Ik weet niet in hoeverre dit mosterd na de maaltijd is, maar toch even een aanvulling 
Iedere werknemer heeft recht op vakantiedagen. Op deze dagen hoeft de werknemer geen arbeid te verrichten, terwijl de werkgever wel het loon moet doorbetalen. Het gaat om het loon dat de werknemer op die dagen zou krijgen als hij zou werken. Ook vakantiegeld en toeslagen voor overwerk en werk buiten kantooruren behoren tot het loon.
In eerste instantie geeft de werknemer zijn gewenste vakantieperiode door aan de werkgever, ook zonder dat de werkgever hierom vraagt. Een schriftelijk verzoek van de wnr kan de werkgever slechts schriftelijk afwijzen als hij daarbij gewichtige redenen aanvoert en dat doet binnen twee weken. Reageert een werkgever later dan twee weken, dan is de vakantie vastgesteld overeenkomstig de wensen van de wnr (art 7:638-2 BW).
Nadat het verzoek van de medewerker is afgewezen, is het aan de werkgever om de vakantie vast te stellen. Het gaat dan om een vakantie van minimaal twee aaneengesloten weken of twee losse weken per jaar. Dat krijgt de werknemer evenwel alleen als hij voldoende vakantie-, A.D.V. of verlofdagen heeft opgebouwd (art 7:638-3 BW). De werkgever zorgt er voor dat er tussen het vaststellen van de vakantie en het opnemen voldoende tijd zit om daarvoor voorbereidingen te treffen (art 7:638-4 BW). Dagen waarop de vakantie vastgesteld kan worden, zijn dagen waarop de medewerker anders had gewerkt en dus ook loon had ontvangen, hoewel hierop enkele uitzonderingen mogelijk zijn.
Van voorgaande kan een schriftelijke (arbeids)overeenkomst of CAO afwijken, ten nadelen van de werknemer (art 7:638-2 BW). Deze afwijking ziet evenwel slechts op de wijze waarop partijen de vakantie vaststellen. Bijvoorbeeld door het vaststellen van de vakantie volledig aan de werkgever over te laten, al dan niet na overleg met de medewerker. Ook dan kan de medewerker er aanspraak op maken dat hij zijn vakantierechten voor dat jaar op kan nemen. Daarbij dient het minimaal om twee aaneengesloten weken of twee losse weken te gaan, als daarvoor voldoende vakantierechten zijn gespaard.
Kortom: Er moet sprake zijn van een gewichtige reden bij weigering. Wanneer er een conflict situatie ontstaat, kun je proberen door middel van mediation (bemiddeling) het probleem te verhelpen. Echter als je, zoals in TS's geval, toch al weggaat zou ik mediation niet overwegen. Als je niet komt opdagen, is de vraag in hoeverre de werkgever eventueel geleden schade op je zal verhalen. Maar dat is een ander juridisch verhaal waar ik jullie niet mee zal lastig vallen