Zooo! Ik kreeg net allemaal hysterische huilbuien

!
Raaarrr

En een ernstige behoefte aan menselijk contact!
Was ook in slaap gevallen op het moment dat ik wou eten + geen eten in huis + geen ontbijt + net een afscheidsfeestje van een vriendin die bijna een half jaar op reis gaat afgezegd en dan in slaap vallen dus had ik net zo goed kunnen gaan + ik wou naar de ikea haakjes kopen ook gemist + de supermarkt net dicht + etc
Dus toen belde ik m'n vriendje. Maar dat was een slecht idee want hij was op z'n borrel en dat is zijn avond [blaat] en daar mag je niet bellen dus moest hij naar buiten en kreeg ik alleen maar gezeik te horen in plaats van troostende woorden. En toen was het dus een eikel

Dussss toen ging ik met een betraand hoofd naar de metro glibberen KUT SNEEUW. KUT KUT KUT.
En ik bedacht dat er op 1 halte van mijn huis een AH to go was en dat ik niet 100 haltes hoefde

Dus ik allemaal lekkere dingen gehaald. HA! (brood, aardappelschijfes, chips, digestive + chocoalde, kwarkyoghurt sinaasappel) jam jam jam.
En in de metro terug (1 halte) kwam ik een meisje tegen dat ik al heeeeel lang niet had gezien en dat vinden we allebei zo jammer! En dus ik was instant blij

Human contact! Alsof het een teken was

En daarna belde ik nog even mijn mammie en dat was heel gezellig (we bellen niet zo vaak, meestal 1 minuut in de week

) En dat duurde echt 20 minuten!
En nu ben ik weer blij.
Zullen dit nou hormonen zijn

?!