Ik ben in de zomer van 2007 erg ziek geworden. Het begon met pijn in de lies die steeds erger en vaker pulseerde. Hiermee naar mijn huisarts gegaan, maar die kon mij niet helpen. Naar het ziekenhuis dan maar, maar ook daar konden ze niet vinden wat het was. Uiteindelijk met onverdraaglijke pijn op bed beland en daar 4 maanden gelegen. De pijn was zo hevig dat ik +-60 milligram morfine kreeg toegediend, en om plotselinge pijn op te vangen oxinorm nam. Een opiaat in capsules, dat werkt lekker snel. Na die 4 maanden werd het iets draaglijker en ik leefde van dag tot dag. Als ik 's ochtends niet stond te spugen onder de douche ging ik maar naar mijn werk. Dit deed ik inmiddels op de scooter, omdat ik niet meer auto kon rijden. Een ware hel die 2 jaar heeft geduurd, waarin ik mri's heb gehad, ct-scans, echo's, you name it..
Na 1 jaar onderzoeken een ander ziekenhuis geprobeerd. Die wilde mijn zenuwen doorbranden, maar ben hier vanaf gestapt. Het voelde niet goed. Het was geen zenuwpijn, de onderzoeken die ik daar kreeg brachten mij juist zenuwpijn. en dat was niet wat ik dagelijks aan pijn had. Eindstation was het pijncentrum in Groningen, daar zeiden ze na anderhalf uur praten dat het tussen de oren zat. Een diagnose die 'toevalligerwijs' ook gesteld is in het eerste ziekenhuis, helemaal aan het begin.
Uiteindelijk kwam er, zoals regelmatig het geval was, een huisarts van de huisartsenpost 's avonds bij me langs om me plat te spuiten. De pijn was dan zo ondraaglijk dat ik maar beter in slaap gebracht kon worden. Ik dacht alle huisartsen al wel een keer gezien te hebben, maar deze was nieuw voor mij. Hij vroeg of ik wel eens urine had laten onderzoeken, wat niet het geval was. Urine-onderzoek gedaan, waaruit bleek dat ik nierstenen had. Mijn linker nier zat helemaal vol, net zoals mijn urinewegen. De hele boel zat verstopt met keien van 2cm doorsnee. Deze hebben ze via een incisie in de nier eruit gelepeld en verpulverd. Eenmaal schoon nooit geen pijn meer gehad. Ik was geholpen, eindelijk!
Omdat dit hele gebeuren inmiddels mijn baan had gekost (ik werd 2 dagen na de operatie ontslagen), 2 jaar van mijn leven en ook bijna mijn relatie, maar ook inkomsten wilde ik weleens weten of er wat te halen viel bij die ziekenhuizen. Klachten ingediend, maar me ook sterk gemaakt voor het voorkomen van het hele gebeuren. Inmiddels heb ik een lezing gehouden voor co-assistentes, en er staat er weer 1 gepland.
Al met al heeft nu één ziekenhuis een aanbod gedaan. Ze bieden me ¤2000,- uit coulance, waarbij ik een soort contract moet tekenen dat ik het ziekenhuis niet aansprakelijk ga stellen. Dit is natuurlijk weinig, maar heb wel de drang het af te sluiten. Moet ik ingaan op dit bod, of zegt dit juist dat er meer te halen valt? Geven ze hiermee toe, of is het echt uit coulance? Het gaat om het eerste ziekenhuis, dit ziekenhuis wilde mij op de paasafdeling plaatsen en dit beeld heeft mij continu achtervolgt, zowel bij het stellen van diagnoses van andere artsen als bij mijn psychische toestand op dit moment. Ik dacht op een gegeven moment dat ik gek was, net zoals mijn omgeving.
Wat moet ik hier nu mee?
Als je het zakelijker bekijkt lijkt me 2000,- een schijntje. Punt is alleen wie ga je aansprakelijk stellen als je je gram wilt halen? Het gaat wel een lang verhaal worden en ook intensief. Ga advies inwinnen bij je rechtsbijstansverzekering.
quote:Het ziekenhuis, bij wie de psychiater in loondienst is. Dat was vrijwel in het begin en hij zei dat het tussen de oren zat en dat er een bed klaar stond op de paasafdeling. In mijn dossier is dit keer op keer terug te vinden, de artsen die mij gingen onderzoeken waren elke keer bevooroordeeld en kwamen elke keer uit op "het zit tussen de oren". Het pijncentrum van het az groningen was hier ook al na een anderhalf uur over uit, ik moest maar gaan praten. Ze hebben me geeneens onderzocht, wat toch echt wel een eindstation voor me was.Op zaterdag 16 januari 2010 17:39 schreef jack4ya het volgende:
Doe datgene wat je goed dunkt.
Als je het zakelijker bekijkt lijkt me 2000,- een schijntje. Punt is alleen wie ga je aansprakelijk stellen als je je gram wilt halen?
De pijnbestrijder van het andere ziekenhuis, die wilde mijn zenuwen doorbranden en is met prednison-spuiten pijnblokken gaan zetten. 3 maanden aan het lijntje gehouden, en wilde ook niet meer meewerken nadat ik weigerde mijn zenuwen definitief door te laten branden.
Het az-groningen, omdat ze me geeneens wilde onderzoeken. Ik had hier recht op, en de kern van een pijncentrum is dat het niet in je dossier kijkt maar hun diagnose horen te baseren op hun eigen ondervindingen. Dit hebben ze niet gedaan.
Mijn eigen huisarts, hij heeft nooit urine afgenomen. Hij is de vervanger van mijn (reeds met pensioen) vorige huisarts. Noem het een beginnersfout.
Gevoelsmatig wil ik het afsluiten, het geld aanpakken en de deur achter me dichttrekken. Ben ook bang dat het een lijdensweg wordt waar ik nu de kracht niet voor heb. zo van; dan heb ik dat geld alvast in the pocket
Kan me niet voorstellen hoe het moet zijn dat je van denken dat je gek bent gaat naar nierstenen.
Weet niet wat het beste is eerlijk gezegd, doe wat je denkt dat goed is.
quote:Obv waarvan? Er zijn negens fouten gemaakt, ze hebben gewoonweg niet gevonden wat de kwaal was.Op zaterdag 16 januari 2010 17:41 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
denk dat je hier wel veel meer uit kan halen.
quote:Dat is inderdaad wat mij nu aan het denken zet. Wat moet je hier nou van denken. Coulance!? En wie betaald dat? Doen ze dit om erger te voorkomen, en als er dan toch niets te halen zou zijn waarom moet ik dan een contract tekenen?Op zaterdag 16 januari 2010 17:50 schreef buzz1291 het volgende:
Kijk als ze al 2000 euro uit coulance bieden, dan is er met een beetje advocaat natuurlijk veel meer te halen.
quote:Als ik ga uitrekenen wat het mij tot nu toe, en de nasleep is nog steeds duidelijk voelbaar, gekost heeft. Daarnaast heef thet niets met de ziektekosten te maken, ziekenhuizen zijn hiervoor verzekerd..maar doe het maar niet, want de zorg is al zo duur en door dit soort gevallen gaat de premie van de ziektekosten alleen maar omhoog.
quote:Hoe weet jij dat er nergens fouten zijn gemaakt? Is een echoscopie niet vastgelegd in een protocol of zo voor dit soort klachten? Het ligt heel wat ingewikkelder dan te zeggen dat ze 'het niet konden vinden'Op zaterdag 16 januari 2010 17:52 schreef NEGERZOEN het volgende:
[..]
Obv waarvan? Er zijn negens fouten gemaakt, ze hebben gewoonweg niet gevonden wat de kwaal was.
quote:Dat is inderdaad een probleem, maar als ze wel hun best hadden gedaan hadden ze het wel gevonden. MRI was van mijn bovenrug, echo van een eventuele liesbreuk en ct's van darmen etc.. Ze zijn toch verplicht alles uit de kast te halen om mij beter te maken, ipv een dossier open te slaan en maar even voor de vorm een onderzoekje doen en denken bij zichzelf dat hij gek is? Dit is overigens serieus bedoeld, en geen aanval..Op zaterdag 16 januari 2010 17:52 schreef NEGERZOEN het volgende:
[..]
Obv waarvan? Er zijn negens fouten gemaakt, ze hebben gewoonweg niet gevonden wat de kwaal was.
quote:En ondertussen mooi vangen voor het niet kunnen stellen van een fatsoenlijke diagnose, er is geen baan waar je zonder resultaten gewoon betaald wordt. Maar dat is een ander verhaal..Op zaterdag 16 januari 2010 17:52 schreef NEGERZOEN het volgende:
[..]
Obv waarvan? Er zijn negens fouten gemaakt, ze hebben gewoonweg niet gevonden wat de kwaal was.
quote:Ze hebben een inspanningsverplichting inderdaad. Op basis van je klachten gaan zij verder zoeken naar mogelijke oorzaken. Op de MRI van de bovenrug vinden ze het niet. Met een echo weet ik niet zeker of het gezien had moeten worden, maar dan nog richtten ze zich op de liesstreek en niet de blaasstreek. De CT´s waren op de darmen, dus hoefde het ook niet aan het licht te komen.Op zaterdag 16 januari 2010 17:58 schreef Tarabass het volgende:
[..]
Dat is inderdaad een probleem, maar als ze wel hun best hadden gedaan hadden ze het wel gevonden. MRI was van mijn bovenrug, echo van een eventuele liesbreuk en ct's van darmen etc.. Ze zijn toch verplicht alles uit de kast te halen om mij beter te maken, ipv een dossier open te slaan en maar even voor de vorm een onderzoekje doen en denken bij zichzelf dat hij gek is? Dit is overigens serieus bedoeld, en geen aanval..
Enige wat je ze kunt verwijten is dat ze wellicht eerder een urineonderzoek hadden moeten afnemen. Al weet ik niet of je puur specifiek alle symptomen had van nierstenen.
De vraag is of je dit wilt gaan doen. Zoals jezelf aangeeft gaat het waarschijnlijk een lang traject worden. Ziekenhuizen en zorginstellingen hebben doorgaans goede juridische mensen in dienst om zich tegen claims in te dekken.
En verder. Jouw baas heeft je ontslagen 2 dagen nadat het over was? Op welke grond heeft hij jou ontslagen?
quote:Gek genoeg zegt iedereen in mijn omgeving dat ik tot het naatje moet gaan. als het je eenmaal overkomen is wil je alleen maar afsluiten. Ik krijg de tranen in mijn ogen als ik terugdenk aan die periode, en vooral aan de pijn. Vandaar mijn twijfel, vandaar dit topic..Op zaterdag 16 januari 2010 18:06 schreef Katth het volgende:
Ik sta echt versteld dat ze nooit eerder een urine monster hebben genomen om deze te testen. Urine en bloed zijn de beste middelen om te bewijzen of iets mis is in je lichaam. Dit is gewoon nalatigheid en daar kan je in principe best voor procederen.
De vraag is of je dit wilt gaan doen. Zoals jezelf aangeeft gaat het waarschijnlijk een lang traject worden. Ziekenhuizen en zorginstellingen hebben doorgaans goede juridische mensen in dienst om zich tegen claims in te dekken.
quote:Contact niet verlengt na drie jaarcontracten. Door de ziekte geen goed beeld kunnen vormen van mijn kunnen en durfde dus geen vast contract te geven. Natuurlijk is dit niet de officiële reden op papier, daarin zochten ze een stok om mee te slaan. Iets met communicatie geloof ikEn verder. Jouw baas heeft je ontslagen 2 dagen nadat het over was? Op welke grond heeft hij jou ontslagen?
quote:Een reden hoeven ze niet op te geven eigenlijk. Het contract loopt gewoon af.Op zaterdag 16 januari 2010 18:10 schreef Tarabass het volgende:
Contact niet verlengt na drie jaarcontracten. Door de ziekte geen goed beeld kunnen vormen van mijn kunnen en durfde dus geen vast contract te geven. Natuurlijk is dit niet de officiële reden op papier, daarin zochten ze een stok om mee te slaan. Iets met communicatie geloof ik
Niet netjes van de werkgever, wel begrijpelijk aan de andere kant (hij betaald voor arbeid, niet voor de onzekerheid of iemand komt of niet).
quote:Ben bang dat we nu in een andere discussie terechtkomen, maar ik was weer beter hé. Ik heb me compleet gegeven voor het bedrijf, ik werd soms door collega's/managers naar huis gestuurd/gebracht omdat ik bijna in elkaar zou zakken van de pijn. De officiële reden kwam op papier, de officieuze via mail. Had me in ieder geval een kans gegeven, 2 dagen na deze zware operatie mij eruit trappen is een actie van een rat. Maar genoeg hierover ajbOp zaterdag 16 januari 2010 18:13 schreef sanger het volgende:
[..]
Een reden hoeven ze niet op te geven eigenlijk. Het contract loopt gewoon af.
Niet netjes van de werkgever, wel begrijpelijk aan de andere kant (hij betaald voor arbeid, niet voor de onzekerheid of iemand komt of niet).
Je auto werkt niet goed, en je gaat naar de garage. Die krijgen het niet gevonden. En vermoeden dat je vervuilde brandstof hebt getankt. Na een paar 100 km rijden zal het wel weggaan. De beunhaas om de hoek vind het wel.. Ga je dan geld eisen aan de garage omdat ze het defect niet gevonden hebben?
quote:Maar je zou het dan wel normaal vinden dat die vorige garage jou een x-bedrag doneert omdat ze het zo sneu vinden voor je? Om het even in lijn van jouw voorbeeld te houden. En wat als je betaald hebt voor het vervangen van de versnellingsbak, terwijl het totaal wat anders bleek te zijn?Op zaterdag 16 januari 2010 18:21 schreef Bill_E het volgende:
Tja, bekijk het eens zo :
Je auto werkt niet goed, en je gaat naar de garage. Die krijgen het niet gevonden. En vermoeden dat je vervuilde brandstof hebt getankt. Na een paar 100 km rijden zal het wel weggaan. De beunhaas om de hoek vind het wel.. Ga je dan geld eisen aan de garage omdat ze het defect niet gevonden hebben?
Procederen gaat heel lang duren en veel geld kosten.
quote:Alleen ben je nu niet 1x naar de garage geweest, maar 6x, en nog naar 2 andere dealers.. en de 3e beunhaas ziet dat de olie klonterig is als hij de peilstok omhoog trekt..
Tja, bekijk het eens zo :
Je auto werkt niet goed, en je gaat naar de garage. Die krijgen het niet gevonden. En vermoeden dat je vervuilde brandstof hebt getankt. Na een paar 100 km rijden zal het wel weggaan. De beunhaas om de hoek vind het wel.. Ga je dan geld eisen aan de garage omdat ze het defect niet gevonden hebben?
quote:Tijdje terug al gehad, die zagen er wel brood in. Echter kost me dit een startersbedrag die ik niet op kan brengen. Gratis gesprek is ook bij hen niet gratis helaas. En dit voorval laat weer een ander licht schijnen op de hele zaak. Ik denk dat ik nu sterker sta, maar is dat ook zo? Ik ga maandag sowieso nog eens bellen, maar kan die eerste 1000 euro gewoon niet betalenOp zaterdag 16 januari 2010 18:26 schreef Peter het volgende:
Vraag eens een gesprek aan met een letselschadeadvocaat?
quote:Echt een kut-instelling imho. Alsof alle dokters wonderdokters zijn die maar binnen een week moeten weten wat er scheelt. Als er niet echt nalatig is gehandeld heeft TS gewoonweg pech.Op zaterdag 16 januari 2010 17:41 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
denk dat je hier wel veel meer uit kan halen.
quote:Of binnen 2 jaar moeten kunnen stellen dat het nierstenen zijn?Op zaterdag 16 januari 2010 18:35 schreef Loveless85 het volgende:
[..]
Echt een kut-instelling imho. Alsof alle dokters wonderdokters zijn die maar binnen een week moeten weten wat er scheelt. Als er niet echt nalatig is gehandeld heeft TS gewoonweg pech.
en
http://overheidsloket.overheid.nl/index.php?p=product&product_id=2025
quote:Dank je, naamgenoot! Even doorspitten..Op zaterdag 16 januari 2010 18:41 schreef Peter het volgende:
Zie ook http://www.postbus51.nl/n(...)-zorginstelling.html
en
http://overheidsloket.overheid.nl/index.php?p=product&product_id=2025
quote:Dat is dus ff de vraag, hadden ze dat eerder moeten vaststellen of was je conditie dusdanig ingewikkeld dat die 2 jaar acceptabel is.Op zaterdag 16 januari 2010 18:37 schreef Tarabass het volgende:
[..]
Of binnen 2 jaar moeten kunnen stellen dat het nierstenen zijn?
Ik heb echt een hekel aan zo'n Amerikaanse 'Sue them!'-instelling, zeker als het nergens om gaat.
Als er iets of iemand nalatig is geweest heb je groot gelijk. Maar zo'n instelling van 'eens ff kijken of er wat te halen valt'
Je hebt natuurlijk inkomensschade opgelopen, die is heel concreet los van het ontslag. Dan heb je nog toekomstige inkomensschade door verlies van jaren werkervaring. Ik denk dat er standaardregels voor zijn hoe dat te begroten. Dan kun je nog proberen hard te maken dat het ontslag ook daarvan komt, en dat lijkt me zeker ook niet kansloos. En dan zou je nog immateriele schade vergoed kunnen krijgen. Of je dat allemaal toegewezen zou krijgen door de rechter en zo ja in welke mate is de vraag, maar het lijkt me stug dat de rechtstreekse inkomensschade niet wordt vergoed wanneer het een echte fout was.
En dan is 2000 euro dus een schijntje. Ik zou eens met een advocaat gaan praten. Zoek wel even een goede uit en eentje die gespecialiseerd is in medische fouten en medisch tuchtrecht. Kijk wel even uit dat je niet tegen teveel partijen moet gaan procederen en dat je weet waar je aan begint. Qua advocatenkosten, maar ook qua tijdsduur en hoe zwaar je jezelf daarmee belast. Als je niet uitkijkt kan de procedure ook nog een lijdensweg worden als je er teveel mee bezig bent, dat is je advocaat zijn werk, dat je er te snel te veel van verwacht, of dat je er het verkeerde van verwacht. De wederpartij zal het traineren en moeilijk doen in de hoop dat je afhaakt.
Maar als je niet bereid bent de hele weg te gaan, zullen ze je proberen af te wimpelen. Als je er rustig maar beslist ingaat komen ze waarschijnlijk na enige tijd met een schikkingsvoorstel dat al veel en veel hoger ligt.
quote:Nou, als met 1 urinetest is te achterhalen waar de patiënt 2 jaar last van heeft gehad, dan lijkt me dat op zijn minst vreemd. Nu is TS zijn baan kwijt en heeft dus schade geleden. Als het aantoonbaar is dat een arts dit eerder had moeten controleren en dus onzorgvuldig is geweest, mag de arts er toch best op aangesproken worden?
[..]
Dat is dus ff de vraag, hadden ze dat eerder moeten vaststellen of was je conditie dusdanig ingewikkeld dat die 2 jaar acceptabel is.
Ik heb echt een hekel aan zo'n Amerikaanse 'Sue them!'-instelling, zeker als het nergens om gaat.
Als er iets of iemand nalatig is geweest heb je groot gelijk. Maar zo'n instelling van 'eens ff kijken of er wat te halen valt'
quote:Uiteraard. In dat geval welOp zaterdag 16 januari 2010 19:15 schreef Peter het volgende:
[..]
Nou, als met 1 urinetest is te achterhalen waar de patiënt 2 jaar last van heeft gehad, dan lijkt me dat op zijn minst vreemd. Nu is TS zijn baan kwijt en heeft dus schade geleden. Als het aantoonbaar is dat een arts dit eerder had moeten controleren en dus onzorgvuldig is geweest, mag de arts er toch best op aangesproken worden?
quote:tuurlijk niet. Het ziekenhuis geeft zelf al aan dat er iets niet goed is gegaan. Anders willen ze echt niet schikken.
[..]
Echt een kut-instelling imho. Alsof alle dokters wonderdokters zijn die maar binnen een week moeten weten wat er scheelt. Als er niet echt nalatig is gehandeld heeft TS gewoonweg pech.
quote:Want? Ze kunnen ook gewoon geen zin hebben in een dure rechtzaak. En sowieso vind ik zo'n 'kijken wat er te halen valt' instelling echtOp zaterdag 16 januari 2010 19:18 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
[..]
tuurlijk niet. Het ziekenhuis geeft zelf al aan dat er iets niet goed is gegaan. Anders willen ze echt niet schikken.
In dit geval heeft TS dan wél waarschijnlijk recht op een goeie schadevergoeding, maar er zijn ook zat mensen die maar voor ieder klein dingetje een claim in gaan dienen 'want wie weet wat je er aan over houdt'
Amerikaanse toestanden
quote:Ik lees nergens dat het ziekenhuis wil schikken. Ze bieden een bedrag aan uit coulance (lees medelijden).Op zaterdag 16 januari 2010 19:18 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
[..]
tuurlijk niet. Het ziekenhuis geeft zelf al aan dat er iets niet goed is gegaan. Anders willen ze echt niet schikken.
quote:Om die reden overleggen ze voor iedere vervanging (als het een knappe garage betreft). Dan kun je ze daar niet meer op aanspreken. In ziekenhuizen net zo; iedere ingreep wordt besproken en zonder goedkeuring van de patient wordt niets gedaan.Op zaterdag 16 januari 2010 18:27 schreef Tarabass het volgende:
[..]
Maar je zou het dan wel normaal vinden dat die vorige garage jou een x-bedrag doneert omdat ze het zo sneu vinden voor je? Om het even in lijn van jouw voorbeeld te houden. En wat als je betaald hebt voor het vervangen van de versnellingsbak, terwijl het totaal wat anders bleek te zijn?
quote:Wat waren je symptomen? Had je alle kenmerken van nierstenen? Of had je slechts een deel an daarnaast andere symptomen? Of totaal andere symptomen?Op zaterdag 16 januari 2010 18:37 schreef Tarabass het volgende:
[..]
Of binnen 2 jaar moeten kunnen stellen dat het nierstenen zijn?
De schade die (materieel) is geleden is puur economische schade (derving inkomsten m.n.). Het niet verlengen van het contract kun je hier niet op gooien omdat de officiële reden van niet verlengen in een andere oorzaak zou hebben gelegen. Daarnaast is het niet verlengen van een contract altijd een bestaand risico.
quote:Zij weet dan ook dat ziekenhuizen echt een grote pot met geld hebben voor dit soort precaire situaties en 2000 is een schijntje.
Mijn vriendin is anesthesioloog dus ik weet het 1 en ander van hoe het er aan toe gaat in ziekenhuizen in de hogere regionen. Sommige doktoren denken dat ze god zijn en hebben een te groot ego en denken daardoor zeer rechtlijnig. Het feit dat ze je een bod doen van 2000 euro geeft ook wel aan de ze weten dat er fouten zijn gemaakt. Ik zou er in dit geval (en dat zegt m'n vriendin ook) voor gaan. Hou er echter wel rekening mee dat het een langdurige zaak kan worden.
quote:Precies om die reden natuurlijk. Als je geld gaat uitdelen alleen maar uit medelijden kun je in een ziekenhuis wel aan de gang blijven natuurlijk. Bij coulance zou er ook geen reden zijn om te bedingen dat je ze niet aansprakelijk mag stellen.Op zaterdag 16 januari 2010 19:28 schreef sanger het volgende:
[..]
Ik lees nergens dat het ziekenhuis wil schikken. Ze bieden een bedrag aan uit coulance (lees medelijden).
quote:Het is nog steeds geen schuldbekentenis natuurlijk, wellicht zien ze in dat het een tricky zaakje is of het wellicht voor de rechter kan komen, en dan is die 2k een schijntje van wat ze anders sowieso aan juridische kosten en adviezen en bad publicity kwijt zijnOp zaterdag 16 januari 2010 19:36 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Precies om die reden natuurlijk. Als je geld gaat uitdelen alleen maar uit medelijden kun je in een ziekenhuis wel aan de gang blijven natuurlijk. Bij coulance zou er ook geen reden zijn om te bedingen dat je ze niet aansprakelijk mag stellen.
quote:Inderdaad wel beetje vreemd verhaal. Wat hebben ze wel en niet onderzocht? Bij problemen worden er sowieso al wel standaard onderzoeken gedaan zoals bloed- en urineonderzoek.Op zaterdag 16 januari 2010 19:32 schreef sanger het volgende:
[..]
Wat waren je symptomen? Had je alle kenmerken van nierstenen? Of had je slechts een deel an daarnaast andere symptomen? Of totaal andere symptomen?
quote:Als die mensen in jouw naaste omgeving jou nu eens helpen om die ¤ 1.000 bij elkaar te krijgen dan kan je eens echt gaan kijken hoe je in je recht staat. Ik ben er niet zeker van, want recht is niet mijn expertise, maar ik ben toch vrij overtuigd van dat zowel de eerste huisarts als de specialisten nalatig zijn geweest en niet alle procedures hebben uitgevoerd om achter het probleem te komen.Op zaterdag 16 januari 2010 18:10 schreef Tarabass het volgende:
Gek genoeg zegt iedereen in mijn omgeving dat ik tot het naatje moet gaan. als het je eenmaal overkomen is wil je alleen maar afsluiten. Ik krijg de tranen in mijn ogen als ik terugdenk aan die periode, en vooral aan de pijn. Vandaar mijn twijfel, vandaar dit topic..
quote:Spijtig, maar hier valt inderdaad vrij weinig aan te doen.Contact niet verlengt na drie jaarcontracten. Door de ziekte geen goed beeld kunnen vormen van mijn kunnen en durfde dus geen vast contract te geven. Natuurlijk is dit niet de officiële reden op papier, daarin zochten ze een stok om mee te slaan. Iets met communicatie geloof ik
quote:Waarschijnlijk omdat ze de commotie niet willen, niet in de media willen komen, de goede naam niet verdoezelt zien worden etc. Officieel natuurlijk.Op zaterdag 16 januari 2010 19:36 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Precies om die reden natuurlijk. Als je geld gaat uitdelen alleen maar uit medelijden kun je in een ziekenhuis wel aan de gang blijven natuurlijk. Bij coulance zou er ook geen reden zijn om te bedingen dat je ze niet aansprakelijk mag stellen.
Officieus zou het best een schikking kunnen zijn.
quote:Sowieso onvoorstelbaar dat de nieren nooit zijn onderzocht.
Inderdaad wel beetje vreemd verhaal. Wat hebben ze wel en niet onderzocht? Bij problemen worden er sowieso al wel standaard onderzoeken gedaan zoals bloed- en urineonderzoek.
Maar wat wel heel vaak voorkomt is dat als er eenmaal in je dossier iets wordt gezegd over psychosomatische klachten dat dan andere artsen al snel een oordeel vellen overeenkomstig die diagnose.
quote:Jep, dat weet ze idd. Ze weet ook dat ziekenhuizen een hele lange adem hebben. Ze heeft de OP ff meegelezen en daarom zegt ze ook dat TS er voor moet gaan.Op zaterdag 16 januari 2010 19:35 schreef Isabeau het volgende:
Zij weet dan ook dat ziekenhuizen echt een grote pot met geld hebben voor dit soort precaire situaties en 2000 is een schijntje.
quote:Je wil niet weten hoevaak artsen oogkleppen dragen en hoevaak er gewoon keihard geblunderd wordt. Geloof me, als je de verhalen hoort die ik van m'n vriendin heb gehoort dan kijk je heel anders naar ziekenhuizen.Op zaterdag 16 januari 2010 19:45 schreef Isabeau het volgende:
Maar wat wel heel vaak voorkomt is dat als er eenmaal in je dossier iets wordt gezegd over psychosomatische klachten dat dan andere artsen al snel een oordeel vellen overeenkomstig die diagnose.
quote:Omdat deze geen onnodige en geld kostende onderzoeken willen plegen. Wat in dit geval wel had moeten gebeuren met een simpel urine onderzoek. En dan te bedenken dat ziekenhuizen "non-profit" zijn. Om van teOp zaterdag 16 januari 2010 19:45 schreef Isabeau het volgende:
[..]
Sowieso onvoorstelbaar dat de nieren nooit zijn onderzocht.
Maar wat wel heel vaak voorkomt is dat als er eenmaal in je dossier iets wordt gezegd over psychosomatische klachten dat dan andere artsen al snel een oordeel vellen overeenkomstig die diagnose.
quote:Ik heb 2 jaar co-schappen gelopen in een ziekenhuis en daarna mezelf voorgenomen nooit in dat wereldje te willen werken
Je wil niet weten hoevaak artsen oogkleppen dragen en hoevaak er gewoon keihard geblunderd wordt. Geloof me, als je de verhalen hoort die ik van m'n vriendin heb gehoort dan kijk je heel anders naar ziekenhuizen.
Als je je niet tussen de artsen begeeft heb je geen flauw idee hoe het echt werkt.Ik heb ook genoeg blunders gezien. Een keer meegemaakt dat een vrouw overleed omdat haar aandoening tussen de oren zat (dat zei de arts assistent openlijk tegen mij, dat ze zich aanstelde). Mooi niet dus
quote:Simpel urine onderzoek is gewoon via het lab te doen, dat kost bijna geen fluit en elke huisarts zal dit doen als die niet weet waar die moet zoeken om dingen uit te sluiten.Op zaterdag 16 januari 2010 19:50 schreef Katth het volgende:
[..]
Omdat deze geen onnodige en geld kostende onderzoeken willen plegen. Wat in dit geval wel had moeten gebeuren met een simpel urine onderzoek. En dan te bedenken dat ziekenhuizen "non-profit" zijn. Om van te
quote:Behalve bij TS dus...Op zaterdag 16 januari 2010 20:01 schreef Bastoenie het volgende:
[..]
Simpel urine onderzoek is gewoon via het lab te doen, dat kost bijna geen fluit en elke huisarts zal dit doen als die niet weet waar die moet zoeken om dingen uit te sluiten.
quote:M'n vriendin heeft een chirurg er een keer op moeten wijzen dat hij een klem in een patient had achter gelaten. Die chirurg stond dus op het punt om te gaan hechtenOp zaterdag 16 januari 2010 19:54 schreef Isabeau het volgende:
Ik heb 2 jaar co-schappen gelopen in een ziekenhuis en daarna mezelf voorgenomen nooit in dat wereldje te willen werken
quote:Grappig dat je dat aanhaalt, want ik mocht er met niemand over praten en ik mocht het aan niemand vertellen. Ook dat zal in het contract staan, waarin ik verklaar dat het ziekenhuis nergens voor aansprakelijk gesteld kan worden.Op zaterdag 16 januari 2010 19:42 schreef NEGERZOEN het volgende:
[..]
Waarschijnlijk omdat ze de commotie niet willen, niet in de media willen komen, de goede naam niet verdoezelt zien worden etc. Officieel natuurlijk.
Officieus zou het best een schikking kunnen zijn.
en dat is dus precies wat mij aan het denken zet. Als hun niets valt te verwijten, waarom zou ik dat dan moeten tekenen? Ik moet dus tekenen dat zij geen fouten hebben gemaakt omdat ze zelf vinden dat er geen fouten zijn gemaakt!?
quote:Ik had alle symptomen, achter zegt ook een ieder dat het raar is dat daar niet eerder aan gedacht is. het enige aparte was dat bij mij de pijn begon (dus alleen in het begin) in de lies en niet in/bij de nier. Dat maakt mij nu ook zo kwaad op sommige momenten, het lag voor ze maar ze bleven maar doorgaan op dat het tussen de oren zou zitten.Op zaterdag 16 januari 2010 19:32 schreef sanger het volgende:
[..]
Wat waren je symptomen? Had je alle kenmerken van nierstenen? Of had je slechts een deel an daarnaast andere symptomen? Of totaal andere symptomen?
De rest natuurlijk ook bedankt voor jullie reacties
quote:Dat is ook mijn ervaring, artsen die denken dat ze god zijn. Dat is ook iets wat ik op die lezing aanhaal, ivoren torens waar ze inzitten vasthoudende aan tunnelvisie en niet breder denken dan hun eigen specialisme. Je voelt je dan totaal niet gehoord. Maar erger nog is dat sommige precies wisten wat je had (denk aan de anesthesist die zeker wist dat het zenuwpijn was, psychiater die vindt dat het psychisch is) terwijl je toch echt aangeeft dat dat onmogelijk is. Ik heb er nog geen minuut voor geleerd om dat vast te kunnen stellen, maar ik voel wat ik voel en daar werd vaak niet naar geluisterd. Niet in de zin van totaal niet. Zo heb ik een keer gezegd dat de pijn soms verplaatste, ik werd uitgelachen. "Dan zou je wel heel erg apart in mekaar zitten, is het niet?", werd er gezegd. Achteraf dus de stenen die aan de wandel gingen.Op zaterdag 16 januari 2010 19:27 schreef PalmRoyale het volgende:
Mijn vriendin is anesthesioloog dus ik weet het 1 en ander van hoe het er aan toe gaat in ziekenhuizen in de hogere regionen. Sommige doktoren denken dat ze god zijn en hebben een te groot ego en denken daardoor zeer rechtlijnig. Het feit dat ze je een bod doen van 2000 euro geeft ook wel aan de ze weten dat er fouten zijn gemaakt. Ik zou er in dit geval (en dat zegt m'n vriendin ook) voor gaan. Hou er echter wel rekening mee dat het een langdurige zaak kan worden.
Ik ga door de overtuiging van sommigen hier en in mijn naaste omgeving maandag eens wat telefoontjes doen. Kijken wat er mogelijk is
Heb ik ook gehad. Kreeg medicijnen voor maag terwijl probleem in darmen lag. Het straalde echter uit naar de maag, waardoor het leek alsof ik brandend maagzuur had. Dit keer was het de huisarts die blunderde en waardoor ik maandenlang langer ziek was.
Sterkte ermee
quote:(Laat me raden: Palsgroep?)Op zaterdag 16 januari 2010 19:34 schreef Isabeau het volgende:
Mijn moeder is ooit benaderd door een letselschade bureau in Emmen en die werkten op basis van een percentage van het geld dat ze voor jou kunnen losmaken. Doen dus erg hun best om zoveel mogelijk te krijgen voor je. Ik ben erg tegen deze werkwijze, maar in jouw geval zeg ik: probeer het eens. Nederland doet eigenlijk niet aan psychische schadevergoedingen wegens medische missers, maar als je aantoonbaar financieel de dupe bent geworden dan kan je nog wel geld loskrijgen. Reken op compensatie voor geleden schade en niets meer.
Kijk dan even naar de uitzending van Radar.
Link: www.trosradar.nl/?id=uitzending&no_cache=1&tx_broadcast[item_id]=1482
Het blijkt dat letselschadebureau's die op no-cure-no-pay basis werken vaak dubbel verdienen omdat de kosten van juridische bijstand ook vergoed worden door degene die aansprakelijk is gesteld.
quote:Terwijl de lies toch echt dichterbij zit dan dan de oren.Op zaterdag 16 januari 2010 20:13 schreef Tarabass het volgende:
[..]
Ik had alle symptomen, achter zegt ook een ieder dat het raar is dat daar niet eerder aan gedacht is. het enige aparte was dat bij mij de pijn begon (dus alleen in het begin) in de lies en niet in/bij de nier. Dat maakt mij nu ook zo kwaad op sommige momenten, het lag voor ze maar ze bleven maar doorgaan op dat het tussen de oren zou zitten.
Diagnostiek is natuurlijk heel erg moeilijk, en medici komen natuurlijk wel eens voor raadsels te staan. Ook het tussen de oren zitten is altijd een optie en is ook moeilijk voor artsen om mee om te gaan. Maar niettemin, je moet natuurlijk wel eerst andere opties uitsluiten, juist daarom.
quote:Het probleem zit hem ook in dat de artsen het zo goed weten. De chirurg wist zeker dat het een liesbreuk was, de pijnbestrijder wist zeker dat het zenuwpijn was, de psychiater wist zeker dat het tussen de oren zat. Op het moment dat de chirurg dat zegt doet hij een echo (laat hij doen natuurlijk) en dan blijkt zijn ongelijk. Bij een psychiater of pijnbestrijder zijn er geen middelen om te bewijzen dat dat wat zei zeggen onjuist is. Dus houden ze vast aan hun mening, wat jouw mening daarbij is doet niet ter zaken. Je bent immers maar een jan lul die van niets weet. Toch had ik achteraf gezien keer op keer gelijk, ik weigerde naar de paas te gaan en weigerde mijn zenuwen door te laten branden. Instinctief zullen we maar zeggenOp zaterdag 16 januari 2010 21:06 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Terwijl de lies toch echt dichterbij zit dan dan de oren.
Diagnostiek is natuurlijk heel erg moeilijk, en medici komen natuurlijk wel eens voor raadsels te staan. Ook het tussen de oren zitten is altijd een optie en is ook moeilijk voor artsen om mee om te gaan. Maar niettemin, je moet natuurlijk wel eerst andere opties uitsluiten, juist daarom.
quote:Ik zie geen reden om hierover te liegen. Het is gegaan zoals het gegaan is, en dat is al erg genoeg. Het is inderdaad zo dat je op een gegeven moment de artsen gaat geloven. Als de eerste diagnose tussen de oren is, en de laatste van het az Groningen (pijncentrum) dat ook is, wat moet je dan? Je geeft dan alle hoop op die je hebt, en bereid jezelf voor op een leven vol met pijn en véél medicatie en vooral zonder toekomst. Tot er een onbekende huisarts aan je bed komt om je plat te spuiten maar eigenwijs is (iets wat al die andere artsen dus missen) en back to basic gaat. Urine testen. Het is hier toen ook echt een orkest van emotie geweest alsof ik genezen was van een ongeneselijke ziekte. En nog soms. Ik ben in de bloei van me leven, daar hebben ze me mooi 2 jaar van af weten te pakken door me even gek te verklaren. Ik ga er morgen nog eens goed over nadenkenOp zaterdag 16 januari 2010 23:51 schreef Bastoenie het volgende:
Probleem is natuurlijk ook dat je op een gegeven moment de medici ook gaat geloven, omdat ze 'niets' kunnen vinden. Is allemaal wel heel triest gegaan als dit inderdaad waar is, dan lijkt het mij ook niet meer dan normaal dat je wel iets meer dan die 2000 zou moeten kunnen krijgen. Maar wat dat betreft is de wet in Nederland niet een van de makkelijksten, probeer het dan met een advocaat die op basis van je verhaal ervoor wil gaan en pas geld wil zien als je een aanzienlijk bedrag krijgt.
Ik ken helaas een geval waarbij grove fouten zijn gemaakt en de patient is komen te overlijden. De nabestaande had hierdoor aantoonbare grote kostenposten (even afgezien van emotioneel leed) omdat de overledene de kostwinner was. Ziekenhuis heeft formeel de fouten toegegeven, excuusbrief en alles, nabestaanden zijn volledig in het gelijk gesteld. Alleen de schadevergoeding was een schijntje.
Schadevergoedingen zijn gewoon niet bijster hoog in Nederland. Zorg dus dat je eerst alle feiten en eventualiteiten weet en dan kan je afwegen of het je de moeite waard is.
Ik zou het absoluut geen genoegdoening vinden.
Als je het aanneemt, doe je dat om het geld, of je neemt jezelf en de situatie niet zo serieus. Mijns inziens staat 2k niet in verhouding tot het geven van lezingen nav deze misere.
Kapot procederen, opdat in elk geval de betrokken artsen het nooit meer in hun hoofd halen een patient zo achteloos te behandelen.
De urine fout is wel een heel kwalijke ( onlangs mijn moeder trouwens ook overkomen, liep maanden met griep rond, daarna longontsteking, toen ineens een gigantische uitstulping in haar buikstreek die eruit zag alsof er een voetbal door haar buikwand wilde komen. Geen urine afgenomen en dus ook niet gezien dat ze al maanden met een infectie rondliep die zich nu bizar had verspreid. was met een kuurtje opgelost als ze meteen hadden ingegrepen. Nu moet ze onder het mes. )
Als je rechtvaardigheid belangrijk vind, dan verwerp je deze belachelijke 'geste' en haal je je gelijk. Laat je advocaat maar uitzoeken wat een redelijke vergoeding is. Dat moet namelijk ook neit je motivator zijn.
quote:Nou, ik kan me ook levendig voorstellen dat je flink uitgeput bent na jaren ellende en het gewoon achter je wil laten. En alleen TS kan bepalen of het bedrag voor haar als symbolisch kan worden gezien of dat ze zo in financiele nood zit dat ze het nu wil aannemen. Als je jaren inkomsten bent misgelopen en misschien zelfs schulden hebt door de situatie dan kan ik me ook voorstellen dat je het puur voor het geld doet. Het is niet alsof je het geld kan missen dan, of het als "symbolisch" kan zien.Op zondag 17 januari 2010 01:54 schreef dalaiblama het volgende:
Absoluut doorprocederen. Bekijk het zo; 2000 euro staat ook symbolisch niet in verhouding tot de geleden schade.
Ik zou het absoluut geen genoegdoening vinden.
Als je het aanneemt, doe je dat om het geld, of je neemt jezelf en de situatie niet zo serieus. Mijns inziens staat 2k niet in verhouding tot het geven van lezingen nav deze misere.
...
Als je rechtvaardigheid belangrijk vind, dan verwerp je deze belachelijke 'geste' en haal je je gelijk. Laat je advocaat maar uitzoeken wat een redelijke vergoeding is. Dat moet namelijk ook neit je motivator zijn.
En dat zegt niets over iemands rechtvaardigheidsgevoel, eergevoel of weet ik wat voor principiele dingen jij er hier bij haalt. De realiteit is dat je gewoon emotioneel en financieel gezond verder moet kunnen.
quote:Hier sluit ik me bij aan. Ik werd vreselijk boos van dit verhaalOp zondag 17 januari 2010 01:54 schreef dalaiblama het volgende:
Als je rechtvaardigheid belangrijk vind, dan verwerp je deze belachelijke 'geste' en haal je je gelijk. Laat je advocaat maar uitzoeken wat een redelijke vergoeding is. Dat moet namelijk ook neit je motivator zijn.
Laat staan dat dit je overkómt.Maar alleen TS weet of hij de energie kan opbrengen om dit aanhangig te maken en alle ellende nog eens te herbeleven, want dit wordt een langdurige zaak.
quote:Als 2 k je financiele gezondheid betekent dan was het niet zo slecht to begin with.Op zondag 17 januari 2010 02:24 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
Nou, ik kan me ook levendig voorstellen dat je flink uitgeput bent na jaren ellende en het gewoon achter je wil laten. En alleen TS kan bepalen of het bedrag voor haar als symbolisch kan worden gezien of dat ze zo in financiele nood zit dat ze het nu wil aannemen. Als je jaren inkomsten bent misgelopen en misschien zelfs schulden hebt door de situatie dan kan ik me ook voorstellen dat je het puur voor het geld doet. Het is niet alsof je het geld kan missen dan, of het als "symbolisch" kan zien.
En dat zegt niets over iemands rechtvaardigheidsgevoel, eergevoel of weet ik wat voor principiele dingen jij er hier bij haalt. De realiteit is dat je gewoon emotioneel en financieel gezond verder moet kunnen.
Verder heeft mijn verhaal weinig met principieel geneuzel te maken als je goed had gelezen, maar met het behalen van je recht en doen wat correct is in zo'n situatie.
Door die paar pinda's aan te nemen laat je jezelf nog een keer naaien en het lijkt me dat dat al genoeg is gebeurd.
In het eerste geval zou je gewoon een rekensom kunnen maken van alle financiele verliezen die je hebt geleden (eventueel met advocaat) en deze als tegenbod kunnen doen. Zij willen 2000 betalen, jij wilt meer zien. Kijken of ze akkoord gaan.
Zo niet, of je vindt stap 1 onzin, dan wordt het procederen.
Ik ben wel totaal leek op dit gebied, maar dit zou mijn plan zijn.
Je bent van je pijn af, en je kan 2000 euro krijgen uit medelijden.
Wat wil je nog meer?
Maargoed, ik heb die pijnen niet gehad, en weet niet wat je ermee wilt bereiken.
De belangrijkste vraag die je jezelf moet stellen is: wat wil ik ermee bereiken?
Heb je daar het antwoord op dan weet je wat je moet doen.
Laat je niet opjutten met gerechtigheid halen. Je krijgt er je jaren niet mee terug en de pijn is niet opeens verdwenen uit je verleden. Gerechtigheid kost je meer dan wat je nu hebt. Figuurlijk en letterlijk.
quote:Inderdaad, omni pecuniaria sunt, alle vorderingen zijn in geld. Als je schadevergoeding zoekt krijg je geld, niks anders en dat moet je ook tot doel stellen. Niks om je voor te schamen, maar je snijdt jezelf in de vingers als je er wat anders van maakt dan wat het is, dan wordt je teleurgesteld. Als je wilt dat de artsen een tik op vingers krijgen, dan is dat het doel en moet je ook niks anders verwachten.Op zondag 17 januari 2010 12:06 schreef tanteklara het volgende:
@TS,
De belangrijkste vraag die je jezelf moet stellen is: wat wil ik ermee bereiken?
Heb je daar het antwoord op dan weet je wat je moet doen.
Laat je niet opjutten met gerechtigheid halen. Je krijgt er je jaren niet mee terug en de pijn is niet opeens verdwenen uit je verleden. Gerechtigheid kost je meer dan wat je nu hebt. Figuurlijk en letterlijk.
Die twee kunnen samenlopen en samenvallen, je moet er geen uitkomst van verwachten ten aanzien van je gemoedsrust of zo. Dat kan er best een gevolg van zijn, dat is geen onderwerp van de procedures en juridische procedures zijn daar ook helemaal niet geschikt voor. Ik zou de 'closure', het gevoel dat het afgerond is niet aan de procedures ophangen, dat moet je zelf bereiken en het procederen dient een ander doel.
Daarnaast hebben mijn vriendin en ik natuurlijk veel misgelopen inkomsten. Geen opslag gehad tijdens ziekte (dus opslag gemist, en theoretisch dus minder gaan verdienen ivm inflatie), baan verloren, reiskosten door het hele land, schoolgeld van een jaar waarin ik niet naar school kon gaan, eigen risico medicijnen. Het zou fijn zijn als ik dat terug zou zien, en dan heb ik het dus niet over golddigging of emotionele/lichamelijke schade. 2 jaar elke dag 5-/60 milligram morfine + oxinorm is nou niet echt goed voor je hersens/organen.
Daarnaast is het dus dubbel en wil ik het afsluiten. Maar als ze ineens uit zichzelf geld gaan aanbieden, dan zou iedereen toch gaan twijfelen? En sluit ik het af door het geld aan te pakken en die lezingen te doen, of ga ik mezelf verwijten over tien jaar dat ik niet door ben gegaan? Dit is natuurlijk een vraagstuk die bij mezelf ligt