Het peutertopic (2 tot 4 jaar) deel 46

Van Pampers had ik ze. Daar staat nl Bob de Bouwer op en dat is natuurlijk een must have voor een dame van 2.

KP waarom was jij niet in Blijdorp....effe denken.....omdat jij altijd moet werken op vrijdag en ik er niet bij na heb gedacht dat het dus vakantie was en jij dus ook wel had gekund en mijn ouders vroegen of ik mee ging op hun abonnement. Daarom. Dus.

quote:

Op maandag 1 maart 2010 16:24 schreef Memmel het volgende:
Van Pampers had ik ze. Daar staat nl Bob de Bouwer op en dat is natuurlijk een must have voor een dame van 2.

KP waarom was jij niet in Blijdorp....effe denken.....omdat jij altijd moet werken op vrijdag en ik er niet bij na heb gedacht dat het dus vakantie was en jij dus ook wel had gekund en mijn ouders vroegen of ik mee ging op hun abonnement. Daarom. Dus.

oh.daarom.dus.
Noteer je even de schoolvakanties in je agenda ?
Ja...alle 12..

Twaalf? Oja, ik was op zoek naar die Pabo opleiding...

quote:

Op maandag 1 maart 2010 16:36 schreef Memmel het volgende:
Twaalf? Oja, ik was op zoek naar die Pabo opleiding...

Jaaaa, memmel for juf !
12 weken vakantie, inderdaad

Nog gefeliciteerd met Meike! Zo te lezen heeft ze veeeeeel cadeautjes gehad.
Wat vond ze van de fiets?

Stiemie, Damian wilde ook niet zonder luier..
Ik had het gevoel dat hij het makkelijk zonder zou kunnen dus ondanks zijn protesten heb ik het wel doorgezet.
Ik heb gezegd dat hij pas weer een luier aankreeg als hij naar bed zou gaan.
Hij heeft overigens niet geschreeuwd omdat hij persee een luier aan wilde, maar meer een beetje piepen en simmen. Hij was gewoon een beetje boos en bang dat het hem niet zou lukken.
Sindsdien loopt hij zonder luier en het gaat perfect. Geen ongelukjes en meteen ook poepen op de wc!
Als jij het gevoel hebt dat Linde het wel kan, dan zou ik het doorzetten zolang ze niet te sterk reageert.

Damian houdt ook erg van puzzelen.. tenminste zolang hij ze leuk vindt.
Hij wil alleen maar Carspuzzels maken! Als je met een andere puzzel aankomt dan weigert hij om te puzzelen.
Binnenkort maar eens nieuwe aanschaffen want t/m 70 stukjes legt hij ze met gemak.

Pfff, zijn alle 2-jarigen zo? Is het echt een kwestie van consequent zijn? Gaat dat stampen dan ooit over in 'ja mama'.

*luistert nu naar de antichrist die door F. in bed gestopt wordt... Ik zie helemaal voor me hoe zijn hoofd op zijn schoudertjes spint...
_{Ik vind dit dus echt-echt-echt niet leuk en weet niet goed of het nou aan ons ligt (dus aangeleerd omdat wij stom zijn) of dat het 'normaal' is...}
Net had hij 'straf' en moest van mij dus op het bankje zitten, en dat vertikte hij en toen kwam het hele scala van spelen, gillen, stampen, kroelen langs en ik bleef voet bij stuk houden. Wel heel moeilijk, vooral toen hij echt tegen me aan kwam hangen om te kroelen, maar ik vond echt dat ik voet bij stuk moest blijven houden.
Maar ben ik dan niet een enorme heks?

Bluh...
Er is ook geen peil op te trekken, de ene keer is er niks aan de hand, de andere keer echt totale paniek en krijspartijen omdat hij zelf zijn sokken uit had willen doen. Om vervolgens de keer erop het weer prima te vinden dat ik het doe. Schiet mij maar lek...

Duidelijkheid en grenzen, dat hebben ze nodig nu BE. Het is niet leuk maar later pluk je er de vruchten van. Het is ff doorzetten..nog een paar maandjes dan zul je het ergste wel gehad hebben.
Ik leef met je mee. Echt heel erg

Kan er echt wel om janken. Helemaal niet leuk om hem zo boos te zien (en weten dat het is omdat jij iets zegt of doet) maar ja... rationeel weet ik ook wel dat het 'nodig' is, maar damn...
Ik had dit dus echt niet verwacht he... dat het zo moeilijk zou zijn.

Wij hier noemen dat altijd het hart/hoofdconflict Het is heel makkelijk om toe te geven en toch te troosten en te zeggen 'laat ook maar' maar op de lange termijn doe je jezelf en je kind daarmee te kort.
Je kunt best wel een beetje water bij de wijn doen af en toe heb ik geleerd, je hoeft echt niet overal de strijd om aan te gaan maar sommige dingen kunnen gewoon niet en uiteindelijk moeten ze toch gewoon luisteren

Hier gelukkig nog niet van die heel erge drama's *afklopt*

Nou BE klinkt als een doodgewone avond hoor Hier ook 43.567.987 x van het strafmatje komen en dan met een stalen gezicht en zonder iets te zeggen weer terugzeten... Tsja soms breekt mijn hart dan wel hoor, maar ja ik heb wel gemerkt dat 1 x toch toegeven zorgt dat het de keer daarop nog langer duurt Dus dan maar gewoon gedachten op nul en doorgaan.

Of als je nee zegt dat ze dan antwoord: "WEEEHEEEL! Stomme mama!", "Nee dat wil ik niiiiieeeeeet!!!!" of "Mag ik zelf weten!" En natuurlijk is het ook vaak genoeg wel leuk en gezellig, maar met dingen die ECHT gevaarlijk zijn of gewoon niet kunnen (Ze probeerde vandaag of ze ook bovenop Esmee kon zitten ) dan moet ik van mezelf gewoon echt doorzetten.

O ja en Linde heeft vandaag op het potje geplast (en van schrik stopte ze met plassen en deed de rest van de plas daarna in haar broek ) Maar het was wel heel goed vond ik en dat leverde de laatste sticker van het beloningsvel op en dus kreeg ze een cadeautje Een ketting met armbandje van H&M en ze is er zo blij mee

Ik vind mezelf dan echt zo stom, want soms is het om iets heel kleins dat dan volledig uit de hand loopt.
Hij wilde net spelen, ik zei 'nee, even wachten' waarop hij zich bovenop me stort en ik dus vind 'nee is nee'. En dat is eigenlijk vooral omdat hij dus echt totaal helemaal nooit zomaar luistert.
'Sasha gooien' 'nee' = toch doen. Sasha nog een keer? (Maakt niet uit wat) 'nee' = toch doen.
Echt. Niets lijkt tot hem door te dringen.
Waardoor ik weer ga twijfelen of ik dan niet veel te vaak nee zeg, maar hij mag gewoon niet zelf op het opstapje gaan staan en zijn handjes wassen, en gooien met een bal mag ook niet, en 20 keer tubbies kijken ook niet en... en... en... Ik voel me soms heel naar en streng terwijl het ook idd echt vaak genoeg gewoon leuk is, maar dit soort dingen zuigen me helemaal leeg lijkt het.
Bwuh... Zo stom. In de woonkamer willen fietsen, ben ik dan echt zo'n trut dat het niet mag? Nadat we net een half uur buiten hebben gelopen en gefietst? Valt wel mee toch?

Nou ja, morgen heb ik vast weer spijt van mij gezever, maar soms vraag ik me echt af of ik het dan echt zo fout doe.
En dan echo't dat AP topic door mijn hoofd en dan voorzie ik hier echt totale chaos als ik op die manier met hem om zou gaan.

Ik merkte hier laatst op dat Beppie begon te gillen toen mijn wederhelft iets afpakte, waarop hij het gelijk terug gaf. Daar werd ik ook onverdeeld vrolijk van .

Hier ga ik er maar vanuit dat ze gewoon helemaal niet luistert. Dan valt het altijd weer mee. Ze mag al niet meer mee boodschappen doen omdat ze van begin tot eind de hele tent bij elkaar krijst en ik niet met een kind op de arm ook nog het karretje kan duwen en mijn wederhelft kan instrueren.

Als ik alleen ben met haar gaat het wel 9 van de 10 keer goed .

In de woonkamer fietsen mag hier ook niet hoor BE....

Meike heeft er ook een handje van tegenwoordig om als ze iets niet mag er achteraan te roepen: "dan vind ik jou stout!"

Ze had het zo leuk gehad vanmorgen op school, was heel enthousiast geweest met haar feestje, ze hebben bergen foto;s gemaakt, en de lol straalt er inderdaad vanaf!

Zo herkenbaar BE! Amber heeft er nog steeds een handje van. Wat TF zegt: consequent blijven en niet toegeven. Het is geen leuke fase!

Oh kijk dan, wat leuk idd!

Nog even als tegenhanger dan, ik lach me echt suf om hem ook hoor, de hele dag door. Zijn nieuwe stopwoordje is 'toch?'.
Oscar honger, toch? Sasha boterham eten, toch?
En dan met zo'n mierzoet zijwaards gedraaid koppie erbij.
En door het dolle staan springen toen ik vanochtend zei dat we gingen fietsen.
En aan het knopje van mijn electrische matras zitten en dan vragen 'zo betert?'
Echt, veeg mij maar op, ik smelt dan echt hoor.
Oh kijk! Boom! En nog een! En nog een! Oh kijk! Wolken! Oh kijk!

Oh Meike je straalt helemaal Wat zie je er jarig uit!

Fietsen in de huiskamer mag hier wel

Maar soms ook echt knullige dingen die gewoon niet mogen. Zo mag Linde gewoon niet aan de kinderwagen zitten als Esmee erin ligt. Ze heeft een keer bijna de wagen de straat op geduwd en de wagen tussen de liftdeur in geduwd toen ik snel de post pakte dus ik wil gewoon dat ze eraf blijft. Lijkt soms overdreven, maar ja dat is gewoon een regel hier. Net als opruimen als je klaar bent met spelen en aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is. Voor anderen misschien onzin of te streng, maar ja dat is dan hun probleem.

Je leert de gewone dingen echt waarderen met een peuter!
Zo zag Meike vandaag een regenboog....ze leek zelf wel betoverd ervan....

Het is ook lastig, ze willen je zo graag bewerken en ze zijn stiekem heel slim. Maar ze zijn ook jong en klein en ze weten niet waar ze aan toe zijn. Door keer op keer duidelijk te zijn en vol te houden, worden ze steeds weer bevestigd dat er grenzen zijn. Grenzen die ook veiligheid bieden. Ik vind het regelmatig ook moeilijk om vol te houden, maar ik merk nu wel dat het werkt. Ze luistert zeker niet altijd, maar wel behoorlijk vaak.
Ik merk dat het goed werkt om iets te zeggen voordat het zover is. Dus 'je mag nog even spelen'. ' We gaan dadelijk weg'. 'Nog een laatste keer van de glijbaan.' Het uiteindelijke moment komt dan minder onverwachts. En het is gewoon moeilijk. Zal de laatste zijn om dat te ontkennen.

Oh ja, boodschappen...
Ik ontwijk tegenwoordig het koelvak en koop melk en toetjes enzo tijdens mijn lunchpauze. Het is namelijk elke keer hetzelfde liedje als we erlangs lopen: hij wil Danoontjes. Op zich okay, ware het niet dat hij ze niet lust en ze dus ook niet eet. Na een paar keer proberen en ze ongebruikt hebben moeten weggooien koop ik ze dus niet meer. Daar is meneer het niet mee eens, met alle krijspartijen van dien

_{Scherm lang open gehad...}


Wat een stralende jarige Meike!

Aaah Meike! Wat is ze blij.

Iedereen heeft zo zijn eigen regels in huis. Maar het klinkt echt niet (te) streng BE.
Alles is verder al gezegd, dus ik heb weinig toe te voegen.
Ik zou gewoon doorgaan zoals je het eerder ook deed en dan maar 'wachten' op een betere periode!

quote:

Op maandag 1 maart 2010 20:39 schreef YPPY het volgende:
Ik merk dat het goed werkt om iets te zeggen voordat het zover is. Dus 'je mag nog even spelen'. ' We gaan dadelijk weg'. 'Nog een laatste keer van de glijbaan.' Het uiteindelijke moment komt dan minder onverwachts.

Dat ja. Ik zeg (bijna) altijd "Het is hoog tijd, nog eventjes en je gaat naar bed." Of zoiets dergelijks. En wat hier ook heel goed gaat is laatste keer, of nog één keertje. En daar wel consequent in zijn. En proberen te bedenken waarom je kind per sé iets wil doen. Als je je daarin kunt inleven maakt het het ook makkelijker om iets toe te staan. En wat ik ook vaak doe is bij mezelf nagaan of ik iets écht belangrijk vind. En dan heb ik het verhaal van indertijd Sugar in mijn hoofd (in kleutertopic, of eigen topic??), over M die een tekening voor een vriendinnetje had gemaakt maar die uiteindelijk niet wilde afgeven. Sugar hield voet bij stuk want wilde consequent zijn. Maar de sfeer was helemaal niet meer gezellig. Ik probeer er dan vaak een draai aan te geven, of een soort van compromis te sluiten waarbij het iig níet lijkt alsof Thies alsnog zijn zin krijgt.
Maar ik denk dat ik makkelijk praten heb, want heel vaak herken ik verhalen over die hele peuterpuberteit helemaal niet (en BE, dat bedoel ik niet om mezelf op de borst te kloppen of een heilig boontje te zijn, maar Thies is gewoon een heel makkelijk kind in deze ).
Oh, en fietsen in de woonkamer mag hier wel. We hebben geen tuin....

Boodschappen doen is juist een van de dingen waar ik met Linde echt nooit problemen mee heb Ze vindt het dan wel heel leuk om boodschappen op de band te leggen en dat mag. Ik kan ook gerust met haar een speelgoedwinkel in om alleen een cadeautje voor een ander te kopen. Jammer, volgende keer is zij weer aan de beurt. Hier is het juist vooral thuis dat ze gaat uitproberen. Of komt dat buiten straks nog?

O ja en 'nog een keer' en 'een laatste boekje lezen en dan...' zijn hier ook dagelijkse kost

En hoera voor MegaMeike! Proficiat Karin.