hem met Big Dog en je krijgt toch wel angstaanjagende robots

DARPA Cheetah Sets Speed Record for Legged Robots

06-03-2012

Robot zet snelheidsrecord neer



Een robot in de vorm van een jachtluipaard heeft een nieuw snelheidsrecord voor robots op pootjes neergezet.

Het jachtluipaard rende 18 mijl per uur, oftewel 28,97 kilometer per uur. Een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het vorige record dat in 1989 werd neergezet: 21 kilometer per uur.

DARPA
De robot is het werk van Boston Dynamics in opdracht van DARPA (een organisatie die technologieën voor militaire doeleinden ontwikkelt). De robot heeft de vorm van een jachtluipaard en loopt ook ongeveer op dezelfde manier. En hoewel hij voor een robot heel hard loopt, kan hij een echt jachtluipaard nog lang niet bijhouden. Echte jachtluipaarden kunnen snelheden van meer dan 100 kilometer per uur halen.

In het midden
De robot van DARPA liep het snelheidsrecord op een loopband. Nu wordt het jachtluipaard nog door mensen op dezelfde plaats gehouden. Later dit jaar hopen de onderzoekers de recordpoging te herhalen en dan moet het jachtluipaard er zelf voor zorgen dat deze midden op de loopband blijft lopen.

Wetenschappers hebben op dit moment geen heel concrete plannen met de robot. Het zijn echt nog experimenten die in een veel later stadium moeten leiden tot een heel snelle en stabiele robot. Zo’n robot zou handig zijn voor op het slagveld. Al is het alleen maar om de tegenstander angst aan te jagen: want een beetje eng is het toch wel wanneer tientallen van deze robots met grote snelheid aan komen stampen.

(scientias.nl)

20-03-2012

Tweebenige TUlip leert lopen als een mens

Willen we in de toekomst levensechte robotbutlers, dan moeten robots eerst leren lopen als een mens. Ondanks een paar succesverhalen is de looptechniek nog niet perfect. Daarom keek TU Delft promovendus Tomas de Boer nog eens goed naar de looptechniek van de mens. Het resultaat is de looprobot TUlip, één van de meest veelzijdige en robuuste looprobots ooit gebouwd.


Looprobot TUlip. Afbeelding: © Delft Biorobotics Lab

De Technische Universiteit Delft heeft een goede reputatie als het gaat om het bouwen van looprobots. Van low-tech Denise tot de geavanceerde Flame, het ene model lijkt nog menselijker dan het andere. Hiermee concurreren ze met autogiganten zoals Honda, die hun robot ASIMO laat afreizen naar techniekbeurzen, scholen en Disneyland.

Toch schieten al deze robots nog te kort. De ideale looprobot is veelzijdig, robuust en energie-efficiënt (zie afbeelding). En hoewel Flame zeer energiezuinig is, kan de robot niet veel meer dan vooruit lopen. ASIMO kan daarentegen alle kanten op, maar zijn geavanceerde bouw vreet stroom, waardoor een belangrijk deel van de robot uit accu’s bestaat (zijn befaamde rugzakje).

Daarom is TU promovendus Tomas de Boer teruggegaan naar de mens om te ontdekken wat ons nou zo goed maakt in lopen op twee benen, en hoe hij dat aan een robot kan leren. De nieuwe Delftse looprobot TUlip is daarvan het resultaat.


Een vergelijking van verschillende looprobots ten opzichte van de ideale tweebener, de mens. Goede looprobots blijven in balans als ze een duw krijgen (robuust), kunnen gemakkelijk van snelheid, richting en looptechniek wisselen (veelzijdig) en zijn energiezuinig. Afbeelding: © Tomas de Boer, TU Delft

Lopen, draaien, voetballen
TUlip is ontworpen met het idee van het zwaartepunt (het middelpunt van de massa in het lichaam, bij een staand mens ongeveer bij de navel) centraal. Kan je de snelheid en positie van je zwaartepunt controleren, dan blijf je in balans. Het goed plaatsen van je voeten ten opzichte van je zwaartepunt is hierbij heel belangrijk. Daarom bedacht De Boer een algoritme dat berekent waar de voet terecht moet komen om controle te houden over het zwaartepunt. Hieronder een voorbeeld van het algoritme wanneer TUlip een duwtje krijgt.


Een overzicht van wat er gebeurt als TUlip een duwtje krijgt terwijl de robot op één been staat. Het algoritme gebruikt de positie van het zwaartepunt om uit te rekenen waar de voet moet terechtkomen zodat de robot blijft staan. Afbeelding: © Delft Biorobotics Lab

Met dit algoritme kan TUlip lopen, van richting veranderen en het evenwicht bewaren bij een duw of als één voet op een bewegend platform staat. De robot kan zelfs een goeie trap tegen een voetbal geven. Waarom dat? Om te kwalificeren voor het jaarlijkse Robocup toernooi natuurlijk!

Robocup
Jaarlijks strijden robotbouwers uit de hele wereld tegen elkaar om de beste voetbalrobot te bouwen. Het doel: om in 2050 een compleet robotelftal te hebben dat de vloer aanveegt met een team van mensen. TUlip deed in 2011 mee in de ‘humanoid’ (mensvormige) categorie, waar de robots doeltrappen nemen. Helaas sneuvelde de Delftse creatie in de kwartfinale.

Dit jaar doet de robot niet mee omdat de groep zich wil richten op het verder uitwerken van De Boer’s algoritme. Volgens Martijn Wisse, De Boer’s copromotor, is dat hard nodig om succes te boeken op het toernooi. “Als andere robots niet optimaal werken doen ze in elk geval nog iets. Als onze robot niet werkt, dan gebeurt er ook echt helemaal niks.” Maar als de mannen en vrouwen van het Delft Biorobotics Lab alle rimpels hebben gladgestreken, laten ze in een toekomstig toernooi iedereen ongetwijfeld versteld staan van TUlip’s traptechniek.

(Kennislink)

22-03-2012

Deze robot kan eeuwig zwemmen



Wetenschappers hebben een kwal-robot ontwikkeld die in theorie nooit zonder energie zal komen te zitten.

De robot – die vanzelfsprekend onder water leeft – haalt zijn energie namelijk uit water. En aangezien de robot daardoor omringd wordt, hoeft deze niet bang te zijn voor energietekorten.

Robojelly
De robot – die de naam Robojelly draagt – beweegt zich ongeveer net zo als een echte kwal voort. Net als een echte kwal kan de robot zijn vorm en grootte aanpassen om zich te verplaatsen. De robot beschikt daartoe over ‘spieren’ die zich samen kunenn trekken en kunnen ontspannen. Wanneer de spieren zich ontspannen dan neemt de kwal automatisch weer de vorm aan die deze voor de krachtinspanning had. Dat kan de robot doen dankzij geheugenmetalen: materialen die zich hun oorspronkelijke vorm kunnen ‘herinneren’.


Energie
Om de robot zo te laten bewegen, is natuurlijk energie nodig. Die haalt de robot uit chemische reacties die op zijn eigen oppervlak plaatsvinden. Bij die reacties zijn zuurstof en waterstof in het water en het platina op de robot betrokken. De reacties zorgen voor hitte die weer naar de kunstmatige spieren van de robot wordt gestuurd en ervoor zorgt dat deze verschillende vormen kunnen aannemen. Eigenlijk haalt de robot dus energie uit zijn omgeving. Er is geen externe energiebron nodig en dus kan de kwal eigenlijk zolang deze zich in het water bevindt energie opwekken.

De onderzoekers beschrijven Robojelly in het blad Smart Materials and Structures. Hoewel het ontwerp al best indrukwekkend is, is er nog wel wat ruimte voor verbetering. Zo beweegt de robot nu als geheel en de onderzoekers zouden graag willen dat de verschillende delen van de robot ook onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen. In de toekomst kan de robot dan wellicht gebruikt worden om mensen of voorwerpen onder water op te sporen.

(scientias.nl)

30-03-2012

Nieuwe robot springt negen meter hoog



Van gebouw naar gebouw springen: deze robotisch zandvlo draait er zijn hand niet voor om. Indrukwekkend!

De robot is ontwikkeld door Boston Dynamics en kan gemakkelijk negen meter hoog springen. Dat betekent dat de robot eigenlijk elk obstakel wel kan trotseren. Een stoepje op? Geen probleem. Een gebouw in de weg? Voor u het weet zit de robot – die de naam SandFlea draagt – op het dak.

Vier wieltjes
De robot weegt amper vijf kilo en is uitgerust met vier wielen. Wanneer er gesprongen moet worden, richt de robot zich een beetje op. Eenmaal in de lucht zorgt een gyrostabilisator ervoor dat de robot zich horizontaal verplaatst en weer op zijn wieltjes terechtkomt.


Energie
Al die sprongen vergen natuurlijk wel wat van SandFlea. In totaal kan de robot er ongeveer 25 op één acculading uitvoeren. Niet slecht.

De ontwikkeling van SandFlea werd mede mogelijk gemaakt door het Amerikaanse leger. Zij zien wel wat in SandFlea. De robot kan bijvoorbeeld op daken springen om de boel te verkennen. Of door een raam op de tweede verdieping springen om te achterhalen of zich hier verdachten ophouden.

(scientias.nl)

30-03-2012

Nieuw: een ‘levende’ robot voor in uw lijf



De robot gedraagt zich min of meer als een levend wezen en moet ooit het menselijk lichaam in om ziektes op te sporen.

Voor de ontwikkeling van de robot lieten de onderzoekers zich inspireren door het diertje dat u hierboven ziet. Een zeeprik. Deze wormachtige parasieten leven in de Atlantische Oceaan. Ze hebben een heel primitief zenuwstelsel dat een stuk gemakkelijker te imiteren is dan dat van andere organismen.

Zenuwstelsel
Het is de bedoeling dat de robot – die de naam Cyberplasm draagt – een elektronisch zenuwstelsel krijgt. Dat zou betekenen dat de robot in staat is om te ‘zien’ en te ‘ruiken’. De sensoren die de robot daarvoor nodig heeft, willen de wetenschappers uit cellen van zoogdieren halen. Ook moeten er kunstmatige spieren worden ontwikkeld die glucose als energiebron gebruiken.

Zien en ruiken
En dan komt Cyberplasm toch al aardig in de buurt van een levend wezen. En dat is precies de bedoeling. “Niets kan tippen aan de natuurlijke vaardigheid van een levend wezen om te zien en te ruiken en zo informatie te verzamelen over wat er gaande is,” stelt onderzoeker Daniel Frankel in een persbericht.

De wetenschappers werken nu aan een prototype Cyberplasm. De robot wordt in eerste instantie minder dan één centimeter lang. Toekomstige exemplaren kunnen nog veel kleiner worden: minder dan één millimeter lang. De robots kunnen in de toekomst in het menselijk lichaam worden gebracht om te kijken of er sprake is van ziektes of andere problemen. Naar verwachting kan de robot binnen vijf jaar gebruikt worden.

(scientias.nl)

13-04-2012

Levensechte robotvrouw zingt liedje in Chinees shoppingcenter


© epa.

Geminoid F, met deze naam stelde de Japanse ontwerper Hiroshi Ishiguro zijn levensechte robotvrouw voor in een shoppingcenter in Hong Kong. Haar naam mag misschien niet echt menselijk in de oren klinken, verder is de gelijkenis met ons ras treffend. Zo kan Geminoid F naast praten, zingen en lachen, ook 65 menselijke gelaatstrekken nabootsen, waardoor ze zich dus ook non-verbaal kan uitdrukken.


© epa.

Hoewel ze er soms een beetje verdoofd en verbaasd uitziet, kan Geminoid F, via een mechanisme dat onder haar rubberen 'huid' verstopt zit, toch op een redelijk menselijke manier lachen, praten en zingen. Dankzij haar mysterieuze gelaatsuitdrukkingen en gefronste wenkbrauwen komt ze zelfs aardig in de buurt van een geslaagde menselijke imitatie.


© epa.

De Japanse robotontwerper, Hiroshi Ishiguro, heeft in het verleden al verschillende menselijke robots ontworpen, waarvan eentje zelfs naar zijn eigen evenbeeld. Normaal kosten zijn exemplaren rond de 900.000 euro, maar Geminoid is een pak goedkoper ('slechts' 84.000 euro), omdat Ishiguro hoopt dat de technologie zo makkelijker geïntegreerd zal worden bij het grote publiek.

De professor hoopt bovendien dat robots op een dag zo sterk op mensen gelijken dat ze ons voor de gek kunnen houden. "Maar wat is menselijk?", lacht hij. "Geef me er een definitie van en wij zullen er wel een kopie van maken."


(HLN)

Met name de armbewegingen zijn behoorlijk indrukwekkend! Lijkt erg vloeiend en snel te gaan.

Hij legt uit dat het bij een mens via motion capture is opgenomen, en vervolgens afgespeeld op de robot. Dat maakt het nogal wat makkelijker. Zijn onderzoek/thesis ging over push recovery, dus ik denk dat dit vooral voor de leuk is.

quote:

Op maandag 16 april 2012 22:01 schreef Toryu het volgende:
Hij legt uit dat het bij een mens via motion capture is opgenomen, en vervolgens afgespeeld op de robot. Dat maakt het nogal wat makkelijker. Zijn onderzoek/thesis ging over push recovery, dus ik denk dat dit vooral voor de leuk is.

Als je verder luistert, zegt ie dat het afspelen op de robot niet 1 2 3 gaat, want de robot moet ook zichzelf stabiliseren tijdens het 'dansje'.

Stabiliseren moet sowieso gebeuren, ook als hij zijn armen stil houdt. Daarnaast vermoed ik dat het bewegen van de armen geen grote verstoring veroorzaken, in elk geval niets vergeleken met een harde duw.

24-04-2012

‘Robots domineren de Wallen in 2050′



In 2050 worden de Wallen gedomineerd door seksrobots en dat heeft alleen maar voordelen. Dat voorspellen wetenschappers.

Onderzoekers Ian Yeoman en Michelle Mars maken in hun paper ‘Robots, men and sex tourism‘ een kort uitstapje naar de toekomst. Ze beschrijven hoe de Wallen in Amsterdam er in 2050 uit kunnen gaan zien. En als ze het bij het rechte eind hebben, dan verandert er nogal wat.

Mensenhandel
“In 2050 zal de rosse buurt in Amsterdam draaien om robot-prostituees,” zo schrijven de twee. En die voorspelling is niet zomaar uit de lucht gegrepen. De onderzoekers leggen ook uit welke ontwikkelingen ervoor gezorgd hebben dat mensen vervangen zijn door robots. Zo is de mensenhandel enorm uit de hand gelopen en neemt het aantal onbehandelbare SOA’s toe. Het afschaffen van de Wallen is geen optie: het is onlosmakelijk met Amsterdam verbonden.

Voordelen
En dus is er maar één optie: robots als prostituees inzetten. “Zij hebben geen seksueel overdraagbare ziektes, hoeven niet uit Oost-Europa gesmokkeld en in de slavernij gedwongen te worden, de gemeenteraad heeft directe controle over de robots en bepaalt hun prijzen, werktijden en seksuele diensten,” zo schrijven Yeoman en Mars.

Concurrentie
En daarmee kunnen de robots heel wat problemen die de Wallen nu omringen, oplossen. Voorwaarde is wel dat de menselijke prostituees ruimte maken voor de robots. Dat zal zeker niet zonder slag of stoot gaan, maar uiteindelijk zullen de mensen niet kunnen concurreren met de robots die aan alle wensen kunnen voldoen en een stuk goedkoper zijn. De onderzoekers denken zelfs dat mensen een beter gevoel overhouden aan seks met een robot-prostituee. “Cliënten hebben geen schuldgevoel, omdat ze geen seks hebben met een echt persoon en daarom ook niet tegen hun partner hoeven te liegen.”

Maar zijn robots hier al wel klaar voor? Het kan niet lang meer duren, zo stellen de onderzoekers. “De grenzen tussen sciencefiction en feiten worden steeds waziger in de wereld waar technologie, consumptie en menselijkheid steeds belangrijker wordt.”

(scientias.nl)

24-04-2012

Zwitserse robot met hersens bestuurd

Zwitserse wetenschappers hebben een robot ontwikkeld die kan worden aangestuurd door middel van hersengolven.


Foto: Novum De wetenschappers gaven dinsdag een demonstratie.

Een deels verlamde patiënt in een ziekenhuis in het Zwitserse stadje Sion demonstreerde de techniek. Hij stelde zich voor dat hij zijn vingers bewoog om de robot, die zich op een andere locatie honderd kilometer van het ziekenhuis bevond, te besturen.

In onder meer de Verenigde Staten en Duitsland zijn vergelijkbare experimenten gedaan. Daarbij waren de testpersonen echter niet verlamd of moesten implantaten worden geplaatst in de hersenen. Bij het Zwitserse experiment was slechts een simpele muts nodig om de hersengolven van de testpersoon te meten.

© Novum

(nu.nl)

17-05-2012

Leiden robots tot desocialisering?



Beter samen met een robot, dan eenzaam en alleen op de bank? Robots zijn booming business, maar zijn ze ook goed voor onze samenleving?

De robotica is flink in opmars, maar leidt tot een aantal pittige vragen op politiek, juridisch en ethisch gebied. Nu al worden robots in gebruik genomen bij het leger en de politie. Maar er zijn ook robots in de maak voor de zorg en voor in huis. Tijdens de boekpresentatie van Overal robots. Automatisering van de liefde tot de dood vond afgelopen dinsdag een interessante discussie plaats. Want leiden robots niet tot desocialisering bij mensen?

Zorgrobot
Een robot die voor u een cola haalt en het vervolgens naar u toe brengt. Het kan! Studenten van de TU Delft ontwikkelden Eva, een robot die in de toekomst ingezet kan worden in de zorg. Ook wordt er in bepaalde revalidatiecentra al gebruik gemaakt van robots die patiënten helpen bij het leren lopen en het gebruiken van de armen. Een goede ontwikkeling zou u zeggen, ook vanwege de bezuinigingen en tekorten in de huidige zorg. Maar er is ook reden tot nadenken over het gebruik van robots. Voor nu kunnen zij alleen nog kleine taken verrichten, zoals Eva dat doet, maar ooit zal dit veranderen. De techniek zal zich zo ontwikkelen dat het ook mogelijk wordt om robots te bouwen die een mens kunnen vervangen. Maar willen we dat wel? Volgens Floortje Daemen, één van de hoofdauteurs van het boek, staat de zorg voor empathie en warmte. “Het dilemma speelt nog niet, maar in de toekomst moeten wij hier over gaan nadenken. Kunnen robots die belangrijke eigenschappen van de zorg ook aan mensen geven?” Hans Rietman, hoogleraar Revalidatiegeneeskunde en –technologie, vindt het ook belangrijk dat de patiënt vertrouwen heeft in de robot. “Als een robot hem of haar optilt, is het belangrijk dat de techniek goed werkt,” zegt hij tijdens de bijeenkomst. “Maar belangrijker, leidt een robot niet tot vervreemding tussen mensen? Een robot die bijna alle taken van een verzorger overneemt, wordt dan de sociale omgeving van de patiënt.”


Een Nao robot laat tijdens de presentatie zien hoe hij naar een blokje kan toelopen en het vervolgens kan optillen.

Aandacht
Meer zorgrobots betekent meer tijd voor verzorgers om aandacht aan de patiënt te besteden luidde de stelling. Rinie van Est, auteur van het boek, denkt dat het lastig wordt om dit waar te maken. “Ik denk niet dat verzorgers in staat zullen zijn om meer aandacht te geven aan de individuele patiënt. De robots zullen namelijk ook gemonitord moeten worden. Wel denk ik dat de kwaliteit van de zorg verbeterd kan worden door het gebruik van robots.” Professor Piet Jonker van de TU Delft hoopt dat robots het personeelsprobleem in de zorg kunnen oplossen, maar benadrukt dat patiënten toch aandacht willen van mensen. “Die persoonlijke aandacht moet niet verdwijnen. We moeten oppassen dat we geen hele kille samenleving creëren.” Waar robots patiënten wel bij kunnen helpen, is de zeggenschap over hun eigen leven. Jonker: “Neem als voorbeeld het aantrekken van de steunkousen: patiënten willen deze zelf aantrekken wanneer zij vinden dat dit nodig is. Zij willen niet wachten totdat een verzorger eindelijk tijd heeft om dit te doen. Als er een robot wordt ontwikkeld die dit soort klusjes kan doen, behouden patiënten hun vrijheid. Daarnaast krijgen patiënten bijna iedere week een andere verzorger, dit wordt ook niet altijd als positief ervaren. Zij kunnen dan zelf een overweging maken: Wil ik een machine die mij helpt of wil ik iedere week een andere verzorger?” Maar er moet ook gekeken naar wat verzorgers willen, beaamt Jonker. “Mensen die werkzaam zijn in de zorg halen voldoening uit hun werk door de dankbaarheid van een patiënt. Die dankbaarheid is hun motivatie om iedere dag naar het werk te gaan en anderen te helpen. Als je robots inzet, kan deze motivatie verdwijnen. Daar staat tegenover dat patiënten meer vrijheid krijgen.”

Sociale intelligentie
En dan zijn er ook sociale robots, voor in huis maar ook voor in de zorg. Deze robots moeten in de toekomst emoties herkennen en tonen en een dialoog kunnen voeren. Kortom: een robot die sociaal gedrag vertoont en die u gezelschap houdt. In de psychiatrische zorg wordt Pabo al ingezet. Dit is een robot in de vorm van een zeehond die demente bejaarden helpt. Het apparaat vraagt de aandacht van de patiënt en wordt vervolgens blij als hij deze ook werkelijk krijgt. De robot is een succes: zo blijkt dat de hersenen van de bejaarden weer worden geactiveerd. Ook leidt Pabo hen af bij angstige momenten. Een sociale robot zou niet alleen zieke mensen kunnen helpen, maar ook eenzame mensen. Een robot voor in huis, om samen mee op de bank te hangen. Sommigen vinden het geen goed idee. “Een robot heeft geen sociale intelligentie en ik denk niet dat hij dit ooit zal krijgen,” hoor ik iemand zeggen in het publiek. “Een robot stamt niet af van apen, mensen wel.” Anderen vinden een gezelschapsrobot niet anders dan een huisdier: “een kat of een hond stamt toch ook niet af van apen”. Toch gaat u met een hond wel naar buiten en met een robot niet, deze kan voor nog meer vervreemding van mensen zorgen.



Maar is de illusie van sociale intelligentie niet al genoeg? Mensen praten ook met hun kat of hond en hebben de illusie dat het dier hun begrijpt. Mensen accepteren dit, maar doen zij dat ook van robots? We moeten ons afvragen in wat voor samenleving we willen leven, één met menselijk contact of één met robots? Of een gulden middenweg? Zullen we menselijke vaardigheden verliezen door teveel met robots op te trekken? Een eenzaam persoon die zijn toevlucht zoekt bij een robot kan mogelijk de motivatie verliezen om echte vrienden te zoeken. Zo moeten we niet alles willen kopen in de wereld, zo ook geen sociaal contact. Robots kunnen wel degelijk een handje helpen, bijvoorbeeld in de zorg. Maar mensen helemaal vervangen, dat gaat wel heel erg ver. Er moeten dan ook goede afspraken worden gemaakt als het zover is. Wat denkt u? In welke mate mogen robots ingezet worden in de samenleving?

Aanstaande zondag 20 mei 2012 verschijnt op Scientias.nl om 08.00 uur de recensie van het boek Overal robots. Automatisering van de liefde tot de dood.

(scientias.nl)

Leuk artikel. Eenvandaag heeft er ook een reportage over gemaakt:
http://www.eenvandaag.nl/binnenland/40370/de_robotrevolutie

20-05-2012

Overal robots: automatisering van de liefde tot de dood



Robots beginnen hun plekje in onze maatschappij op te eisen. Het boek ‘Overal robots’ laat zien wat de consequenties daarvan zijn.

Op dit moment worden robots al volop ingezet, maar hun inzet blijft beperkt. Zo vinden we ze alleen maar binnen de muren van fabrieken. Velen beginnen er nu van overtuigd te raken dat het tijd wordt dat de robot ook buiten die muren een rol gaat vervullen en bijvoorbeeld klusjes in het huishouden gaat doen, een deel van de (ouderen)zorg op zich neemt en ons bijstaat aan het oorlogsfront. Grote vraag is natuurlijk of de robots daar klaar voor zijn. En misschien nog wel belangrijker: zijn wij daar klaar voor?

Automatiseren
Met de inzet van robots in bijvoorbeeld de zorg of het huishouden worden taken die altijd met liefde door mensen zijn uitgevoerd, geautomatiseerd. Willen we dat wel? En kunnen robots dat werk net zo goed doen als wij mensen? Dat zijn vragen waar het boek ‘Overal robots‘ antwoord op probeert te geven. Om dat antwoord te vinden, wordt er gekeken naar ethische overwegingen, de mogelijkheden en onmogelijkheden van de robot en opkomende technologieën. De auteurs beperken zich daarbij tot een aantal domeinen waarbinnen de robot kan worden ingezet: in huis, in de zorg, in de fabriek, bij de politie en in het leger.



Alle kanten
Wanneer wij denken aan een robot die ons wat klussen uit handen neemt, dan zien we dat vaak wel zitten. Het boek ‘Overal robots‘ bekijkt die kwestie echter een stuk nuchterder en laat ons alle kanten van het verhaal zien. Een robot die kookt, is misschien wel handig, maar hoe veilig voelt u zich als u weet dat deze een keukenmes kan hanteren? En een seksrobot lijkt misschien de ideale oplossing om prostitutie tegen te gaan, maar is het wel echt een alternatief? Blijven mensen naast de robots ook niet echte prostituees bezoeken? En hoe zit het met seksrobots die het uiterlijk van kinderen hebben. Moeten die verboden worden? Het zijn stuk voor stuk goede vragen die misschien niet direct bij u waren opgekomen, maar die wel van doorslaggevend belang zijn wanneer de robot de samenleving binnendringt.

Eén van de plaatsen waar de robot reeds in opkomst is, is in huis. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld al een robotgrasmaaier of een robotstofzuiger. Maar de echte ingewikkelde huishoudelijke klusjes lijken nog niet aan robots besteed. De robots doen er te langzaam over of hebben onze hulp nodig, waardoor het nog altijd efficiënter is om het gewoon zelf te doen. Bovendien is het huishouden eigenlijk nog veel te complex voor de robot. Denk bijvoorbeeld aan het opruimen van de kamer. Een robot moet dan wel weten dat een legosteentje in de legodoos hoort en dat de krant van vandaag nog op tafel moet blijven liggen, terwijl de krant van gisteren bij het oud papier kan. Daar komt nog eens bij dat leven tussen mensen best ongestructureerd is. Een robot moet dan ook kunnen anticiperen op een kind dat opeens door de huiskamer rent of een blouse die van de strijkplank glijdt. En is het eigenlijk wel veilig om een robot in huis te hebben lopen die een keukenmes of stofzuigerstang kan hanteren? Wat als deze even doordraait en zich tegen zijn huisgenoten gaat verzetten? De schrijvers van het boek geloven niet dat de huishoudrobot er op korte termijn komt. Het huishouden is simpelweg te ingewikkeld.


Foto: Honda News (cc via Flickr.com).

In de zorg
Met de toenemende vergrijzing lijken robothanden aan het bed de ideale oplossing. Maar ook daar kunnen we ons wel eens in vergissen, zo schrijven Lambèr Royakkers, Floortje Daemen en Rinie van Est in hun boek. Want kunnen robots patiënten met name op sociaal en emotioneel gebied wel bieden wat zij nodig hebben? En is de zorg wel ondernemend en innovatief genoeg om met de robots aan de slag te gaan? Wie wil daar in investeren? Tegelijkertijd kunnen robots wel een aanvulling op de menselijke zorg vormen. Bijvoorbeeld door te helpen met het tillen van patiënten of door ouderen eraan te herinneren dat zij hun pillen moeten nemen.


Foto: Davide Faconti / Pal Technology (via Wikimedia Commons).

Voorbereiding
Zo gaat het boek verschillende domeinen waarin de robot een rol kan spelen, langs. De robotauto en politierobot komen bijvoorbeeld aan bod. Maar ook de militaire robot wordt besproken. En misschien lijkt het boek soms wat pessimistisch, maar dat is het zeker niet. Het is een realistisch boek dat laat zien welke drempels er nog zijn alvorens robots echt tussen de mensen aan de slag kunnen. Ook wordt er alvast nagedacht over de ethische vraagstukken die we daarbij tegen het lijf kunnen lopen. Het is goed om daar nu al mee bezig te zijn, zo stellen de schrijvers zelf. Ze ontkennen geen moment dat robots soms handig kunnen zijn. Ze belichten alleen ook de keerzijde van de medaille. En dat doen ze op het perfecte moment: nu de robot langzaam maar zeker zijn plekje in de maatschappij zoekt en vindt. Nog voordat de robot echt tussen ons gaat ‘leven’, moeten we weten wat we nodig hebben (bijvoorbeeld aan juridische regels of ethische richtlijnen) en vooral wat we willen. De onderzoekers geven daarbij alvast één gulden handvat mee: de robotica is er voor ons en dient de samenleving te dienen. “Robotica dient de mens niet te overvleugelen, maar bij te staan,” zo schrijven de auteurs. En er zijn nu eenmaal klusjes die we gewoon altijd zelf moeten blijven doen, hoe goed de robot er ook in wordt. Als voorbeeld noemen de onderzoekers het spelen van de ‘Last Post‘: een dagelijks terugkerende traditie in Ieper. Een robot kan dat nu ook al doen, maar verliest zo’n symbool zijn waarde niet als wij er geen tijd meer voor vrijmaken en het door een robot laten doen? “Al kan ene robot iets beter dan een mens, dan nog kan het beter zijn dat de mens het slechter blijft doen.”

‘Overal robots‘ is een wijs boek dat misschien niet alle antwoorden op al uw vragen heeft, maar u wel aan het denken zet en helpt om die antwoorden te vinden. Het is een must read voor iedereen die zich met robotica bezighoudt of bezig gaat houden. Heel concreet betekent dat dat eigenlijk iedereen het gelezen moet hebben. Want de robot komt eraan en dan kunt u maar beter weten wat u allemaal te wachten staat!

(Scientias.nl)

22-05-2012

Deze robot ruimt met alle liefde uw huis op



Het huis opruimen: dat huishoudelijke karweitje kunnen we binnenkort wellicht overdragen aan een robot. Dankzij een nieuw algoritme is deze namelijk prima in staat om op te ruimen.
Dat tonen wetenschappers van de Cornell University aan. Ze beschrijven hun studie in het blad International Journal of Robotics.

Moeilijk
Het huis opruimen: het klinkt als een makkelijk klusje. Maar schijn bedriegt. Eerst moet de robot een object identificeren: wat is het en waar hoort het thuis? Vervolgens moet deze het object oppakken en de route naar de eindbestemming uitstippelen. Om dat allemaal mogelijk te maken, ontwikkelden de onderzoekers een nieuw algoritme waarmee de robot kan bepalen met wat voor object deze te maken heeft en waar het object thuishoort. “De robot leert dat een schoen niet in de koelkast thuishoort,” vertelt onderzoeker Yun Jiang in een persbericht.

Camera
De robot is uitgerust met een Microsoft Kinect 3D-camera. Met deze camera kijkt de robot rond. De onderzoekers confronteerden de robot met verschillende varianten van één soort object. Bijvoorbeeld: verschillende kledingstukken of verschillende borden. De robot zoekt naar overeenkomsten tussen die objecten en leert zo welke eigenschappen deze gemeen hebben. Zo kan de robot steeds meer objecten herkennen.

Opbergen
Vervolgens moet de robot een geschikte opbergplaats vinden. Wederom kijkt deze met de camera rond en verzamelt de eigenschappen van verschillende mogelijke opbergplaatsen. De robot beoordeelt deze door te kijken of ze – ook met het oog op de vorm van het op te bergen object – geschikt zijn als opbergplaats voor dit object. Hierbij krijgt de robot wel wat hulp van de onderzoekers. Zij bieden de robot grafische simulaties waarin te zien is hoe het wel en hoe het niet moet. Zo kan de robot leren welke opbergplaatsen geschikt en welke ongeschikt zijn. De opbergplaats die als meest geschikt uit de bus komt, wordt uiteindelijk door de robot gekozen. Vervolgens maakt de robot een grafische simulatie van hoe hij het object uiteindelijk op die eindbestemming gaat krijgen. Daarna voert hij de nodige bewegingen uit.


Experiment
Tijdens de eerste experimenten deed de robot het prima. Objecten die de robot al kende, kon hij in 98 procent van de gevallen identificeren en opbergen. Objecten die de robot nog nooit gezien had, wist deze in 80 procent van de gevallen met succes op te ruimen.

Er is zeker nog ruimte voor verbetering, zo erkennen de onderzoekers. Zo willen ze de robot een nog betere camera geven en zou het ideaal zijn als deze met zijn hand dingen echt kon ‘voelen’. Daarmee wordt het namelijk gemakkelijker om objecten op stabiele wijze neer te zetten en op het juiste moment los te laten. Ook is het nodig dat de robot nog meer over zijn omgeving leert. Een mooi voorbeeld is het opbergen van de computermuis. Deze kan natuurlijk overal op uw bureau worden neergelegd, maar moet idealiter naast de pc worden gelegd. Een robot weet dat nu niet, maar door meer te leren over zijn omgeving kan hij objecten mogelijk ook met elkaar gaan associëren.

(scientias.nl)