Anouk: Worsteling tussen 'rockchick' en diva
Recensie Anouk - Symphonica in Rosso, Gelredome, 18-10-2013
door: Niels Kater, (foto boven: @Essielassch)
ARNHEM - Anouk wordt door de meeste mensen nog altijd gezien als een 'rockchick'. Maar wie haar laatste CD 'Sad Singelong Songs' kent, weet dat de rockdiva inmiddels muzikaal veel verder is. Het is een complexe plaat met filmische, soms donkere muziek. Mooi dus dat ze vanavond de beschikking heeft over een compleet klassiek orkest. Want dat is het concept van 'Symphonica in Rosso'. Anouk is de achtste artiest op rij die meedoet aan de concertreeks.
Het eerste applaus op de avond is dan ook voor het orkest. Dan komt dirigent Guido Dieteren op. Het tweede applaus is voor hem. Maar natuurlijk wacht iedereen op Anouk. Nog voordat ze een noot heeft gezongen krijgt de zangeres een staande ovatie. De zangeres is sober gekleed. Niet in het rood, wat gebruikelijk is voor 'Symphonica in Rosso', maar gewoon in het zwart. Het nonchalante jasje dat ze over haar zwarte outfit draagt lijkt te zeggen: 'Voor mij geen toeters en bellen, luister maar naar mijn muziek'.
BOMBAST
Het is bijna logisch dat Anouk begint met het openingsnummer van haar laatste CD. 'Rules' is een pompeus, donker en bombastisch nummer. Met de projectie van een grote kathedraal op de grote schermen achter haar, weet ze meteen een hele aparte sfeer neer te zetten. Ook het tweede nummer is van haar nieuwe album. 'Good life' wordt vergezeld door sfeervolle beelden op de projectieschermen. We zien diverse huiskamers met daarin verschillende mensen die allemaal hun leven leiden, hun 'good life'. Duidelijk is dat het nieuwe werk zich in ieder geval prima leent voor grote orkestratie.
Een gevoel van opluchting gaat door de zaal, want het lijkt er op dat Anouk prima bij stem is. Woensdag moest ze het eerste concert in de reeks afzeggen vanwege stemproblemen. Daar komt Anouk zelf op haar typische manier op terug: 'Wat een toestand he? Ik zit nu helemaal onder de pillen, maar ik voel me helemaal flex.' De toon is gezet. De zangeres vervolgt met: 'Even m'n jas wegleggen hoor....' Een lachsalvo gaat door Gelredome als ze vervolgens doodleuk heel rustig haar lippenstift gaat bijwerken. Anouk vertelt dat ze speciaal naar Parijs is gegaan voor haar outfit. 'Maar ik heb wel een beetje een buik in deze broek. Ik ben trouwens ook ongesteld, dus het is vandaag dubbel feest.'
Een van de voordelen van de begeleiding van het orkest is dat de dynamiek van de nummers veel beter overkomt dan als Anouk met band speelt. Bovendien zingt ze prachtig en loepzuiver. Maar voor de fans die haar het liefst als 'rockchick' zien, is het misschien allemaal wel wat te gepolijst. Zeker als 'Birds' komt, het songfestivalliedje, voor de gelegenheid met een extra lang instrumentaal intro.
OMSLAGMOMENT
Dan komt er een omslag moment in de show: De band komt er na een aantal nummers bij. En die overgang is behoorlijk rauw. Aan de band ligt het niet, want de muzikanten spelen behoorlijk funky. En met name gitarist Leendert Haaksma die weer terug is bij zijn voormalige werkgeefster. Haaksma speelde vanaf haar derde studioalbum (Graduated Fool) een lange periode in haar band, maar werd in 2007 ontslagen. Net als alle andere bandleden. De reden zou zijn dat de muzikanten kritiek hadden op haar toenmalige album 'Who's Your Mama'.
Maar vanavond lijken alle muzikanten er plezier in te hebben. Samen met de drie zwarte achtergrondzangers zorgen ze voor een enorm soulful geluid. In het koor ook Shirma Rouse die dit seizoen furore maakte in het programma 'The Voice Of Holland'. Zij en de andere twee achtergrondzangers krijgen vooral veel ruimte in 'Modern World.' Eigenlijk een een doodgewoon bluesje, maar heel GelreDome gaat uit haar dak. Dat lijkt ook zijn weerslag te hebben op Anouk zelf. Als zij ook gaat improviseren laat ze zien dat ze nog steeds een van de beste zangeressen van Nederland is. Dat ze ook haar achtergrondzangers de spotlight gunt, laat zien dat ze niet alleen als zangeres, maar ook als mens is gegroeid .
Ook Anouk valt op dat er minder rood in het publiek is dan bij andere edities van 'Symphonica in Rosso'. Maar dat maakt volgens haar niet uit. Ze benadrukt nog een keer dat ze ongesteld is. 'Bovendien is mijn BH ook rood', aldus Anouk. Vervolgens krijgen we een uitgebreide blik op haar indrukwekkende boezem. Daar is weer even de oude Anouk. Vervolgens vraagt de zangeres of het licht even aan mag, zodat ze naar haar kinderen kan zwaaien. De vele gesprekjes tussendoor maken het concert aan de ene kant intiem, aan de andere kant moet Anouk uitkijken dat het niet verzandt in gewauwel. Bovendien gaat ze wel erg ver. 'Ik moet gewoon een beurt krijgen' zegt ze. En vervolgens krijgt het publiek informatie over hoe ze haar intieme tuintje bijhoudt. Misschien is het de uitwerking van de pillen die Anouk vanwege ziekte heeft ingenomen.
De zangeres zit op haar praatstoel en praat geregeld door allerlei gevoelige intro's heen. voor de zaal een teken dat praten door de muziek heen kennelijk acceptabel is. Halverwege het concert ontstaat er daardoor een café-achtige sfeer, waardoor het allemaal wat onrustig wordt. Een goed moment voor Anouk om het podium even te verlaten. De eerder genoemde achtergrondzangers krijgen even de ruimte om allemaal een nummer solo te zingen. Geweldig geschoolde stemmen, maar ze kunnen niet iedereen even goed boeien. Voor veel bezoekers is het een moment om even wat drinken te halen.
Anouk komt uiteindelijk terug met haar hit 'Three Days in A Row. Het valt op dat ze op dat moment niet meer helemaal voluit gaat. Maar haar stem blijft meer dan acceptabel. Dan volgen in rap tempo meer hits. Bij het opzwepende 'Girl' schreeuwt het publiek hard mee. Iets waar Anouk dankbaar gebruik van maakt. Bij het intro van het rustige en sfeervolle 'Michel' begint Anouk opnieuw een lange monoloog. Deze keer over het gebruik van haar microfoonsnoer. Gelukkig krijgt Anouk haar manco door. 'Ik moet gewoon mijn mond houden en zingen he?' Vraagt ze aan de zaal. Een groot applaus volgt.
TRIJNTJE
Op het eind van 'Symphonica in Rosso' heeft Anouk nog een verrassing: Een gastoptreden van Trijntje Oosterhuis. Zij heeft onlangs een heel album opgenomen dat is geproduceerd en geschreven door Anouk. Een mooie gelegenheid dus om daar even reclame voor te maken bij de fans van Anouk. Ook Trijntje is goed bij stem, maar de songs klinken wel heel erg veilig en mainstream. Heel anders dan toen ik Trijntje voor het eerst zag zingen bij de funkband 'Wizzards of Ooze'. De ruigheid van toen is verdwenen.
Dat zelfde gevaar dreigt ook bij Anouk. En dat lijkt iets te zijn waar de zangeres mee worstelt. Aan de ene kant heeft ze zich enorm ontwikkeld als zangeres en componist. Aan de andere kant wordt het ruwe randje waar ze bekend mee werd steeds minder. Haar nieuwe songs klinken heel afgewogen en volwassen, haar oude hits zijn vooral liedjes van de 'rockchick' Anouk. Deze twee verschillende stijlen zijn moeilijk te combineren, maar het is logisch dat Anouk dat toch probeert.
Op het einde van het concert is de stem van de zangeres iets minder geworden. Dat komt waarschijnlijk omdat Anouk niet honderd procent fit is. Ze moet veel hoesten tussendoor. En ze zweet ook. 'Shit is dat' zegt Anouk. Het is natuurlijk niet niets om hele avond gas te geven in Gelredome. Bij 'Lost' -een van haar andere grote hits- laat Anouk zien dat ze wat geleerd heeft vanavond: Ze praat niet door het prachtige intro heen.
Het laatste nummer van de avond is een oudje. 'Nobody's Wife' is haar grootste hit. Maar nog steeds waar, want na een aantal mislukte relaties is Anouk nog steeds single. En dan is het minder gemakkelijk om 'een beurt te krijgen', zoals Anouk het zelf zegt. Of haar dat na afloop van het concert gaat lukken horen haar fans ongetwijfeld tijdens een van de volgende concerten van Symphonica in Rosso.
http://www.omroepgelderla(...)iva.htm#.UmJioNLwlQg