R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Deze week de bedel van Thomas Sabo met engelvleugels binnen gekregen en hangt nu aan mijn armband. Het is voor mij een prettig idee want als ik er naar kijk denk ik aan hem en hoe hij was.
Het is ook raar want nu hoor je ook dingen van anderen over zijn laatste avond waar ik niet bij ben geweest. Hij schijnt naar mama's shoarmatent gegaan te zijn met andere en is weggeglipt zonder iets te zeggen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat de laatste avond me bespaard is gebleven want dan heb je juist denk ik ook een hele rare blik op wat er gebeurd is.
Voor mezelf merk ik wel dat of je nou wil of niet toch wel met vragen zit onbewust. Gewoon omdat het aan een kant snap je het en de andere kant is het toch raar.
Hij gaat uit met bedoeling van dit is het afscheid en vervolgens komt die thuis bij en gaat naar de zolder en gaat op een trapje staan wat die zelf getimmerd heeft en besluit zichzelf op te hangen.
Het idee is juist erg omdat het onwerkelijk is. Aan een kant kan je het voorstellen maar aan de andere kant juist niet dat maakt het zo raar.
Op zich is zelfmoord al een raar en heftig idee maar dan ineens is het iemand die je gewoon kent en maakt het juist ongrijpbaar omdat het iemand is die je kent.
Er is toch een soort gevoel van is dit echt en tegelijk weet je ook dat je toe moet geven dat het echt is en dat iemand juist betrof die een vriend voor je was.
Ik heb er wel vrede mee , maar tegelijkertijd blijft het voor mijn gevoel gewoon bizar .
Het is ook raar want nu hoor je ook dingen van anderen over zijn laatste avond waar ik niet bij ben geweest. Hij schijnt naar mama's shoarmatent gegaan te zijn met andere en is weggeglipt zonder iets te zeggen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat de laatste avond me bespaard is gebleven want dan heb je juist denk ik ook een hele rare blik op wat er gebeurd is.
Voor mezelf merk ik wel dat of je nou wil of niet toch wel met vragen zit onbewust. Gewoon omdat het aan een kant snap je het en de andere kant is het toch raar.
Hij gaat uit met bedoeling van dit is het afscheid en vervolgens komt die thuis bij en gaat naar de zolder en gaat op een trapje staan wat die zelf getimmerd heeft en besluit zichzelf op te hangen.
Het idee is juist erg omdat het onwerkelijk is. Aan een kant kan je het voorstellen maar aan de andere kant juist niet dat maakt het zo raar.
Op zich is zelfmoord al een raar en heftig idee maar dan ineens is het iemand die je gewoon kent en maakt het juist ongrijpbaar omdat het iemand is die je kent.
Er is toch een soort gevoel van is dit echt en tegelijk weet je ook dat je toe moet geven dat het echt is en dat iemand juist betrof die een vriend voor je was.
Ik heb er wel vrede mee , maar tegelijkertijd blijft het voor mijn gevoel gewoon bizar .
Hoe slim je ook bent... Vergeet het gewoon dat iemand in staat is een ander 100% te begrijpen... Geloof simpelweg dat de ander zijn beweging logisch heeft bedacht en vooral dat daarmee vrede is bereikt! RIP!!!!!!!!!!!....!quote:Op woensdag 17 maart 2010 21:09 schreef formerjellybean het volgende:
Deze week de bedel van Thomas Sabo met engelvleugels binnen gekregen en hangt nu aan mijn armband. Het is voor mij een prettig idee want als ik er naar kijk denk ik aan hem en hoe hij was.
Het is ook raar want nu hoor je ook dingen van anderen over zijn laatste avond waar ik niet bij ben geweest. Hij schijnt naar mama's shoarmatent gegaan te zijn met andere en is weggeglipt zonder iets te zeggen.
Eerlijk gezegd ben ik blij dat de laatste avond me bespaard is gebleven want dan heb je juist denk ik ook een hele rare blik op wat er gebeurd is.
Voor mezelf merk ik wel dat of je nou wil of niet toch wel met vragen zit onbewust. Gewoon omdat het aan een kant snap je het en de andere kant is het toch raar.
Hij gaat uit met bedoeling van dit is het afscheid en vervolgens komt die thuis bij en gaat naar de zolder en gaat op een trapje staan wat die zelf getimmerd heeft en besluit zichzelf op te hangen.
Het idee is juist erg omdat het onwerkelijk is. Aan een kant kan je het voorstellen maar aan de andere kant juist niet dat maakt het zo raar.
Op zich is zelfmoord al een raar en heftig idee maar dan ineens is het iemand die je gewoon kent en maakt het juist ongrijpbaar omdat het iemand is die je kent.
Er is toch een soort gevoel van is dit echt en tegelijk weet je ook dat je toe moet geven dat het echt is en dat iemand juist betrof die een vriend voor je was.
Ik heb er wel vrede mee , maar tegelijkertijd blijft het voor mijn gevoel gewoon bizar .
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 18-03-2010 02:18:26 ]
Vrijdag kwam Leon zijn beste vriend naar me met de vraag of als hij en wat anderen vrienden naar zijn ouders gaan of ik mee wilde en heb ja gezegd.
Ik ken ze totaal niet maar ik denk toch wel veel aan ze vooral de moeder omdat die hem ook opgehangen gevonden heeft.
Merk toch dat ondanks dat ik doorga het verdriet er nog is en het ook niet te bevatten is.
Zag vorige week ook bij wereld draait door een gesprek met een meisje waarvan een vriend van haar ook zelfmoord had gepleegd en dat maakt het dan heel dicht bij omdat wat eerst de ver van mijn bed show , nu ook bij mij zo is ik weet nu toch wat het met je doet als je het meemaakt in je omgeving.
Het is eigenlijk het laatste waar je aan wil denken dat iemand die je kent gewoon zelfmoord pleegt.
Wilde ook eerst naar Remember me maar toen ik er ook achterkwam dat het ook juist over ging over een jongen die moeite heeft met de zelfmoord van zijn broer, wacht ik wel even tot die op dvd uit is omdat het nu toch te vers is.
Gisteren ook een late film zitten kijken over binge drinking en dat meisje verloor haar vriendin daaraan, en ze zei op het laatst het is zo raar, van het leven gaat door maar je blijft toch steeds dat gevoel hebben van dat je iemand mist en dat het af en toe voelt alsof je aan een zijlijn staat en nu moet ik ook zeggen dat het echt voor mij zo ook voelt.
Je gaat verder en ontmoet nieuwe mensen , maar toch als je leuke dingen meemaakt (want dat doe je gelukkig ook) heb je toch zoiets van ik wens dat hij erbij was of dat je het aan hem kon vertellen.
Het is toch een intensief het verwerken van het overlijden van een vriend.
Ik ken ze totaal niet maar ik denk toch wel veel aan ze vooral de moeder omdat die hem ook opgehangen gevonden heeft.
Merk toch dat ondanks dat ik doorga het verdriet er nog is en het ook niet te bevatten is.
Zag vorige week ook bij wereld draait door een gesprek met een meisje waarvan een vriend van haar ook zelfmoord had gepleegd en dat maakt het dan heel dicht bij omdat wat eerst de ver van mijn bed show , nu ook bij mij zo is ik weet nu toch wat het met je doet als je het meemaakt in je omgeving.
Het is eigenlijk het laatste waar je aan wil denken dat iemand die je kent gewoon zelfmoord pleegt.
Wilde ook eerst naar Remember me maar toen ik er ook achterkwam dat het ook juist over ging over een jongen die moeite heeft met de zelfmoord van zijn broer, wacht ik wel even tot die op dvd uit is omdat het nu toch te vers is.
Gisteren ook een late film zitten kijken over binge drinking en dat meisje verloor haar vriendin daaraan, en ze zei op het laatst het is zo raar, van het leven gaat door maar je blijft toch steeds dat gevoel hebben van dat je iemand mist en dat het af en toe voelt alsof je aan een zijlijn staat en nu moet ik ook zeggen dat het echt voor mij zo ook voelt.
Je gaat verder en ontmoet nieuwe mensen , maar toch als je leuke dingen meemaakt (want dat doe je gelukkig ook) heb je toch zoiets van ik wens dat hij erbij was of dat je het aan hem kon vertellen.
Het is toch een intensief het verwerken van het overlijden van een vriend.
Sterkte ermee meid, goed om te zien dat je hem steeds beter een plaatsje in je hart kan geven!quote:Op zondag 28 maart 2010 21:41 schreef formerjellybean het volgende:
Vrijdag kwam Leon zijn beste vriend naar me met de vraag of als hij en wat anderen vrienden naar zijn ouders gaan of ik mee wilde en heb ja gezegd.
Ik ken ze totaal niet maar ik denk toch wel veel aan ze vooral de moeder omdat die hem ook opgehangen gevonden heeft.
Merk toch dat ondanks dat ik doorga het verdriet er nog is en het ook niet te bevatten is.
Zag vorige week ook bij wereld draait door een gesprek met een meisje waarvan een vriend van haar ook zelfmoord had gepleegd en dat maakt het dan heel dicht bij omdat wat eerst de ver van mijn bed show , nu ook bij mij zo is ik weet nu toch wat het met je doet als je het meemaakt in je omgeving.
Het is eigenlijk het laatste waar je aan wil denken dat iemand die je kent gewoon zelfmoord pleegt.
Wilde ook eerst naar Remember me maar toen ik er ook achterkwam dat het ook juist over ging over een jongen die moeite heeft met de zelfmoord van zijn broer, wacht ik wel even tot die op dvd uit is omdat het nu toch te vers is.
Gisteren ook een late film zitten kijken over binge drinking en dat meisje verloor haar vriendin daaraan, en ze zei op het laatst het is zo raar, van het leven gaat door maar je blijft toch steeds dat gevoel hebben van dat je iemand mist en dat het af en toe voelt alsof je aan een zijlijn staat en nu moet ik ook zeggen dat het echt voor mij zo ook voelt.
Je gaat verder en ontmoet nieuwe mensen , maar toch als je leuke dingen meemaakt (want dat doe je gelukkig ook) heb je toch zoiets van ik wens dat hij erbij was of dat je het aan hem kon vertellen.
Het is toch een intensief het verwerken van het overlijden van een vriend.
In life, it's not who you know that's important, it's how your wife found out.
Silence is golden, ducktape is silver.
Silence is golden, ducktape is silver.
Het is nu op 5 mei half jaar .
Om eerlijk te zijn begin ik nu te merken wat een impact het op je maakt, je bent er veel mee bezig om te verwerken en ook hoe dingen toch nu ook zijn veranderd.
Het is gezellig met de vrienden maar voor je gevoel blijf je toch iemand missen.
Ik heb nu ook eindelijk een leuke foto van hem in huis staan en dan is het toch soms raar als je er naar kijkt omdat het gewoon ook al weet je verstandelijk wel dat die er niet meer is maar gevoelsmatig is alles wat er gebeurd is zo onwerkelijk.
Straks ook Rondje Wormerveer en dat is een kroegentocht in Wormerveer.
Het is het eerste keer dat die er niet meer is , het jaar ervoor werd ik nog door hem aan zijn broer vluchtelings voorgesteld.
Het is ook heel dubbel het is al een half jaar en aan de andere kant is het nog maar een half jaar.
Ik blijf het toch een heel proces vinden het verwerken van een zelfmoord van een vriend.
Om eerlijk te zijn begin ik nu te merken wat een impact het op je maakt, je bent er veel mee bezig om te verwerken en ook hoe dingen toch nu ook zijn veranderd.
Het is gezellig met de vrienden maar voor je gevoel blijf je toch iemand missen.
Ik heb nu ook eindelijk een leuke foto van hem in huis staan en dan is het toch soms raar als je er naar kijkt omdat het gewoon ook al weet je verstandelijk wel dat die er niet meer is maar gevoelsmatig is alles wat er gebeurd is zo onwerkelijk.
Straks ook Rondje Wormerveer en dat is een kroegentocht in Wormerveer.
Het is het eerste keer dat die er niet meer is , het jaar ervoor werd ik nog door hem aan zijn broer vluchtelings voorgesteld.
Het is ook heel dubbel het is al een half jaar en aan de andere kant is het nog maar een half jaar.
Ik blijf het toch een heel proces vinden het verwerken van een zelfmoord van een vriend.
Weer even een update.
Was laatst even naar graf geweest en bloemen gelegd en toen kwam een vrouwtje erbij staan, die zijn moeder kende , wat blijkt buiten ik en die moeder komt er niemand.
Zijn moeder denkt dat iedereen hem vergeten is en dat vond ik eigenlijk heel erg.
De vrienden die hem kennen even aangesproken en beste vriend was van plan kaartje te sturen en daarna af te spreken bij hun rond zijn verjaardag .
Ik hoop dat het niet alleen bij mooie woorden blijft en het ook werkelijk doen, want ik vind het eerlijk gezegd best triest. Een beetje meeleven met de ouders van een vriend kan geen kwaad.
In augustus zou die 30 geworden zijn. Het gaat hier toch wel beter je bent er nu wel aan gewend dat die er niet meer is, wel heb ik op momenten zoals nu met Wk waar hij gek op was , toch wel momenten denk van goh dit mist die nu, en hier had die graag bij geweest , maar ik denk ook wel dat dat blijft.
Dat vind ik het rare aan een overlijden en zeker bij iemand op jonge leeftijd, van je gaat verder maar je blijft er toch wel aan denken van je mist iemands aanwezigheid toch. Niet alleen de mindere dingen maar ook de leuke dingen, soms zou je nog even willen dat die er was en dat je gewoon even kon vertellen hoe het nu is met je
Was laatst even naar graf geweest en bloemen gelegd en toen kwam een vrouwtje erbij staan, die zijn moeder kende , wat blijkt buiten ik en die moeder komt er niemand.
Zijn moeder denkt dat iedereen hem vergeten is en dat vond ik eigenlijk heel erg.
De vrienden die hem kennen even aangesproken en beste vriend was van plan kaartje te sturen en daarna af te spreken bij hun rond zijn verjaardag .
Ik hoop dat het niet alleen bij mooie woorden blijft en het ook werkelijk doen, want ik vind het eerlijk gezegd best triest. Een beetje meeleven met de ouders van een vriend kan geen kwaad.
In augustus zou die 30 geworden zijn. Het gaat hier toch wel beter je bent er nu wel aan gewend dat die er niet meer is, wel heb ik op momenten zoals nu met Wk waar hij gek op was , toch wel momenten denk van goh dit mist die nu, en hier had die graag bij geweest , maar ik denk ook wel dat dat blijft.
Dat vind ik het rare aan een overlijden en zeker bij iemand op jonge leeftijd, van je gaat verder maar je blijft er toch wel aan denken van je mist iemands aanwezigheid toch. Niet alleen de mindere dingen maar ook de leuke dingen, soms zou je nog even willen dat die er was en dat je gewoon even kon vertellen hoe het nu is met je
Hey FJ,
Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt, en weet je, ik ben nu na 9 jaar nog steeds niet naar het graf geweest. Eerst omdat ik het niet kon, de confrontatie was te groot. Maar later omdat ik besefte dat haar graf voor mij niets betekende. Ik heb herinneringen aan haar en foto's en lange tijd heb ik regelmatig een kaarsje gebrand als ik daar behoefte aan had en dat was voor mij genoeg. Ik kan me voorstellen dat er meer mensen zijn die dit zo oppakken. Een vriend vergeet je niet zomaar, maar ik denk dat iedereen daar op zijn manier mee omgaat.
Ik ben blij te lezen dat het nu wat beter gaat. Dat gemis zal wel blijven denk ik, tenminste, ik heb het nu ook soms nog. Maar het wordt minder en minder en ik heb het zelf inmiddels een plek gegeven. Veel sterkte ermee!
Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt, en weet je, ik ben nu na 9 jaar nog steeds niet naar het graf geweest. Eerst omdat ik het niet kon, de confrontatie was te groot. Maar later omdat ik besefte dat haar graf voor mij niets betekende. Ik heb herinneringen aan haar en foto's en lange tijd heb ik regelmatig een kaarsje gebrand als ik daar behoefte aan had en dat was voor mij genoeg. Ik kan me voorstellen dat er meer mensen zijn die dit zo oppakken. Een vriend vergeet je niet zomaar, maar ik denk dat iedereen daar op zijn manier mee omgaat.
Ik ben blij te lezen dat het nu wat beter gaat. Dat gemis zal wel blijven denk ik, tenminste, ik heb het nu ook soms nog. Maar het wordt minder en minder en ik heb het zelf inmiddels een plek gegeven. Veel sterkte ermee!
Dat kan ik me ook wel voorstellen. Voor mij ging het meer erom dat de vrienden niets meer aan z'n ouders of familie hebben laten horen en die vrouw gewoon rondliep dat iedereen hem vergeten was , een klein teken van leven aan haar had wel een beetje gepast geweest.quote:Op zondag 4 juli 2010 22:12 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Hey FJ,
Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt, en weet je, ik ben nu na 9 jaar nog steeds niet naar het graf geweest. Eerst omdat ik het niet kon, de confrontatie was te groot. Maar later omdat ik besefte dat haar graf voor mij niets betekende. Ik heb herinneringen aan haar en foto's en lange tijd heb ik regelmatig een kaarsje gebrand als ik daar behoefte aan had en dat was voor mij genoeg. Ik kan me voorstellen dat er meer mensen zijn die dit zo oppakken. Een vriend vergeet je niet zomaar, maar ik denk dat iedereen daar op zijn manier mee omgaat.
Ik ben blij te lezen dat het nu wat beter gaat. Dat gemis zal wel blijven denk ik, tenminste, ik heb het nu ook soms nog. Maar het wordt minder en minder en ik heb het zelf inmiddels een plek gegeven. Veel sterkte ermee!
Vond het gewoon heel hard voor een moeder om rond te lopen met het idee dat niemand om hem gaf en gewoon vergeten was.
Nu heb ik de vrienden gewaarschuwd en hoop dat ze er iets mee doen, hoeft niet specifiek graf te zijn maar juist als respect voor je vriend even juist klein iets laten horen.
Er word steeds over gepraat en niets mee gedaan , dat vind ik jammer.
Achteraf lijkt het net alsof de vrienden het meer bij woorden laten en geen actie ondernemen, en eigenlijk vind ik dat Leon beter verdiende.
Ik heb wel mijn best gedaan en die vrouw weet ook dat ik even geweest ben en is doorgegeven dat die niet vergeten is , meer kan ik niet doen
Je hebt gelijk dat het verwerken voor iedereen anders is, voor mij is het juist als ik heel even bij het graf ben en bloemetje gelegd heb , dat ik even bij hem ben en even bijpraat.
Kan me ook wel voorstellen dat het voor mensen heel confronterend is , want het is toch iemand die je kende die onder de grond ligt.
Het gemis is er nog wel maar ook toch anders dan eerst nu weet ik voor mezelf dat het zo is, en heb er meer vrede mee in het begin was het zo onwerkelijk en was het net alsof die nog elk moment de kroeg in kon lopen
Dat vind ik nou zo kortzichtig he. Je leeft toch voor jezelf, of niet soms? Ik leef iig echt niet voor anderen hoor, kan ik je nu wel zeggen. Ik vind de redenering zelfmoord = laf omdat je er mensen mee kwetst dan ook belachelijk.quote:Op vrijdag 11 december 2009 16:15 schreef vosss het volgende:
Ik blijf het laf vinden om zelfmoord te plegen en ik heb geen greintje respect voor mensen die het doen, maar soit, sterkte ermee vanavond
Als mensen in je nabije omgeving zelfmoord plegen, heeft dat niks met lafheid van hun kant te maken, mijns inziens. Ik wil ook weer niet zeggen dat het dan eerder jouw schuld is, aangezien je ze dus schijnbaar niet echt gelukkig maakte of steunde, zo ver wil ik niet gaan.. maar als ik moet kiezen tussen de 2 dan toch eerder het laatste
OT: Sterkte, TS. Hoop dat je het snel een plekje kan geven.
Eerlijkheid volgt hier:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik neem het mijn moeder nu na de altijd jaren wel ,kwalijkquote:Op maandag 14 december 2009 02:46 schreef vronie het volgende:
Ik blijf dit een moeilijk onderwerp vinden.
Wat gaat er in een mens om ,zich van het leven te beroven.
Ik heb het ervaren met mijn moeder dat ik 14 jaar was,ik vond haar met doorgesneden polsen.
Alles in het werk gesteld,om haar te redden.
Mijn moeder kwam bij in het ziekenhuis,waar zij niet echt blij mee was.
Maar TS probeer het een plek te vinden,hoe moeilijk dit ook is.
Het is zijn keuze.
Heel veel sterkte
Zij heefd een stempel op mij leven gedrukt
[ Bericht 0% gewijzigd door vronie op 16-07-2010 02:02:07 ]
quote:Op maandag 5 juli 2010 02:09 schreef gnilrednoz het volgende:
Eerlijkheid volgt hier:Ben jij erbij geweest toen dat gezegd werd?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Dat Leon toen het ook heeft gezegd toen was die ook heel erg dronken, en ik neem mensen met een behoorlijke slok op ook soms wat minder serieus, omdat er dan soms dingen uitgeflapt worden die niet gemeend zijn.
Hoe vaak zegt iemand in dronkenschap weleens iets waarvan die achteraf denkt stom. Helaas meende die dat wel.
Vronie het lijkt me helemaal moeilijk als het om een ouder gaat , want vaak is het toch zo van een ouder hoort voor je te zorgen en als een ouder zoiets doet lijkt het me alsof je heel erg in de steek gelaten voelt.
Hoe vaak zegt iemand in dronkenschap weleens iets waarvan die achteraf denkt stom. Helaas meende die dat wel.
Vronie het lijkt me helemaal moeilijk als het om een ouder gaat , want vaak is het toch zo van een ouder hoort voor je te zorgen en als een ouder zoiets doet lijkt het me alsof je heel erg in de steek gelaten voelt.
Even een update:
Heel raar de laatste tijd is het juist alsof er meer mensen zijn die over Leon gaan praten of contact zoeken met andere die hem kenden.
Ik had na zijn dood een memoriam site opgezet ter nagedachtenis en het rare is dat er nu pas mensen zijn die gaan reageren.
Zijn nichtje bedankte mij voor het opzetten van die hyve, maar voor mij was dat toen die net al overleed iets wat ik moest doen, gewoon al omdat hij het heel vaak erover had dat die bang was dat mensen hem zouden vergeten.
Ondertussen wat vrienden uit de tijd weer contact mee en ook erover gehad. Een vriendin vond het moeilijk om naar die kroeg te gaan waar die altijd kwam en daarom zag ik haar daar ook niet , achteraf ben ik blij dat ik na zijn dood dat juist ben op blijven pakken want zo heb ik juist kunnen leren dat het leven ook doorgaat en ben ik ook aan het idee ondertussen gewend dat die er niet meer is.
Ik heb ook wel eens dromen van hem maar geen lelijke dromen , maar meer zoals het was en voelt als bijpraten.
Toen die nog leefde reden we vaak vanuit de kroeg samen naar huis en in die dromen doet die dat eens in de zoveel tijd en dan praten we bij. Het klinkt heel stom maar voelt aan als soort bezoekjes eigenlijk.
Ergens is het best mooi ook.
Blijf het wel een heel raar proces vinden , voor mijn gevoel ook al is die er niet meer , is die toch een vriend van me en dat blijft die eigenlijk ook, hoe raar dat ook mag klinken.
Heel raar de laatste tijd is het juist alsof er meer mensen zijn die over Leon gaan praten of contact zoeken met andere die hem kenden.
Ik had na zijn dood een memoriam site opgezet ter nagedachtenis en het rare is dat er nu pas mensen zijn die gaan reageren.
Zijn nichtje bedankte mij voor het opzetten van die hyve, maar voor mij was dat toen die net al overleed iets wat ik moest doen, gewoon al omdat hij het heel vaak erover had dat die bang was dat mensen hem zouden vergeten.
Ondertussen wat vrienden uit de tijd weer contact mee en ook erover gehad. Een vriendin vond het moeilijk om naar die kroeg te gaan waar die altijd kwam en daarom zag ik haar daar ook niet , achteraf ben ik blij dat ik na zijn dood dat juist ben op blijven pakken want zo heb ik juist kunnen leren dat het leven ook doorgaat en ben ik ook aan het idee ondertussen gewend dat die er niet meer is.
Ik heb ook wel eens dromen van hem maar geen lelijke dromen , maar meer zoals het was en voelt als bijpraten.
Toen die nog leefde reden we vaak vanuit de kroeg samen naar huis en in die dromen doet die dat eens in de zoveel tijd en dan praten we bij. Het klinkt heel stom maar voelt aan als soort bezoekjes eigenlijk.
Ergens is het best mooi ook.
Blijf het wel een heel raar proces vinden , voor mijn gevoel ook al is die er niet meer , is die toch een vriend van me en dat blijft die eigenlijk ook, hoe raar dat ook mag klinken.
Ik zou het even niet meer weten als een vriend van me er niet meer is al helemaal als de oorzaak zelfmoord is 
Sterkte ermee!
Sterkte ermee!
Elke minuut dat je je druk maakt om je verleden, gaat af van je toekomst.
Het belangrijkste is vooral dat je jezelf er niet de schuld van geeft, het is en blijft zijn keuze geweest.
Iets wat heel weinig mensen beseffen, is dat de stap naar zelfmoord geen laffe uitvlucht is. Het is een grote, zware en bijna altijd weloverwogen stap, waar een lang (weliswaar distorted) denkproces aan vooruit gegaan is. Koester die goede gedachten die je aan hem hebt, en bedenk daarbij vooral dat hij, nadat hij zijn keuze gemaakt had, zoals je in de OP aangaf, hij geprobeerd heeft te genieten van zijn laatste dagen, ook met jou. Daarom leek het alsof het beter ging.
En ik ben een ervaringsdeskundige vanuit de andere kant (mislukte zelfmoordpoging, gered door mijn vrienden die toevallig in de buurt waren).
Iets wat heel weinig mensen beseffen, is dat de stap naar zelfmoord geen laffe uitvlucht is. Het is een grote, zware en bijna altijd weloverwogen stap, waar een lang (weliswaar distorted) denkproces aan vooruit gegaan is. Koester die goede gedachten die je aan hem hebt, en bedenk daarbij vooral dat hij, nadat hij zijn keuze gemaakt had, zoals je in de OP aangaf, hij geprobeerd heeft te genieten van zijn laatste dagen, ook met jou. Daarom leek het alsof het beter ging.
En ik ben een ervaringsdeskundige vanuit de andere kant (mislukte zelfmoordpoging, gered door mijn vrienden die toevallig in de buurt waren).
Als stemmen zin had, was het al lang verboden.
Geloof niets, denk zelf.
Geloof niets, denk zelf.
We hadden het gisteren over hem , de laatste weken heeft die een onenigheden met mensen uitgepraat , en achteraf denk ik dat die het allang van plan was , alleen de vraag was wanneer.quote:Op zaterdag 7 augustus 2010 16:43 schreef defamai het volgende:
Het belangrijkste is vooral dat je jezelf er niet de schuld van geeft, het is en blijft zijn keuze geweest.
Iets wat heel weinig mensen beseffen, is dat de stap naar zelfmoord geen laffe uitvlucht is. Het is een grote, zware en bijna altijd weloverwogen stap, waar een lang (weliswaar distorted) denkproces aan vooruit gegaan is. Koester die goede gedachten die je aan hem hebt, en bedenk daarbij vooral dat hij, nadat hij zijn keuze gemaakt had, zoals je in de OP aangaf, hij geprobeerd heeft te genieten van zijn laatste dagen, ook met jou. Daarom leek het alsof het beter ging.
En ik ben een ervaringsdeskundige vanuit de andere kant (mislukte zelfmoordpoging, gered door mijn vrienden die toevallig in de buurt waren).
Wat al eerder schreef denk ik nog steeds het ging op het laatst goed met hem omdat die eigenlijk al wist dat ging sterven en voor hem de dood als een bevrijding was .
Juist ook door de laatste weken met hem ,hij was langzamerhand afscheid van iedereen aan het nemen , en juist aan het afronden zodat hij in rust kon sterven.
Hoe je het ook wendt of keert het blijft toch wel iets wat toch ook belangrijk en bepalend is geweest , niet gewoon negatief maar ook positief op een rare manier ben anders naar het leven gaan kijken en wil er meer uithalen.
Hij blijft bij mij een plekje in mijn hart houden , en zelfs al is die er niet meer voor mijn gevoel blijft die nog steeds een vriend die toch nog steeds mis
Je hoeft niet te kijken . Als ik hier nou behoefte aan heb , iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier en ik vind het fijn om dit van me af te typen, wie ben jij om daar een oordeel over te vellen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:35 schreef Omnifacer het volgende:
Ik vind dit topic een beetje irritant worden. Ga lekker een dagboek bijhouden, ofzo.
Ik ben Omni, aangenaam. Je post hier alleen updates. Daarvoor reageerde je ook al nauwelijks op postst van anderen waarin suggesties werden gedaan. Fijn dat jij er behoefte aan hebt, maar dit heeft gewoon geen enkele zin.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:43 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Je hoeft niet te kijken . Als ik hier nou behoefte aan heb , iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier en ik vind het fijn om dit van me af te typen, wie ben jij om daar een oordeel over te vellen.
Ik heb wel degelijk gereageerd , en als je eraan irriteert lees je het toch gewoon niet.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:47 schreef Omnifacer het volgende:
[..]
Ik ben Omni, aangenaam. Je post hier alleen updates. Daarvoor reageerde je ook al nauwelijks op postst van anderen waarin suggesties werden gedaan. Fijn dat jij er behoefte aan hebt, maar dit heeft gewoon geen enkele zin.
Simpel.Dag veel plezier verder. Zolang Re er niets over zegt dat ik het moet sluiten ofzo post ik gewoon wanneer daar behoefte aan heb.
Heb jij er problemen mee jammer voor jou , kijk dan gewoon naar andere topics in plaats van deze.
Kijk, dit bedoel ik precies. Je redeneert hier alleen maar vanuit jezelf. Ik begrijp dat je lotgenoten hebt opgezocht, maar ik neem aan dat dat met het doel was ervaringen uit te wisselen en niet om een raar soort monoloog te houden. Je kunt net zo goed kladblok openen en daar je posts droppen in plaats van hier. Het enige wat je doet is dingen hier neerplempen zonder acht te slaan op anderen.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 21:50 schreef formerjellybean het volgende:
[..]
Ik heb wel degelijk gereageerd , en als je eraan irriteert lees je het toch gewoon niet.
Simpel.Dag veel plezier verder. Zolang Re er niets over zegt dat ik het moet sluiten ofzo post ik gewoon wanneer daar behoefte aan heb.
Heb jij er problemen mee jammer voor jou , kijk dan gewoon naar andere topics in plaats van deze.
In mijn ervaring weet ik dat omgaan met zelfmoord van iemand die je kent , daar iedereen op een eigen manier mee omgaat, daar zijn geen tips voor
De een verwerkt het sneller dan de ander de ander praat er veel over de ander minder.
Wie ben ik om te zeggen hoe iemand ermee moet omgaan.
Dit topic heb ik geplaatst omdat ik dus dat in mijn omgeving tegen kwam en juist omdat er een taboe over is moeilijker met andere over kan praten en dan als ik even mijn momenten heb post ik hier.
Er is geen vast handboek voor hoe je er mee om moet gaan en iedereen ervaart het anders.
Als je had gedacht dat het specifiek voor lotgenoten contact is dat is het niet precies en zoals ik al eerder zei je hoeft niet te reageren .
De een verwerkt het sneller dan de ander de ander praat er veel over de ander minder.
Wie ben ik om te zeggen hoe iemand ermee moet omgaan.
Dit topic heb ik geplaatst omdat ik dus dat in mijn omgeving tegen kwam en juist omdat er een taboe over is moeilijker met andere over kan praten en dan als ik even mijn momenten heb post ik hier.
Er is geen vast handboek voor hoe je er mee om moet gaan en iedereen ervaart het anders.
Als je had gedacht dat het specifiek voor lotgenoten contact is dat is het niet precies en zoals ik al eerder zei je hoeft niet te reageren .
Bespaar me nou je cliche's. Ik snap zelf ook wel dat iedereen er op een andere manier mee omgaat. Ik vind alleen dat als je zoals jij alleen maar wel meedelen wat de stand van zaken is, je dat lekker voor jezelf moet houden. Het begint namelijk potsierlijk te worden.quote:Op dinsdag 17 augustus 2010 22:00 schreef formerjellybean het volgende:
In mijn ervaring weet ik dat omgaan met zelfmoord van iemand die je kent , daar iedereen op een eigen manier mee omgaat, daar zijn geen tips voor
De een verwerkt het sneller dan de ander de ander praat er veel over de ander minder.
Wie ben ik om te zeggen hoe iemand ermee moet omgaan.
Dit topic heb ik geplaatst omdat ik dus dat in mijn omgeving tegen kwam en juist omdat er een taboe over is moeilijker met andere over kan praten en dan als ik even mijn momenten heb post ik hier.
Er is geen vast handboek voor hoe je er mee om moet gaan en iedereen ervaart het anders.
Als je had gedacht dat het specifiek voor lotgenoten contact is dat is het niet precies en zoals ik al eerder zei je hoeft niet te reageren .
Sterkte, TS.
Ik hoop dat hij zijn rust heeft gevonden. Ik begrijp het wel, helaas. Als je continu moet leven met het gevoel dat het leven een gevecht is wat je niet kunt winnen.
Nou ja, het is gewoon klote, zowel voor hem als de nabestaanden.
Ik hoop dat hij zijn rust heeft gevonden. Ik begrijp het wel, helaas. Als je continu moet leven met het gevoel dat het leven een gevecht is wat je niet kunt winnen.
Nou ja, het is gewoon klote, zowel voor hem als de nabestaanden.
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |