Mensen kennen mij hier als een rustige jongen
Hallo vriendjes en vriendinnetjes, fijn dat jullie er allemaal zijn
Zo, he, he, sapredosio, ik weet niet hoe ik moet beginnen, maar we gaan nu echt starten, riemen vast!
Ik maakte vandaag een wandeling door de stad, en van de andere kant kwam een al wat oudere mevrouw aangelopen, die met haar telefoon aan het sodekloteren was. Maar dat ouwe mens was - zoals de meeste ouwe mensen - niet zo handig met dat apparaat en ze ging dan ook zo heel moeilijk, fronsend zitten kijken, en om het nog erger te maken, hield ze haar telefoon eerst ver van zich af, daarna haalde ze 'm weer dichterbij, en vervolgens besloot ze dan toch weer om 'm van een afstandje te bekijken. Dus ik dacht: "moet je in je telefoon kruipen, ouwe zeemuts."
Later zat ik op de fiets, ja ja, ik doe wat op zo'n dag - kwam ik zo'n ouwe frikandel tegen met een routebeschrijving. Hetzelfde verhaal, moeilijk kijken bladiebla. Dus ik dacht: "moet je in je kaart kruipen, ouwe zeemuts."
Soms zie ik mijn pa de krant lezen. Je raadt het al. Leesbril erbij.
En ik moet daar dus de hele dag tegenaan kijken.
Klacht: Oude mensen die als ze iets willen bekijken eerst hun ogen moeten scherpstellen en dan zo'n dom smoelwerk trekken.