Nou, ik liep woensdag mijn trein uit en ga met de roltrap omhoog en liep richting mijn bus. Schuift er voor mijn neus een meisje echt kei en kei en keihard onderuit. Ze had een tas om op haar rug ter hoogte van haar schouder en ze viel met haar rug als een soort boog er omheen met haar hoofd op de grond en ze blijft liggen en gebaart dat ze geen adem krijgt. Voor ik haar ben stormt haar vriend op haar af en kalmeert en zorgt er op 1 of andere manier voor dat ze weer adem krijgt. Waarna zij geluidsloos begint te huilen.
ik kijk vanaf +- 2 meter toe wat er gebeurt is. Gelijk ns personeel er rondom heen en toen heb ik ingegrepen. Ik heb gevraagd afstand te houden, ben door mijn knieen gegaan en wat gevraagd enzo
en mee zakte ze een beetje weg en der vriend ging achter haar zitten. Het NS personeel heeft vervolgens op eigen initiatief een deken gehaald en op mijn verzoek 112 gebeld voor een ambulance.
Na haar toegedekt te hebben wilden ze haar gaan verplaatsen ivm de drukte die er rond 5 uur zou zijn op het perron. Toen ben ik een klein beetje (

) boos geworden en gevraagd om haar aub te laten liggen en de mensen om ons heen te leiden. Dat ging makkelijk vond ik.
Het meisje klaagde over hoofdpijn, duizelig en een raar zwaar onherkenbaar gevoel in haar benen. Maar als ergste over haar rug. Haar vriend kon haar niet meer houden, dus wij van plek geruild. Na voor mijn gevoel een uur arriveerde de ambulance. Na kort onderzoek was duidelijk dat haar rug mogelijk gebroken was en werd ze op de schep vast gelegd. Daarna heb ik mijn gegevens laten noteren en ben ik gegaan.
En daarna na thuiskomst eerst maar even wat mensen gebeld om er over te praten. Was toch best geschrokken er door