Dus.
Ik geef toe, ik was erg cynisch, het verhaal interesseerde me geen ene moer, die constante hype irriteerde me mateloos, ik zag het niet, ik wilde het niet zien, maar ja... Steeds meer mensen die ik ken gingen er naar toe en kwamen terug met positieve verhalen. Ze zagen het 3D en dat was gewoon super om te zien. Dus m'n drang om toch er naartoe te gaan werd steeds groter. Ik houd wel van mooie plaatjes en zo'n bijna 3-uur-durende veredelde Efteling-attractie voor nog geen tien Euro, tsja, wat moet je anders op een regenachtige, koude zondagmiddag?
Maar, ik was vastbesloten door al de CGI-bullshittery door te kijken en de film zou aanzien voor wat het naar mijn mening echt was: een slap verhaaltje met een gouden strik eromheen. Om vervolgens hier terug te komen met woorden als 'blah blah ja het zag er mooi uit maar damn wat een Pocahontas-storyline, dit verdient geen prijzen blah blah'.
Maar het lukt me niet, ik ben om. Film moet er zijn om je te confronteren, of je hardop te laten schaterlachen, je even diep ongelukkig te maken of je hard na te laten denken. Of om je even in een andere wereld mee te slepen en je om de zoveel minuten een zacht 'wauw' te laten zeggen.
Ik ken geen film die al het bovenstaande ooit met me heeft gedaan maar het laatste heeft Avatar zeker gedaan. Op dergelijk niveau dat het verhaal ondergeschikt is maar zeker niet onbelangrijk, het past gewoon prachtig in het geweldig ontwikkelde decor, het breekt het niet af, het leidt niet af. Soms heb ik zin in lekkere chocola en dan zit het in een geweldige oogverblindende verpakking en het uitpakken van de chocola is dan zo'n verrassing en zo leuk dat het me niet meer uitmaakt als er een koetjesreep in zit.


Een 8.
[ Bericht 7% gewijzigd door Cee op 24-01-2010 20:37:55 ]