Woonsituatie : onze woonkamer is op de 1e etage van een zg. drive-in woning.
Daar is een balkon mét kattenluik, beneden via onze eigen tuin kan ze niet naar binnen, ze loopt dan 2 tuinen verder daar is een trap naar de balkons. Gaat al jáááren goed.
We zagen meteen dat er iets met haar linkerachterkant was, ze kon er niet op lopen en zakte met geblaas en gegrom (van pijn) door haar achterkant. Ze sleepte zich moeizaam naar beneden - de tuinkamer in - en ging liggen in de kattenbak (die al jaren ongebruikt staat omdat ze buiten haar 'ding' doet).
We dachten dat ze zich 'gewoon' bezeerd had en lieten haar tot de volgende ochtend met rust, ze wilde ook niet dat we naar het pootje keken.
Zaterdagochtend lag ze nog steeds in die kattenbak en was de pijn niet te harden, aangezien ik haar bijna niet mocht aanraken. Spoeddierenarts gebeld, we mochten meteen komen. Ik dacht inmiddels aan een gebroken poot of zoiets
Na een hele reeks pijnlijke onderzoeken verdoofd & onverdoofd
foto's etc etc, constateerde de d.a. een flinke wond bovenop haar achterpoot, niets gebroken, maar wel iets neurologisch, of zelfs wel een verlamming 
waarschijnlijk door een aanrijding o.i.d.We kregen haar mee naar huis met pijnstillers & anti-b, ze moest een week lang absolute - bench - rust houden. We hebben thuis een kamertje leeggeruimd, waar ze zolang in kon, want we hebben geen bench. Op de grond een oud dekbed en haar zo geliefde oude zachte lage koffer waar ze al jaren erg graag op ligt + natuurlijk Eten/Drinken/Kattenbak.
Het ging steeds slechter, ze liep niet en wilde alleen liggen en gaf erg veel pijn aan
Wij zondagmiddag gebeld met -weer- de spoedlijn om te vragen of de pijnstilling opgehoogd of veranderd kon worden. En onze eigen dierenarts, hier zowat om de hoek, nam op
"Kom maar meteen langs".
Ze bleek wat uitdrogingsverschijnselen te hebben, kreeg meteen vocht en een morfine-achtige injectie en weer een globaal onderzoek & nieronderzoek.
Hieruit bleek dat de wond een flinke (honden-) beet was! Of dit de zenuwen/spieren/bloedvaten heeft geraakt en/of ze eventueel daarna (of daarvoor) de weg opgerend is zullen we nooit weten, maar zoiets zal het wel geweest zijn. Een dubbel trauma noemde de d.a. het.
Een flinke aanrijding & een flinke beet in haar 'flank'.
Wij weer naar huis en het arme poesje kon weer rusten in haar eigen kamertje, wond moesten we spoelen en de anti-b moest haar werk gaan doen.
Maandagochtend heb ik vrij genomen, en maandagmiddag kon golfer af en toe bij haar gaan kijken.
Het leek iets beter te gaan, maar dinsdag en woensdag lag ze alleen nog maar onder het oude dekbed, verroerde zich bijna niet, at en dronk een paar hapjes alleen als we het haar aanboden. Poepen had ze ook nog steeds niet gedaan, plassen matig.
Woensdag belde ik wéér de d.a. dat we het niet goed vonden gaan.
"Kom maar meteen".
Ze bleek nog erger uitgedroogd, en in een slechte conditie. Ze vermoedde dat de pijnstilling niet toereikend was, de anti-b veranderd moest worden, want de wond zag er niet goed uit ondanks dat ik het dagelijks spoelde. Ze was op van de pijn en leek wel depressief
Ze had het ook over 'compartiments-syndroom' dat is als het bloed van een trauma tussen wervels, botten pezen etc etc gaat lopen. Van binnen is het natuurlijk een enorme kneuzing en onbekend is of er een neurologisch probleem door de 'klap van de aanrijding' is.
Ze bleef een nachtje en donderdagavond hebben we haar opgehaald, ze bleek flink opgelapt.
Een opgeruimd vrolijk poesje haalden we op, en ze stond
....een beetje 
Ze voelde zich duidelijk beter. Pijnstilling & een ander soort anti-b.
Allerlei Infusen en een klysma (die we haar die zaterdag nogmaals hebben gegeven mét resultaat).
We hebben haar nog tot die zaterdag in het kamertje gehouden en daarna ruim een week binnen gehouden, verderop laten knappen en gisteren de laatste anti-b pil gegeven.
Ze loopt nog mank, kan nog niet goed springen maar sinds gisteren loopt ze ook weer buiten omdat ze steeds meer ging zeuren om naar buiten te mogen. Eerst met een tuigje en nu weer los.
Pfoe, het was een angstig en heel verdrietig avontuur, maar ze komt er wel weer (mank of niet) weer bovenop!
In haar kamertje, de 1e week :
En eind vorige week, je zit onder haar staart het geschoren deel waar de hondenbeet zit.
Filmpje van de 2e dag
Meestal komen ze er gelukkig weer helemaal bovenop en hopelijk heeft ze geleerd niet meer in de buurt van vreemde honden/auto's te komen
Ze zijn heel sterk idd.
De rekening was hier ong. 500 ¤ alles bij elkaar
Hoop dat ze goed herstelt (lijkt er dus wel op gelukkig, sterke beesten zijn het ook
) zonder al te veel manklopen... 
Aaitje en koppie van Joost en Bram
En jullie ook, met jullie onvoorwaardelijke doorzettingsvermogen.
Ik weet toevallig dat jullie er als vanzelfsprekend een heel lekker weekendje-weg voor hebben opgegeven, om maar de beste zorg te kunnen bekostigen. Dat is ronduit puik!
Maar wat goed dat het nu de goeie kant uitgaat. Een dikke knuffel voor haar
Ole kwam het effe melden in de SC en ik wilde graag een update.Fijn dat het beter gaat met de dame.
Maar het gaat hardstikke goed, en het is nog niet eens 3 weken!!
Die neurologische beschadiging zal blijvend zijn, ben ik bang en behalve dat manke pootje vind ik haar staart ook wat raar reageren.
Maar gelukkig ziet ze er weer wat meer tevreden uit en kan ze weer wat buiten scharrelen.
Wat fijn dat ze weer een beetje opknapt, maar je moet er toch niet aan denken zeg.
quote:De eerste dagen wel, maar nu ze weer lekker naar buiten kan gebruikt ze hem bijna niet meer.Op woensdag 17 maart 2010 09:06 schreef nokwanda het volgende:
Gaat ze inmiddels wel weer zelf op de kattenbak?
En wat golfer zegt ben ik wel met hem eens, neurologisch is er iets mis. Maar volgens mij kan je daar heeeeeeeeeeeeeeeeel oud mee worden
quote:Dat Xena's staart gek doet is wel logisch. Een kattenstaart zorgt voor evenwicht, ze is nog niet gewend om met een mank pootje te lopen. Waarschijnlijk gaat dat de komende weken beter en zwiept ze dan wat minder met haar staart. Beterschap!Op woensdag 17 maart 2010 02:02 schreef golfer het volgende:
Ik vind eigenlijk dat het nog steeds niet zo goed gaat met haar, maar ze is in ieder geval wat meer mobiel.
Die neurologische beschadiging zal blijvend zijn, ben ik bang en behalve dat manke pootje vind ik haar staart ook wat raar reageren.
Maar gelukkig ziet ze er weer wat meer tevreden uit en kan ze weer wat buiten scharrelen.
quote:Eh leg eens uitOp vrijdag 19 maart 2010 18:02 schreef rubje het volgende:
Zo zie je maar weer het verband tussen mens en dier.
Ze knapt vast weer helemaal op
quote:Het dier heeft een wond en de mens verbindt het.
quote:Ooooh
Het dier heeft een wond en de mens verbindt het.
Ze springt weer zelf op de bank, loopt minder mank & drinkt weer zelf uit de rode gieter, en daar moet ze voor op de vensterbank springen. (Een gewoonte sinds jaren)
Zo langzamerhand zien we ons poesje weer zichzelf worden
quote:
[..]
Ooooh
Ze springt weer zelf op de bank, loopt minder mank & drinkt weer zelf uit de rode gieter, en daar moet ze voor op de vensterbank springen. (Een gewoonte sinds jaren)
Zo langzamerhand zien we ons poesje weer zichzelf worden
quote:Poezen doen hun revalidatie gewoon lekker zelf. Op hun manier.
[..]
Ooooh
Ze springt weer zelf op de bank, loopt minder mank & drinkt weer zelf uit de rode gieter, en daar moet ze voor op de vensterbank springen. (Een gewoonte sinds jaren)
Zo langzamerhand zien we ons poesje weer zichzelf worden
Veel sterkte met je dametje!