Ik zit al enkele maanden op een vechtkamp. Dit is allleen maar mijn 4 e in de laatste 4 jaar. Ik zou aan meer deelgenomen hebben maar het wordt een beetje saai als je keer in keer uit de eerste rang blijft halen bij de wedstrijden.
Ditmaal liep het allemaal een beetje anders. Ten eerste, had ik 3 tegenstanders knockout geslagen voordat ik naar de tweede finale ronde mocht. De man tegen wie ik het op zou nemen was vreselijk. Stevig gebouwd met 135 kilo en geen enkele gram vet te bekennen. Hij kon eveneens zo snel als bliksem rondbewegen. De meeste participanten keken dan ook vol ontzag naar hem op. Maar voor mij zou het een eitje wezen. Ik zou daarover zelfs niet na hoeven te denken.
En toen kwam hét moment. Hij ging staan op de andere hoek van de boksring. Zodra we het signaal kregen van de scheidsrechter om te beginnen rende hij op me af alsof hij het tegen een peuter gegund had gekregen. Ik deed maar een kleine Bo-ko zijstapje, en stuurde al zijn energie door naar de overkant van de touwtjes. Alsof er niemand daar stond rende hij tegen lege lucht aan.
Hij raakte gefrustreerd maar wist niet wat hij moest doen. Hij probeerde zich om te draaien maar voordat hij zelfs een vinger naar me op kon tillen velde ik hem plat met een scherp geplaatste Ruslov-stijl trap op z'n knie. Zijn gezicht vertrok van de pijn. Ik draaide een beetje rechtsom alsof ik mijn balans had verloren, en daar trapte hij op in. Denkend dat dit zijn grote kans was draaide hij zich pal naar me toe en op deze manier stelde hij zich kwetsbaarder voor mijn aanval. Net als ik had gehoopt. Ik volgde met een krachtige elleboogstoot tegen de onderkant van zijn hals, en daar kon ie niet meer tegen. Nooit heb ik zo'n grote vent zo snel de grond zien zoeken zoals hij dat toen deed.
Volgende tegenstander dus. Een Turkse kerel van wie ik de naam niet kon uitspreken laat maar herinneren. Hij niet zo groot gebouwd maar wel een aanzienlijke tegenstander. Hij was zwarte band kempo, en niemand met wie je zou willen sollen.
De scheidsrechter trof de preparaties en kondigde het start aan. Toen we in het midden van de ring stonden, zag ik een vieze glimlach ontstaan op zijn gezicht. We kregen het signaal en gingen op elkaar af. Maar ik zag dat ie diep in z'n zakken naar iets greep, en voordat ik ook maar iets kon doen kreeg ik een 2.800.000 volt stroomstootwapen schok toegediend. Ik viel natuurlijk in een hoop neer. De scheidsrechter probeerde in te grijpen maar tevergeerfs want hij werd ook bedreigd.
Klacht: door een stroomstootwapen het einde van de wedstrijd niet mogen halen
Klacht 2 de Turk niet te pletter kunnen slaan
Anti-klacht: kreeg wel de zege vanwege diskwalificatie