Hallo,
Dit is de eerste keer dat ik in het ouderforum post, omdat ik eigenlijk benieuwd ben naar de mening van andere ouders over een bepaalde situatie. Eerst even wat achtergrond info: Ik ben 28, moeder van 2 jongens, (10 mnd en 3 jaar). Ze gaan 3 dagen pw naar het kdv omdat ik eerst 3 dagen werkte. Kort na mijn laatste bevallingsverlof raakte ik alleen helaas mijn baan kwijt en nu werk ik tijdelijk 5 dagen pw s'avonds, tot middernacht. Ik wil de opvang niet opzeggen omdat het de bedoeling is dat ik straks weer overdag ga werken, en de wachtlijst is bij dit kdv erg lang. Ik breng ze er dus nog steeds naartoe, alleen is er no way dat ik het red om voor half 10 daar te zijn. M'n wekker zet ik niet omdat ik die toch niet hoor, ik sta pas op wanneer de kinderen wakker worden, en het ochtendritueel gaat bij ons best traag omdat ik helemaal kapot ben s'ochtends. Ik heb het kdv geďnformeerd over m'n werk en waarom ik het niet eerder red, en dit vonden ze geen probleem. Ik breng ze dus altijd tussen half 10 en 10 uur binnen.
Nu is er een leidster die me eigenlijk altijd al wel erg vaak 'advies' geeft. Meestal stoort het me niet erg, vandaag wel. De jongste was erg aan het spoken vannacht dus we waren wat later opgestaan vandaag en ik kwam bij uitzondering uiteindelijk pas om 10:45 op het kdv. Ik had ze wel al telefonisch geinformeerd. Toen ik binnen kwam was het van "Wat is dit voor tijd om binnen te komen?! Nee hoor, grapje, maar je zoontje heeft zoveel gemist! Sinterklaas en de pieten waren er en die zijn nu alweer naar Spanje!". Ja, dat vond ik ook jammer. Had ik geweten dat ze iets georganiseerd hadden had ik wel iets anders geregeld zodat de jongens er eerder zouden zijn geweest, en dat zei ik ook tegen haar. "Nee maar je moet hier eigenlijk wel iets aan doen. De jongens missen zoveel. De meeste activiteiten worden sochtends georganiseerd en de andere kinderen praten er dan over na aan tafel en je zoontje kan er dan niet over meepraten. Het klinkt misschien onbeschoft maar het is jouw pakkie-an, je zult hier echt een oplossing voor moeten vinden, want dit kan zo niet". Kijk ze raakt dan een gevoelige snaar, want ik zou het ook wel anders willen. Liever overdag werken en de jongens lekker op tijd daar. Dit geef ik haar ook terug en vertel haar dat ik ondertussen wel wat meer aan m'n tijden begin te wennen en niet zo heel erg moe meer ben s'ochtends, dus dat het wel goed gaat komen met die tijden. En dat ik begrijp waarom ze het zegt, maar als ik zo laat binnen kom is het met een reden en dan kan ik er niks aan doen dat we zo laat zijn. Vervolgens zegt ze dat ik het niet uit hoef te leggen omdat het niet om mij of haar gaat maar om de kinderen, en wat het beste is voor hun. Het gesprek veranderde toen van onderwerp en toen ben ik weggegaan, maar het blijft zo aan me knagen. Ik word hier onzeker van omdat ik de situatie zelf ook niet ideaal vind, daarom raakt het me zo. Ik zit er nu aan te denken om er straks wanneer ik m'n kinderen op ga halen met haar over te praten.
Maar wat ik graag wil weten is wat jullie vinden, wanneer gaat een leidster te ver met het geven van ongevraagde adviezen? Vind je dit kunnen? En zo niet, hoe zou je er mee omgaan? Ik ben benieuwd naar jullie mening. Alvast bedankt!