Dag 1
Na een vroege busreis naar Schiphol en een vliegreis met SAS via Kopenhagen rond elf uur aangekomen op de luchthaven van Gdansk. Van daar met bus 210 naar Wrzeszcz om daar de trein naar Gdynia te nemen. (er zijn ook rechtstreekse bussen naar Gdynia vanaf de luchthaven, maar die gaan maar 4x per dag). Voor de trein kun je vooraf een treinkaartje kopen voor 4 euro, waarmee je vier dagen lang onbeperkt mag reizen tussen Gdynia, Sopot en Gdansk. Er rijden voor het festival extra treinen, de hele nacht door.
Na inchecken in hotel en een kort rondje door de stad naar het station om het e-ticket in te wisselen voor een polsbandje en de bus te pakken naar het festival. Er waren weer genoeg bussen die als ze vol zijn vertrekken en 24 uur per dag rijden. Geen wachttijden dus en na een kwartiertje rijden ben je bij de ingang. Helaas is het dan nog 20 minuten lopen langs de campings tot aan de main stage. Maar onderweg kun je alvast wat eten, drinken, geld en coupons halen. Zelf koos ik weer voor de wireless prepay mastercard om te betalen. Voor 30 euro heb je 30 euro tegoed ofwel 40 coupons (120 zloty).
Opvallend dat verder bijna iedereen voor de coupons kiest en daar voor in de rij gaat staan. Met de mastercard kun je ook in de steden betalen (en ook de metro van NYC), maar helaas is het opladen alleen mogelijk door geld over te maken op een rekeningnummer. Eten en drinken is verder goed in orde; biertje (475ml) of frisdrank (500ml) kost ¤ 1,50, een enorme biologische hamburger ¤3,00 en een grote doos sushi ¤6,00. Poolse snacks als een stokbrood gevuld met een halve meter wordt en saus (¤1,50) en pierogi (¤3,00) zijn ook genoeg verkrijgbaar, naast de gebruikelijk kebab, taco's en friet.
Goed, de muziek op deze zonnige en warme dag: Pustki was niet echt heel inspirerend en geen goede opwarmer nog voor het nog afwezige publiek voor het hoofdpodium. Onderweg naar wat te drinken kom ik langs Woody Alien dat met alleen een gitarist/zanger en een drummer een enorm geluid produceert á la Blood Red Shoes. Ze staan op de Young Talents Stage; jong lijken ze niet meer, maar talent hebben ze wel. Leuk genoeg om het begin van The National te missen, maar daar blijk ik niets aan te missen. Ze spelen enigszins ongeïnspireerd en het enige wat ze kwijt willen aan het publiek, is dat ze blij zijn met het weer, om dat het altijd regent als zij optreden op festivals. Achteraan viel het publiek in de warme avondzon in slaap, dus even naar voren gelopen, waar een kleine honderd fans zich wel vermaken. De set wordt snel afgewerkt en ik enigszins teleurgesteld ga via Enej door naar Two Door Cinema Club.
Van Enej hoor ik zo'n drie nummer terwijl ik van het hoofdpodium naar de tent loop en het klinkt behoorlijk energiek. Even zoeken op Youtube leert later dat het vooral feestelijke Poolse muziek is, waar ik geen woord van versta, maar de bewegende menigte toont aan, dat het niet alleen om de teksten gaat.
Two Door Cinema Club staat net als bijna alle andere buitenlandse bands op dit festival voor het eerst in Polen. Maar dat houdt niet in dat niemand ze kent. Wel dat de fans al jaren hebben gewacht op het moment om ze eens live te zien. Opgezweept door goed dansbare muziek in de pauze in de tent heeft het publiek er dan ook zin in. Zeker als het hitnummer van The Chemical Brothers abrupt stopt en overgaat in de eerste klanken van Two Door Cinema Club. Vanaf beweegt de iedereen in een straal van honderd meter van het podium en houdt dat gedurende het hele optreden vol. Er worden bh's en briefjes het
podium opgegooid en de band weet even niet wat ze aan moeten met zoveel enthousiasme. Eerst spelen gespannen en stoïcijns door, maar daarna proberen ze hun snel geleerde Poolse woordjes uit op het publiek. Al met al een fantastisch optreden en voor mij een verrassing. Ik blijf dus tot het eind en mis daarmee wel de opening van Coldplay.
Tijdens de wandeling terug naar het hoofdpodium is goed te zien dat Coldplay Yellow speelt als het hoofdpodium geel kleurt. Aangekomen bij de laatste rijen, laat het geluid te wensen over, dus loop ik maar weer door naar voren, wat overigens zonder problemen gaat. Geen getrek of geduw, als je vooraan wilt staan, dan loop je daar zo naar toe en als je achteraan wilt zitten, dan is er voldoende plek en altijd wel een goed videoscherm in de buurt. Ondanks de show al op tv gezien te hebben, en het voor Coldplay ook de zoveelste show is op een rij, weten ze toch te verrassen, hier en daar wat te improviseren, het publiek toe te spreken en er gewoon een perfect optreden van te maken. Met vuurwerk, lasers over het hele terrein en een beetje hulp van enthousiast publiek en fantastisch weer. Ook in het niet zo rijke Polen is wat kritiek over de 1,3 miljoen die ze krijgen voor een optreden, maar gezien het aantal bezoekers (op donderdag al meer dan vorig jaar voor het hele festival) zijn ze het vermoedelijk wel waard.
Na Coldplay is het weer tijd voor een hapje en een drankje. Tussen muziek en eten/drinken zit op Open'er een strikte scheiding. Je mag niet met drank het terrein met de podia op. Logischerwijs is dat gedaan om niet teveel troep op het terrein van de nog actieve luchthaven te krijgen. Het zorgt er wel voor dat het schoon blijft. Verder zijn er ook meetingpoints met gratis wifi die ver van de podia en eten en drinken afliggen. Ook wordt er streng gecontroleerd op wat je verder meeneemt het terrein op. De regels zijn duidelijk en worden goed nageleefd. (geen eten/drinken van buiten, geen professionele fotocamera, geen drugs etc.)
Paolo Nutini leek mij niet mijn ding dus na Coldplay alleen nog even gekeken naar Simian mobile Disco. Geweldig hoe zij een groot veld inderdaad in een disco kunnen omvormen. Met deze muziek op de achtergrond begin ik maar aan de reis terug naar de bus, de stad en het hotel. Er zijn nog drie dagen te gaan.
Dag 2
De weersverwachtingen bleken nu wel aardig in de buurt te komen. Het motregent en het waait. Koud is het niet, maar aangekomen op het terrein blijkt geen enkele paraplu of poncho geschikt voor de regen die onder een hoek van 90 graden recht op iedereen waait. Zeker niet als je helemaal naar de andere kant van het terrein naar de tent wil voor British Sea Power. De tent is lekker vol, maar dan vooral vanwege de regen. British Sea power had ik ook veel van verwacht, maar ze weten het publiek (en mij ook niet) te vermaken. De nummer worden in hoog tempo afgewerkt. Tijd dus terug de regen in te gaan om naar Pulp te gaan.
Pulp was voor mij één van de redenen om weer naar dit festival te gaan. En Jarvis en zijn band stellen niet teleur.
Mensen die achteraan stonden in de regen spraken van 'een intiem optreden'. Vooraan was het gewoon een feest. ook voor Pulp was het het eerste optreden in Polen en één die ze niet snel zullen vergeten. Er werd geen nieuw materiaal gespeeld, maar wel een nummer als Mile End, wat ze al vijftien jaar niet gespeeld hadden en nu oefenden voor een gig twee dagen in London (het nummer gaat over een wijk in London). Alle nummer van 'hits' kwamen verder wel voorbij en werden aanelkaar gepraat door Jarvis die een A4'tje met Poolse zinnen voorbereid had. Door de regen op z'n bril en de uitspraak is dat nog een uitdaging, maar het Poolse publiek reageert er enthousiast op (het podium moest continu gedweild worden en de hele band was doorweekt na afloop door de in het podium waaiende motregen). Fantastisch en gedenkwaardig concert al met al.
Om toch nog even droog te worden loop ik maar weer het terrein over voor het voor mij onbekende Cut Copy. Uiteraard hadden meer mensen dat bedacht, maar de vernieuwde Tent Stage biedt duidelijk meer plek dan vorig jaar. Cut Copy speelt een hele strakke set, alhoewel delen van het publiek niet de moeite neemt om er voor op te staan. Terug op het hoofdpodium doet Foals hun werk en niet meer dan dat. Door de regen heb ik geen zin meer om weer terug te gaan naar de tent voor Crystal Fighters. Later hoorde ik, dat dat wel één van de betere optredens van het festival bleek te zijn.
Dag 3
De dag van Prince en de enige dag waarvoor je op de dag zelf geen kaartjes meer kon kopen. Uitverkocht dus voor het eerst.
Vanaf 18.00 was het droog en zou het ook niet meer gaan regenen, dus maar wat later naar het festival. Overdag tussen de buien door nog even naar Sopot geweest, een aardig stadje in de buurt. Het werd droog, maar toch begonnen in de Tent met Kate Nash. Zij heeft haar band ingeruild voor een all female band en daarmee ook haar lieve imago aan de kant gezet. Iedereen die de zoetsappige pianoliedjes verwachtte, liep na drie nummers heel hard de tent uit. Iedereen die van buiten aangetrokken werd door de harde muziek vulde dat snel weer op. Kate kon er geen genoeg van krijgen en sprong ook nog even het publiek in, probeerde de rand van de tent te bereiken en rende weer terug het podium op. Altijd leuk als een concert net niet helemaal is wat je verwacht en het ook nog een positieve verrassing is.
Onderweg naar Prince nog even staan luisteren naar de electrofolklore van Gooral. In NL zou ik het balkanbeatz noemen, maar het is het Polen en dat ligt niet in de Balkan. Evengoed danst niet zo talrijke publiek lekker mee met de viool en synthesizer klanken. Prince dus. Dolend tussen groepen veertigers (waar kwamen die ineens vandaan?) en proberend wat verder naar voren te komen, kon het mij niet echt beroeren. Van elk nummer werden drie nummer in de microfoon gezegd, waarna het publiek vooraan het verder mocht aanvullen. Achteraan was en op de videoschermen was er niets van te volgen, dus maar wat gaan eten en het vanuit het eet/drinkdorp op een videoscherm proberen te volgen. Na twee uur optreden vindt Prince het mooi geweest en kan de 10-jaar Open'er viering beginnen met een muziek- en fotomix van de afgelopen tien jaar en een grote vuurwerkshow.
Na een rondje langs de danceshelter en de silent disco -met twee goed concurrerende deejays- is het tijd voor het laatste optreden van de dag: Chapel Club. Het publiek is moegestreden, maar het concert wordt met wat Poolse woorden en in een normaal tempo afgewerkt. Het slaat niet echt aan bij het publiek. Met niets meer op het hoofdpodium volg ik dan ook de menigte richting de bussen.
Dag 4
De vierde dag begint met mooi zonnig weer, dus eindelijk wat voordeel dat ik een hotel bij het strand heb. Alhoewel Gdynia vooral een boulevard blijkt te hebben en niet veel strand. Voor mij begint de avond met The Wombats, die het publiek goed in beweging krijgen met hun catchy muziek. Het mooie heldere weer zorgt voor een zomerse stemming en doet de kou en regen van de dagen ervoor snel vergeten. En ook The Wombats waren voor het eerst in Polen, vonden het fantastisch én hadden wat woordjes in het Pools geleerd. Het publiek kon er nog steeds om juichen.
Met niet al te veel haast loop ik naar de tent, waar James Blake optreedt. Hierdoor denk ik M.I.A. te missen, maar achteraf bleken M.I.A. en The Strokes verwisseld in de Android App. Van James Blake had ik niet veel van verwacht en was van plan buiten de tent in de zon te gaan zitten, maar de muziek was toch wel een verrassing. Ik kende hem alleen van het poppy 'limit to your love', maar live is het een wat meer experimentele geluidskunstenaar. Het genoemde hitnummer was dan bijna ook onherkenbaar in de versie waarop hij het live speelde en de rest was ook meer experimenteel dan verder te horen was op het festival. Buiten werd het ook snel kouder, dus de tent werd voller.
Het optreden loopt iets uit, dus Hurts volgt al snel in de tent. Wederom een erg enthousiast publiek, dat een mooie show ziet. Ietwat té gemaakt allemaal vond ik, maar wel perfect uitgevoerd. Gewoon fijne muziek en niets op aan te merken.
Na een laatste rondje festivalterrein om nog een paar euro drinktegoed op te maken kom ik nog langs het hoofdpodium met Deadmau5. De muziek gaat daarbij nog eens extra hard en de pijngrens wordt bereikt, maar het publiek loopt er niet van weg. Maar het is mooi geweest en het vliegtuig wacht morgen niet...
[ Bericht 2% gewijzigd door DutchTrain op 11-07-2011 21:56:32 ]