Ik vlucht voor het leven

quote:

Op maandag 8 februari 2010 07:18 schreef Kassaa het volgende:

[..]

Het lijkt me een grotere dwaling om als je je zo voelt en zo naar je jezelf kijkt er niet iets aan te doen. Als religie je helpt is het toch niet zo'n probleem? En 'dwaling', tuurlijk zijn er veel dingen niet waar en onzinnig, maar als je er van kan pakken waar je wat aan hebt (een beetje opportunistische kijk maar soit) is er geen probleem.

Ik vind het persoonlijk een totaal verkeerd uitgangspunt om "religieus" te worden en ik denk dat het ook vrij weinig zou bijdragen aan de situatie, maar ik zal zeker niemand tegenhouden om het te proberen.

Maar om ook verder inhoudelijk op de OP in te gaan:

Je geeft aan dat je altijd op je verstand kon terugvallen en goede cijfers etc. haalde. Op dat punt ging het prima en daardoor was je iemand. Er tevreden mee. Jarenlang deze houding brengt ook met zich mee dat je je sociaal minder ontwikkelt en minder snel zelfstandig wordt. Ik denk dat jij (onbewust) studeren / ergens voor gaan associeert met een bepaalde remming aan de andere kant (sociaal etc.). (Mogelijk dat dit tot verstikking, 'ambitieloosheid' etc. leidt)

Als bovenstaande voor jou klopt, dan is het dus zaak om te leren inzien dat het niet het 1 of het ander is, maar dat ze beide heel goed hand in hand kunnen gaan.

[ Bericht 2% gewijzigd door Morgenrood op 08-02-2010 07:36:09 ]

tvp

tvp

Las toevallig net iets waar je vast wat aan hebt!

Schuldgevoel

Schuldgevoel is een van de meest destructieve emoties waaraan we ten prooi kunnen vallen. Als we een ander onrecht hebben aangedaan of tegen onze eigen waarheid in hebben gehandeld, dan voelen we ons natuurlijk rot. Maar als we ons laten overspoelen door schuldgevoelens, bezorgen we onszelf migraine. Op het laatst zijn we omringd door vittende wolken van twijfel aan onszelf en gevoelens van waardeloosheid, zo erg soms dat we de mooie en leuke dingen die het leven ons tracht te bieden niet meer kunnen zien.

We willen allemaal graag een beter mens worden - liefdevoller, bewuster, trouwer aan onszelf. Maar als we onszelf voor onze fouten straffen door ons schuldig te voelen, kunnen we vast komen te zitten in een cyclus van wanhoop en hopeloosheid die ons berooft van alle helderheid over onszelf en de situaties waarin we verzeild raken. Je bent volkomen okee zoals je bent, en het is volkomen natuurlijk af en toe de verkeerde weg te kiezen. Leer er gewoon van, ga over tot de orde van de dag en gebruik deze les om dezelfde fout niet opnieuw te maken.

Dit ogenblik!... Het mooie hiernu... vergeet je als je aan dingen gaat denken die je wilt bereiken. Of aan het verleden. Als het prestatiegerichte denken bovenkomt, raak je het contact kwijt met het paradijs waarin je leeft. Er volgt nu een bijzonder bevrijdende aanpak: je wordt er meteen door bevrijd! Zet zonde en heiligheid helemaal uit je hoofd; het zijn stupide begrippen. Ze hebben de mensheid alle vreugde ontnomen.

De zondaar voelt zich schuldig en daarom is hij zijn levensvreugde kwijt. Hoe kun je van het leven genieten als je je voortdurend schuldig voelt? Als je voortdurend naar de kerk gaat om te biechten dat je van alles fout hebt gedaan? En fout op fout op fout... je hele leven lijkt een aaneenschakeling van zonde. Hoe kun je blij leven? Het wordt onmogelijk van het leven te genieten.

Je wordt zwaar, beladen. De schuld drukt als een steen op je borst, je wordt erdoor verpletterd; ze verhindert je te dansen. Hoe kun je dansen? Hoe kan schuldgevoel dansen? Hoe kan schuldgevoel zingen? Hoe kan schuldgevoel liefhebben? Hoe kan schuldgevoel leven en geven? Degene die steeds denkt dat hij iets fout doet is schuldig, beladen, dood voor hij sterft; hij ligt al in zijn graf.

Bron: O-Zen

[ Bericht 0% gewijzigd door Manono op 10-02-2010 08:45:43 ]

Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :

Zou sowieso een afspraak maken een psycholoog.

[ Bericht 33% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:50:23 ]

Als je het allemaal wel prima vindt zo, zul je ook niets veranderen.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 04:35 schreef hongeroedeem het volgende:

Jij moet natuurlijk gewoon dakloos worden. Zo snel mogelijk, dan leer je het wel. Sukkel

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:21 schreef Flashwin het volgende:

[..]

Jij moet natuurlijk gewoon dakloos worden. Zo snel mogelijk, dan leer je het wel. Sukkel

Leer jij eerst maar eens lezen.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:13 schreef Xennia het volgende:
Als je het allemaal wel prima vindt zo, zul je ook niets veranderen.

Denk niet dat ze het prima vind, als ze mijn stoornis mocht hebben, dan krijg je een soort bevestiging op bevestiging, en niemand die je begrijpt + je ziet gewoon geen uitweg voor verandering en het laatste wat je wilt is hulp. Ik heb ook dysthymie (vanaf me 11e/12e), deze combinatie maakt het leven behoorlijk zwaar, dat je bijna tot niks meer in staat bent zeg maar. Geen motivatie, geen zin, zeg maar een grote muur die voor je staat, verder niks. Niet dat ik het leven niet aan kan, dat lukt wel maar je zit wel op het randje.
Huilen doe ik nooit ofzo (ben eigenlijk vrij emotieloos), of dat ik niet kan slapen.. maar het is net alsof je op de automatische piloot zit.
Je doet je ding maar echt dat je nu dingen gaat ondernemen of plannen maakt voor de toekomst.. nee.
Je ziet zeg maar geen uitweg of wat je kan doen om er verandering in te brengen (+ de pijn die achter je ligt). En je verliest vrienden, zonder dat je dat echt wilt, laat staan het aangaan van een relatie.
Maar inderdaad hoe langer je het alleen probeert hoe dieper je zakt, ik red me verder wel maar leef wel vrij eenzaam. Mijn 2 stoornissen hebben opzich geen grote kans dat ze verholpen worden maar er is wel een kans, en tenminste er is dan een beetje begrip van je omgeving hoe je bent. Zeg niet dat het dan allemaal een goed excuus is wat je jezelf aandoet (en ook je omgeving, terwijl je dat niet wilt), maar misschien met hulp een kans dat het leven toch een stuk leuker wordt.
En ja hopelijk accepteert ze hulp.

quote:

Ik heb een probleem

Wat is het probleem?

Je zegt zelf dat je geen ingewikkelde toestanden wilt. Prima toch? Niet iedereen wordt een academicus of hooggeleerde. Je hebt werk en een dak boven je hoofd toch? Alleen heb je geen doelen bereikt die je misschien zelf niet wilde bereiken, maar anderen in je omgeving die wilde dat jij dat bereikte.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:34 schreef Untitled-1 het volgende:

[..]

Denk niet dat ze het prima vind, als ze mijn stoornis mocht hebben, dan krijg je een soort bevestiging op bevestiging, en niemand die je begrijpt + je ziet gewoon geen uitweg voor verandering en het laatste wat je wilt is hulp. Ik heb ook dysthymie (vanaf me 11e/12e), deze combinatie maakt het leven behoorlijk zwaar, dat je bijna tot niks meer in staat bent zeg maar. Geen motivatie, geen zin, zeg maar een grote muur die voor je staat, verder niks. Niet dat ik het leven niet aan kan, dat lukt wel maar je zit wel op het randje.
Huilen doe ik nooit ofzo (ben eigenlijk vrij emotieloos), of dat ik niet kan slapen.. maar het is net alsof je op de automatische piloot zit.
Je doet je ding maar echt dat je nu dingen gaat ondernemen of plannen maakt voor de toekomst.. nee.
Je ziet zeg maar geen uitweg of wat je kan doen om er verandering in te brengen (+ de pijn die achter je ligt). En je verliest vrienden, zonder dat je dat echt wilt, laat staan het aangaan van een relatie.
Maar inderdaad hoe langer je het alleen probeert hoe dieper je zakt, ik red me verder wel maar leef wel vrij eenzaam. Mijn 2 stoornissen hebben opzich geen grote kans dat ze verholpen worden maar er is wel een kans, en tenminste er is dan een beetje begrip van je omgeving hoe je bent. Zeg niet dat het dan allemaal een goed excuus is wat je jezelf aandoet (en ook je omgeving, terwijl je dat niet wilt), maar misschien met hulp een kans dat het leven toch een stuk leuker wordt.
En ja hopelijk accepteert ze hulp.

Een hoofdkenmerk van die ontwijkende persoonlijkheidsstoornis is sociale geremdheid en dat lees ik niet nadrukkelijk terug bij TS. Bovendien vind ik dat je op een forum voorzichtig moet zijn met suggesties in de richting van een diagnose.

Het is vooral dat TS zichzelf geen doelen stelt, of niet de ambitie voelt om iets te bereiken. Daarmee heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 18:48 schreef Xennia het volgende:

[..]

Een hoofdkenmerk van die ontwijkende persoonlijkheidsstoornis is sociale geremdheid en dat lees ik niet nadrukkelijk terug bij TS. Bovendien vind ik dat je op een forum voorzichtig moet zijn met suggesties in de richting van een diagnose.

Het is vooral dat TS zichzelf geen doelen stelt, of niet de ambitie voelt om iets te bereiken. Daarmee heb je nog geen persoonlijkheidsstoornis.

Ok ik zeg niet dat ze hetzelfde heeft (maar het lijkt er wel veel op) en toch zie ik wel degelijk sociale geremdheid in haar verhaal terug.
Haar woorden: ''En ja, sociaal dan niet zo vaardig, weinig tot geen vrienden''

[ Bericht 5% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:51:09 ]

Het is lastig allemaal. Vooral omdat het leven dat je dan nog niet bereikt hebt ook helemaal niet zo leuk is als het wel bereikt is. Het ontneemt je alleen een hoop tijd om na te denken over of het wel leuk is. Acceptatie door afstomping, zoiets.

(vanaf 0:30)

nm

[ Bericht 16% gewijzigd door Untitled-1 op 08-02-2010 20:51:25 ]

Ik lees even mee

quote:

Op maandag 8 februari 2010 19:43 schreef Hephaistos. het volgende:
Ik lees even mee

quote:

Op maandag 8 februari 2010 17:59 schreef fnurp het volgende:
Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :

Procrastination...

Dat stukje is wel goed, maar die kerel schijnt wel een beetje sekteleiderachtig te worden.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 19:30 schreef Untitled-1 het volgende:
Vluchten, ik weet niet of het het juiste woord is.

Het is de topictitel van degene die dit topic is gestart!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:45 schreef Xennia het volgende:

[..]

Het is de topictitel van degene die dit topic is gestart!

ok sorry sprak even voor mezelf.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 07:03 schreef Kassaa het volgende:
Niet dat ik zo van de religie ben, maar het lijkt me best verstandig als je Christelijk wordt, dat draait immers alleen maar om zingeving, misschien put je daar dan wat inspiratie uit om verder te gaan met je leven. Nooit gedacht dat ik dit serieus tegen iemand zou zeggen, maar lees een keer de Bijbel!

Hier zit wel iets in, hoewel het leven (studeren, werken, relaties, etc.) enigszins kunnen relativeren al genoeg zou zijn.

Het kan natuurlijk ook zo kunnen zijn dat de universiteit niet een goede plaats is voor sociaal incapabelen. Ten minste zo heb ik het zelf ervaren.
Gewoon gaan voor die studie lijkt me toch het beste nu je al zo ver bent. Je bent over de helft, dus ik zou gewoon gaan voor die banaan hoe moeilijk het misschien lijkt.

Die Hongeroedeem mogen ze van mij afschieten overigens.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 17:59 schreef fnurp het volgende:
Je verhaal komt passief-agressief op mij over. Ik raad je aan om onderstaande video eens rustig te bekijken, hopelijk maakt het dingen in jouw leven en het algemeen wat meer transparent voor je :

Procrastination...

Ik heb die kerel vroeger gevolgd, volgens mij spoort hij niet maar ik vond het toch wel boeiend.