Aanbod afslaan, of procederen

Ik zal eerst even uitleggen waarom ik een aanbod heb gekregen.

Ik ben in de zomer van 2007 erg ziek geworden. Het begon met pijn in de lies die steeds erger en vaker pulseerde. Hiermee naar mijn huisarts gegaan, maar die kon mij niet helpen. Naar het ziekenhuis dan maar, maar ook daar konden ze niet vinden wat het was. Uiteindelijk met onverdraaglijke pijn op bed beland en daar 4 maanden gelegen. De pijn was zo hevig dat ik +-60 milligram morfine kreeg toegediend, en om plotselinge pijn op te vangen oxinorm nam. Een opiaat in capsules, dat werkt lekker snel. Na die 4 maanden werd het iets draaglijker en ik leefde van dag tot dag. Als ik 's ochtends niet stond te spugen onder de douche ging ik maar naar mijn werk. Dit deed ik inmiddels op de scooter, omdat ik niet meer auto kon rijden. Een ware hel die 2 jaar heeft geduurd, waarin ik mri's heb gehad, ct-scans, echo's, you name it..

Na 1 jaar onderzoeken een ander ziekenhuis geprobeerd. Die wilde mijn zenuwen doorbranden, maar ben hier vanaf gestapt. Het voelde niet goed. Het was geen zenuwpijn, de onderzoeken die ik daar kreeg brachten mij juist zenuwpijn. en dat was niet wat ik dagelijks aan pijn had. Eindstation was het pijncentrum in Groningen, daar zeiden ze na anderhalf uur praten dat het tussen de oren zat. Een diagnose die 'toevalligerwijs' ook gesteld is in het eerste ziekenhuis, helemaal aan het begin.

Uiteindelijk kwam er, zoals regelmatig het geval was, een huisarts van de huisartsenpost 's avonds bij me langs om me plat te spuiten. De pijn was dan zo ondraaglijk dat ik maar beter in slaap gebracht kon worden. Ik dacht alle huisartsen al wel een keer gezien te hebben, maar deze was nieuw voor mij. Hij vroeg of ik wel eens urine had laten onderzoeken, wat niet het geval was. Urine-onderzoek gedaan, waaruit bleek dat ik nierstenen had. Mijn linker nier zat helemaal vol, net zoals mijn urinewegen. De hele boel zat verstopt met keien van 2cm doorsnee. Deze hebben ze via een incisie in de nier eruit gelepeld en verpulverd. Eenmaal schoon nooit geen pijn meer gehad. Ik was geholpen, eindelijk!

Omdat dit hele gebeuren inmiddels mijn baan had gekost (ik werd 2 dagen na de operatie ontslagen), 2 jaar van mijn leven en ook bijna mijn relatie, maar ook inkomsten wilde ik weleens weten of er wat te halen viel bij die ziekenhuizen. Klachten ingediend, maar me ook sterk gemaakt voor het voorkomen van het hele gebeuren. Inmiddels heb ik een lezing gehouden voor co-assistentes, en er staat er weer 1 gepland.

Al met al heeft nu één ziekenhuis een aanbod gedaan. Ze bieden me ¤2000,- uit coulance, waarbij ik een soort contract moet tekenen dat ik het ziekenhuis niet aansprakelijk ga stellen. Dit is natuurlijk weinig, maar heb wel de drang het af te sluiten. Moet ik ingaan op dit bod, of zegt dit juist dat er meer te halen valt? Geven ze hiermee toe, of is het echt uit coulance? Het gaat om het eerste ziekenhuis, dit ziekenhuis wilde mij op de paasafdeling plaatsen en dit beeld heeft mij continu achtervolgt, zowel bij het stellen van diagnoses van andere artsen als bij mijn psychische toestand op dit moment. Ik dacht op een gegeven moment dat ik gek was, net zoals mijn omgeving.

Wat moet ik hier nu mee?

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 17:39 schreef jack4ya het volgende:
Doe datgene wat je goed dunkt.

Als je het zakelijker bekijkt lijkt me 2000,- een schijntje. Punt is alleen wie ga je aansprakelijk stellen als je je gram wilt halen?

Het ziekenhuis, bij wie de psychiater in loondienst is. Dat was vrijwel in het begin en hij zei dat het tussen de oren zat en dat er een bed klaar stond op de paasafdeling. In mijn dossier is dit keer op keer terug te vinden, de artsen die mij gingen onderzoeken waren elke keer bevooroordeeld en kwamen elke keer uit op "het zit tussen de oren". Het pijncentrum van het az groningen was hier ook al na een anderhalf uur over uit, ik moest maar gaan praten. Ze hebben me geeneens onderzocht, wat toch echt wel een eindstation voor me was.

De pijnbestrijder van het andere ziekenhuis, die wilde mijn zenuwen doorbranden en is met prednison-spuiten pijnblokken gaan zetten. 3 maanden aan het lijntje gehouden, en wilde ook niet meer meewerken nadat ik weigerde mijn zenuwen definitief door te laten branden.

Het az-groningen, omdat ze me geeneens wilde onderzoeken. Ik had hier recht op, en de kern van een pijncentrum is dat het niet in je dossier kijkt maar hun diagnose horen te baseren op hun eigen ondervindingen. Dit hebben ze niet gedaan.

Mijn eigen huisarts, hij heeft nooit urine afgenomen. Hij is de vervanger van mijn (reeds met pensioen) vorige huisarts. Noem het een beginnersfout.

Gevoelsmatig wil ik het afsluiten, het geld aanpakken en de deur achter me dichttrekken. Ben ook bang dat het een lijdensweg wordt waar ik nu de kracht niet voor heb. zo van; dan heb ik dat geld alvast in the pocket

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 17:50 schreef buzz1291 het volgende:
Kijk als ze al 2000 euro uit coulance bieden, dan is er met een beetje advocaat natuurlijk veel meer te halen.

Dat is inderdaad wat mij nu aan het denken zet. Wat moet je hier nou van denken. Coulance!? En wie betaald dat? Doen ze dit om erger te voorkomen, en als er dan toch niets te halen zou zijn waarom moet ik dan een contract tekenen?

quote:

maar doe het maar niet, want de zorg is al zo duur en door dit soort gevallen gaat de premie van de ziektekosten alleen maar omhoog.

Als ik ga uitrekenen wat het mij tot nu toe, en de nasleep is nog steeds duidelijk voelbaar, gekost heeft. Daarnaast heef thet niets met de ziektekosten te maken, ziekenhuizen zijn hiervoor verzekerd..

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 17:52 schreef NEGERZOEN het volgende:

[..]

Obv waarvan? Er zijn negens fouten gemaakt, ze hebben gewoonweg niet gevonden wat de kwaal was.

Dat is inderdaad een probleem, maar als ze wel hun best hadden gedaan hadden ze het wel gevonden. MRI was van mijn bovenrug, echo van een eventuele liesbreuk en ct's van darmen etc.. Ze zijn toch verplicht alles uit de kast te halen om mij beter te maken, ipv een dossier open te slaan en maar even voor de vorm een onderzoekje doen en denken bij zichzelf dat hij gek is? Dit is overigens serieus bedoeld, en geen aanval..

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 17:52 schreef NEGERZOEN het volgende:

[..]

Obv waarvan? Er zijn negens fouten gemaakt, ze hebben gewoonweg niet gevonden wat de kwaal was.

En ondertussen mooi vangen voor het niet kunnen stellen van een fatsoenlijke diagnose, er is geen baan waar je zonder resultaten gewoon betaald wordt. Maar dat is een ander verhaal..

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 18:06 schreef Katth het volgende:
Ik sta echt versteld dat ze nooit eerder een urine monster hebben genomen om deze te testen. Urine en bloed zijn de beste middelen om te bewijzen of iets mis is in je lichaam. Dit is gewoon nalatigheid en daar kan je in principe best voor procederen.

De vraag is of je dit wilt gaan doen. Zoals jezelf aangeeft gaat het waarschijnlijk een lang traject worden. Ziekenhuizen en zorginstellingen hebben doorgaans goede juridische mensen in dienst om zich tegen claims in te dekken.

Gek genoeg zegt iedereen in mijn omgeving dat ik tot het naatje moet gaan. als het je eenmaal overkomen is wil je alleen maar afsluiten. Ik krijg de tranen in mijn ogen als ik terugdenk aan die periode, en vooral aan de pijn. Vandaar mijn twijfel, vandaar dit topic..

quote:

En verder. Jouw baas heeft je ontslagen 2 dagen nadat het over was? Op welke grond heeft hij jou ontslagen?

Contact niet verlengt na drie jaarcontracten. Door de ziekte geen goed beeld kunnen vormen van mijn kunnen en durfde dus geen vast contract te geven. Natuurlijk is dit niet de officiële reden op papier, daarin zochten ze een stok om mee te slaan. Iets met communicatie geloof ik

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 18:13 schreef sanger het volgende:

[..]

Een reden hoeven ze niet op te geven eigenlijk. Het contract loopt gewoon af.

Niet netjes van de werkgever, wel begrijpelijk aan de andere kant (hij betaald voor arbeid, niet voor de onzekerheid of iemand komt of niet).

Ben bang dat we nu in een andere discussie terechtkomen, maar ik was weer beter hé. Ik heb me compleet gegeven voor het bedrijf, ik werd soms door collega's/managers naar huis gestuurd/gebracht omdat ik bijna in elkaar zou zakken van de pijn. De officiële reden kwam op papier, de officieuze via mail. Had me in ieder geval een kans gegeven, 2 dagen na deze zware operatie mij eruit trappen is een actie van een rat. Maar genoeg hierover ajb

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 18:21 schreef Bill_E het volgende:
Tja, bekijk het eens zo :
Je auto werkt niet goed, en je gaat naar de garage. Die krijgen het niet gevonden. En vermoeden dat je vervuilde brandstof hebt getankt. Na een paar 100 km rijden zal het wel weggaan. De beunhaas om de hoek vind het wel.. Ga je dan geld eisen aan de garage omdat ze het defect niet gevonden hebben?

Maar je zou het dan wel normaal vinden dat die vorige garage jou een x-bedrag doneert omdat ze het zo sneu vinden voor je? Om het even in lijn van jouw voorbeeld te houden. En wat als je betaald hebt voor het vervangen van de versnellingsbak, terwijl het totaal wat anders bleek te zijn?

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 18:26 schreef Peter het volgende:
Vraag eens een gesprek aan met een letselschadeadvocaat?

Tijdje terug al gehad, die zagen er wel brood in. Echter kost me dit een startersbedrag die ik niet op kan brengen. Gratis gesprek is ook bij hen niet gratis helaas. En dit voorval laat weer een ander licht schijnen op de hele zaak. Ik denk dat ik nu sterker sta, maar is dat ook zo? Ik ga maandag sowieso nog eens bellen, maar kan die eerste 1000 euro gewoon niet betalen

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 18:35 schreef Loveless85 het volgende:

[..]

Echt een kut-instelling imho. Alsof alle dokters wonderdokters zijn die maar binnen een week moeten weten wat er scheelt. Als er niet echt nalatig is gehandeld heeft TS gewoonweg pech.

Of binnen 2 jaar moeten kunnen stellen dat het nierstenen zijn?