Nederlandse jongeren gaan snel ouderlijk huis uit

quote:

Op donderdag 10 december 2009 18:46 schreef ErwinRommel het volgende:

[..]

Daar is niks engs aan hoor.
Als ouder ben je nl. nooit klaar met "opvoeden".
Een ouder blijf je tot aan de dood.

Ik denk daar dus heel anders over , als ouder ben je dus op een gegeven moment wel klaar .
Ouder blijven doe je wel , inderdaad tot de dood

Maar opvoeden

quote:

Op donderdag 10 december 2009 18:46 schreef ErwinRommel het volgende:

[..]

Daar is niks engs aan hoor.
Als ouder ben je nl. nooit klaar met "opvoeden".

*ril

quote:

Op donderdag 10 december 2009 18:59 schreef ErwinRommel het volgende:

[..]

zie ook het woord opvoeden tussen aanhalingstekentjes

Dat was een ninja-edit?

In ieder geval: ik denk dat je als opvoeder je kinderen ook de ruimte moet geven fouten te maken, van fouten leer je nog het meest. Toen ik het huis uitging realiseerde ik me terdege dat ik het financieel minder zou krijgen dan wanneer ik thuis zou blijven wonen, mijn ouders hebben me daarvan al op jonge leeftijd van doordrongen. Dat betekende niet dat ik minder gelukkig was. Ik was dolblij toen ik op m'n achttiende eindelijk op mezelf ging wonen.

Je hebt toch ook zoiets als kinderen die voor hun ouders zorgen in hun eigen huis. Eén van de kinderen, of het kind, neemt dan de woning over van haar of zijn ouders en blijven dan samen wonen. Of het kind (eventueel getrouwd en heeft eigen kinderen) is eerst uit het ouderlijk huis gegaan, en heeft na verloop van tijd vervolgens de ouders in eigen huis genomen.

Waarom denken mensen dat als je bij je ouders inwoont dat mama dan automatisch alles doet?

Ik heb zelf 4 jaar op kamers gezeten voor mijn studie, en woon nu sinds kort weer tijdelijk thuis totdat ik genoeg financiële draagkracht heb en een geschikte woonruimte voor mezelf kan vinden.

Maar ik word niet als "kind" behandeld, kan gaan en staan waar ik wil. Daarbij neem ik een groot deel van het huishouden voor mijn rekening, doe gewoon mijn eigen was en vaak nog die van hen erbij ook als het zo uitkomt. Mijn ouders vragen niet van me dat ik meebetaal aan de vaste lasten (wat ik niet eens heel gek zou vinden gezien ik wel werk) en daar ben ik ze dankbaar voor. Zoals ik al zei, ik probeer gewoon mijn steentje bij te dragen: betaal zelf als ik de boodschappen doe en gooi meteen ff de tank van de auto vol. Leven is geven en nemen, en als je dingen samen doet en elkaar tegelijk vrij laat heb je daar beiden een hoop gemak van. We hebben gewoon een vrij gemakkelijke relatie wat dat betreft, ik zie niet in wat daar mis mee is? Tuurlijk verlang ik wel naar een eigen plek, en die komt er heus wel uiteindelijk, maar ik heb geen haast.

Het is maar wat je jong vind
Bij jong uit het ouderlijk huis gaan denk ik aan leeftijden als 14 jaar.

Ik vind het gemiddelde van 24 jaar een mooie leeftijd.

De mensen die ik ken die eerder het huis uit zijn gegaan hadden toch een verrotte band met hun ouders, last van geldingsdrang of ze woonden in zo'n 10-onder-1-kap. Dan ga je er dus ook niet op achteruit als je in zo'n zwijnenstal van een studentenhuis gaat wonen

Gelukkig heb ik die fase over mogen slaan

Ik had verwacht dat Italie bovenaan zou staan qua leeftijd. Dat is toch wel het land van janetten die tot hun 40e bij di mamma blijven wonen. En als ze dan eindelijk uit huis gaan is het 1 straat verderop