Adopteer mee met Greys en ElisaB, deel twee!

quote:

Op zondag 31 januari 2010 13:24 schreef Greys het volgende:

[..]

Ik zeg ook altijd 'hij' over mijn hondje, 'hij' heet ook Bink, maar het is een vrouwtje

Dat had ik bij DTH ook. Alle poezen waren zij en alle honden waren hij. Hoewel ik bij de hondjes het verschil op zich wel had kunnen zien natuurlijk.

quote:

Op zondag 31 januari 2010 12:16 schreef Greys het volgende:
Japie! Wat heb je een leuke adoptiemoeder!

Ik ga je even toevoegen aan het lijstje, en Japie natuurlijk ook

TVP

Milo en Billy

Ollie

quote:

Op zondag 31 januari 2010 02:09 schreef BrandX het volgende:
Ik heb een hond geadopteerd

Vind het echt heel leuk

Wat goed van je en wat heeft hij een mooie kop,de dieren krijgen in sneltempo adoptiebaasjes hier op het forum.

quote:

Op zondag 31 januari 2010 00:32 schreef ElisaB het volgende:
Ik zal zelf ook eens gaan dokken

Ik heb nog ff een pmtje nodig, dan kan ik gaan dokken!

quote:

Op zondag 31 januari 2010 00:55 schreef Greys het volgende:
Ik gooi deze er nog even in

Ik heb post van mijn eigen adoptiehondje Morrie!
[..]

Och, wat een schatje!
Dat doen ze leuk zo!

quote:

Op zondag 31 januari 2010 02:09 schreef BrandX het volgende:
Ik heb een hond geadopteerd

Vind het echt heel leuk

Oh echt, die kop!

Geweldige foto's!
Weet iemand trouwens waarom dat konijntje er woont?

quote:

Op zondag 31 januari 2010 19:51 schreef NijntjesUk het volgende:
Geweldige foto's!
Weet iemand trouwens waarom dat konijntje er woont?

Dit konijn was volgens mij een cadeautje van Heidi(de vrouw die die leuke filmpjes maakt ) voor Alice.
Heidi heeft zelf ook een konijn dat Billy heet.
Het gaat geweldig samen met de katten , toen ik er was lag het konijn op het bed tussenn de katten heel relaxed.
Volgens mijn staat dit ook op de site van Dierentehuis ergens tussen de verhalen.

Ik vind dit zo mooi heh!

Wij hebben zelf in 2005 2 Border Collies geadopteerd, maar dan zelf in ons eigen huis. Wij hadden al 2 Border Collies en toen kwamen we op internet een soort van noodoproep tegen;

Er waren 2 Borders, een reu en teef.. 11 en 12 jaar oud, die al hun hele leven bij elkaar waren.
Bij hun allereerste baasje, waar ze bijna hun hele leven hebben gewoond, werden ze zwaar verwaarloosd en mishandeld Ze zijn toen terecht gekomen bij een verstandelijk gehandicapte
jongen, die wel begeleiding had enzo hoor, maar dat ging ook niet helemaal dus moesten ze herplaatst worden. Maar niemand wou de twee oudjes hebben En dreigde ze nog op hun oude dag van elkaar gescheiden te worden ook!

Nou, wij wouden ze wel! En het was echt triest.. superschuw, het reutje had schurft, het teefje kompleet versleten en waarschijnlijk extreem gebruikt voor de fok.. Het reutje heeft 100% zeker weten klappen met een stok oid gehad op zijn sneut want die heeft een heel relief in het bot
Ze waren extreem schrikkerig, als je ze wou aaien dan dachten ze dat ze geslagen zouden worden.
Maar bij ons kwamen ze los.. langzaam, maar ze zijn echt gaan veranderen.

Helaas is het teefje vorig jaar overleden, ze heeft het heel lang volgehouden en echt zo sterk als een tank.. ondanks dat het zo'n mager zwak beestje was.. ze had de geest van een supersoldaat! Maar op
het laatst werd het lijden, en toen hebben we haar in laten slapen want ze was echt op. Ze was het er zelf ook wel mee eens, je kon heel goed merken dat het voor haar niet meer hoefde.

Het reutje leeft nog steeds, is nog steeds vrij schrikkerig, vrijwel doof, slechtziend, zijn achterlijf gaat achteruit.. hij wordt wat stijfjes, maar vergis je niet.. hij denkt nog steeds dat hij "16" is Maar dat
kan ook komen omdat ie een beetje dement aan het worden is Anyway, hij heeft het supergoed en
ik hoop dat hij heel oud mag worden, want voor een Border is hij al oud.. maar je merkt het niet zo.

En dan zit ik net op die site te kijken en dan zie ik dit..

quote:

Jaantje

Bange lobbes herwint vertrouwen

Half augustus 2006 kwamen Jaantje, Neeltje en Heiltje binnen: drie honden die hun hele leven in een donkere kelder opgesloten hadden gezeten. Al snel was duidelijk hoe beschadigd deze onschuldige dieren zijn door hun verleden. Wekenlang hebben ze met grote angstogen buiten gebivakkeerd, teruggetrokken onder de struiken. Een keuze? Nee, voor deze honden die zó bang zijn voor mensen, een bittere noodzaak om met de nieuwe situatie om te kunnen gaan. Neeltje en Heiltje herwonnen al snel weer wat vertrouwen en verhuisden naar binnen, waar ze een knusse slaapplek hebben gevonden onder de voorraadkast. Het is hartbrekend om met een hondenriem naar het tweetal toe te lopen voor een uitje, en dan te merken dat ze een afranseling verwachten. Vooral Neeltje, het keeshondje, kruipt van angst weg in haar mand en laat haar plas lopen. Het liefste vlucht ze dan weg. Eenmaal aangelijnd is de dreiging weg en gaat het wat beter. Gedragsproblemen, door de mens verzoorzaakt. Nu is het de zorg van andere mensen deze honden te leren dat er ook ruimte is voor vertrouwen en liefde. Jaantje is nog banger dan haar pleegzusjes en doet er wat langer over om te wennen, maar ook met haar weten we zeker dat het op den duur goed komt. Uiteindelijk vindt Jaantje haar eigen knusse mand, in huis.

Ik denk dat ik haar erbij ga nemen

quote:

Op zondag 31 januari 2010 20:14 schreef Autidude het volgende:
Ik vind dit zo mooi heh!

Wij hebben zelf in 2005 2 Border Collies geadopteerd, maar dan zelf in ons eigen huis. Wij hadden al 2 Border Collies en toen kwamen we op internet een soort van noodoproep tegen;

Er waren 2 Borders, een reu en teef.. 11 en 12 jaar oud, die al hun hele leven bij elkaar waren.
Bij hun allereerste baasje, waar ze bijna hun hele leven hebben gewoond, werden ze zwaar verwaarloosd en mishandeld Ze zijn toen terecht gekomen bij een verstandelijk gehandicapte
jongen, die wel begeleiding had enzo hoor, maar dat ging ook niet helemaal dus moesten ze herplaatst worden. Maar niemand wou de twee oudjes hebben En dreigde ze nog op hun oude dag van elkaar gescheiden te worden ook!

Nou, wij wouden ze wel! En het was echt triest.. superschuw, het reutje had schurft, het teefje kompleet versleten en waarschijnlijk extreem gebruikt voor de fok.. Het reutje heeft 100% zeker weten klappen met een stok oid gehad op zijn sneut want die heeft een heel relief in het bot
Ze waren extreem schrikkerig, als je ze wou aaien dan dachten ze dat ze geslagen zouden worden.
Maar bij ons kwamen ze los.. langzaam, maar ze zijn echt gaan veranderen.

Helaas is het teefje vorig jaar overleden, ze heeft het heel lang volgehouden en echt zo sterk als een tank.. ondanks dat het zo'n mager zwak beestje was.. ze had de geest van een supersoldaat! Maar op
het laatst werd het lijden, en toen hebben we haar in laten slapen want ze was echt op. Ze was het er zelf ook wel mee eens, je kon heel goed merken dat het voor haar niet meer hoefde.

Het reutje leeft nog steeds, is nog steeds vrij schrikkerig, vrijwel doof, slechtziend, zijn achterlijf gaat achteruit.. hij wordt wat stijfjes, maar vergis je niet.. hij denkt nog steeds dat hij "16" is Maar dat
kan ook komen omdat ie een beetje dement aan het worden is Anyway, hij heeft het supergoed en
ik hoop dat hij heel oud mag worden, want voor een Border is hij al oud.. maar je merkt het niet zo.

En dan zit ik net op die site te kijken en dan zie ik dit..

[ afbeelding ]
[..]


Ik denk dat ik haar erbij ga nemen

Ik denk het ook

Aha, ik kon het zo snel niet vinden (van dat konijn).
Niet dat ik het raar of verwerpelijk vind dat ie daar woont ofzo hoor, (misschien kwam het zo over?) maar ik vroeg het me gewoon af.

quote:

Op zondag 31 januari 2010 20:26 schreef NijntjesUk het volgende:
Aha, ik kon het zo snel niet vinden (van dat konijn).
Niet dat ik het raar of verwerpelijk vind dat ie daar woont ofzo hoor, (misschien kwam het zo over?) maar ik vroeg het me gewoon af.

nee hoor het kwam niet zo over er woont trouwens ook nog een pony Pepito




2009-06-08
(143) Pepito vertelt


Hallo beste mensen.
Omdat iedereen hier het erg druk heeft en het wel leuk is als er weer een verhaal komt heb ik besloten om me tot jullie te richten. Dat is voor mij geen probleem want ik ben slim genoeg. Ik ben dus een van de bewoners van Dierenthuis en ik heet Pepito. Kleinigheidje, Ik ben eigenlijk geen kat en ook geen hond, Ik ben namelijk een pony! Maar dat maakt niet uit , hier is plaats voor iedereen.
Ik zal vertellen hoe ik hier gekomen ben. Bij mijn baasjes mocht ik niet meer blijven. Ze konden mij niet meer gebruiken en hadden andere plannen met mij. Ik weet niet precies wat maar leuk was het niet…… Toen de dierenartsen Esther en Jeanette van Dierenthuis dat hoorden hebben ze mij in huis genomen. Nou ja, niet echt in huis natuurlijk maar buiten. Ze hebben een grote wei achter het huis en daar stond ik tussen een groep schapen. Een prima accommodatie hoor maar wel een beetje saai. Die schapen stonden heel de dag te kauwen en verder deden ze niets. Dat vonden Esther en Jeanet ook. ‘Pepito’, zeiden ze, ‘het is hier wel een beetje saai’ ( ja, dat zeg ik). ‘Wij weten voor jou een mooie plek om te wonen met een paar honden en katten’. Dus zo verhuisde ik naar Dierenthuis. Jeetje, toen ik dat zag…. Een páár katten noemen ze dat! Het waren er honderden. Maar dat was voor mij geen enkel probleem hoor. Gezellig juist. Het is hier zo groot, iedereen heeft hartstikke veel ruimte. Als je als hond of kat (of pony) geen zin hebt in gezelschap zoek je een rustig plekje onder de bomen en anders blijf je lekker op het pleintje. De roedel honden zit op het grote terrein. Daar kan ik niet bij maar Ik zie ze vaak rennen en spelen en in het water van de vijver plonsen. Zelf woon ik in de voorste kattenren. Een hele grote omheinde tuin is dat met binnenruimte. Hier wonen ook wat honden. Zoals Sterre. Zij is een bruine labrador die als fokteefje is gebruikt en gedumpt in de bossen daarna in Sterre het asiel terecht gekomen. En niemand wou haar terwijl het zo’n schat is. En de Spaanse honden. Die zijn nogal schuw en liggen meestal apart behalve als er gegeten wordt. En Jozef, dat is een kleine hond, dicht bij de grond zullen we maar zeggen. Die is mishandeld vroeger. Niet dat we daar veel over praten hier. Als er bezoekers komen dan vragen ze wel wat er met d e honden voorheen gebeurd is. En dan moet je soms goed nadenken wat hun verhaal is. Daar denken we hier niet meer aan. We hebben het in Dierenthuis zo naar onze zin dat we vergeten wat we meegemaakt hebben. Dat was vroeger en we leven tenslotte nu.
Toen ik hier kwam was ik een beetje te dik vonden ze. Nou ja zeg, te dik. Echt niet. Oké, Ik had misschien wel een buikje. Ik houd van eten dat is zo.Voordat ik hier kwam stonden de schalen met eten voor de katten gewoon op tafel maar dat kan nu niet meer. Als ze niet uitkijken schuif ik het namelijk zo naar binnen .Maakt mij niet uit dat het kattenbrokjes zijn. Dus nu moeten ze al het eten hoog zetten zodat ik er niet bij kan maar ik kom niets te kort hoor. Als het tijd is voor mijn eigen brokjes hoeven ze maar de deur van het stalletje open te doen en ik huppel zo naar binnen. Ik krijg ook wel eens een wortel en hooi en van alles wat een paard nodig heeft. En de verzorging is hier verder ook prima. Lekker borstelen heerlijk. Weet je wat Alice de beheerder soms doet? Ze stofzuigt me. Ja echt, als ze aan het stofzuigen is dan haalt ze die ook even over mijn rug heen om me schoon te maken. Dat vind ik heerlijk. Dan doe ik mijn ogen dicht van plezier.
Ik houd van aandacht en dat krijg ik hier genoeg. Ik blijf graag in de buurt van mensen, kijken of er nog wat te halen valt. Of om een grapje uit te halen. Als Alice bukt omdat ze aan het poep rapen is dan ga ik stiekem achter haar staan en dan geef ik haar een zetje met mijn kop. Dat vind ik grappig haha. Een keer heb ik mijn tanden in haar achterwerk gezet. Niet hard hoor, gewoon voor de gein. Alice vond het niet erg maar ik mag het niet nog eens doen!
Ja ik heb het hier reuze naar mijn zin. Ik ben onderhand zelf net een poes. Alleen wat groter. De katten mogen onder mij door lopen en voor mijn voeten gaan zitten. Ik sta vaak naast de kattenheuvel. Weet je wat de kattenheuvel is? Dat is een stellage van planken met houten huisjes erop. Vrijwilligster Anneke heeft die gemaakt. De katten zitten en liggen er heel graag op. Er is altijd wat te zien en te beleven..
Hier bij Dierenthuis bedenken ze steeds iets nieuws. Je verveelt je hier nooit!

Tekst: Annet Dierick (vrijwilligster)


Stichting Dierenthuis

[img][/img]

Ik heb Pepito ook gezien

Wat een schatje!

quote:

Op zondag 31 januari 2010 20:14 schreef Autidude het volgende:
Ik vind dit zo mooi heh!

-mooi verhaal-

En dan zit ik net op die site te kijken en dan zie ik dit..

[ afbeelding ]
[..]


Ik denk dat ik haar erbij ga nemen

De verhalen zijn soms echt te triest voor woorden

Ik heb al een 'brief' van Japie! Dat gaat snel!

quote:

Stichting Dierenthuis aan mij

Beste adoptant,

Allereerst hartelijk dank dat u mij hebt geadopteerd.

De bedoeling is dat u twee keer per jaar een bericht met foto van mij
krijgt en zo op de hoogte wordt gehouden hoe het met mij gaat.

Al een hele tijd woon ik bij Dierenthuis en ik heb het erg naar mijn zin.
Ik geniet van de ruimte en de rust daar en kan goed met mijn soortgenoten
overweg. Ik ben al op leeftijd maar weet heel goed mijn mannetje te staan
tegenover de andere honden.
Het liefst loop ik de hele dag door het park om alles goed in de gaten te
houden. Daar heb ik een dagtaak aan.
De hele dag is er volop bedrijvigheid bij Dierenthuis en lopen de
verzorgers op en neer van boven naar het benedenverblijf. We worden
gevoerd en de dieren die dat nodig hebben krijgen medicatie. Alle
verblijven waaronder onze hondenkamer worden dagelijks schoongemaakt.
Daarna gaan de verzorgers naar het beneden verblijf om daar schoon te
maken. Ook komt er dagelijks bezoek en dan loop ik als ik daar tijd voor
heb graag een stukje mee.
Ik ben goed op gewicht maar de verzorgers houden mij wel goed in de gaten
en krijg ik altijd mijn voer apart.

Kom gerust eens bij me langs.
Dit kan de hele week tussen 14.00 en 16.00 uur behalve op zondag.
Graag van te voren even een afspraak maken. Dit kan via een e-mail:
info@dierenthuis.nl of telefonisch: 06-30644767


Tot de volgende keer.

een poot van Japie

omg nu ben ik nog meer in love door deze foto
Het zelfvertrouwen met een tikkie 'pfff, wie denk jij dan wel niet wie je bent '' wat van hem afstraalt

Die kop is ook gewoon een -uitdrukking

ik wil echt graag snel langs. Lijkt me geweldig om het daar eens te zien