Ja en nee. Blijf inderdaad lachen als je lachen moet. Maar ga je niet groot houden. Geef ook alsjeblieft toe aan woede- en huilbuien. Dan wordt er maar raar naar je gekeken, pech. Als ik in de trein ineens heel verdrietig ben, dan ga ik gewoon zitten huilen. Altijd mensen die raar kijken, maar dan denk ik maar zo: als ik lach kijk je niet, en als ik huil, wel. Huilen hoort net zo bij het leven als lachen.quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 01:18 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Het leven is soms kloten voor sommigen onder ons.
Ts respect voor het feit dat jij je verhaal wilt en kunt doen.
Ik kan en wil het dus niet.
Maar ik wens jou heel veel kracht toe.
En een ding..onthou dat probeer altijd te blijven lachen hoe zwaar en moeilijk ook!
Knuffel voor jou!
Je bent een goed mens!
Uiteraard maar ik denk wel dat ts snapt wat ik ermee wil zeggen.quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 11:31 schreef Countess het volgende:
Dat werkt niet, altijd blijven lachen. Veel te geforceerd. De bedoeling van de post van Zhe is goed, maar gevoelens moeten vaak geuit worden zoals ze zijn.
TO, sterkte gewenst.
Flikker toch op, dat heeft dit topic wel bewezenquote:Op dinsdag 9 maart 2010 06:18 schreef Shivo het volgende:
Volgens mij kun je je verhaal beter op http://www.kankerpatient.net/ doen, dan op een forum vol met hitsige tieners en bijdehandte internethelden.
wow, indrukwekkend verhaal... ik zie het vaker van de andere kant (vanuit de zorgverlener), maar wat jij hebt gedaan voor je ouders mogen veel mensen een voorbeeld aan nemen (al vraag ik me af of jij zelf wel genoeg zorg hebt gekregen en krijgt als mantelverzorger).quote:
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |