NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Ja, niks.
Heel slim van de Duitsers het hele kamp af te branden om zoveel mogelijk sporen te wissen.
Echt, wat waren die lui toch door-en doorslecht. Terwijl ik Duitsers tegenwoordig heel aardige, leuke en beleefde mensen vind en er graag naartoe ga.
Heel slim van de Duitsers het hele kamp af te branden om zoveel mogelijk sporen te wissen.
Echt, wat waren die lui toch door-en doorslecht. Terwijl ik Duitsers tegenwoordig heel aardige, leuke en beleefde mensen vind en er graag naartoe ga.
Dat was sowieso wel gebeurd, ook als de Holocaust was voltooid.quote:Op dinsdag 1 december 2009 11:44 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ja, niks.
Heel slim van de Duitsers het hele kamp af te branden om zoveel mogelijk sporen te wissen.
Echt, wat waren die lui toch door-en doorslecht. Terwijl ik Duitsers tegenwoordig heel aardige, leuke en beleefde mensen vind en er graag naartoe ga.
Sobibor is niet het enige kamp, er zijn meer kampen die compleet van de aardbodem zijn verdwenen.
1, ik meen belzec, is gesloopt, om geploegd en beplant.. Ze hebben er een boerderij op gezet om de historie te verbergen.
Of een kampverwisseling? Beetje raar verhaal he, dat hij eerst Iwan de verschrikkelijke uit Treblinka zou zijn, en dan blijken al die getuigen zich dat ingebeeld te hebben, en dan is het nu ineens Iwan de minder verschrikkelijke uit Sobibor?quote:Op maandag 30 november 2009 19:53 schreef capricia het volgende:
[..]
Dat was idd zo bij dat proces in Israel.
Nu schijnt zijn identiteit wel degelijk vast te staan, en is er een rechtelijke uitspraak dat hij in Sobibor als bewaker geweest is.
Alhoewel het te verwachten is dat zijn verdediging zal zijn dat er weer sprake van persoonsverwisseling is.
Moet die man hoe dan ook oorlogsmisdadiger geweest zijn? En hoe komen ze daarbij? Is het niet heel toevallig dat hij eerst als verdachte van Treblinka opduikt, geheel onterecht, en dan werkzaam in Sobibor blijkt te zijn geweest?
Als ik verdacht wordt van een inbraak in Groningen, en dan blijkt het iemand anders te zijn geweest, en ik wordt vervolgens vervolgd voor een inbraak in Nijmegen, dan maakt een advocaat daar toch ook gehakt van? Dan is er toch iets of iemand die al lang besloten heeft dat ik inbreker ben en daar dan een plaats en tijd en dus een inbraak bij zoekt?
Het komt mij over als dat er nog een oorlogsmisdadiger vervolgd moet worden voor ze allemaal dood zijn. Dat is namelijk ook een industrie, daar hebben mensen hun leven aan gewijd en daar hebben mensen belang bij. En dan wordt daar een naam bij gezocht die we toch al kenden. Terwijl de politieke gevoeligheden rechtspleging niet helpen natuurlijk, Duitsland moet eigenlijk wel vervolgen.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Ben je een beetje op de hoogte van dat proces in Israel toen der tijd?quote:Op dinsdag 1 december 2009 11:56 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Of een kampverwisseling? Beetje raar verhaal he, dat hij eerst Iwan de verschrikkelijke uit Treblinka zou zijn, en dan blijken al die getuigen zich dat ingebeeld te hebben, en dan is het nu ineens Iwan de minder verschrikkelijke uit Sobibor?
Moet die man hoe dan ook oorlogsmisdadiger geweest zijn? En hoe komen ze daarbij? Is het niet heel toevallig dat hij eerst als verdachte van Treblinka opduikt, geheel onterecht, en dan werkzaam in Sobibor blijkt te zijn geweest?
Als ik verdacht wordt van een inbraak in Groningen, en dan blijkt het iemand anders te zijn geweest, en ik wordt vervolgens vervolgd voor een inbraak in Nijmegen, dan maakt een advocaat daar toch ook gehakt van? Dan is er toch iets of iemand die al lang besloten heeft dat ik inbreker ben en daar dan een plaats en tijd en dus een inbraak bij zoekt?
Het komt mij over als dat er nog een oorlogsmisdadiger vervolgd moet worden voor ze allemaal dood zijn. Dat is namelijk ook een industrie, daar hebben mensen hun leven aan gewijd en daar hebben mensen belang bij. En dan wordt daar een naam bij gezocht die we toch al kenden. Terwijl de politieke gevoeligheden rechtspleging niet helpen natuurlijk, Duitsland moet eigenlijk wel vervolgen.
Ter verdediging dat hij niet in Treblinka geweest kon zijn, heeft hij zelf indirect aangetoond dat hij in Sobibor was (door middel van zijn dienstkaart).
En die kaart schijnt onomstotelijk authentiek te zijn.Maar natuurlijk zal hij als verdediging wel proberen te zeggen dat hij dat ook niet was.
Ook op zijn visumaanvraag naar de VS heeft hij aangegeven dat hij in Sobibor gewerkt heeft.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Vooral die kampen in de toenamlige Sovietunie zijn met de grond gelijk gemaakt, dan wel door de Duitsers, dan wel door de Russen zelf.quote:Op dinsdag 1 december 2009 11:54 schreef Keltie het volgende:
[..]
Dat was sowieso wel gebeurd, ook als de Holocaust was voltooid.
Sobibor is niet het enige kamp, er zijn meer kampen die compleet van de aardbodem zijn verdwenen.
1, ik meen belzec, is gesloopt, om geploegd en beplant.. Ze hebben er een boerderij op gezet om de historie te verbergen.
Ik heb wel ergens gelezen dat ze nu bezig zijn met grondonderzoek op die plaatsen. Om duidelijk vast te kunnen stellen waar de gaskamers e.d. gestaan hebben. Dit doen ze aan de hand van luchtfoto's uit die tijd.
[ Bericht 7% gewijzigd door capricia op 01-12-2009 12:14:26 ]
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Thanx, dat vroeg ik mij ook af.quote:Op dinsdag 1 december 2009 12:04 schreef capricia het volgende:
[..]
Ben je een beetje op de hoogte van dat proces in Israel toen der tijd?
Ter verdediging dat hij niet in Treblinka geweest kon zijn, heeft hij zelf indirect aangetoond dat hij in Sobibor was (door middel van zijn dienstkaart).
Maar natuurlijk zal hij als verdediging wel proberen te zeggen dat hij dat ook niet was.
Ook op zijn visumaanvraag naar de VS heeft hij aangegeven dat hij in Sobibor gewerkt heeft.
De aanklagers beschikken echter over een SS-identiteitskaart, waarop een jeugdige Demjanjuk te zien is. Ook worden zijn lengte en gewicht vermeld. Op de kaart staat dat hij werkzaam is in Sobibor.quote:Op dinsdag 1 december 2009 11:56 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Of een kampverwisseling? Beetje raar verhaal he, dat hij eerst Iwan de verschrikkelijke uit Treblinka zou zijn, en dan blijken al die getuigen zich dat ingebeeld te hebben, en dan is het nu ineens Iwan de minder verschrikkelijke uit Sobibor?
Moet die man hoe dan ook oorlogsmisdadiger geweest zijn? En hoe komen ze daarbij? Is het niet heel toevallig dat hij eerst als verdachte van Treblinka opduikt, geheel onterecht, en dan werkzaam in Sobibor blijkt te zijn geweest?
Als ik verdacht wordt van een inbraak in Groningen, en dan blijkt het iemand anders te zijn geweest, en ik wordt vervolgens vervolgd voor een inbraak in Nijmegen, dan maakt een advocaat daar toch ook gehakt van? Dan is er toch iets of iemand die al lang besloten heeft dat ik inbreker ben en daar dan een plaats en tijd en dus een inbraak bij zoekt?
Het komt mij over als dat er nog een oorlogsmisdadiger vervolgd moet worden voor ze allemaal dood zijn. Dat is namelijk ook een industrie, daar hebben mensen hun leven aan gewijd en daar hebben mensen belang bij. En dan wordt daar een naam bij gezocht die we toch al kenden. Terwijl de politieke gevoeligheden rechtspleging niet helpen natuurlijk, Duitsland moet eigenlijk wel vervolgen.
http://www.volkskrant.nl/(...)_Demjanjuk_gaat_door
Wanneer domme mensen domme dingen beweren, dan moet je ze niet corrigeren, maar glimlachend gelijk geven.
Idd. Het gaat over de kaart die in de OP staat. Op die kaart staat dat hij op 27.3.43 Abkommandiert is naar Sobibor. Die kaart is erkend als authentiek. Dus als correct.quote:Op dinsdag 1 december 2009 13:25 schreef johan555 het volgende:
[..]
De aanklagers beschikken echter over een SS-identiteitskaart, waarop een jeugdige Demjanjuk te zien is. Ook worden zijn lengte en gewicht vermeld. Op de kaart staat dat hij werkzaam is in Sobibor.
http://www.volkskrant.nl/(...)_Demjanjuk_gaat_door
Als de verdediging vindt dat dat niet klopt, zullen ze toch met een andere verblijfsplaats op de proppen moeten komen...waar was Demjanjuk dan? En welke bewijzen zijn daarvoor?
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Ik vraag me trouwens af wat de verdediging gaat worden.
Gisteren in de opening, zie de verdediging het volgende:
Gisteren in de opening, zie de verdediging het volgende:
Dat klinkt alsof ook de verdediging erkent dat Demjanjuk wel degelijk Demjanjuk is. Toch?quote:„Vele Duitse nazi’s zijn niet of nauwelijks veroordeeld en hier wordt een man voor het gerecht gesleept van 5.000 kilometer verderop die het laagste in rang was.”
Bron NRC
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Jules Schelvis is mede aanklager las ik ergens .
Maar hij heeft ook in Sobibór gezeten en is een van de weinige overlevenden .
Ik vraag me af of hij Demjanjuk daar daadwerkelijk gezien heeft.
Wat is een mede aanklager precies volgens het Duitse recht ?
Nabestaanden als ouders, broers en zussen, mogen in het Duitse strafrecht bij levensdelicten de rol van een zogenoemde Nebenkläger, medeaanklager, op zich nemen. Zij mogen naast de officier van justitie onder meer getuigen verhoren en een straf eisen.
http://www.trouw.nl/nieuw(...)emjanjuk-proces.html
Maar hij heeft ook in Sobibór gezeten en is een van de weinige overlevenden .
Ik vraag me af of hij Demjanjuk daar daadwerkelijk gezien heeft.
Wat is een mede aanklager precies volgens het Duitse recht ?
Nabestaanden als ouders, broers en zussen, mogen in het Duitse strafrecht bij levensdelicten de rol van een zogenoemde Nebenkläger, medeaanklager, op zich nemen. Zij mogen naast de officier van justitie onder meer getuigen verhoren en een straf eisen.
http://www.trouw.nl/nieuw(...)emjanjuk-proces.html
Wanneer domme mensen domme dingen beweren, dan moet je ze niet corrigeren, maar glimlachend gelijk geven.
Maar wordt iedereen die in Sobibor gewerkt heeft vervolgd dan? Of is dit een kwestie van we hadden hem als oorlogsmisdadiger aangewezen, dat bleek nonsense, en nu zoeken we een oorlogsmisdaad bij hem?quote:Op dinsdag 1 december 2009 12:04 schreef capricia het volgende:
[..]
Ben je een beetje op de hoogte van dat proces in Israel toen der tijd?
Ter verdediging dat hij niet in Treblinka geweest kon zijn, heeft hij zelf indirect aangetoond dat hij in Sobibor was (door middel van zijn dienstkaart).
Maar natuurlijk zal hij als verdediging wel proberen te zeggen dat hij dat ook niet was.
Ook op zijn visumaanvraag naar de VS heeft hij aangegeven dat hij in Sobibor gewerkt heeft.
De vraag is dus of hij ook vervolgd zou zijn voor wat hij in Sobibor deed, als hij niet al als Iwan de Verschrikkelijk was neergezet. Gaat het om de daad, of was het gewoon wel prettig dat de man toch al gevonden was, en bespaart een geslaagde vervolging velen gezichtsverlies?
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Schelvis schijnt maar heel kort in Sobibor zelf gezeten te hebben, minuten of zo. Hij is direct doorgetransporteerd naar een satelietkamp. Zijn vrouw en familie echter niet, die zijn bij aankomst binnen een uur vergast.quote:Op dinsdag 1 december 2009 13:43 schreef johan555 het volgende:
Jules Schelvis is mede aanklager las ik ergens .
Maar hij heeft ook in Sobibór gezeten en is een van de weinige overlevenden .
Ik vraag me af of hij Demjanjuk daar daadwerkelijk gezien heeft.
Schelvis heeft Demjanjuk nooit daadwerkelijk daar gezien. Geen enkele nog levende oud-gevangene trouwens.
Tot nu toe staat de identiteit van Demjanjuk trouwens helemaal niet ter discussie in de rechtbank. Ook niet bij de verdediging. Dat vind ik wel opmerkerlijk!
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Zoals eerder in dit topic al aangedragen en ook gelinkt: Er zijn al meerdere Sobibor-processen geweest in de geschiedenis. Andere Oekrainse kampbeulen uit Sobibor zijn in die processen ter dood veroordeeld en per direct opgehangen.quote:Op dinsdag 1 december 2009 13:46 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Maar wordt iedereen die in Sobibor gewerkt heeft vervolgd dan? Of is dit een kwestie van we hadden hem als oorlogsmisdadiger aangewezen, dat bleek nonsense, en nu zoeken we een oorlogsmisdaad bij hem?
De vraag is dus of hij ook vervolgd zou zijn voor wat hij in Sobibor deed, als hij niet al als Iwan de Verschrikkelijk was neergezet. Gaat het om de daad, of was het gewoon wel prettig dat de man toch al gevonden was, en bespaart een geslaagde vervolging velen gezichtsverlies?
Over de achterliggende reden van dit proces kun je natuurlijk discusseren. Maar als hij een oorlogsmisdadig is, dan hoort hij gewoon gestraft te worden. Of vind je van niet?
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Getuigenverhaal: Jules Schelvis, Hooghalen, Westerbork - Drenthe
Aan de kant van de levenden
Van de 34.313 joden die via Westerbork in Sobibor aankomen halen slechts achttien het einde van de oorlog. Jules Schelvis (1921) is één van hen. Dertig jaar zwijgt hij over wat zich in vernietigingskamp Sobibor heeft afgespeeld. Daarna schrijft hij er een boek over. En in 2000 komt het monument Tekens in Westerbork tot stand. Als blijvende herinnering aan allen die uit Nederland naar de kampen in Duitsland en Polen zijn weggevoerd.
door Anita van Stel
Een onbekend kamp
"Mijn vrouw, haar familieleden en ik werden op 26 mei 1943 tijdens de grote razzia in Amsterdam van huis gehaald en naar Westerbork gebracht. Mijn vrouw was een dochter van Poolse Joden, die vanwege het antisemitisme in 1919 naar Nederland waren gevlucht. Op 1 juni 1943 vertrok ons transport vanuit Westerbork, niemand wist waarheen. Er waren geruchten bij het bestuur van de Joodse Raad opgedoken over een kamp met de naam Sobibor. In de notulen werd vastgelegd dat de berichten 'niet ongunstig' waren. Ons transport ging inderdaad naar Sobibor in het Oost-Polen, op vier kilometer afstand van de Russische grens. Na een reis van 72 uur, onder erbarmelijke omstandigheden in een beestenwagon, kwamen we daar aan. De bewakers sloegen ons de wagons uit en we moesten onze bagage afgeven."
Ben je gezond?
"De mannen werden van de vrouwen gescheiden. De vrouwen zagen we nooit meer terug. Een SS-er selecteerde een groep van 80 jonge mannen. In de verte zag ik bij de groep mijn zwager staan. Toen de SS-er in mijn buurt kwam vroeg ik of ik me bij mijn zwager mocht voegen. 'Spreek je Duits en ben je gezond', vroeg hij. Zonder dat ik het mij bewust was kwam ik aan de kant van de levenden terecht, waar ook mijn beste vriend Leo de Vries stond. We werden op transport gesteld naar het SS-kamp Dorohuzca, waar we turf moesten steken. In het kamp zaten al vijfhonderd Joden, waarvan de helft Nederlands. De Poolse Joden vertelden gruwelijke verhalen over ellende en terreur in de getto's. Ze wisten ook te vertellen dat Sobibor een kamp was waaruit vrijwel niemand terugkeerde en dat men daar op de een of andere wijze vermoord werd."
Gruwelijke taferelen
"Na omzwervingen kwam ik uiteindelijk in Radom terecht, een middelgrote stad in Polen. Daar woonden tot augustus 1942 nog zo’n 40.000 Joden in getto's voor ze in de gaskamers van Treblinka werden vermoord. Ik zie de gruwelijke taferelen nog voor me. De mannen en vrouwen die nog konden werken werden afgevoerd naar het buiten de stad gelegen concentratiekamp Radom-Skolna. Onder hen mijn vriend Leo de Vries en ik."
De Dodenmars
"In Radom-Szkolna lieten ze ons bij 25 graden vorst houten palen van de omheining verplaatsen. Ik had gehoord dat gevangenen in een aangrenzend kamp in een wapenfabriek werkten. Daar werd gestookt en was stromend water. Daarom meldde ik mij voor dit werk bij de Arbeitsführer. Eind juli 1944 - ik was al een jaar in Radom - kwam het Rode Leger eraan. De Russen waren nog maar dertig kilometer van Radom en Warschau verwijderd. De gevangenen werden geëvacueerd. Met duizenden mannen, vrouwen en kinderen begon een dodenmars. Vier dagen en soms bij nacht liepen we 130 kilometer zonder eten en drinken. Het regende veel, maar het was niet koud. Velen waren inmiddels zo verzwakt dat ze niet meer verder konden en onderweg bezweken of werden doodgeschoten. De tocht eindigde in een kunstzijdefabriek in Thomasow. Daar hebben we zes dagen op de grond gezeten en geslapen zonder sanitaire voorzieningen."
'Fähige' Joden
"In goederenwagons reden we richting Auschwitz. Toen we daar aankwamen moesten we uitstappen. Een arts selecteerde de nog 'fähige' Joden. De 'niet-fähigen' werden in auto's geladen en naar de gaskamers gevoerd. Aan het eind van de dag reden we westwaarts, richting Stuttgart. Daar bevond zich bij een enorme steengroeve een nieuw, nog onbewoond kamp. In de groeve was een grote fabriek in aanbouw waar vliegtuigen van de firma Messerschmitt zouden worden gebouwd en gelanceerd. We moesten kiezelstenen, zakken met vijftig kilo cement en houten spanten uitladen en naar de rand van de groeve vervoeren. Dit werk duurde tot november 1944. De Duitsers hadden inmiddels begrepen dat de fabriek-in-aanbouw door de militaire vorderingen van de geallieerden nooit in gebruik genomen kon worden."
Vernichtung durch Arbeit
"De hogere SS-leiding besloot toen het SS-Arbeitslager om te dopen tot SS-Erholungslager. Er werden ernstig zieke niet-Joden uit andere kampen uit de omgeving heen gestuurd. Bijna alle aanwezige joden in Vaihingen moesten vertrekken naar het 15 kilometer oostwaarts gelegen SS-kamp Unterriexingen. 'Vernichtung durch Arbeit', vernietiging door werk, gold ook daar. In hellingen langs de rivier de Enz werden onderaardse gangen uitgehouwen, die zouden moeten gaan dienen als hangars voor vliegtuigen. Het werk was zwaar. In maart 1945 kreeg ik een ontsteking aan mijn voet, waardoor ik niet meer kon werken. Een vrachtauto bracht mij naar het Erholungslager in Vaihingen. Leo de Vries had inmiddels het stadium van muzelman bereikt, een typering die gold voor algehele uitputting. Hij is op weg naar Dachau gestorven. Zijn dood heeft me, toen ik er later van hoorde, veel verdriet gedaan. Te zijner nagedachtenis heb ik mijn boek 'Binnen de poorten' aan hem opgedragen. Op 8 april lag ik al enige dagen met tyfus in een barak toen het Franse leger Vaihingen en het kamp kwam bevrijden. Franse verpleegsters hebben me ontsmet met DDT en buiten het kamp in een grote tent gedoucht. Twee maanden lag ik in het hospitaal van Vaihingen. Ik heb toen mijn ervaringen van de voorgaande twee jaren opgeschreven. Deze aantekeningen vormden de basis voor mijn boek."
Twaalf SS-ers bij een opstand gedood
"Van de 34.313 Joden die via Westerbork in Sobibor aankwamen zijn slechts achttien mensen levend uit de oorlog teruggekomen Ik was de enige die al in april 1945 de gruwelen van het vernietigingskamp had beschreven. Het dagblad Het Parool berichtte er pas in 1946 over. Van de in totaal 250.000 Joden uit de verschillende landen die in Sobibor aankwamen hebben 47 de oorlog overleefd. Onder de overlevenden waren twee vrouwen uit Nederland die tijdens een opstand op 14 oktober 1943 wisten te ontsnapten. Bij deze opstand werden - voor het eerst in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog - door gezamenlijk Joods verzet twaalf SS-ers en twee bewakers gedood.”
Optreden als Nebenkläger
"Tijdens het proces van 1983 tot 1985 in Duitsland tegen SS-ers van Sobibor mocht ik in mijn hoedanigheid als Nebenkläger, als vertegenwoordiger van mijn vermoorde familieleden, optreden. Tegen de voormalige SS-man Frenzel heb ik aan het slot van mijn pleidooi levenslange gevangenisstraf geëist. Van de overlevenden werden zestien mensen door het Schwurgericht in Hagen/Westfalen opgeroepen om te getuigen. Hun soms emotionele getuigenissen hebben voor de geschiedschrijving belangrijke gegevens opgeleverd."
Onbehoorlijk en soms onbeschoft behandeld
"Zoals zoveel andere Joden ben ik bij terugkeer in Nederland onbehoorlijk en soms onbeschoft ontvangen. Ik moest zelfs een bedrag van 160 gulden, dat ik bij mijn aankomst in Amsterdam kreeg, aan Volksherstel terugbetalen toen ik weer in staat was te werken. Ik moest ook bewijzen dat ik de werkelijke bewoner van mijn huis was. Bij de drukkerij waar ik in 1941 was ontslagen vroegen ze wat ik kwam doen, toen ik mij daar meldde. Ik antwoordde de bedrijfsleider dat ik er zes jaar had gewerkt en dat ik na twee jaar van ontberingen weer wilde werken om mijn brood te verdienen. Over het algemeen zwegen de slachtoffers door het ontbreken van belangstelling. In 1946 ben ik hertrouwd. Dit huwelijk heeft 52 jaar mogen duren. Mijn vrouw Jo maakte een boekje van de aantekeningen die ik in Vaihingen had gemaakt. Ik wilde de oorlog van me afschudden en sprak er dertig jaar niet over. Een redacteur - ik werkte bij Het Vrije Volk in Rotterdam - vroeg in 1973 of hij mij mocht interviewen voor de krant. Omdat er over Sobibor nauwelijks iets bekend was, stemde ik toe. Het verhaal moest toch maar eens verteld worden."
De aanvraag gehonoreerd
"In 1999 heb ik de Stichting Sobibor opgericht. Ook schreef ik het boek Vernietigingskamp Sobibor, na tien jaar in talloze archieven en documenten te zijn gedoken. Het wordt in de wereld beschouwd als een wetenschappelijk werk. Daar ben ik trots op. Loe de Jong nam in 1993 het eerste exemplaar in ontvangst. Zijn NIOD heeft de Duitse vertaling bekostigd. Ik geef nu colleges in Nederland en Duitsland. In 1999 verstrekte het Ministerie van VWS subsidie voor specifieke Joodse projecten. Onze aanvraag voor een monument werd gehonoreerd. Toen moest de Stichting aan de slag."
Voor zichzelf uitmaken
"We riepen de hulp in van Westerbork, want dat vonden we een geschikte plaats. Ook het Auschwitz-comité dacht mee, want het monument zou meer omvatten dan alleen Sobibor. Het moest herinneren aan alle transporten naar de vijf vernietigingskampen Auschwitz-Birkenau, Bergen-Belsen, Mauthausen, Sobibor en Theresienstadt. Hoe moest het monumentgestalte krijgen? Dat was geen gemakkelijke opgave. We kozen voor kunstenaar Victor Levie, die vijf strakke objecten van natuursteen ontwierp. Ieder mag voor zichzelf bedenken wat ze voorstellen. Carry van Lakerveld schreef voor een begeleidende brochure de teksten. Voormalig premier Wim Kok en ikzelf mochten het monument op 11 maart 2001 onthullen."
Bronnen:
www.stichting-sobibor.nl
Jules Schelvis, Binnen de poorten, (De Bataafsche Leeuw, zevende druk, Amsterdam, 1995);
Jules Schelvis, Vernietigingskamp Sobibor, (De Bataafsche Leeuw, vijfde druk, Amsterdam, 2004);
Jules Schelvis, Kerstmis in Unterriexingen, (deel 3 van de serie Getuigenissen, Stichting Sobibor, november 2005).
Aan de kant van de levenden
Van de 34.313 joden die via Westerbork in Sobibor aankomen halen slechts achttien het einde van de oorlog. Jules Schelvis (1921) is één van hen. Dertig jaar zwijgt hij over wat zich in vernietigingskamp Sobibor heeft afgespeeld. Daarna schrijft hij er een boek over. En in 2000 komt het monument Tekens in Westerbork tot stand. Als blijvende herinnering aan allen die uit Nederland naar de kampen in Duitsland en Polen zijn weggevoerd.
door Anita van Stel
Een onbekend kamp
"Mijn vrouw, haar familieleden en ik werden op 26 mei 1943 tijdens de grote razzia in Amsterdam van huis gehaald en naar Westerbork gebracht. Mijn vrouw was een dochter van Poolse Joden, die vanwege het antisemitisme in 1919 naar Nederland waren gevlucht. Op 1 juni 1943 vertrok ons transport vanuit Westerbork, niemand wist waarheen. Er waren geruchten bij het bestuur van de Joodse Raad opgedoken over een kamp met de naam Sobibor. In de notulen werd vastgelegd dat de berichten 'niet ongunstig' waren. Ons transport ging inderdaad naar Sobibor in het Oost-Polen, op vier kilometer afstand van de Russische grens. Na een reis van 72 uur, onder erbarmelijke omstandigheden in een beestenwagon, kwamen we daar aan. De bewakers sloegen ons de wagons uit en we moesten onze bagage afgeven."
Ben je gezond?
"De mannen werden van de vrouwen gescheiden. De vrouwen zagen we nooit meer terug. Een SS-er selecteerde een groep van 80 jonge mannen. In de verte zag ik bij de groep mijn zwager staan. Toen de SS-er in mijn buurt kwam vroeg ik of ik me bij mijn zwager mocht voegen. 'Spreek je Duits en ben je gezond', vroeg hij. Zonder dat ik het mij bewust was kwam ik aan de kant van de levenden terecht, waar ook mijn beste vriend Leo de Vries stond. We werden op transport gesteld naar het SS-kamp Dorohuzca, waar we turf moesten steken. In het kamp zaten al vijfhonderd Joden, waarvan de helft Nederlands. De Poolse Joden vertelden gruwelijke verhalen over ellende en terreur in de getto's. Ze wisten ook te vertellen dat Sobibor een kamp was waaruit vrijwel niemand terugkeerde en dat men daar op de een of andere wijze vermoord werd."
Gruwelijke taferelen
"Na omzwervingen kwam ik uiteindelijk in Radom terecht, een middelgrote stad in Polen. Daar woonden tot augustus 1942 nog zo’n 40.000 Joden in getto's voor ze in de gaskamers van Treblinka werden vermoord. Ik zie de gruwelijke taferelen nog voor me. De mannen en vrouwen die nog konden werken werden afgevoerd naar het buiten de stad gelegen concentratiekamp Radom-Skolna. Onder hen mijn vriend Leo de Vries en ik."
De Dodenmars
"In Radom-Szkolna lieten ze ons bij 25 graden vorst houten palen van de omheining verplaatsen. Ik had gehoord dat gevangenen in een aangrenzend kamp in een wapenfabriek werkten. Daar werd gestookt en was stromend water. Daarom meldde ik mij voor dit werk bij de Arbeitsführer. Eind juli 1944 - ik was al een jaar in Radom - kwam het Rode Leger eraan. De Russen waren nog maar dertig kilometer van Radom en Warschau verwijderd. De gevangenen werden geëvacueerd. Met duizenden mannen, vrouwen en kinderen begon een dodenmars. Vier dagen en soms bij nacht liepen we 130 kilometer zonder eten en drinken. Het regende veel, maar het was niet koud. Velen waren inmiddels zo verzwakt dat ze niet meer verder konden en onderweg bezweken of werden doodgeschoten. De tocht eindigde in een kunstzijdefabriek in Thomasow. Daar hebben we zes dagen op de grond gezeten en geslapen zonder sanitaire voorzieningen."
'Fähige' Joden
"In goederenwagons reden we richting Auschwitz. Toen we daar aankwamen moesten we uitstappen. Een arts selecteerde de nog 'fähige' Joden. De 'niet-fähigen' werden in auto's geladen en naar de gaskamers gevoerd. Aan het eind van de dag reden we westwaarts, richting Stuttgart. Daar bevond zich bij een enorme steengroeve een nieuw, nog onbewoond kamp. In de groeve was een grote fabriek in aanbouw waar vliegtuigen van de firma Messerschmitt zouden worden gebouwd en gelanceerd. We moesten kiezelstenen, zakken met vijftig kilo cement en houten spanten uitladen en naar de rand van de groeve vervoeren. Dit werk duurde tot november 1944. De Duitsers hadden inmiddels begrepen dat de fabriek-in-aanbouw door de militaire vorderingen van de geallieerden nooit in gebruik genomen kon worden."
Vernichtung durch Arbeit
"De hogere SS-leiding besloot toen het SS-Arbeitslager om te dopen tot SS-Erholungslager. Er werden ernstig zieke niet-Joden uit andere kampen uit de omgeving heen gestuurd. Bijna alle aanwezige joden in Vaihingen moesten vertrekken naar het 15 kilometer oostwaarts gelegen SS-kamp Unterriexingen. 'Vernichtung durch Arbeit', vernietiging door werk, gold ook daar. In hellingen langs de rivier de Enz werden onderaardse gangen uitgehouwen, die zouden moeten gaan dienen als hangars voor vliegtuigen. Het werk was zwaar. In maart 1945 kreeg ik een ontsteking aan mijn voet, waardoor ik niet meer kon werken. Een vrachtauto bracht mij naar het Erholungslager in Vaihingen. Leo de Vries had inmiddels het stadium van muzelman bereikt, een typering die gold voor algehele uitputting. Hij is op weg naar Dachau gestorven. Zijn dood heeft me, toen ik er later van hoorde, veel verdriet gedaan. Te zijner nagedachtenis heb ik mijn boek 'Binnen de poorten' aan hem opgedragen. Op 8 april lag ik al enige dagen met tyfus in een barak toen het Franse leger Vaihingen en het kamp kwam bevrijden. Franse verpleegsters hebben me ontsmet met DDT en buiten het kamp in een grote tent gedoucht. Twee maanden lag ik in het hospitaal van Vaihingen. Ik heb toen mijn ervaringen van de voorgaande twee jaren opgeschreven. Deze aantekeningen vormden de basis voor mijn boek."
Twaalf SS-ers bij een opstand gedood
"Van de 34.313 Joden die via Westerbork in Sobibor aankwamen zijn slechts achttien mensen levend uit de oorlog teruggekomen Ik was de enige die al in april 1945 de gruwelen van het vernietigingskamp had beschreven. Het dagblad Het Parool berichtte er pas in 1946 over. Van de in totaal 250.000 Joden uit de verschillende landen die in Sobibor aankwamen hebben 47 de oorlog overleefd. Onder de overlevenden waren twee vrouwen uit Nederland die tijdens een opstand op 14 oktober 1943 wisten te ontsnapten. Bij deze opstand werden - voor het eerst in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog - door gezamenlijk Joods verzet twaalf SS-ers en twee bewakers gedood.”
Optreden als Nebenkläger
"Tijdens het proces van 1983 tot 1985 in Duitsland tegen SS-ers van Sobibor mocht ik in mijn hoedanigheid als Nebenkläger, als vertegenwoordiger van mijn vermoorde familieleden, optreden. Tegen de voormalige SS-man Frenzel heb ik aan het slot van mijn pleidooi levenslange gevangenisstraf geëist. Van de overlevenden werden zestien mensen door het Schwurgericht in Hagen/Westfalen opgeroepen om te getuigen. Hun soms emotionele getuigenissen hebben voor de geschiedschrijving belangrijke gegevens opgeleverd."
Onbehoorlijk en soms onbeschoft behandeld
"Zoals zoveel andere Joden ben ik bij terugkeer in Nederland onbehoorlijk en soms onbeschoft ontvangen. Ik moest zelfs een bedrag van 160 gulden, dat ik bij mijn aankomst in Amsterdam kreeg, aan Volksherstel terugbetalen toen ik weer in staat was te werken. Ik moest ook bewijzen dat ik de werkelijke bewoner van mijn huis was. Bij de drukkerij waar ik in 1941 was ontslagen vroegen ze wat ik kwam doen, toen ik mij daar meldde. Ik antwoordde de bedrijfsleider dat ik er zes jaar had gewerkt en dat ik na twee jaar van ontberingen weer wilde werken om mijn brood te verdienen. Over het algemeen zwegen de slachtoffers door het ontbreken van belangstelling. In 1946 ben ik hertrouwd. Dit huwelijk heeft 52 jaar mogen duren. Mijn vrouw Jo maakte een boekje van de aantekeningen die ik in Vaihingen had gemaakt. Ik wilde de oorlog van me afschudden en sprak er dertig jaar niet over. Een redacteur - ik werkte bij Het Vrije Volk in Rotterdam - vroeg in 1973 of hij mij mocht interviewen voor de krant. Omdat er over Sobibor nauwelijks iets bekend was, stemde ik toe. Het verhaal moest toch maar eens verteld worden."
De aanvraag gehonoreerd
"In 1999 heb ik de Stichting Sobibor opgericht. Ook schreef ik het boek Vernietigingskamp Sobibor, na tien jaar in talloze archieven en documenten te zijn gedoken. Het wordt in de wereld beschouwd als een wetenschappelijk werk. Daar ben ik trots op. Loe de Jong nam in 1993 het eerste exemplaar in ontvangst. Zijn NIOD heeft de Duitse vertaling bekostigd. Ik geef nu colleges in Nederland en Duitsland. In 1999 verstrekte het Ministerie van VWS subsidie voor specifieke Joodse projecten. Onze aanvraag voor een monument werd gehonoreerd. Toen moest de Stichting aan de slag."
Voor zichzelf uitmaken
"We riepen de hulp in van Westerbork, want dat vonden we een geschikte plaats. Ook het Auschwitz-comité dacht mee, want het monument zou meer omvatten dan alleen Sobibor. Het moest herinneren aan alle transporten naar de vijf vernietigingskampen Auschwitz-Birkenau, Bergen-Belsen, Mauthausen, Sobibor en Theresienstadt. Hoe moest het monumentgestalte krijgen? Dat was geen gemakkelijke opgave. We kozen voor kunstenaar Victor Levie, die vijf strakke objecten van natuursteen ontwierp. Ieder mag voor zichzelf bedenken wat ze voorstellen. Carry van Lakerveld schreef voor een begeleidende brochure de teksten. Voormalig premier Wim Kok en ikzelf mochten het monument op 11 maart 2001 onthullen."
Bronnen:
www.stichting-sobibor.nl
Jules Schelvis, Binnen de poorten, (De Bataafsche Leeuw, zevende druk, Amsterdam, 1995);
Jules Schelvis, Vernietigingskamp Sobibor, (De Bataafsche Leeuw, vijfde druk, Amsterdam, 2004);
Jules Schelvis, Kerstmis in Unterriexingen, (deel 3 van de serie Getuigenissen, Stichting Sobibor, november 2005).
Wanneer domme mensen domme dingen beweren, dan moet je ze niet corrigeren, maar glimlachend gelijk geven.
Kamp Sobibor
Vernietigingskamp Sobibor werd gebouwd in het kader van de Aktion Reinhardt, die onder leiding stond van SS-Generalleutnant Odilo Globocnic. Zijn opdracht was de uitroeiing te organiseren van anderhalf miljoen Europese joden. Daartoe werden vernietigingskampen gebouwd in Belzec, Sobibor en Treblinka.
In april 1942 werd het vernietigingskamp Sobibor in gebruik genomen onder leiding van SS-Obersturmführer Franz Stangl. Stangl was, net als veel van zijn naaste medewerkers, eerder betrokken geweest bij het euthanasieprogramma T4. Bij de uitvoering van dit euthanasieprogramma was ervaring opgedaan met het vergassen van geestelijk en lichamelijk gehandicapten. Begin mei 1942 begon men in Sobibor met massale vergassingen van joden.
In totaal behoorden zo’n dertig SS’ers tot de vaste bezetting van Sobibor en waren er meestal 17 à 18 in het kamp aanwezig. Zij werden geassisteerd door Oekraïense bewakers. Achtereenvolgens traden Richard Thomalla, Franz Stangl en Franz Reichleitner op als commandant. Tot de meest beruchte en gevreesde SS’ers behoorden Karl Frenzel, Hubert Gomerski en Gustav Wagner.
Volgens een aantal getuigenissen zag Sobibor er door de bloempotten en gordijntjes voor de ramen vriendelijk uit. Het kamp was ongeveer zestig hectare groot en telde vijf sectoren. Er was een “Vorlager" met het aankomstplatform en de woonruimten van SS’ers en Oekraïense bewakers. Hier waren ook de SS-keuken, kantine,wapenopslagbarak en garage. In Kamp I bevonden zich de barakken van de ‘Arbeitsjuden’ en de appèlplaats. Ook waren hier de barakken van de schoenmakers, kleermakers en andere vaklieden. In Kamp II moesten de pas aangekomen joden hun bepakking achterlaten, waarna ze zich verderop in het kamp moesten uitkleden. Naderhand werden hier de achtergebleven kleren en schoenen gesorteerd. In Kamp III bevonden zich de gaskamers van Sobibor en de massagraven van de slachtoffers. Kamp IV werd in de zomer van 1943 gebouwd voor het schoonmaken en opslaan van buitgemaakte Sovjetmunitie, maar is niet geheel voltooid..
Sobibor had een drievoudige prikkeldraadomheining met daartussen een brede gracht. Rondom deze versperringen lag een mijnenveld. Wachttorens met bewapende Oekraïeners hielden binnen en buiten het kamp alle bewegingen in de gaten.
De SS selecteerde uit de transporten een aantal dwangarbeiders. Op 14 oktober 1943 waren er zo’n 650 werkjoden in Sobibor, waarvan vijftig in Kamp III, het zogeheten Sonderkommando. De mannen die in kamp III verbleven, werkten bij de gaskamers en hadden geen enkel contact met de andere delen van het kamp. Geen enkele dwangarbeider van Kamp III heeft Sobibor overleefd.
Het aantal slachtoffers van Sobibor is lange tijd gesteld op 250.000 maar recent onderzoek heeft uitgewezen dat in het vernietigingskamp 170.000 joden zijn vermoord. De transporten kwamen uit heel Europa. Vanuit Westerbork vervoerden van begin maart tot eind juli 1943 negentien treinen 34.313 joden naar Sobibor. Vrijwel allen zijn direct bij aankomst vergast. Naar schatting duizend van hen zijn bij aankomst geselecteerd voor werk in het kamp of nabijgelegen Arbeitslager als Trawniki, Dorohucza, Poniatov of Lublin. Van de uit Nederland gedeporteerden overleefden slechts dertien vrouwen en drie mannen de oorlog.
[ Bericht 46% gewijzigd door johan555 op 01-12-2009 14:15:30 ]
Vernietigingskamp Sobibor werd gebouwd in het kader van de Aktion Reinhardt, die onder leiding stond van SS-Generalleutnant Odilo Globocnic. Zijn opdracht was de uitroeiing te organiseren van anderhalf miljoen Europese joden. Daartoe werden vernietigingskampen gebouwd in Belzec, Sobibor en Treblinka.
In april 1942 werd het vernietigingskamp Sobibor in gebruik genomen onder leiding van SS-Obersturmführer Franz Stangl. Stangl was, net als veel van zijn naaste medewerkers, eerder betrokken geweest bij het euthanasieprogramma T4. Bij de uitvoering van dit euthanasieprogramma was ervaring opgedaan met het vergassen van geestelijk en lichamelijk gehandicapten. Begin mei 1942 begon men in Sobibor met massale vergassingen van joden.
In totaal behoorden zo’n dertig SS’ers tot de vaste bezetting van Sobibor en waren er meestal 17 à 18 in het kamp aanwezig. Zij werden geassisteerd door Oekraïense bewakers. Achtereenvolgens traden Richard Thomalla, Franz Stangl en Franz Reichleitner op als commandant. Tot de meest beruchte en gevreesde SS’ers behoorden Karl Frenzel, Hubert Gomerski en Gustav Wagner.
Volgens een aantal getuigenissen zag Sobibor er door de bloempotten en gordijntjes voor de ramen vriendelijk uit. Het kamp was ongeveer zestig hectare groot en telde vijf sectoren. Er was een “Vorlager" met het aankomstplatform en de woonruimten van SS’ers en Oekraïense bewakers. Hier waren ook de SS-keuken, kantine,wapenopslagbarak en garage. In Kamp I bevonden zich de barakken van de ‘Arbeitsjuden’ en de appèlplaats. Ook waren hier de barakken van de schoenmakers, kleermakers en andere vaklieden. In Kamp II moesten de pas aangekomen joden hun bepakking achterlaten, waarna ze zich verderop in het kamp moesten uitkleden. Naderhand werden hier de achtergebleven kleren en schoenen gesorteerd. In Kamp III bevonden zich de gaskamers van Sobibor en de massagraven van de slachtoffers. Kamp IV werd in de zomer van 1943 gebouwd voor het schoonmaken en opslaan van buitgemaakte Sovjetmunitie, maar is niet geheel voltooid..
Sobibor had een drievoudige prikkeldraadomheining met daartussen een brede gracht. Rondom deze versperringen lag een mijnenveld. Wachttorens met bewapende Oekraïeners hielden binnen en buiten het kamp alle bewegingen in de gaten.
De SS selecteerde uit de transporten een aantal dwangarbeiders. Op 14 oktober 1943 waren er zo’n 650 werkjoden in Sobibor, waarvan vijftig in Kamp III, het zogeheten Sonderkommando. De mannen die in kamp III verbleven, werkten bij de gaskamers en hadden geen enkel contact met de andere delen van het kamp. Geen enkele dwangarbeider van Kamp III heeft Sobibor overleefd.
Het aantal slachtoffers van Sobibor is lange tijd gesteld op 250.000 maar recent onderzoek heeft uitgewezen dat in het vernietigingskamp 170.000 joden zijn vermoord. De transporten kwamen uit heel Europa. Vanuit Westerbork vervoerden van begin maart tot eind juli 1943 negentien treinen 34.313 joden naar Sobibor. Vrijwel allen zijn direct bij aankomst vergast. Naar schatting duizend van hen zijn bij aankomst geselecteerd voor werk in het kamp of nabijgelegen Arbeitslager als Trawniki, Dorohucza, Poniatov of Lublin. Van de uit Nederland gedeporteerden overleefden slechts dertien vrouwen en drie mannen de oorlog.
[ Bericht 46% gewijzigd door johan555 op 01-12-2009 14:15:30 ]
Wanneer domme mensen domme dingen beweren, dan moet je ze niet corrigeren, maar glimlachend gelijk geven.
Ik heb gemengde gevoelens over dit proces.
Vrijwel mijn hele familie is in Sobibor vermoord, maar ik ben er niet van overtuigd dat Demjanjuk daar daadwerkelijk als kampbewaker heeft gewerkt.
Het feit dat de 'brave' Nederlanders in dienst van de Duitsers zo goed hun administratie in Westerbork bijhielden levert dus al die nog bewaarde transportlijsten op waarop dit proces mede is gebaseerd.
In het boek Vernietingskamp Sobibor van Jules Schelvis staan kopieën van al die transportlijsten en het is voor mij dus schrijnend om daarin op 18 mei 1943 ook de namen van o.a. mijn grootouders (40 en 45 jaar) en mijn tante (een meisje van toen 13 jaar nog slechts) te zien.
Mocht onomstotelijk bewezen worden dat Demjanjuk daadwerkelijk daar als bewaker heeft gewerkt, mag ie van mij de rest van z'n leven (en ik hoop dat ie dan nog veel ouder wordt) in een cel doorbrengen.
Vrijwel mijn hele familie is in Sobibor vermoord, maar ik ben er niet van overtuigd dat Demjanjuk daar daadwerkelijk als kampbewaker heeft gewerkt.
Het feit dat de 'brave' Nederlanders in dienst van de Duitsers zo goed hun administratie in Westerbork bijhielden levert dus al die nog bewaarde transportlijsten op waarop dit proces mede is gebaseerd.
In het boek Vernietingskamp Sobibor van Jules Schelvis staan kopieën van al die transportlijsten en het is voor mij dus schrijnend om daarin op 18 mei 1943 ook de namen van o.a. mijn grootouders (40 en 45 jaar) en mijn tante (een meisje van toen 13 jaar nog slechts) te zien.
Mocht onomstotelijk bewezen worden dat Demjanjuk daadwerkelijk daar als bewaker heeft gewerkt, mag ie van mij de rest van z'n leven (en ik hoop dat ie dan nog veel ouder wordt) in een cel doorbrengen.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Hoe komt het dat het toch meer Joden zijn die vermoord zijn?
Werd in Oost-Europa het precieze aantal dat daar woonde minder goed bijgehouden?
Werd in Oost-Europa het precieze aantal dat daar woonde minder goed bijgehouden?
Kurt Schrimm, Germany's chief Nazi war crimes investigator :
"We have managed to obtain hundred of documents and have also found a number of witnesses who spoke out against Demjanjuk
"For the first time we have even found lists of names of the people who Demjanjuk personally led into the gas chambers. We have no doubt that he is responsible for the death of over 29,000 Jews," Schrimm added.
Demjanjuk, 88, had been a guard at the Sobibor death camp in Poland and had personally led Jews to the gas chambers there in 1943.
link> http://atlasshrugs2000.ty(...)009/04/23/index.html
"We have managed to obtain hundred of documents and have also found a number of witnesses who spoke out against Demjanjuk
"For the first time we have even found lists of names of the people who Demjanjuk personally led into the gas chambers. We have no doubt that he is responsible for the death of over 29,000 Jews," Schrimm added.
Demjanjuk, 88, had been a guard at the Sobibor death camp in Poland and had personally led Jews to the gas chambers there in 1943.
link> http://atlasshrugs2000.ty(...)009/04/23/index.html
Wanneer domme mensen domme dingen beweren, dan moet je ze niet corrigeren, maar glimlachend gelijk geven.
Dat geloof ik wel, aangezien de Russische-archieven nog maar kort open zijn. Er zal daar wel heel wat uit naar voren gekomen zijn.quote:Op dinsdag 1 december 2009 14:39 schreef johan555 het volgende:
Kurt Schrimm, Germany's chief Nazi war crimes investigator :
"We have managed to obtain hundred of documents and have also found a number of witnesses who spoke out against Demjanjuk
"For the first time we have even found lists of names of the people who Demjanjuk personally led into the gas chambers. We have no doubt that he is responsible for the death of over 29,000 Jews," Schrimm added.
Demjanjuk, 88, had been a guard at the Sobibor death camp in Poland and had personally led Jews to the gas chambers there in 1943.
link> http://atlasshrugs2000.ty(...)009/04/23/index.html
Had ergens gelezen dat hij bij de Russen als sinds 1948 op een 'ik was niet fris in de oorlog'-lijstje staat.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Ach wat ik heb geleerd als Geschiedenis-student en de kleinzoon van holocaustoverlevers van een Joodse familiekant dat niet een volk slecht is maar de mens. Denk maar aan Nederland. Voor het grootste deel bestond Nederland uit laffe mensen die niks deden en verraders. Dat de Nederlandse economie zo goed ging in de eerste oorlogsjaren had weinig te maken met gedwongen productie. Eerder vrijwillig (ik spreek niet over dwangarbeiders want voor een groot gedeelte werden die wel degelijk gedwongen te gaan werken alhoewel daar ook heel rare mensen tussen zaten). Vichy-Frankrijk en Oostenrijk kende relatief evenveel en somds zelfs meer anti-semieten dan Duitsland. Het zijn mensen die zich zo kunnen gedragen. De hoop op een wereld waarin wij elkaar allemaal maar accepteren om het even is een utopie die in ieder geval de komende 1000 jaar naar mijn mening niet verwezenlijkt zal worden.quote:Op dinsdag 1 december 2009 11:44 schreef nummer_zoveel het volgende:
Ja, niks.
Heel slim van de Duitsers het hele kamp af te branden om zoveel mogelijk sporen te wissen.
Echt, wat waren die lui toch door-en doorslecht. Terwijl ik Duitsers tegenwoordig heel aardige, leuke en beleefde mensen vind en er graag naartoe ga.
Eer is al eerder een proces geweest in 1965 the " The Sobibor Trial " en ik de straffen zijn opmerkelijk laag
The Sobibor Trial
On 6 September 1965 the German court in Hagen initiated criminal proceedings against twelve former SS men, accusing them of crimes against humanity.
On 20 December 1966, the following sentences were handed out:
Karl Frenzel - Carpenter.
Arrested in 1962, accused of killing 42 Jews and participating in the murder of approximately 250,000 Jews. Found guilty of personally killing 6 Jews and of participation in the mass murder of approximately 150,000 Jews. Sentenced to life imprisonment.
Franz Wolf - Warehouse clerk.
Arrested in 1964, accused in 1964, accused of personally killing one Jew and participating in the mass murder of 115,000 Jews. Found guilty of participation in the mass murder of at least 39,000 Jews. Sentenced to eight years in prison .
Alfred Ittner - Labourer
Accused of participating in the mass murder of approximately 57,000 Jews. He was found guilty of participation of the murder of approximately 68,000 Jews. Sentenced to four years in prison.
Werner Dubois - German railroad employee and mechanic.
Accused of participating in the mass murder of approximately 43,000 Jews He was found guilty of participation in the murder of at 15,000 Jews. Sentenced to three years in prison.
Erich Fuchs - Truck driver
Accused of participating in the mass murder of approximately 3,600 Jews Guilty of participation in the murder of at least 79,000 Jews. Sentenced to four years in prison
Erich Lachmann - Mason
Accused of participating in the mass murder of approximately 150,000 Jews. Acquitted.
Heinz – Hans Schutt - Salesman,
Accused of participating in the mass murder of approximately 86,000 Jews. Acquitted.
Heinrich Unverhau - Male Nurse and professional musician.
Accused of participating in the mass murder of approximately 72,000 Jews. Acquitted.
Robert Juhrs - Porter – Janitor.
Accused of participating in the mass murder of approximately 30 Jews. Acquitted.
Ernst Zierke - Sawmill worker.
Accused of participating in the mass murder of approximately 30 Jews. Acquitted.
Erwin Lambert - Ceramic Tile salesman
Accused of participating in the mass murder of an unknown number of Jews. Acquitted.
Kurt Bolender - Hotel porter
Arrested in 1961, accused of personally killing approximately 360 Jews and of participation in the mass murder of approximately 86,000 Jews. Bolender committed suicide in prison before sentencing.
The Sobibor Trial
On 6 September 1965 the German court in Hagen initiated criminal proceedings against twelve former SS men, accusing them of crimes against humanity.
On 20 December 1966, the following sentences were handed out:
Karl Frenzel - Carpenter.
Arrested in 1962, accused of killing 42 Jews and participating in the murder of approximately 250,000 Jews. Found guilty of personally killing 6 Jews and of participation in the mass murder of approximately 150,000 Jews. Sentenced to life imprisonment.
Franz Wolf - Warehouse clerk.
Arrested in 1964, accused in 1964, accused of personally killing one Jew and participating in the mass murder of 115,000 Jews. Found guilty of participation in the mass murder of at least 39,000 Jews. Sentenced to eight years in prison .
Alfred Ittner - Labourer
Accused of participating in the mass murder of approximately 57,000 Jews. He was found guilty of participation of the murder of approximately 68,000 Jews. Sentenced to four years in prison.
Werner Dubois - German railroad employee and mechanic.
Accused of participating in the mass murder of approximately 43,000 Jews He was found guilty of participation in the murder of at 15,000 Jews. Sentenced to three years in prison.
Erich Fuchs - Truck driver
Accused of participating in the mass murder of approximately 3,600 Jews Guilty of participation in the murder of at least 79,000 Jews. Sentenced to four years in prison
Erich Lachmann - Mason
Accused of participating in the mass murder of approximately 150,000 Jews. Acquitted.
Heinz – Hans Schutt - Salesman,
Accused of participating in the mass murder of approximately 86,000 Jews. Acquitted.
Heinrich Unverhau - Male Nurse and professional musician.
Accused of participating in the mass murder of approximately 72,000 Jews. Acquitted.
Robert Juhrs - Porter – Janitor.
Accused of participating in the mass murder of approximately 30 Jews. Acquitted.
Ernst Zierke - Sawmill worker.
Accused of participating in the mass murder of approximately 30 Jews. Acquitted.
Erwin Lambert - Ceramic Tile salesman
Accused of participating in the mass murder of an unknown number of Jews. Acquitted.
Kurt Bolender - Hotel porter
Arrested in 1961, accused of personally killing approximately 360 Jews and of participation in the mass murder of approximately 86,000 Jews. Bolender committed suicide in prison before sentencing.
Wanneer domme mensen domme dingen beweren, dan moet je ze niet corrigeren, maar glimlachend gelijk geven.
Andere Oekrainers uit Sobibor zijn terecht gesteld:
http://www.deathcamps.org/Sobibor/sobibortrials_nl.htmlquote:Enkele Oekraïense bewakers die in Sobibor hebben gewerkt, zijn berecht in de Sovjet Unie, zoals B. Bielakow, M. Matwijenko, I. Nikifor, W. Podienko, F. Tichonowski, Emanuel Schultz and J. Zajcew. Zij werden schuldig bevonden en kregen de doodstraf voor hun misdaden.
In April 1963 werden, voor een rechtbank in Kiev waar Sasha Pechersky optrad als kroongetuige, tien voormalige Oekraïense bewakers schuldig verklaard en geëxecuteerd. Eén kreeg een gevangenisstraf van vijftien jaar.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
het eerst proces was in 1950
Processen
Gasmeister (Gas Master) Erich Bauer
Het eerste Sobibor-proces tegen SS’er Erich Bauer vond plaats in 1950, met als uitkomst dat deze voormalige ‘gasmeester’ op 8 mei 1950 ter dood werd veroordeeld. Deze uitspraak werd later omgezet in levenslang. Het tweede proces vond ook plaats in 1950, gericht tegen Johann Klier en Hubert Gomerski. Op 25 augustus 1950 werd Gomerski veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, Johann Klier werd vrijgesproken.
In september 1965 startte in Hagen het derde Sobibor-proces tegen de voormalige SS’ers van het kamp. Terecht stonden o.a.: Karl Frenzel, Kurt Bolender, Werner Dubois, Erich Fuchs en Frans Wolf. De straffen varieerden van levenslang tot vrijspraak. Bolender pleegde zelfmoord voordat hij veroordeeld kon worden.
Gustav Wagner, die erin geslaagd was naar Brazilië te vluchten, pleegde in 1980 zelfmoord, nadat hij door een overlevende van Sobibor, Stanislaw Smajzner, werd herkend.
In 1982 startte in Hagen een herzieningsproces op verzoek van Karl Frenzel, die in 1965 tot levenslang veroordeeld was. Op 4 oktober 1985 werd Frenzel opnieuw tot levenslang veroordeeld.
Processen
Gasmeister (Gas Master) Erich Bauer
Het eerste Sobibor-proces tegen SS’er Erich Bauer vond plaats in 1950, met als uitkomst dat deze voormalige ‘gasmeester’ op 8 mei 1950 ter dood werd veroordeeld. Deze uitspraak werd later omgezet in levenslang. Het tweede proces vond ook plaats in 1950, gericht tegen Johann Klier en Hubert Gomerski. Op 25 augustus 1950 werd Gomerski veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, Johann Klier werd vrijgesproken.
In september 1965 startte in Hagen het derde Sobibor-proces tegen de voormalige SS’ers van het kamp. Terecht stonden o.a.: Karl Frenzel, Kurt Bolender, Werner Dubois, Erich Fuchs en Frans Wolf. De straffen varieerden van levenslang tot vrijspraak. Bolender pleegde zelfmoord voordat hij veroordeeld kon worden.
Gustav Wagner, die erin geslaagd was naar Brazilië te vluchten, pleegde in 1980 zelfmoord, nadat hij door een overlevende van Sobibor, Stanislaw Smajzner, werd herkend.
In 1982 startte in Hagen een herzieningsproces op verzoek van Karl Frenzel, die in 1965 tot levenslang veroordeeld was. Op 4 oktober 1985 werd Frenzel opnieuw tot levenslang veroordeeld.
Wanneer domme mensen domme dingen beweren, dan moet je ze niet corrigeren, maar glimlachend gelijk geven.
Je vraag is een beetje onduidelijk, zou je dit kunnen verduidelijken?quote:Op dinsdag 1 december 2009 14:21 schreef nummer_zoveel het volgende:
Hoe komt het dat het toch meer Joden zijn die vermoord zijn?
Werd in Oost-Europa het precieze aantal dat daar woonde minder goed bijgehouden?
Quousque tandem abutere, PvdA, patientia nostra?
|
|
