Gevangen in eigen fantasy.

Je moet gewoon zelf willen stoppen en als dat niet lukt wees dan zo'n grote vent om snel tegen je ouders te zeggen dat het niet goed met je gaat

ze kunnen je wel helpen of zorgen dat je hulp krijgt

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 23:14 schreef just me het volgende:
ze kunnen je wel helpen of zorgen dat je hulp krijgt

. Ik ben ook jarenlang iemand geweest die is weggevlucht in een fantasiewereld omdat ik de pijn van dingen uit het echte leven niet aankon. Op precies dezelfde leeftijd als jij nu bent (15).
Het is echter alleen maar ontlopen en het zet uiteindelijk geen zoden aan de dijk, het is echt het beste om te leren met je gevoelens om te gaan.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 23:32 schreef 0067 het volgende:

[..]

Dus wat zal je adviseren>?

Ik weet niet hoe je in elkaar zit, dus ik kan je slechts een algemeen advies geven: probeer uit te vissen waarom je in je fantasywereld bent gevlucht. Het is het beste om de oorzaak van je ontsnappingsgedrag aan te pakken.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 23:32 schreef 0067 het volgende:

[..]

Dus wat zal je adviseren>?

Zit je dit voor je werkstuk te gebruiken?
Ik denk nl. dat jij helemaal niet zo losgezongen bent van de werkelijkheid maar vooral op zoek bent naar ontboezemingen.

1+1= nog altijd 2.

En ik geloof er geen barst van dat een vijftienjarige die door zijn ouders nergens gecontroleerd wordt en zich overduidelijk bewust is van de gevaren zomaar op zaterdagavond ineens rationeel beseft de werkelijkheid niet meer in de hand te hebben en zich daarom maar registreert op FOK! Kanskaart.

Is dit echt serieus TS?

Zo niet, jesus...
Zo ja, JESUS! haha, zo baas!, ik gebruik daar drugs voor man! (Forza3 op XTC, masterlijk!!!)
ahem, natuurlijk, fantaseer ik alleen over dat soort dingen.

google

Sjonge jonge, wat een faalreacties van sommige mensen hier...

TS heeft al veel goede tips gehad, maar reageert daar niet eens op.

Als mensen zo doen, heb ik altijd moeite om ze serieus te nemen
Dan denk ik: Het is onzin, of hij wil zichzelf niet helpen.

in mijn c64 tijd heb ik ooit gedacht dat ik de piloot was in blue max

Nog minder dan een maandje jonge. Nieuwe final fantasy dan kan je jezelf weer in die wereld storten.

Of dit:

quote:

Op zaterdag 13 februari 2010 23:39 schreef Jumping-Skippy het volgende:

[..]

Ik weet niet hoe je in elkaar zit, dus ik kan je slechts een algemeen advies geven: probeer uit te vissen waarom je in je fantasywereld bent gevlucht. Het is het beste om de oorzaak van je ontsnappingsgedrag aan te pakken.

En het forceren door bijvoorbeeld op een sport te gaan.

Zo niet: hulp zoeken. Je kan wel zeggen het helpt niet, ok, zoek een andere therapeut. Dit is echt niet gezond namelijk (wat je zelf ook door schijnt te hebben aangezien je je schaamt).

Ik leef al sinds mn 10e MET een eigen realiteit en ben nu 28. Ben gelukkig met partner, eigen huis, goede baan, hoogopgeleid, etc met andere woorden, helemaal aangepast, maar wel met een fantasiewereld.

Die fantasiewereld is er namelijk niet voor niets en het is niet per definitie iets slechts. De fantasiewereld laat je met de problemen van alledag leren dealen, op een eigen manier. Je hebt een leider die de baas is over je land en heel heldhaftig is en aliens bevecht. Dit zegt bijzonder veel over jouzelf als persoon en de knelpunten in je leven. Waarom is hij de held? En waarom bevecht hij? Etc. Ik heb uit mijn fantasiewereld echt onwijs bizar veel over mezelf geleerd. De verhalen die zich afspeelden in die wereld waren omgebogen verhalen van mijn eigen leven, het liet me precies zien waar m'n knelpunten zaten, maar wel die punten waar ik me nog niet bewust van was. En ook probeerde ik met mijn knelpunten om te gaan in die wereld, steeds maar weer en weer totdat ik het lef kreeg in real life. Heel wat emoties en gedachten krijgen een plek op die manier en het is tot nu toe echt de beste 'therapie' geweest. Nu ja, het is al jaren geen therapie meer maar gewoon een leuke bezigheid.

Ik denk zelf dat je niet teveel moet stressen over het fout zijn van die fantasiewereld en dat je van die fantasiewereld af moet. Je moet die fantasiewereld ombuigen naar het positieve en het positieve eruit halen. Het niet zijn als terugtrekken uit de buitenwereld maar het ontdekken van je binnenwereld. Die fantasiewereld heeft jou zo enorm veel over jezelf te vertellen en biedt in de diepte zoveel oplossingen voor je dagelijkse problemen. Niet om er uit te ontsnappen maar juist om het dagelijkse leven recht in de ogen te kunnen kijken en ervoor te gaan. Als je die lessen uit je wereld trekt, de lessen over jezelf, is het helend. Blijf je alleen in de dieptes wensen dat je daar zou kunnen zijn dan heb je er weinig aan. Gebruik het om jezelf te leren kennen.

Mocht je nog vragen of iets dergelijks hebben pm me maar, ik ben al sinds mn 10e bezig uit te zoeken wat het hebben van zon fantasiewereld nou eigenlijk betekent voor mensen Want ik vond het ook erg schizofreen van mezelf en schaamde me er dood voor, maar dat was eigenlijk helemaal niet nodig

Luister caerulean, fantaseren over leven in een andere wereld is denk ik iets wat veel mensen doen. Iedereen heeft wel eens van dat soort ged88 denk ik.. Gedachten van hoe t zou zijn als hij/zij wereldleider was ofzo, someone important. Iedereen "droomt wel eens weg" op zo'n manier.. Ik ook...

...maar wat TS beschrijft vind ik toch wel heel iets anders.. Bij hem begint die fantasiewereld de realiteit te overlappen.. dat is echt niet gezond hoor.. Ik krijg bij zijn verhaal toch een beetje een idee van this is how school shooters are born

Onmiddelijk overstappen op 8-bit!

quote:

Op zondag 14 februari 2010 18:18 schreef caerulean het volgende:
Ik leef al sinds mn 10e MET een eigen realiteit en ben nu 28. Ben gelukkig met partner, eigen huis, goede baan, hoogopgeleid, etc met andere woorden, helemaal aangepast, maar wel met een fantasiewereld.

Die fantasiewereld is er namelijk niet voor niets en het is niet per definitie iets slechts. De fantasiewereld laat je met de problemen van alledag leren dealen, op een eigen manier. Je hebt een leider die de baas is over je land en heel heldhaftig is en aliens bevecht. Dit zegt bijzonder veel over jouzelf als persoon en de knelpunten in je leven. Waarom is hij de held? En waarom bevecht hij? Etc. Ik heb uit mijn fantasiewereld echt onwijs bizar veel over mezelf geleerd. De verhalen die zich afspeelden in die wereld waren omgebogen verhalen van mijn eigen leven, het liet me precies zien waar m'n knelpunten zaten, maar wel die punten waar ik me nog niet bewust van was. En ook probeerde ik met mijn knelpunten om te gaan in die wereld, steeds maar weer en weer totdat ik het lef kreeg in real life. Heel wat emoties en gedachten krijgen een plek op die manier en het is tot nu toe echt de beste 'therapie' geweest. Nu ja, het is al jaren geen therapie meer maar gewoon een leuke bezigheid.

Ik denk zelf dat je niet teveel moet stressen over het fout zijn van die fantasiewereld en dat je van die fantasiewereld af moet. Je moet die fantasiewereld ombuigen naar het positieve en het positieve eruit halen. Het niet zijn als terugtrekken uit de buitenwereld maar het ontdekken van je binnenwereld. Die fantasiewereld heeft jou zo enorm veel over jezelf te vertellen en biedt in de diepte zoveel oplossingen voor je dagelijkse problemen. Niet om er uit te ontsnappen maar juist om het dagelijkse leven recht in de ogen te kunnen kijken en ervoor te gaan. Als je die lessen uit je wereld trekt, de lessen over jezelf, is het helend. Blijf je alleen in de dieptes wensen dat je daar zou kunnen zijn dan heb je er weinig aan. Gebruik het om jezelf te leren kennen.

Mocht je nog vragen of iets dergelijks hebben pm me maar, ik ben al sinds mn 10e bezig uit te zoeken wat het hebben van zon fantasiewereld nou eigenlijk betekent voor mensen Want ik vond het ook erg schizofreen van mezelf en schaamde me er dood voor, maar dat was eigenlijk helemaal niet nodig

Jéétje; voor de tweede keer dat er iemand is die het niet gek vindt om een fantasywereld te hebben. Ik heb me er ook altijd voor geschaamd omdat de maatschappij het "niet normaal" vindt. Pas sinds kort weet ik dat het helemaal niet iets is om me voor te schamen; het is alleen zaak om het niet de overhand te laten nemen.