Aangezien mijn lieve mama

over een aantal daagjes jarig is, leek het mij een goed idee om even naar de stad te gaan om een leuk en orgineel cadeautje te kopen. Ik keek naar buiten, lekker weer, niet al te frisjes, dus ik trek zonder schaamte mijn kaki-achtige baggy broek aan, nog wat overige zooi, een leren jack en stap op mijn enorm stoere en mannelijke oranje Tomos om vervolgens naar de stad te rijden.
Jongens en meisjes, al snel had ik daar een hip cadeautje uitgezocht en nog geen half uur later stond ik alweer bij mijn oranje ros om in het nogsteeds droge Arnhem, naar huis te rijden.
Dus ik onderweg en opeens, begint het me dus hard te regenen, en dan heb ik het over die smerige semi-horizontale kutregen die gewoon pijn doet overal waar het je raakt. Dus ik overdreven chagerijnig, boos, geirriteerd en mijn voorheen zo bijzonder aantrekkelijk kaki-broek, zeiknat geregend. En toen opeens schoot het me te binnen...
''Vechtkampen''
En ik begin serieus in de regen, zeiknat en nog geen paar tellen eerder kutchagerijnig, hardop te lachen. En het houdt ook gewoon niet op ook! En dan ga je je voorstellen, hoe dat er dan uit moet zien, en dan zie je die Michielos, met zijn pauperavatar voor je
Dat wilde ik dus even kwijt, ook al schaam ik me dood...
Klacht 1: Michielos en zijn Vechtkampen
Klacht 2: Kutregen
Klacht 3: December is te onvoorspelbaar voor stoere broeken.
Klacht 4: Mezelf eigenlijk wel