F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Sterkte Boem-Dikkie, volgens mij heeft Bor een heerlijk leven gehad als ik je verhaal zo lees. Liefdevol.
sterkte met het verlies van bor.
lijkt mij dat hij een prachtig leventje heeft gehad.
lijkt mij dat hij een prachtig leventje heeft gehad.
home is where doghair sticks to anything but the dog!
In memoriam
Pluisje (augustus 2003 - februari 2011)
Helaas heeft hij maar 7,5 jaar bij ons mogen zijn. We hebben hem geboren zien worden en vanaf het moment dat ik hem voor het eerst zag, heb ik al geroepen, dat is mijn katje. Het was een kieskeurige kat. Voor hem alleen RC Fit32 voer, voor 'ordinair blikvoer' haalde hij zijn neus op.
Na het overlijden van de vorige 'baas' van de bende in 2006 is hij het geworden en is het gebleven tot zijn laatste momenten, hoe zwak hij ook was. Hij was altijd actief, altijd buiten aan het muizenvangen, hard schreeuwend van trots zijn prooi aan ons tonend.
Een paar maanden geleden heeft hij net te hard gevochten met de buurtkat. Een gat in zijn oksel was het gevolg, waar hij veel last van heeft gehad en al was begonnen met verlies van gewicht, omdat hij zich niet lekker voelde. Na het genezen bleef hij echter afvallen en magerder worden. We kwamen er pas laat achter dat hij suikerziekte had.
We hebben verschillende doses insuline geprobeerd, maar zijn suikerwaardes bleven stijgen en het bleek dat hij geen druppel insuline opnam. Uiteindelijk heeft mijn vader de moeilijke beslissing genomen om hem in te laten slapen. Het was geen doen meer voor Pluis. Hij vond de prik niet leuk, het hielp hem allemaal maar niet en hij had maar honger en het enige wat hij nog deed was slapen..
Vaarwel lieve Pluis
Helaas geen mooie foto's van Pluis, die heeft mijn vader allemaal.
Pluisje (augustus 2003 - februari 2011)
Helaas heeft hij maar 7,5 jaar bij ons mogen zijn. We hebben hem geboren zien worden en vanaf het moment dat ik hem voor het eerst zag, heb ik al geroepen, dat is mijn katje. Het was een kieskeurige kat. Voor hem alleen RC Fit32 voer, voor 'ordinair blikvoer' haalde hij zijn neus op.
Na het overlijden van de vorige 'baas' van de bende in 2006 is hij het geworden en is het gebleven tot zijn laatste momenten, hoe zwak hij ook was. Hij was altijd actief, altijd buiten aan het muizenvangen, hard schreeuwend van trots zijn prooi aan ons tonend.
Een paar maanden geleden heeft hij net te hard gevochten met de buurtkat. Een gat in zijn oksel was het gevolg, waar hij veel last van heeft gehad en al was begonnen met verlies van gewicht, omdat hij zich niet lekker voelde. Na het genezen bleef hij echter afvallen en magerder worden. We kwamen er pas laat achter dat hij suikerziekte had.
We hebben verschillende doses insuline geprobeerd, maar zijn suikerwaardes bleven stijgen en het bleek dat hij geen druppel insuline opnam. Uiteindelijk heeft mijn vader de moeilijke beslissing genomen om hem in te laten slapen. Het was geen doen meer voor Pluis. Hij vond de prik niet leuk, het hielp hem allemaal maar niet en hij had maar honger en het enige wat hij nog deed was slapen..
Vaarwel lieve Pluis
Helaas geen mooie foto's van Pluis, die heeft mijn vader allemaal.
Wat een lief koppie. Jammer dat Pluis niet langer mee ging, soms is een dierenleven te kort.quote:Op dinsdag 8 februari 2011 18:24 schreef Hitomi het volgende:
In memoriam
Pluisje (augustus 2003 - februari 2011)
Helaas heeft hij maar 7,5 jaar bij ons mogen zijn. We hebben hem geboren zien worden en vanaf het moment dat ik hem voor het eerst zag, heb ik al geroepen, dat is mijn katje. Het was een kieskeurige kat. Voor hem alleen RC Fit32 voer, voor 'ordinair blikvoer' haalde hij zijn neus op.
Na het overlijden van de vorige 'baas' van de bende in 2006 is hij het geworden en is het gebleven tot zijn laatste momenten, hoe zwak hij ook was. Hij was altijd actief, altijd buiten aan het muizenvangen, hard schreeuwend van trots zijn prooi aan ons tonend.
Een paar maanden geleden heeft hij net te hard gevochten met de buurtkat. Een gat in zijn oksel was het gevolg, waar hij veel last van heeft gehad en al was begonnen met verlies van gewicht, omdat hij zich niet lekker voelde. Na het genezen bleef hij echter afvallen en magerder worden. We kwamen er pas laat achter dat hij suikerziekte had.
We hebben verschillende doses insuline geprobeerd, maar zijn suikerwaardes bleven stijgen en het bleek dat hij geen druppel insuline opnam. Uiteindelijk heeft mijn vader de moeilijke beslissing genomen om hem in te laten slapen. Het was geen doen meer voor Pluis. Hij vond de prik niet leuk, het hielp hem allemaal maar niet en hij had maar honger en het enige wat hij nog deed was slapen..
Vaarwel lieve Pluis
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Helaas geen mooie foto's van Pluis, die heeft mijn vader allemaal.
Ik zie dit topic nu pas. Onze Mop mag er ook bij 
18 oktober 2010 in laten slapen. Ze was op. Had al haar hele leven niks anders als ontstekingen, gekke ziektes, operaties, tumoren, hernia etc. Tot de laatste dagen ze ineens alleen maar moest spugen en niks binnenhield. De dierenarts wist niet wat het was. Er heerste wel een griepje. Medicatie tegen het overgeven. Leek even te helpen maar maandag was het weer mis. Dinsdag de 18e zouden papa en mama weer met haar naar de dierenarts gaan. Ik was die dag vrij en dacht nog, zal ik even langsgaan, gewoon om Mop nog even te zien. Had al een voorgevoel blijkbaar.
Toen ik thuis kwam lag ze apatisch. Het staartje ging nog een beetje op en neer maar verder niks. Ze liet alles lopen. Ik heb een plukje haar afgeknipt en haar geknuffeld en gefluisterd dat ik zoveel van haar hield. En toen ging ze naar de dierenarts met mijn vader en oom.
Papa die een uurtje later belde dat het helemaal mis was. Een enorme tumor in de buik, de darm was al een heel stuk aangetast. En dus een spuitje.
Ze is 12 jaar geworden. En ik kan nog steeds janken als ik aan haar denk Mijn maatje, mijn allerliefste vriendinnetje. Nooit meer naast ons aan tafel zitten, met die snuut over de lege borden (wat helemaal niet mocht natuurlijk), nooit meer de krant halen, nooit meer pootjes geven, nooit meer blaffen als de deurbel gaat, nooit meer de altijd enthousiaste begroeting. Dag lieve Moppie
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 08-02-2011 20:14:14 ]
18 oktober 2010 in laten slapen. Ze was op. Had al haar hele leven niks anders als ontstekingen, gekke ziektes, operaties, tumoren, hernia etc. Tot de laatste dagen ze ineens alleen maar moest spugen en niks binnenhield. De dierenarts wist niet wat het was. Er heerste wel een griepje. Medicatie tegen het overgeven. Leek even te helpen maar maandag was het weer mis. Dinsdag de 18e zouden papa en mama weer met haar naar de dierenarts gaan. Ik was die dag vrij en dacht nog, zal ik even langsgaan, gewoon om Mop nog even te zien. Had al een voorgevoel blijkbaar.
Toen ik thuis kwam lag ze apatisch. Het staartje ging nog een beetje op en neer maar verder niks. Ze liet alles lopen. Ik heb een plukje haar afgeknipt en haar geknuffeld en gefluisterd dat ik zoveel van haar hield. En toen ging ze naar de dierenarts met mijn vader en oom.
Papa die een uurtje later belde dat het helemaal mis was. Een enorme tumor in de buik, de darm was al een heel stuk aangetast. En dus een spuitje.
Ze is 12 jaar geworden. En ik kan nog steeds janken als ik aan haar denk
Mijn maatje, mijn allerliefste vriendinnetje. Nooit meer naast ons aan tafel zitten, met die snuut over de lege borden (wat helemaal niet mocht natuurlijk), nooit meer de krant halen, nooit meer pootjes geven, nooit meer blaffen als de deurbel gaat, nooit meer de altijd enthousiaste begroeting. Dag lieve Moppie 
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 08-02-2011 20:14:14 ]
quote:
In memoriam
Pluisje (augustus 2003 - februari 2011)
Helaas heeft hij maar 7,5 jaar bij ons mogen zijn. We hebben hem geboren zien worden en vanaf het moment dat ik hem voor het eerst zag, heb ik al geroepen, dat is mijn katje. Het was een kieskeurige kat. Voor hem alleen RC Fit32 voer, voor 'ordinair blikvoer' haalde hij zijn neus op.
Na het overlijden van de vorige 'baas' van de bende in 2006 is hij het geworden en is het gebleven tot zijn laatste momenten, hoe zwak hij ook was. Hij was altijd actief, altijd buiten aan het muizenvangen, hard schreeuwend van trots zijn prooi aan ons tonend.
Een paar maanden geleden heeft hij net te hard gevochten met de buurtkat. Een gat in zijn oksel was het gevolg, waar hij veel last van heeft gehad en al was begonnen met verlies van gewicht, omdat hij zich niet lekker voelde. Na het genezen bleef hij echter afvallen en magerder worden. We kwamen er pas laat achter dat hij suikerziekte had.
We hebben verschillende doses insuline geprobeerd, maar zijn suikerwaardes bleven stijgen en het bleek dat hij geen druppel insuline opnam. Uiteindelijk heeft mijn vader de moeilijke beslissing genomen om hem in te laten slapen. Het was geen doen meer voor Pluis. Hij vond de prik niet leuk, het hielp hem allemaal maar niet en hij had maar honger en het enige wat hij nog deed was slapen..
Vaarwel lieve Pluis
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Helaas geen mooie foto's van Pluis, die heeft mijn vader allemaal.
Sterkte heaven7 en Hitomi
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
M'n lieve hamster is overleden. Dr. Awesome is 2,5 jaar oud geworden en heeft volgens mij een fijn leven gehad.
Slaap maar lekker lieve Dr. Awesome.
Weet niet of het mag maar ga haar morgen begraven naast de grote boom in ons 'tuintje'.
Slaap maar lekker lieve Dr. Awesome.
Weet niet of het mag maar ga haar morgen begraven naast de grote boom in ons 'tuintje'.
Ik weet niks van Hindoes. Wel van Samoerai en andere dingen.
Ah hamstertje 
. Sterkte met het verlies. Ik heb een aantal opvanghamsters en de laatste maanden sterven ze achter elkaar van ouderdom. Blijft niet leuk maar hoort er een beetje bij bij hamsters, ze leven eigenlijk altijd te kort.
. Sterkte met het verlies. Ik heb een aantal opvanghamsters en de laatste maanden sterven ze achter elkaar van ouderdom. Blijft niet leuk maar hoort er een beetje bij bij hamsters, ze leven eigenlijk altijd te kort.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Thanks!quote:
Ah hamstertje
Ze leven inderdaad eigenlijk altijd te kort maar de 2,5 jaar waren erg leuk! Mooi om je hand in een kuipje in de kooi te doen en dan ging Dr. Awesome er aan hangen kon je haar zo uit de kooi tillen. Mooie herinneringen zat in ieder geval.
Ik weet niks van Hindoes. Wel van Samoerai en andere dingen.
Mooi beestje met al die vlekken. Jammer dat het niet langer mocht duren.quote:Op dinsdag 22 februari 2011 18:43 schreef boem-dikkie het volgende:
M'n lieve hamster is overleden. Dr. Awesome is 2,5 jaar oud geworden en heeft volgens mij een fijn leven gehad.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Slaap maar lekker lieve Dr. Awesome.
Weet niet of het mag maar ga haar morgen begraven naast de grote boom in ons 'tuintje'.
Begraven in de tuin mag volgens mij gewoon. Maakt toch ook niets uit, zo'n klein diertje.
Vandaag precies twee jaar
En ik mis haar nog verschrikkelijk. Ik vraag me af of dat wel normaal is.
En ik mis haar nog verschrikkelijk. Ik vraag me af of dat wel normaal is.
Tap tap tap
Meestal vergeet je je beestje nooit helemaal. Maar de pijn zou wel moeten slijten.quote:
Vandaag precies twee jaar
En ik mis haar nog verschrikkelijk. Ik vraag me af of dat wel normaal is.
Prestly
Mn lieve kleine pinnekopje. Ze had een hekel aan op schoot zitten, en aaien hoefde ook niet zo. Maar je lag gewoon in een scheur als je dr zag slijmen als ze wat lekkers wilde. Dan was ze de liefheid zelve.
Vorige maand op een donderdag zag ik dat 2 van de 3 cavia's niet meer wilde eten. Dus met deze 2 naar de dokter. Ze had last van dr darmpjes en moest een nachtje blijven. Die avond kreeg ze een inwendige bloeding en is ze bij de dierenarts overleden. Prestly is 1.5 jaar geworden.
Elvis.
Een dag later wilde ook deze dame niet meer eten. Ze was de hokgenote van Prestly. Dus ook met Elvisje naar de DA. Er was niks te vinden waar ze last van kon hebben. Dus kreeg ik dwangvoeding mee. De dwangvoeding vond ze heerlijk en ze likte het bakje gewoon schoon. Deze lieve meid likte altijd je hand af, en als ze op je schouder zat je wang ook. Ze was dol op knuffelen en aaien. Zelfs toen ze niet wilde eten drukte ze haar snoet tegen me aan voor een aai, of likte mn hand af als ze wat lekkers wilde. Het leek heel goed met haar te gaan, maar toch vond ik haar zondags dood in haar kooi. Volgens mij overleden omdat ze haar vriendin miste. Ook Elvis is 1.5 jaar geworden.
En dan was er nog mijn grote speciale vriend. Simply Red.
Simply Red kwam uit een gesloten dierenwinkel. De eigenaar had hem daar gewoon achter gelaten om te verhongeren. Gelukkig kwam er een nieuwe eigenaresse die medelijden had en voor hem een nieuw baasje zocht. Ze kwam mn moeder tegen en gaf hem aan mijn moeder mee. Mijn moeder heeft hem ook zijn naam gegeven. Dit zielige beestje knapte op en werd een echt maatje. Als je verdrietig was haalde hij rare dingen uit om je op te vrolijken, en als je vrolijk was was hij vrolijker. Altijd tijd en zin voor een knuffel en een aai. Toen ik het huis uit ging is hij met me mee verhuist, altijd was hij er voor me.
Simply werd oud. En ook hij stopte met eten, eigenlijk tegelijk met Prestly. Dus hij ook mee naar de DA. Hij had een rotte kies die verwijdert moest worden onder narcose. Maar ja hij was al oud, er zaten risico's aan vast. Maar moet ik hem laten inslapen als het verholpen kan worden? Hem laten verhongeren kon ik ook niet. Dus toch de gok genomen. Deze ouwe taaie kon ik de volgende avond weer ophalen.
Wankel op zn pootjes, alsnog naar je toe komen waggelen bij de DA alsof ie blij was weer naar huis te mogen. Ook hem moest ik dwangvoeren. En elke dag ging het beter, hij begon weer zelf te eten en was weer alert. Op maandag avond hoorde ik een vreemd gepiep uit zijn kooi komen. Hij had heel veel moeite met ademhalen. Hij had een acute longontsteking opgelopen. Nadat ik het gepiep had opgemerkt is hij binnen 10 minuten ingeslapen.Dit beestje is 8 jaar geworden. Heel oud voor een cavia. Hij kwam als eerste binnen, en ging als laatste weer weg.
Een weekend vol tranen, vooral Simply ging me aan mn hart. Dag lieverds.
Gelukkig wel, niets troost dan beter dan een beestje.quote:
QueenMinny, zoveel verlies in een keer. Ik hoop dat je troost vindt in je andere beestjes.
En ondertussen heb ik 2 nieuwe kneusjes cavia broertjes die de lege hoek opvullen. En ik zei nog... ik neem nooit meer cavia's. Totdat je er 2 tegenkomt met een vergelijkbaar verhaal als Simply. Aah zielig, kom maar.
Nu hopen dat ze net zo taai zijn als Simply.
Dat heb ik nou met katten, je komt altijd weer dieren tegen die wel wat liefde kunnen gebruiken.quote:
[..]
Gelukkig wel, niets troost dan beter dan een beestje.
En ik zei nog... ik neem nooit meer cavia's. Totdat je er 2 tegenkomt met een vergelijkbaar verhaal als Simply. Aah zielig, kom maar.
Nu hopen dat ze net zo taai zijn als Simply.
Fijn dat je twee cavia's en goed huisje kunt bieden. Hopelijk verzacht dat het verlies ook een beetje.
