Zo. Ik ben vandaag om 10.50 naar binnen gegaan en om 12.30 stond ik weer buiten aan het einde van de lopende band. Wat een drukte daar!!
11.00: eerste test, alles prima.
11.20: gesprekje met de arts die nog een keertje naar mijn ogen keek en bevestigde dat hij vol vertrouwen had in de ingreep (lasik).
11.40: 'Mevr. Seven.? Komt u maar'. Gaan zitten op de tafel, haarnetje, oogdruppels, gaan liggen.. Linkeroog afdekken, speculum in, diep ademhalen en toen mijn rechteroog, beetje vervelend gevoel wel als er druk op komt te staan. Je zicht verdwijnt maar doordat je andere oog afgedekt is, wordt het gewoon donker alsof je je ogen dicht hebt. Zeker niet eng of wat dan ook. Na 45 seconden is dat dan klaar, speculum eruit en kun je je oog dichtdoen. Je rechteroog wordt afgedekt, en dan een speculum in je linkeroog. Vervolgens begint dat gedoe dus opnieuw, druk erop, zicht verdwijnt, 45 seconden, blijven ademen en beetje doorbijten, klaar, speculum eruit en linkeroogje lekker dichtdoen. Eerlijk gezegd vond ik mijn linkeroog erger dan mijn rechteroog. De tafel wordt een kwartslag gedraaid waardoor je onder apparaat 2 komt te liggen. Speculum in je rechteroog, de arts friemelt met de bolle kant van een rond haakje het flapje weg en dan wordt alles enorm wazig, ik kon alleen nog maar kleuren onderscheiden. De laser wordt boven je oog geplaatst. Je hoort tikken en je ziet een lampje, je ruikt iets branden, de assistente telt af van 20 - 10 - 3 - 2 - 1 en dan komt de arts met datzelfde haakje je flapje terugplaatsen. Dan nog een spateltje eroverheen om de kreukels eruit te vegen. Druppels en nog een keer druppels en dan speculum eruit. Oog dicht en hoppa, rap door naar mijn linkeroog. Speculum, haakje, laser, haakje en flapje terug, spateltje, druppel, nog een druppel, speculum eruit, oog dicht. Dan ga je langzaam rechtop zitten. Je staat langzaam op en gaat zitten op de stoel, de arts kijkt nog 1 keer naar je ogen met een lampje. Dan mag je meelopen met de zuster die je de druppels uitlegt, je krijgt een tasje mee met al je druppels en je beschermbril.
Zonnebril op en raprap naar de auto, want terwijl je loopt begint de verdoving uit te werken en dan wil je echt alleen maar je ogen dicht doen, ze voelen heel zwaar en zanderig. De rit naar huis vond ik het ergste, je kunt niet lekker liggen of zo. Eenmaal thuis blijkt dat je ogen nog best open kunnen maar dat het vooral lichtgevoelig is. In bed gekropen, oogjes dicht en hopen dat je zsm in slaap valt met die beschermbril. Dat gebeurde dus niet, nog een uurtje wakker gelegen. Daarna toch in slaap gevallen, en toen ik mijn oogjes weer open deed om 17.00 was de pijn verdwenen. Ik heb nu wel bloeduitstortingen aan de binnenkant van mijn ogen, maar mijn zicht is eigenlijk gruwelijk goed. Nu lekker pizza vreten en filmpje kijken.
Happy

.