KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Ik vind het toch wel een prettig land.
Ben er nu meerdere keren geweest, en ben vooral te spreken over de warmte van de mensen. Hier in Japan is iedereen heel erg koud en afstandelijk, maar Koreanen zijn hartelijk. Met name ook richting de kinderen. In Japan zijn onze kinderen kawaii (schattig), maar dat ben je bijna verplicht om te zeggen in Japan. Als je een klein kind ziet, dan roept bijna iedereen kawaii. Maar in Korea kom je oude omaatjes op straat tegen, die in hun handtas rommelen en vragen of ze de kinderen een snoepje mee mogen geven.
Wat me wel een beetje zorgen baart, is dat de Koreanen hun koters op net zo'n manier aan het "opvoeden" zijn, zoals de generatie waarin ik ben opgegroeid, is "opgevoed" (lees niet opgevoed).
Ik voorspel dan ook dat ze daar binnen een jaar of tien met debiel vandalisme, schooluitvat, zinloos geweld en voetbalhooliganisme te maken gaan hebben.
Geniet nog van dat prachtige land, zo lang het kan.
Ben er nu meerdere keren geweest, en ben vooral te spreken over de warmte van de mensen. Hier in Japan is iedereen heel erg koud en afstandelijk, maar Koreanen zijn hartelijk. Met name ook richting de kinderen. In Japan zijn onze kinderen kawaii (schattig), maar dat ben je bijna verplicht om te zeggen in Japan. Als je een klein kind ziet, dan roept bijna iedereen kawaii. Maar in Korea kom je oude omaatjes op straat tegen, die in hun handtas rommelen en vragen of ze de kinderen een snoepje mee mogen geven.
Wat me wel een beetje zorgen baart, is dat de Koreanen hun koters op net zo'n manier aan het "opvoeden" zijn, zoals de generatie waarin ik ben opgegroeid, is "opgevoed" (lees niet opgevoed).
Ik voorspel dan ook dat ze daar binnen een jaar of tien met debiel vandalisme, schooluitvat, zinloos geweld en voetbalhooliganisme te maken gaan hebben.
Geniet nog van dat prachtige land, zo lang het kan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ga ik deze zomer doen. Beginnen in Seoel dan 24 klooster in een nationaal park om daarna het land door te steken naar de kust. En vervolgens langst de kust weer richting Seoel te gaan.quote:Op zaterdag 23 april 2016 16:06 schreef Lyrebird het volgende:
Ik vind het toch wel een prettig land.
Ben er nu meerdere keren geweest, en ben vooral te spreken over de warmte van de mensen. Hier in Japan is iedereen heel erg koud en afstandelijk, maar Koreanen zijn hartelijk. Met name ook richting de kinderen. In Japan zijn onze kinderen kawaii (schattig), maar dat ben je bijna verplicht om te zeggen in Japan. Als je een klein kind ziet, dan roept bijna iedereen kawaii. Maar in Korea kom je oude omaatjes op straat tegen, die in hun handtas rommelen en vragen of ze de kinderen een snoepje mee mogen geven.
Wat me wel een beetje zorgen baart, is dat de Koreanen hun koters op net zo'n manier aan het "opvoeden" zijn, zoals de generatie waarin ik ben opgegroeid, is "opgevoed" (lees niet opgevoed).
Ik voorspel dan ook dat ze daar binnen een jaar of tien met debiel vandalisme, schooluitvat, zinloos geweld en voetbalhooliganisme te maken gaan hebben.
Geniet nog van dat prachtige land, zo lang het kan.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Tijd voor een stukje over Zuid-Korea, en dit keer gaat het over optimisme.
Toen mevrouw Lyrebird nog miss Kim heette (niet haar echte naam, maar zoals jullie weten, heten ze daar allemaal Kim), en wij nog niet wisten of we in het huwelijksbootje zouden stappen, toen viel me op hoe positief miss Kim in het leven stond. Een erg aantrekkelijke eigenschap. Alhoewel je niet echt pessimistisch kunt zijn als je jezelf zonder ervaring in een Japans avontuur stort, ben ik zelf wat pessimistischer ingesteld, waardoor het leven soms wat depressief kan zijn. Miss Kim had daar geen enkele last van.
Toen ik haar ten huwelijk vroeg, was het dus ook helemaal niet zo gek dat ze ja zei.
Wat kan er fout gaan?
We zijn nu een aantal jaren verder, en dan blijkt zo'n multicultureel huwelijk wat kenmerken te hebben van de multiculturele maatschappij: wij snappen elkaar vaak niet, en met name Mevrouw Lyrebird zal zich meerdere malen hebben afgevraagd waarom ze met zo'n lompe boer uit Nederland is getrouwd.
Met een beetje geluk lukt het me wel om een verjaardag te herinneren (eerlijk is eerlijk, als het op het werk tegen zit soms ook niet
), maar om dan ook nog een kadootje voor de juiste prijs te kopen, dat blijkt ieder jaar weer een enorme uitdaging te zijn. En alleen de prijs telt. Het maakt niet uit hoe lelijk iets is, als het maar verschrikkelijk duur is geweest. Want als iets duur is, dan is het goed.
Met de jaren ben ik me wel af gaan vragen waar dat positieve vandaan komt.
Je moet gewoon eens naar Zuid-Korea gaan, om daar achter te komen.
Het zit namelijk in de Zuid-Koreaanse maatschappij, dat positieve. Als je bijvoorbeeld bij een Starbucks koffie gaat drinken, dan kan het zo maar zo zijn dat die Starbucks omringd is door meer dan drie of vier andere koffietenten. Als in, he, die Starbucks doet het goed, laat ik daar dan ook maar koffie gaan verkopen. Koffietent gebouwd, komt er een andere Koreaan langs: he, dat is goede business, laat ik hier ook maar een koffietent openen. Een zaak die outdoor kleding verkoopt? Voor je het weet heb je drie zaken naast elkaar zitten die dezelfde outdoor kleding verkopen.
Korea barst van de kleinere mom and pop stores en kleine restaurantjes, die allemaal naast elkaar zitten, en waarbij je als buitenstaander geen flauw idee hebt van de kwaliteit van de aangeboden waar. Schijnbaar hebben die het nu wat moeilijker, omdat de Koreanen zelf misschien met hetzelfde dillema zitten. Moet ik nu bij Kim gaan eten, of bij Kim?
De Koreaanse regering heeft daarom besloten om supermarkten in grote steden op zondag te sluiten, om de kleinere winkeltjes te beschermen. Ongehoord! Past totaal niet in die positieve levenshouding van de Koreanen, die op ieder moment van de dag ergens iets te eten willen kunnen bestellen of willen shoppen. Een zwak punt in de Koreaanse economie is de hoge schuldenlast van de Koreanen zelf, die op krediet een (te grote) auto kopen, want in de toekomst gaan ze - positief ingesteld dat ze zijn - toch meer verdienen. Idem dito voor een veel te duur huis of voor de school van de kinderen.
Als het maar duur is!
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 11-05-2016 10:36:05 ]
Toen mevrouw Lyrebird nog miss Kim heette (niet haar echte naam, maar zoals jullie weten, heten ze daar allemaal Kim), en wij nog niet wisten of we in het huwelijksbootje zouden stappen, toen viel me op hoe positief miss Kim in het leven stond. Een erg aantrekkelijke eigenschap. Alhoewel je niet echt pessimistisch kunt zijn als je jezelf zonder ervaring in een Japans avontuur stort, ben ik zelf wat pessimistischer ingesteld, waardoor het leven soms wat depressief kan zijn. Miss Kim had daar geen enkele last van.
Toen ik haar ten huwelijk vroeg, was het dus ook helemaal niet zo gek dat ze ja zei.
Wat kan er fout gaan?
We zijn nu een aantal jaren verder, en dan blijkt zo'n multicultureel huwelijk wat kenmerken te hebben van de multiculturele maatschappij: wij snappen elkaar vaak niet, en met name Mevrouw Lyrebird zal zich meerdere malen hebben afgevraagd waarom ze met zo'n lompe boer uit Nederland is getrouwd.
Met een beetje geluk lukt het me wel om een verjaardag te herinneren (eerlijk is eerlijk, als het op het werk tegen zit soms ook niet
), maar om dan ook nog een kadootje voor de juiste prijs te kopen, dat blijkt ieder jaar weer een enorme uitdaging te zijn. En alleen de prijs telt. Het maakt niet uit hoe lelijk iets is, als het maar verschrikkelijk duur is geweest. Want als iets duur is, dan is het goed.Met de jaren ben ik me wel af gaan vragen waar dat positieve vandaan komt.
Je moet gewoon eens naar Zuid-Korea gaan, om daar achter te komen.
Het zit namelijk in de Zuid-Koreaanse maatschappij, dat positieve. Als je bijvoorbeeld bij een Starbucks koffie gaat drinken, dan kan het zo maar zo zijn dat die Starbucks omringd is door meer dan drie of vier andere koffietenten. Als in, he, die Starbucks doet het goed, laat ik daar dan ook maar koffie gaan verkopen. Koffietent gebouwd, komt er een andere Koreaan langs: he, dat is goede business, laat ik hier ook maar een koffietent openen. Een zaak die outdoor kleding verkoopt? Voor je het weet heb je drie zaken naast elkaar zitten die dezelfde outdoor kleding verkopen.
Korea barst van de kleinere mom and pop stores en kleine restaurantjes, die allemaal naast elkaar zitten, en waarbij je als buitenstaander geen flauw idee hebt van de kwaliteit van de aangeboden waar. Schijnbaar hebben die het nu wat moeilijker, omdat de Koreanen zelf misschien met hetzelfde dillema zitten. Moet ik nu bij Kim gaan eten, of bij Kim?
De Koreaanse regering heeft daarom besloten om supermarkten in grote steden op zondag te sluiten, om de kleinere winkeltjes te beschermen. Ongehoord! Past totaal niet in die positieve levenshouding van de Koreanen, die op ieder moment van de dag ergens iets te eten willen kunnen bestellen of willen shoppen. Een zwak punt in de Koreaanse economie is de hoge schuldenlast van de Koreanen zelf, die op krediet een (te grote) auto kopen, want in de toekomst gaan ze - positief ingesteld dat ze zijn - toch meer verdienen. Idem dito voor een veel te duur huis of voor de school van de kinderen.
Als het maar duur is!
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 11-05-2016 10:36:05 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Optimisme, deel II
Het Koreaanse optimisme uit zich ook bij het doen van boodschappen. Ik wilde vandaag drie tomaten kopen (ben in ZK), maar de kleinste verpakking heeft er 6. Losse tomaten kon ik niet vinden. Eerder dacht ik dat ook de appels alleen maar in een grote verpakking verkocht worden, maar vandaag zag ik een stapel appels liggen waarbij je zelf kunt bepalen hoe veel je er koopt. Toch handig als je met z'n tweetjes bent (waarbij de jongste een kleinere eetlust heeft).
Koreanen zijn dol op koppelverkopen. Wil je een bakje noedels kopen, hebben ze een actie dat je bij aankoop van twee bakjes noedels, de derde gratis krijgt. Zodat je de hele week noedels zit te eten. Onze ijskast puilt uit, want als je niet groot inslaat, dan ben je een dief van je eigen portemonnee. Het systeem werkt natuurlijk voor geen meter. Het is daarom ook niet zo gek dat de Koreanen nog een ouderwetse schillenboer hebben, die het weggegooide eten komt ophalen. We zitten in een appartementsgebouw met 35 verdiepingen, en in de kelder staan twee kliko's waar je je etensresten kwijt kunt. Koreanen zijn dol op recyclen. Het is niet altijd even fris; in het vorige appartement stond die zooi lange tijd buiten, en daar liepen ratten rond zo groot als kleine katten. En dikke katten.
In mijn vorige bijdrage had ik het over de warmte van de mensen. Dat begint een beetje op de zenuwen te werken, merk ik na een week ZK. LB en LK (lyrekuiken) gaan vaak met de metro kriskras door de stad, en die metro zit vol met oude Koreaanse knarren, die blijkbaar gratis mogen reizen. Die hebben allemaal uitermate veel interesse in zo'n prachtig kind, dat er toch heel anders uitziet dan Koreaanse kindertjes. Voor LK wordt zo'n metroritje een circus LK, omdat al die aandacht toch wel verslavend is, en uitnodigt tot het doen van rare kapriolen. Kijk mij eens uitermate schattig zijn!
Maar het blijft niet bij het vriendelijk lachen als het LK wat schattigs doet, nee de heren en dames pensionado''s, warm en vriendelijk dat ze zijn, moeten ook altijd even over een armpje of een beentje wrijven, of in een wangetje drukken. Mja, doe dat lekker bij je eigen kleinkinderen. Ik heb de verleiding om ook eens stevig in een gerimpeld wangetje van zo'n ouwe knar te knijpen meerdere keren moeten weerstaan. De oplossing is redelijk simpel: niet in de buurt van oude mensen gaan zitten, die hun eigen deel in de metro hebben.
Ik begrijp nu waarom.
Het Koreaanse optimisme uit zich ook bij het doen van boodschappen. Ik wilde vandaag drie tomaten kopen (ben in ZK), maar de kleinste verpakking heeft er 6. Losse tomaten kon ik niet vinden. Eerder dacht ik dat ook de appels alleen maar in een grote verpakking verkocht worden, maar vandaag zag ik een stapel appels liggen waarbij je zelf kunt bepalen hoe veel je er koopt. Toch handig als je met z'n tweetjes bent (waarbij de jongste een kleinere eetlust heeft).
Koreanen zijn dol op koppelverkopen. Wil je een bakje noedels kopen, hebben ze een actie dat je bij aankoop van twee bakjes noedels, de derde gratis krijgt. Zodat je de hele week noedels zit te eten. Onze ijskast puilt uit, want als je niet groot inslaat, dan ben je een dief van je eigen portemonnee. Het systeem werkt natuurlijk voor geen meter. Het is daarom ook niet zo gek dat de Koreanen nog een ouderwetse schillenboer hebben, die het weggegooide eten komt ophalen. We zitten in een appartementsgebouw met 35 verdiepingen, en in de kelder staan twee kliko's waar je je etensresten kwijt kunt. Koreanen zijn dol op recyclen. Het is niet altijd even fris; in het vorige appartement stond die zooi lange tijd buiten, en daar liepen ratten rond zo groot als kleine katten. En dikke katten.
In mijn vorige bijdrage had ik het over de warmte van de mensen. Dat begint een beetje op de zenuwen te werken, merk ik na een week ZK. LB en LK (lyrekuiken) gaan vaak met de metro kriskras door de stad, en die metro zit vol met oude Koreaanse knarren, die blijkbaar gratis mogen reizen. Die hebben allemaal uitermate veel interesse in zo'n prachtig kind, dat er toch heel anders uitziet dan Koreaanse kindertjes. Voor LK wordt zo'n metroritje een circus LK, omdat al die aandacht toch wel verslavend is, en uitnodigt tot het doen van rare kapriolen. Kijk mij eens uitermate schattig zijn!
Maar het blijft niet bij het vriendelijk lachen als het LK wat schattigs doet, nee de heren en dames pensionado''s, warm en vriendelijk dat ze zijn, moeten ook altijd even over een armpje of een beentje wrijven, of in een wangetje drukken. Mja, doe dat lekker bij je eigen kleinkinderen. Ik heb de verleiding om ook eens stevig in een gerimpeld wangetje van zo'n ouwe knar te knijpen meerdere keren moeten weerstaan. De oplossing is redelijk simpel: niet in de buurt van oude mensen gaan zitten, die hun eigen deel in de metro hebben.
Ik begrijp nu waarom.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nou, zo'n Louis Vuiton tasje, waar twee nullen te veel op het prijskaartje staan, is uitermate handig. Je kunt er spullen in opbergen!
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 28-05-2016 14:48:18 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 28-05-2016 14:48:18 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ook snoepjes voeren heb ik veelvuldig gezienquote:
een week ZK. LB en LK (lyrekuiken) gaan vaak met de metro kriskras door de stad, en die metro zit vol met oude Koreaanse knarren, die blijkbaar gratis mogen reizen. Die hebben allemaal uitermate veel interesse in zo'n prachtig kind, dat er toch heel anders uitziet dan Koreaanse kindertjes. Voor LK wordt zo'n metroritje een circus LK, omdat al die aandacht toch wel verslavend is, en uitnodigt tot het doen van rare kapriolen. Kijk mij eens uitermate schattig zijn!
Maar het blijft niet bij het vriendelijk lachen als het LK wat schattigs doet, nee de heren en dames pensionado''s, warm en vriendelijk dat ze zijn, moeten ook altijd even over een armpje of een beentje wrijven, of in een wangetje drukken. Mja, doe dat lekker bij je eigen kleinkinderen. Ik heb de verleiding om ook eens stevig in een gerimpeld wangetje van zo'n ouwe knar te knijpen meerdere keren moeten weerstaan. De oplossing is redelijk simpel: niet in de buurt van oude mensen gaan zitten, die hun eigen deel in de metro hebben.
Zeker; je zou er zo een Lotte mee kunnen vullenquote:
Nou, zo'n Louis Vuiton tasje, waar drie nullen te veel op het prijskaartje staan, is uitermate handig. Je kunt er spullen in opbergen!
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Optimisme, deel III
Uiteindelijk heb ik zo'n drie weken in Zuid-Korea doorgebracht, en wat is de conclusie?
Het is toch wel een heel aangenaam land, met heerlijk eten en met ontzettend vriendelijke en warme mensen. Ja, er lopen wat gestoorde bejaarden rond in de metro, maar dat wordt dan weer ruimschoots gecompenseerd door andere mensen, die zich wel kunnen gedragen. Voorbeeldje: tijdens een van onze tochten in de metro viel LK op mijn schoot op slaap, en dat zag er wat ongelukkig uit. Komt er een oudere Koreaanse dame helemaal van de andere kant van het metrostel naar me toe lopen, om een beentje goed te leggen.
Maar... oudere Koreanen mogen best wel eens leren om een roltrap te gebruiken. Bij iedere overstap met de metro in Busan kun je met de trap of roltrap naar een ander platform gaan, maar voor hen die slecht ter been zijn, of met een kinderwagen of rolstoel op pad zijn, is er een lift. Omdat er een grote groep bejaarden met de metro reist, is het best wel druk bij zo'n lift, en Koreanen, optimistisch dat ze zijn, proberen dan met zo veel mogelijk mensen in een lift te gaan staan, waarna er een waarschuwingstoetertje klinkt. Dan zie je ze elkaar aankijken, waarna er een druk gesprek in het Koreaans op gang komt, totdat er uiteindelijk een persoon uit de lift stapt. Waarna er weer een waarschuwingstoetertje klinkt. Dit kan gerust een minuut of twee duren, en al die tijd staan wij met z'n tweetjes geduldig te wachten, hopende dat onze aansluiting met de metro nog wel even op ons wacht.
Toegegeven, het is ook wel eens voorgekomen dat we netjes stonden te wachten bij de lift, en dat er een gesprek tussen de bejaarden ontspon, waarbij blijkbaar de conclusie was dat die "Amerikaanse" slungel met die grote neus (ik) en dat schattige kind voorrang moesten krijgen, en als eerste de lift in mochten. Kijk, zo kan het ook.
Nog een puntje van kritiek: ik heb in meerdere appartementen en hotels overnacht, maar het is standaard te warm op de kamer (iets dat in Japanse hotels ook een veel voorkomend euvel is), en ramen openzetten is vaak geen optie, zodat je bent veroordeeld tot ijskoude lucht uit de airconditioning. Koreanen en energie... het is geen goede combinatie. Deur openzetten kan trouwens ook. In ons appartementsgebouw hadden meerdere buren voor die oplossing gekozen, dus misschien zijn er toch meer mensen die voor een energietechnische oplossing kiezen..
Uiteindelijk heb ik zo'n drie weken in Zuid-Korea doorgebracht, en wat is de conclusie?
Het is toch wel een heel aangenaam land, met heerlijk eten en met ontzettend vriendelijke en warme mensen. Ja, er lopen wat gestoorde bejaarden rond in de metro, maar dat wordt dan weer ruimschoots gecompenseerd door andere mensen, die zich wel kunnen gedragen. Voorbeeldje: tijdens een van onze tochten in de metro viel LK op mijn schoot op slaap, en dat zag er wat ongelukkig uit. Komt er een oudere Koreaanse dame helemaal van de andere kant van het metrostel naar me toe lopen, om een beentje goed te leggen.
Maar... oudere Koreanen mogen best wel eens leren om een roltrap te gebruiken. Bij iedere overstap met de metro in Busan kun je met de trap of roltrap naar een ander platform gaan, maar voor hen die slecht ter been zijn, of met een kinderwagen of rolstoel op pad zijn, is er een lift. Omdat er een grote groep bejaarden met de metro reist, is het best wel druk bij zo'n lift, en Koreanen, optimistisch dat ze zijn, proberen dan met zo veel mogelijk mensen in een lift te gaan staan, waarna er een waarschuwingstoetertje klinkt. Dan zie je ze elkaar aankijken, waarna er een druk gesprek in het Koreaans op gang komt, totdat er uiteindelijk een persoon uit de lift stapt. Waarna er weer een waarschuwingstoetertje klinkt. Dit kan gerust een minuut of twee duren, en al die tijd staan wij met z'n tweetjes geduldig te wachten, hopende dat onze aansluiting met de metro nog wel even op ons wacht.
Toegegeven, het is ook wel eens voorgekomen dat we netjes stonden te wachten bij de lift, en dat er een gesprek tussen de bejaarden ontspon, waarbij blijkbaar de conclusie was dat die "Amerikaanse" slungel met die grote neus (ik) en dat schattige kind voorrang moesten krijgen, en als eerste de lift in mochten. Kijk, zo kan het ook.
Nog een puntje van kritiek: ik heb in meerdere appartementen en hotels overnacht, maar het is standaard te warm op de kamer (iets dat in Japanse hotels ook een veel voorkomend euvel is), en ramen openzetten is vaak geen optie, zodat je bent veroordeeld tot ijskoude lucht uit de airconditioning. Koreanen en energie... het is geen goede combinatie. Deur openzetten kan trouwens ook. In ons appartementsgebouw hadden meerdere buren voor die oplossing gekozen, dus misschien zijn er toch meer mensen die voor een energietechnische oplossing kiezen..
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nog een paar maandjes dan mag ik gaan controleren of het inderdaad te warm is in de slaapkamers.quote:
Optimisme, deel III
Uiteindelijk heb ik zo'n drie weken in Zuid-Korea doorgebracht, en wat is de conclusie?
Het is toch wel een heel aangenaam land, met heerlijk eten en met ontzettend vriendelijke en warme mensen. Ja, er lopen wat gestoorde bejaarden rond in de metro, maar dat wordt dan weer ruimschoots gecompenseerd door andere mensen, die zich wel kunnen gedragen. Voorbeeldje: tijdens een van onze tochten in de metro viel LK op mijn schoot op slaap, en dat zag er wat ongelukkig uit. Komt er een oudere Koreaanse dame helemaal van de andere kant van het metrostel naar me toe lopen, om een beentje goed te leggen.
Maar... oudere Koreanen mogen best wel eens leren om een roltrap te gebruiken. Bij iedere overstap met de metro in Busan kun je met de trap of roltrap naar een ander platform gaan, maar voor hen die slecht ter been zijn, of met een kinderwagen of rolstoel op pad zijn, is er een lift. Omdat er een grote groep bejaarden met de metro reist, is het best wel druk bij zo'n lift, en Koreanen, optimistisch dat ze zijn, proberen dan met zo veel mogelijk mensen in een lift te gaan staan, waarna er een waarschuwingstoetertje klinkt. Dan zie je ze elkaar aankijken, waarna er een druk gesprek in het Koreaans op gang komt, totdat er uiteindelijk een persoon uit de lift stapt. Waarna er weer een waarschuwingstoetertje klinkt. Dit kan gerust een minuut of twee duren, en al die tijd staan wij met z'n tweetjes geduldig te wachten, hopende dat onze aansluiting met de metro nog wel even op ons wacht.
Toegegeven, het is ook wel eens voorgekomen dat we netjes stonden te wachten bij de lift, en dat er een gesprek tussen de bejaarden ontspon, waarbij blijkbaar de conclusie was dat die "Amerikaanse" slungel met die grote neus (ik) en dat schattige kind voorrang moesten krijgen, en als eerste de lift in mochten. Kijk, zo kan het ook.
Nog een puntje van kritiek: ik heb in meerdere appartementen en hotels overnacht, maar het is standaard te warm op de kamer (iets dat in Japanse hotels ook een veel voorkomend euvel is), en ramen openzetten is vaak geen optie, zodat je bent veroordeeld tot ijskoude lucht uit de airconditioning. Koreanen en energie... het is geen goede combinatie. Deur openzetten kan trouwens ook. In ons appartementsgebouw hadden meerdere buren voor die oplossing gekozen, dus misschien zijn er toch meer mensen die voor een energietechnische oplossing kiezen..
Maar even een vraagje.
Wat is het goedkoopste/makkelijkste mbt de metro. Een toeristen kaart op het vliegveld kopen? in de supermarkt een kaart kopen? of kun je goedkoper met dagkaarten werken.
Het meeste zal ik lopend doen in de stad. Maar voor grotere afstanden of snel ergens naar toe is de metro wel handig.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Ov chip Kaartjes kan je gewoon uit de automaat halen. Kosten 3000 won meen ik. Reizen zelf is vrij goedkoop met de metro.
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
1400 tot 1600 Won per kaartje (Busan). Als je een (Koreaanse) credit card met een chip hebt, dan kun je die voor het poortje houden, en dan wordt je doorgelaten. Schijnt een stuk goedkoper te zijn.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dacht dat ik het zelfde betaalde met mijn bankkaart in Busan.quote:
1400 tot 1600 Won per kaartje (Busan). Als je een (Koreaanse) credit card met een chip hebt, dan kun je die voor het poortje houden, en dan wordt je doorgelaten. Schijnt een stuk goedkoper te zijn.
In Seoul is het 1250 + 100 per 5 km na 10km.
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Koreaans, Japans en Turks hebben idd grammatica die op elkaar lijkt. Jammer genoeg lijken de talen maar erg weinig op het Nederlands, het Engels of het Frans. Je hebt weinig om je aan vast te houden. Die stokjes en cirkeltjes helpen ook niet.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
http://video.ad.nl/iframe(...)44218f9764e9919a8d3equote:
Het verkeer is enorm chaotisch; taxi chauffeurs rijden graag heel erg hard, ook als dat eigenlijk niet kan. Links of rechts inhalen en dat zonder knipperlicht is gewoon.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Het lezen van koreaans vond ik nog wel redelijk te doen. Kon vrij snel teksten lezen (begrijpen is een ander verhaal). Maar teksten zoals station namen in Koreaans had ik vrij snel door (en toen had ik ook rap door dat de engelse station naam is niet altijd gelijk aan de koreaanse naam)quote:
Koreaans, Japans en Turks hebben idd grammatica die op elkaar lijkt. Jammer genoeg lijken de talen maar erg weinig op het Nederlands, het Engels of het Frans. Je hebt weinig om je aan vast te houden. Die stokjes en cirkeltjes helpen ook niet.
De podcasts van "talk to me in korean" zijn erg goed als je de PDF's er bij hebt. Buiten alleen de vertaling geven ze ook vaak de context van iets mee. Bij voorbeeld bij het hoofdstuk Yes / No (Ne / Anijo) leggen ze ook de context uit omdat het niet zo als in het engels is.
Overigens wel vrij rap afgehaakt toen het verder ging, wist dat ik niet lang meer in Korea zou blijven en basis koreaans (eten bestellen, taxi chauffeur uitleggen waar je heen wil) is nog wel te doen maar de stap naar het volgende level is wel vrij lastig omdat je dan veel meer met context te maken gaat krijgen (Informeel en formeel in verschillende situaties of wanneer iets binnen handbereik is, dichtbij of ver weg).
Als blanke kan je prima weg komen met informeel tegen een ouder persoon
. Ik sprak tegen een oudere manager alsof het een goede vriend was, iets wat je als local echt niet hoeft te proberen. 
Overigens ben ik wel benieuwd hoe de gemiddelde koreaan tegen mijn accent aankeek. Meeste leerde ik van een vriendin en het scheen dat ik wat vrouwlijke uitspraak had door haar hulp.dat in combinatie met mijn hollandse accent zal dat een mooie combi zijn geweest
Ik vond het verkeer best meevallen, tis druk maar niet echt gekke dingen mee gemaakt (of het scheelt dat ik landen zoals Thailand of India gewend benquote:Op woensdag 22 februari 2017 10:43 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
http://video.ad.nl/iframe(...)44218f9764e9919a8d3e
)
Het wordt steeds beter. Misschien heb ik het al eerder gemeld, maar een jaar of zeven geleden was ik op een Koreaans eiland, waarbij een Koreaanse toerist z'n auto pontificaal op de weg had geparkeerd. Dit was de enige weg, met twee banen, waardoor het verkeer muurvast kwam te zitten. Ergens zijn het toch ook wel boeren daar. Vriendelijke boeren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
In Seoul viel het wel mee met de taxi vond ik.
Twijfel of ik volgend jaar nog eens terug ga en hoe lang dan. Ergens lijkt het mij wel tof om weer een weekje daar te zijn, maar Seoul heb ik al langere tijd doorgebracht, wellicht dus eens aan de oost/westkust kijken. Iemand tips?
Twijfel of ik volgend jaar nog eens terug ga en hoe lang dan. Ergens lijkt het mij wel tof om weer een weekje daar te zijn, maar Seoul heb ik al langere tijd doorgebracht, wellicht dus eens aan de oost/westkust kijken. Iemand tips?
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Busan is leuk, leuker dan Seoul, vind ik zelf. Dajeon en Taegu vond ik zelf minder. De eilanden zijn wel apart. Jeju heeft wat subtropisch, heb ik ook wel een leuke tijd gehad. We hebben met de auto de westkust verkend, en dat was erg landelijk.quote:Op maandag 6 november 2017 15:02 schreef RobertNL het volgende:
In Seoul viel het wel mee met de taxi vond ik.
Twijfel of ik volgend jaar nog eens terug ga en hoe lang dan. Ergens lijkt het mij wel tof om weer een weekje daar te zijn, maar Seoul heb ik al langere tijd doorgebracht, wellicht dus eens aan de oost/westkust kijken. Iemand tips?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Er schijnt in feb wat te doen te zijn in Pyeongchang en omgevingquote:
In Seoul viel het wel mee met de taxi vond ik.
Twijfel of ik volgend jaar nog eens terug ga en hoe lang dan. Ergens lijkt het mij wel tof om weer een weekje daar te zijn, maar Seoul heb ik al langere tijd doorgebracht, wellicht dus eens aan de oost/westkust kijken. Iemand tips?
Busan is ook wel leuk, Jeju is natuurlijk redelijk standaard (zelf niet geweest)
Februari lukt helaas niet, zal ook wel wat te duur zijnquote:
[..]
Er schijnt in feb wat te doen te zijn in Pyeongchang en omgeving
Busan is ook wel leuk, Jeju is natuurlijk redelijk standaard (zelf niet geweest)
. Busan en Jeju ben ik ook al geweest, wellicht die gewoon nog eens meepakken dan
.Jeju was een beetje een verregend weekend met waarschuwingen om niet de vulkaan op te gaan.
MisterTao.com / Buyincoins - recommender: RobertNL
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
Reviews/mindfarts: http://gearbullet.tweakblogs.net/
885 dagen niet in dit topic gepost, dat gaat lekker zo FOK!
Enfin, we zijn dus naar Zuid-Korea verhuisd, zie ook het Australie topic. Het zal - itt Australie - niet zo gemakkelijk zijn om me hier te Googelen, ik weet zelf nauwelijks waar ik ben, dus ik kan met een gerust hart zeggen dat we in Seoul zijn beland.
Eind December hebben we bijna al onze spullen naar Korea gestuurd en onze koffers gepakt, en zijn we naar Korea gevlogen. Koreaans appartement - waarvan de huur door de universiteit wordt betaald - geinspecteerd. We wonen op de campus, op tien minuten lopen van het werk. Het is hier heerlijk stil en rustig. Die rust, gecombineerd met de rust in m'n hoofd omdat we niet langer ons halve inkomen aan Australische huur wegpissen, zorgt er voor dat ik me jaren jonger voel.
Half januari zijn we weer terug naar Australie gevlogen, om onze huurwoning op te ruimen en om wat zaken op te lossen bij mijn oude werkgever. Al snel werden we geconfronteerd met het Corona-virus. Oorspronkelijk was het idee om zsm weer terug naar Korea te gaan. Ik had daar immers al een baan, maar ik zag de bui al hangen. Dat bleek niet eens zo'n domme zet te zijn, toen Korea werd geconfronteerd met het Corona-virus. Ondertussen leefden wij in een huurwoning waar eigenlijk niks meer in stond, alles was onderweg op een boot tussen Australie en Korea, en de situatie in Australie begon steeds nijpender te worden. Er waren Australiers die grote vrieskisten hadden gekocht om te kunnen hamsteren, en het werd steeds minder prettig om te winkelen, met al die lege schappen. Dat hamsteren, dat had ik in Japan na Fukushima al eens eerder meegemaakt, en dat leek me met kleine kinderen niet zo'n goed idee. Toen Trump aangaf dat er niet langer meer gevlogen mocht worden tussen Europe en de VS ging er bij mij een lampje branden, en ben ik als een gek naar vliegtickets gaan zoeken.
Maar ondertussen moest er ook nog verhuisd worden, en moest er op het werk nog een gigantische hoeveelheid meuk n geregeld worden. Om een episch verhaal - dat bewaar ik voor een boek - kort te maken: we zijn met een van de laatste vluchten uit Australie ontsnapt, en zijn nu veilig in Seoul. We moesten wel twee weken in quarantaine, maar we kunnen nu gewoon naar buiten. Bijna iedereen draagt een mondkapje, de winkels en restaurants zijn open, je kunt alles kopen, en het aantal nieuwe Covid-19 patienten daalt gestaag. Onder de 40/dag nu.
Bij mijn nieuwe werkgever is echt alles in het Koreaans, maar dat kun je verwachten, als je naar Korea verhuisd. Japanse toestanden hier.
Enfin, we zijn dus naar Zuid-Korea verhuisd, zie ook het Australie topic. Het zal - itt Australie - niet zo gemakkelijk zijn om me hier te Googelen, ik weet zelf nauwelijks waar ik ben, dus ik kan met een gerust hart zeggen dat we in Seoul zijn beland.
Eind December hebben we bijna al onze spullen naar Korea gestuurd en onze koffers gepakt, en zijn we naar Korea gevlogen. Koreaans appartement - waarvan de huur door de universiteit wordt betaald - geinspecteerd. We wonen op de campus, op tien minuten lopen van het werk. Het is hier heerlijk stil en rustig. Die rust, gecombineerd met de rust in m'n hoofd omdat we niet langer ons halve inkomen aan Australische huur wegpissen, zorgt er voor dat ik me jaren jonger voel.
Half januari zijn we weer terug naar Australie gevlogen, om onze huurwoning op te ruimen en om wat zaken op te lossen bij mijn oude werkgever. Al snel werden we geconfronteerd met het Corona-virus. Oorspronkelijk was het idee om zsm weer terug naar Korea te gaan. Ik had daar immers al een baan, maar ik zag de bui al hangen. Dat bleek niet eens zo'n domme zet te zijn, toen Korea werd geconfronteerd met het Corona-virus. Ondertussen leefden wij in een huurwoning waar eigenlijk niks meer in stond, alles was onderweg op een boot tussen Australie en Korea, en de situatie in Australie begon steeds nijpender te worden. Er waren Australiers die grote vrieskisten hadden gekocht om te kunnen hamsteren, en het werd steeds minder prettig om te winkelen, met al die lege schappen. Dat hamsteren, dat had ik in Japan na Fukushima al eens eerder meegemaakt, en dat leek me met kleine kinderen niet zo'n goed idee. Toen Trump aangaf dat er niet langer meer gevlogen mocht worden tussen Europe en de VS ging er bij mij een lampje branden, en ben ik als een gek naar vliegtickets gaan zoeken.
Maar ondertussen moest er ook nog verhuisd worden, en moest er op het werk nog een gigantische hoeveelheid meuk n geregeld worden. Om een episch verhaal - dat bewaar ik voor een boek - kort te maken: we zijn met een van de laatste vluchten uit Australie ontsnapt, en zijn nu veilig in Seoul. We moesten wel twee weken in quarantaine, maar we kunnen nu gewoon naar buiten. Bijna iedereen draagt een mondkapje, de winkels en restaurants zijn open, je kunt alles kopen, en het aantal nieuwe Covid-19 patienten daalt gestaag. Onder de 40/dag nu.
Bij mijn nieuwe werkgever is echt alles in het Koreaans, maar dat kun je verwachten, als je naar Korea verhuisd. Japanse toestanden hier.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Je woont nu in de wijk gongneung-dong?
Wel een mooie omgeving. En een mooi,leuke stad om doorheen te lopen. Wil best nog een keer terug voor vakantie.
Wel een mooie omgeving. En een mooi,leuke stad om doorheen te lopen. Wil best nog een keer terug voor vakantie.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
In het Corona-topic zijn de mensen die het hardst schreeuwen dat 'alles weer open moet', ook degenen die het felst tegen mondkapjes zijn. Snap jij dit, met je Koreaanse perspectief op de zaak?quote:Op vrijdag 10 april 2020 06:38 schreef Lyrebird het volgende:
Bijna iedereen draagt een mondkapje, de winkels en restaurants zijn open, je kunt alles kopen, en het aantal nieuwe Covid-19 patienten daalt gestaag. Onder de 40/dag nu.
Minister: lt's not particularly silly, is it? I mean, the right leg isn't silly at all and the left leg merely does a forward aerial half turn every alternate step.
Mr Pudey: Yes, but I think that with Government backing I could make it very silly.
Mr Pudey: Yes, but I think that with Government backing I could make it very silly.
Nee. Je zult een aantal maatregelen moeten nemen voordat alles openstellen verantwoord is:
1) iedereen draagt een mondkapje;
2) ga rigoureus testen. Iedereen die symptomen heeft, iedereen die het land binnen wil komen en iedereen die geregeld in aanraking komt met besmette mensen;
3) parallelle behandeltrajecten voor Corona slachtoffers en andere patiënten.
Als ze hier deze maatregelen niet genomen hadden, dan zou ik me ook met mondkapje niet zo gemakkelijk buiten het huis begeven hebben. Ik kijk dan ook met gemengde gevoelens naar beelden van landen waar ze op de 1.5 regel vertrouwen.
1) iedereen draagt een mondkapje;
2) ga rigoureus testen. Iedereen die symptomen heeft, iedereen die het land binnen wil komen en iedereen die geregeld in aanraking komt met besmette mensen;
3) parallelle behandeltrajecten voor Corona slachtoffers en andere patiënten.
Als ze hier deze maatregelen niet genomen hadden, dan zou ik me ook met mondkapje niet zo gemakkelijk buiten het huis begeven hebben. Ik kijk dan ook met gemengde gevoelens naar beelden van landen waar ze op de 1.5 regel vertrouwen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
