Ik herken het gevoel van een tijd geleden en het is afschuwelijk en doodeng, dat gun je niemand. Vooral het gevoel dat je je grip verliest en niets hebt om jezelf omhoog te trekken uit de put waar je steeds dieper in terechtkomt. Ik hoop toch zó voor je dat dit heel snel afgelopen is. Het voelt niet zo, het voelt hopeloos, maar probeer hiervoor toch op je verstand te vertrouwen. Want echt, ook als het langer duurt: het gaat over, is het niet "vanzelf" dan wel met hulp. Dan kan je weer genieten, ben je weer jezelf. 't Is nu vechten, maar elke dag is er één naar de beterschap toe.quote:Op donderdag 21 januari 2010 22:24 schreef Saffier het volgende:
Ik herken dit ook helemaal niet van de zwangerschap met Tobias, ik had een positieve test, klom op een wolk en ben daar na de bevalling pas vanaf gekomen. Nu had ik na mijn test een wolkje en hoe meer hormonen ik slik hoe dieper ik zak, zo voelt het.
Daar sluit ik me helemaal bij aan ...quote:Op donderdag 21 januari 2010 23:51 schreef miss_sly het volgende:
Lieve Bar, Luchtbel en Saffier, alledrie een dikke
Ik zou willen dat ik wijze of troostende woorden had, maar ik kan ze niet vinden
Of ik het zie zitten? Nou nee.....dat is het hele probleem *zelfspot is nodig.quote:Op donderdag 21 januari 2010 22:39 schreef YPPY het volgende:
Saffier Dat je jezelf af voelt glijden. Dat is gewoon k*t. En dan is 3,5 weken lang, heel lang. Maar elke dag is een dag, een dag die je weer hebt gered en dat je verder bent. En dat kun je! Als je wil spuien, mag dat altijd, ik kijk nergens meer van op.
Bar, weet niet meer wat ik kan zeggen tegen je, hoop dat nu het zonnetje weer gaat schijnen.
LB, hoe ga je nu verder, met jezelf, met Jolie? Zie je het zitten verder?
En niet alleen onthouden he, maar ook gebruiken.quote:Op vrijdag 22 januari 2010 07:21 schreef Saffier het volgende:
Voor wie het hebben aangeboden, ik heb jullie pm's en zal het onthouden
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |