Noem één favoriet boek.

De wereld van Sophie

Harry Mulish - De ontdekking van de hemel.

Dat boek heb ik in 3 dagen 2 keer gelezen.

Foucault's Pendulum van Umberto Eco, omdat het zo wereldverklarend is. Geweldig geschreven, geweldige observaties en geweldig eind. Beste boek ooit geschreven!

Al vind The house at Pooh Corner van Milne ook fantastisch.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:32 schreef Splackavellie02 het volgende:
Foucault's Pendulum van Umberto Eco, omdat het zo wereldverklarend is. Geweldig geschreven, geweldige observaties en geweldig eind. Beste boek ooit geschreven!

Al vind The house at Pooh Corner van Milne ook fantastisch.

Foucault's pendulum vond ik juist vermakelijk omdat het laat zien dat je met kennis en creativiteit alles met elkaar kunt verbinden, tot je er uiteindelijk zelf in gaat geloven. Het einde vond ik een enorme teleurstelling. Maar zonder meer een interessant boek. 'Het eiland van de vorige dag' (L'isola di giorno prima) vond ik persoonlijk nog beter.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:32 schreef Splackavellie02 het volgende:
Foucault's Pendulum van Umberto Eco, omdat het zo wereldverklarend is.

Hoe bedoel je wereldverklarend precies?

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:37 schreef Schadenfreude het volgende:

Foucault's pendulum vond ik juist vermakelijk omdat het laat zien dat je met kennis en creativiteit alles met elkaar kunt verbinden, tot je er uiteindelijk zelf in gaat geloven. Het einde vond ik een enorme teleurstelling. Maar zonder meer een interessant boek. 'Het eiland van de vorige dag' (L'isola di giorno prima) vond ik persoonlijk nog beter.

Ik las halverwege het boek ergens dat het die insteek dus ook daadwerkelijk had: laten zien hoe makkelijk je zo'n vage theorie opzet die nog enigszins geloofwaardig overkomt. Dat was wel een spoiler..
Erg goed boek wel verder.

'Het eiland van de vorige dag' is ook nog mijn favoriet van Eco.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:48 schreef Meursault het volgende:

[..]

Hoe bedoel je wereldverklarend precies?
[..]

Ik las halverwege het boek ergens dat het die insteek dus ook daadwerkelijk had: laten zien hoe makkelijk je zo'n vage theorie opzet die nog enigszins geloofwaardig overkomt. Dat was wel een spoiler..
Erg goed boek wel verder.

'Het eiland van de vorige dag' is ook nog mijn favoriet van Eco.

Het is vrij duidelijk dat het daar over gaat, niet echt een spoiler. Het interessante is dat veel van de personages doen alsof ze van alles weten, maar zich makkelijk laten overbluffen omdat ze er te graag in mee willen gaan.

De Jury van John Grisham

quote:

Op zondag 3 januari 2010 20:00 schreef Schadenfreude het volgende:

[..]

Het is vrij duidelijk dat het daar over gaat, niet echt een spoiler. Het interessante is dat veel van de personages doen alsof ze van alles weten, maar zich makkelijk laten overbluffen omdat ze er te graag in mee willen gaan.

Dat was mij halverwege het boek nog niet helemaal duidelijk. Ik had het liever zelf ontdekt. _{Maar ik ben ook zo'n persoon die zich makkeljk mee laat sleuren in theorieën.}

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:48 schreef Meursault het volgende:
Hoe bedoel je wereldverklarend precies?

Het veranderde voor mij de manier waarop ik tegen vrijwel alles aan keek. Ik was zestien toen ik het boek voor het eerst las. Vlak voordat ik in dit boek begon had ik 'De ontdekking van de hemel' gelezen en was erg onder de indruk. Ik was toen nog gematigd naief dus ik werd makkelijk meegesleept door de vele complottheorieën in FP en daardoor kwam het einde nog harder aan. Sinds ik 'Foucault's Pendulum' heb gelezen, is er niets dat ik niet met een korrel zout nemen, en weet ik bijna alles te relativeren (zelfs toen een gezinslid in vijf weken zes keer geopereerd moest worden aan maagkanker).

Ik kan niet goed uitleggen waarom ik 'Foucault's Pendulum' zo wereldverklarend vind, vrees ik. Ik denk dat het is omdat het geschreven is als een parodie op de goedelovigheid van de mens, en één van de grotere zwaktes van de mens weet bloot te leggen door het subtiel in de zeik te nemen. Eco werkt bijna 600 pagina's ogenschijnlijk naar de onthulling van een 'absolute waarheid', een alomvattend complot dat de wereld zal verklaren, om de lezer vervolgens tot dezelfde conclusie als Jacopo Belbo te komen: er is geen complot, dingen zijn zoals ze zijjn zonder achterliggend complot. Malchoet is Malchoet en punt uit. Het kwartje valt bij alledrie de hoofdpersonen bijna gelijktijdig, maar Belbo is de enige die de vinger kan geven aan de mensen die nooit in staat zullen zijn de waarheid in te zien. 'Me gavte la nata'.

Zoals het hier staat slaat het waarschijnlijk nergens op, maar iik kan gewoon niet gecondenseerd onder woorden brengen waarom ik dit boek zo geweldig vind. Het werkt gewoon op meerdere niveau's. Aan de ene kant is het een parodie op de goedgelovigheid van de mens en de onwil te accepteren dat er geen hogere macht aan het werk is achter de schermen. Aan de andere kant is het een perfect voorbeeld van hoe je complot en plot combineert met goed schrijven. En tenslotte vind ik het bijzonder cool dat de populariteit van Dan Brown en 'de Da Vinci code' vijftien jaar later bewijst dat Eco gewoon gelijk ha

quote:

Ik las halverwege het boek ergens dat het die insteek dus ook daadwerkelijk had: laten zien hoe makkelijk je zo'n vage theorie opzet die nog enigszins geloofwaardig overkomt. Dat was wel een spoiler..
Erg goed boek wel verder.

'Het eiland van de vorige dag' is ook nog mijn favoriet van Eco.

Dat vond ik juist, na Baudolino, de zwaktste.

quote:

Wat is er eigenlijk zo geweldig aan Karel?

Voorbeeld uit 'Rusland voor beginners'.

...De mensen die dergelijke geschiedenissen schrijven, menen vaak dat wie leesbaar is niet tot de zeer grote kan behoren. In het klein doet zich een dergelijk verschijnsel voor bij het selecteren van de stukjes Frans, Duits en Engels proza die telkenjare ter vertaling worden voorgelegd aan de eindexamenandi. De wet eist hier dat die stukjes niet te gemakkelijk zijn. Nu is het zo dat goede schrijvers zich vaak eenvoudig en duidelijk uitdrukken.De mensen, belast met het uitzoeken van die stukjes, schrikken daar naar het schijnt van, en leggen een opmerkelijke voorkeur aan de dag voor slecht geschreven en soms niet helemaal begrijpelijk proza. Het gevolg hiervan is dat zij op hun slachtoffers de mening overbrengen dat in de literatuur het Goede samenvalt met het Vervelende, zodat mede dankzij die eindexamenstukjes ieder jaar honderden jongelieden het besluit nemen om slechts door de uiterste noodzaak gedreven ooit enig boek met culterele pretenties in handen te nemen.

Een ander voorbeeld uit 'Rusland voor beginners'

Ik herinner aan de cursussen in 'creative writing" die naar men zegt in de VS gegeven worden en waarin de beginnende schrijver wordt aangeraden zijn verhaal te openen met volzinnen als 'Jezus Christ, said the princess, take your hand of my knee!', omdat daarin zaken die het publiek het meeste boeien (sex, royalty en religion) verenigd zijn.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 19:48 schreef Meursault het volgende:

[..]

Hoe bedoel je wereldverklarend precies?
[..]

Ik las halverwege het boek ergens dat het die insteek dus ook daadwerkelijk had: laten zien hoe makkelijk je zo'n vage theorie opzet die nog enigszins geloofwaardig overkomt. Dat was wel een spoiler..
Erg goed boek wel verder.

'Het eiland van de vorige dag' is ook nog mijn favoriet van Eco.

Ik vindt zelf Baudolino zijn meest vermakelijke boek.

Ik was begonnen in Baudolino nadat ik De naam van de roos en Het eiland van de vorige dag had gelezen. Hij stond me vanaf het begin een beetje tegen, omdat ik er veel slechte dingen over had gehoord. Ik legde 'm toen vrij snel weg en heb 'm sindsdien niet meer aangeraakt. Daarna las ik De slinger en De mysterieuze vlam van koninging Loana.
Die laatste vind ik trouwens van de vier nu de minste. Wel vermakkelijk en hij leest betrekkelijk makkelijk weg. Het concept met al die plaatjes is ook wel leuk, maar hij sprak me het minst aan.

Hij staat nog wel op de planning, maar ik wacht tot een geschikt moment, zoals een vakantie.

Ik vind trouwens dat hij weer eens een nieuwe roman mag publiceren.

[ Bericht 11% gewijzigd door Meursault op 04-01-2010 19:48:20 ]

quote:

Op maandag 4 januari 2010 19:41 schreef Meursault het volgende:
Ik was begonnen in Baudolino nadat ik De naam van de roos en Het eiland van de vorige dag had gelezen. Hij stond me vanaf het begin een beetje tegen, omdat ik er veel slechte dingen over had gehoord. Ik legde 'm toen vrij snel weg en heb 'm sindsdien niet meer aangeraakt. Daarna las ik De slinger en De mysterieuze vlam van koninging Loana.
Die laatste vind ik trouwens van de vier nu de minste. Wel vermakkelijk en hij leest betrekkelijk makkelijk weg. Het concept met al die plaatjes is ook wel leuk, maar hij sprak me het minst aan.

Hij staat nog wel op de planning, maar ik wacht tot een geschikt moment, zoals een vakantie.

Ik vind trouwens dat hij weer eens een nieuwe roman mag publiceren.

Net wat te weinig herkenbare jeugdherinneringen in De mysterieuze vlam om een niet-italiaanse niet-tijdgenoot echt te pakken, dat was ook mijn ervaring. Wel mooi geschreven en de hoofdstukken die niet in het verleden speelden konden me zeker boeien.

Het mooie aan Baudolino vond ik dat vrijwel alle historische en fantasieverhalen, legenden, mythische wezens en ga zo maar door die mij als kind al boeiden er in op lijken te duiken. Presbyter Johannes, Tegenvoeters, Assasijnen, Kruisvaarders, ga zo maar door. En dan de prachtige leugenaarsretoriek van Baudolino, nooit weet je wanneer hij fantaseert.

Dracula - Bram Stoker
Misschien niet zo literair als sommige andere boeken hier. Maar ik heb 'm nu wel 7 keer gelezen en ik verlies me er steeds weer in.

quote:

Op maandag 4 januari 2010 22:52 schreef Dunckie het volgende:
Het mooie aan Baudolino vond ik dat vrijwel alle historische en fantasieverhalen, legenden, mythische wezens en ga zo maar door die mij als kind al boeiden er in op lijken te duiken. Presbyter Johannes, Tegenvoeters, Assasijnen, Kruisvaarders, ga zo maar door. En dan de prachtige leugenaarsretoriek van Baudolino, nooit weet je wanneer hij fantaseert.

Als je Baudolino leuk vond, zou je de boeken van Jan van Aken eens moeten proberen. En dan vooral De valse dageraad, da's echt een heerlijk boek.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 20:10 schreef Splackavellie02 het volgende:

[..]

Het veranderde voor mij de manier waarop ik tegen vrijwel alles aan keek. Ik was zestien toen ik het boek voor het eerst las. Vlak voordat ik in dit boek begon had ik 'De ontdekking van de hemel' gelezen en was erg onder de indruk. Ik was toen nog gematigd naief dus ik werd makkelijk meegesleept door de vele complottheorieën in FP en daardoor kwam het einde nog harder aan. Sinds ik 'Foucault's Pendulum' heb gelezen, is er niets dat ik niet met een korrel zout nemen, en weet ik bijna alles te relativeren (zelfs toen een gezinslid in vijf weken zes keer geopereerd moest worden aan maagkanker).

Ik kan niet goed uitleggen waarom ik 'Foucault's Pendulum' zo wereldverklarend vind, vrees ik. Ik denk dat het is omdat het geschreven is als een parodie op de goedelovigheid van de mens, en één van de grotere zwaktes van de mens weet bloot te leggen door het subtiel in de zeik te nemen. Eco werkt bijna 600 pagina's ogenschijnlijk naar de onthulling van een 'absolute waarheid', een alomvattend complot dat de wereld zal verklaren, om de lezer vervolgens tot dezelfde conclusie als Jacopo Belbo te komen: er is geen complot, dingen zijn zoals ze zijjn zonder achterliggend complot. Malchoet is Malchoet en punt uit. Het kwartje valt bij alledrie de hoofdpersonen bijna gelijktijdig, maar Belbo is de enige die de vinger kan geven aan de mensen die nooit in staat zullen zijn de waarheid in te zien. 'Me gavte la nata'.

Zoals het hier staat slaat het waarschijnlijk nergens op, maar iik kan gewoon niet gecondenseerd onder woorden brengen waarom ik dit boek zo geweldig vind. Het werkt gewoon op meerdere niveau's. Aan de ene kant is het een parodie op de goedgelovigheid van de mens en de onwil te accepteren dat er geen hogere macht aan het werk is achter de schermen. Aan de andere kant is het een perfect voorbeeld van hoe je complot en plot combineert met goed schrijven. En tenslotte vind ik het bijzonder cool dat de populariteit van Dan Brown en 'de Da Vinci code' vijftien jaar later bewijst dat Eco gewoon gelijk ha
[..]

Dat vond ik juist, na Baudolino, de zwaktste.

Hiermee heb je echt mijn nieuwsgierigheid gewekt, ik ga het ook lezen!

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 22:22 schreef Splackavellie02 het volgende:

[..]

Als je Baudolino leuk vond, zou je de boeken van Jan van Aken eens moeten proberen. En dan vooral De valse dageraad, da's echt een heerlijk boek.

Jan van Aken wordt vergeleken met Eco, ja. Maar ik lees nu Het fluwelen labyrint, maar dat is echt anders dan ik had verwacht..
Zijn andere boeken zijn wat meer historisch, geloof ik.

Het knappe van de slinger van Foucault is dat ze op de uitgeverij een complot verzinnen en dat langzaam de grens tussen het verzonnen complot en de werkelijkheid vervaagd.
Het is een prachtig verhaal over hoaxes en complottheorieen jaren voordat deze op/door internet zo populair werden

Zowel De slinger van Foucault als De Mysterieuze vlam van huppeldepup heb ik na een bladzijde of 50 opgegeven.
Ik wil het nog wel een keer gaan proberen.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 22:22 schreef Splackavellie02 het volgende:

[..]

Als je Baudolino leuk vond, zou je de boeken van Jan van Aken eens moeten proberen. En dan vooral De valse dageraad, da's echt een heerlijk boek.

Bedankt voor de tip! Ik zal hem binnenkort in mijn boekhandel gaan bestellen, ik zag dat Bol.com hem niet meer nieuw heeft. Ik heb wat recensies opgezocht en het klinkt veelbelovend....
Waarom vind jij, en vele anderen hier, Baudolino zo tegenvallen?

Lolita van Vladimir Nabokov.

Voorbij de regenboog van Paul Kustermans. Jeugdsentiment en middeleeuwen en liefdesverhaal en t enige boek waarvan ik ooit zelf een verslag heb geschreven op de middelbare.

quote:

Op woensdag 6 januari 2010 11:51 schreef Biancavia het volgende:
Zowel De slinger van Foucault als De Mysterieuze vlam van huppeldepup heb ik na een bladzijde of 50 opgegeven.
Ik wil het nog wel een keer gaan proberen.

Ik weet nog dat Eco bij Van Dis zat en dat Van Dis hem aansprak op de eerste hoofdstukken van de Slinger. Dat het zo moeilijk was, en dat ie het niet begreep. Eco antwoordde toen dat hij dat had gedaan om de mensen die zijn boeken kopen omdat het in is zijn boeken te kopen te ontmoedigen ze te lezen.
Van Dis wist even niet wat ie daarmee moest.
Valt me vaker op dat allerlei literatuur goeroes absoluut geen kaas hebben gegeten van natuurkunde en er zelfs op neer kijken. Zo had Wim de Bie ook zo een moeite met A Brief History Of Time van Hawking, en dat Cryptonomicon van Neal Stephenson absoluut niet begrepen werd door de vaderlandse literatuur critici.