Het recht van de sterksten

Ik vind dat het heel slecht gaat met onze huidige samenleving.

Mensen worden steeds en in ergere mate verwacht om meer te presteren, en als ze dat niet
doen worden ze beoordeeld, afgewezen, of verstoten zelfs. Zelfs diegenen die dat op het begin
van plan waren hun steen bij te dragen aan de maatschappij zien dit als oneerlijke
uitdaging en jullie weten wel, een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Ik denk dat alles wordt hedendaags gewoon afgeschreven als een collectieve besef van normen en waarden, en wie niet behoort, moet het zelf zien uit te zoeken.

Mensen die niet tot het algemene beeld van de samenleving horen, vanwege hun idealen, gedrag,
of interesses worden als afwijkers gezien van dit besef, en zodanig worden ze als "debiel"
of "psycho" afgeschilderd. Een collectieve besef kan alleen bestaan echter via een collectieve bijdrage.
Zonder dit helaas werkt het besef op vernietigende wijze.

Kijk naar de farmaceutische industrie bijvoorbeeld. Jarenlang komt ze voor de dag met verscheidene geneesmiddelen en producten, en belooft dat ze zelf de oplossing heeft voor het kwaad in de wereld. Maar de mensen die hun voorschriften hebben gebruikt zijn eigenlijk alleen slechter af dan voorheen, en zijn ook nog afhankelijker van de staat. Ze zijn niet meer in staat om te werken, verantwoord om te gaan met geld, of eerlijk een gezin op te bouwen, en waardevolle kroost te verwekken.

Mensen hebben het gevoel dat hun levens ervan beter worden wanneer degenen om hen heen achteruitgaan of moeilijkheden krijgen. Dit is niet waar. Door de ene dieper de grond in te boren, snijdt de ander juist zichzelf in de vingers, al merkt hij er niets van in het begin. Het systeem is zodanig in elkaar geregeld dat de sterkeren niet bevorderd worden door de ellende van de zwakkeren, maar juist op meerdere manieren zelf zijn afhankelijk en kwetsbaar.

Er ontbreekt een gevoel van gezelligheid, vertrouwen, en liefde voor elkaar zoals dat vroeger was. Dit is vooral te merken op openbare ruimtes. Mensen gaan wreder en doortrapter om met elkaar ten einde voornoemde te bereiken (hun geluk te zoeken).

Ik ben van mening dat we de verkeerde weg op gaan, en dat we dit voor een zekere deel willens en wetens doen. Het is niet iets dat we niet kunnen corrigeren, alleen is de motivatie zoek. We zijn nog niet zo ver achteruitgegaan dat omkeren niet mogelijk is, alleen komen de sociale problemen die ik eerder noem zodanig in de weg te staan, dat we onszelf echt hopeloos kunnen noemen. Mij is de oplossing bekend voor een betere wereld, maar dat zal ik hierbij even moeten laten.

quote:

Op zaterdag 12 december 2009 22:09 schreef Jos_ het volgende:
Tja, onze samenleving wordt nou eenmaal egoïstischer. Je schiet er weinig mee op om daar niet in mee te gaan denk ik.

We zoeken altijd onze eigen onafhankelijkheid, dat stellen we als grootste indicator van succes. Vooral de jonge vrouwen die in de jaren 50 bijvoorbeeld hun jonge gezin grootbrachten, hebben nu met andere verwachtingen mee te kampen.

Is onafhankelijkheid dan goed voor de samenleving of slecht??