MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Ik denk het wel, zullen vast tickethandelaars zijn die nog kaarten kwijt moeten en ze voor laag verkopen. Wel onderhandelen natuurlijkquote:Op woensdag 11 november 2009 11:53 schreef ralfseltje het volgende:
Is het goed te doen om vanavond nog (goedkoop) twee kaartjes te scoren bij de HMH?
Ik heb vooral een hekel aan mensen die de aandacht op zichzelf vestigen door zelf totaal geen aandacht voor de band te hebben.
Heavenly Awaiting
Ik moet eerlijk bekennen dat als ik muziek voel zoals ik dat gister deed, dan verlies ik mijn medemens een beetje uit het oog ja (hoewel ik niet van het duwen ben - daarvoor stonden er te veel jonge blonde dames tussen).
Maar laat ik het zo zeggen: je gaat naar Ajax-Feyenoord, maar wil vooral rustig de wedstrijd kijken. Geen staande mensen om je heen, niet te veel geschreeuw, niet te veel gekkigheid. Ga je dan op 410 of op de f-side staan? Nee toch?
Maar laat ik het zo zeggen: je gaat naar Ajax-Feyenoord, maar wil vooral rustig de wedstrijd kijken. Geen staande mensen om je heen, niet te veel geschreeuw, niet te veel gekkigheid. Ga je dan op 410 of op de f-side staan? Nee toch?
quote:
Ik moet eerlijk bekennen dat als ik muziek voel zoals ik dat gister deed, dan verlies ik mijn medemens een beetje uit het oog ja (hoewel ik niet van het duwen ben - daarvoor stonden er te veel jonge blonde dames tussen).
Maar laat ik het zo zeggen: je gaat naar Ajax-Feyenoord, maar wil vooral rustig de wedstrijd kijken. Geen staande mensen om je heen, niet te veel geschreeuw, niet te veel gekkigheid. Ga je dan op 410 of op de f-side staan? Nee toch?
Geef de asociale mensen maar een plek vooraan. Hoe gaat dat gezegde ook alweer? Iets van "De asocialen hebben de halve wereld" o.i.d. Ik kan er best tegen als mensen springen en tot op zekere hoogte pitten, maar om nou als een bezetene door het publiek te gaan springen en tegen omstanders aan te gaan duwen en daarbij geen respect voor de band te hebben, dan mag je oprotten van mij.
Tja, ik snap sommgie kritiek ook totaal niet. Ik vind het onzin om op Secret Door te gaan pitten, dat is gewoon haantjesgedrag. Maar als ik lekker los sta te gaan, vooraan waar altijd "aktie" is, omdat ik de muziek die ik hoor heerlijk vind en me goed voel, moet dat geen probleem zijn. Al he-le-maal niet bij een indie-concert als de Arctic Monkeys.quote:Op woensdag 11 november 2009 11:58 schreef Jeroennaarbeneden het volgende:
Ik moet eerlijk bekennen dat als ik muziek voel zoals ik dat gister deed, dan verlies ik mijn medemens een beetje uit het oog ja (hoewel ik niet van het duwen ben - daarvoor stonden er te veel jonge blonde dames tussen).
Maar laat ik het zo zeggen: je gaat naar Ajax-Feyenoord, maar wil vooral rustig de wedstrijd kijken. Geen staande mensen om je heen, niet te veel geschreeuw, niet te veel gekkigheid. Ga je dan op 410 of op de f-side staan? Nee toch?
Ik vind de afwisseling ook heerlijk, lekker los op de up-tempo nummers, en lekker zwijmelen bij de rustige nummers
Die vergelijking gaat niet op, nu claimen die mensen de beste plek. Terwijl in de Arena genoeg andere goede plekken zijn.quote:Op woensdag 11 november 2009 11:58 schreef Jeroennaarbeneden het volgende:
Ik moet eerlijk bekennen dat als ik muziek voel zoals ik dat gister deed, dan verlies ik mijn medemens een beetje uit het oog ja (hoewel ik niet van het duwen ben - daarvoor stonden er te veel jonge blonde dames tussen).
Maar laat ik het zo zeggen: je gaat naar Ajax-Feyenoord, maar wil vooral rustig de wedstrijd kijken. Geen staande mensen om je heen, niet te veel geschreeuw, niet te veel gekkigheid. Ga je dan op 410 of op de f-side staan? Nee toch?
Niet dat ik er last van heb gehad overigens. Heb genoten vanaf de tribune!
Brutalen hebben de halve wereld.quote:
[..]
Bovendien gaat zijn analogie niet op, want in een stadion is de keuze tussen 1. extreme wedstrijdbeleving (vak 410) en 2. normale wedstrijdbeleving. In een concertzaal is het kiezen tussen óf amper concertbeleving (tribune/wat verder van het podium), óf extreme beleving (die moshpit vooraan).
Er ís gewoon geen tussenweg. Dus "normaal" meedoen is geen optie.
Geen respect voor de band - dat is een aanname. Als ik muziek beleef, gaat dat gepaard met wat druk gedrag. Wat dat in godesnaam met respect voor de band te maken heeft, ik weet het niet. Als ik geen respect voor de band heb blijf ik stil staan, ieder z'n meug.
Wat betreft de asocialen... Kom kom. Het duwen van "onschuldige" omstanders is natuurlijk een beetje triest, tegelijkertijd weet jij ook wel hoe die dingen gaan: soms struikel of duikel je toevallig de verkeerde kant op. Shit happens. Gebeurd allemaal al langer bij concerten dan jij en ik er komen, noem het een stukje traditie.
Wat betreft de asocialen... Kom kom. Het duwen van "onschuldige" omstanders is natuurlijk een beetje triest, tegelijkertijd weet jij ook wel hoe die dingen gaan: soms struikel of duikel je toevallig de verkeerde kant op. Shit happens. Gebeurd allemaal al langer bij concerten dan jij en ik er komen, noem het een stukje traditie.
@Horloge: ik heb zelf eerst een tijdje achter het hele pit gebeuren gestaan, en daar kon je het concert prima beleven. Had totaal geen last van die jongens voorin, stond er een metertje of vier achter.
Klopt helemaal.quote:Op woensdag 11 november 2009 12:06 schreef Jeroennaarbeneden het volgende:
Geen respect voor de band - dat is een aanname. Als ik muziek beleef, gaat dat gepaard met wat druk gedrag. Wat dat in godesnaam met respect voor de band te maken heeft, ik weet het niet. Als ik geen respect voor de band heb blijf ik stil staan, ieder z'n meug.
Wat betreft de asocialen... Kom kom. Het duwen van "onschuldige" omstanders is natuurlijk een beetje triest, tegelijkertijd weet jij ook wel hoe die dingen gaan: soms struikel of duikel je toevallig de verkeerde kant op. Shit happens. Gebeurd allemaal al langer bij concerten dan jij en ik er komen, noem het een stukje traditie.
Sommigen hier zien het verschil niet tussen de AM-fans die gewoon heerlijk into de muziek zijn, en die heerlijk staan te genieten waarbij per ongeluk een omstander een beetje geraakt wordt af en toe, en de asocialen die staan te beuken "omdat het kan".
Sommige moshpits zijn gewoon vreselijk sarcastisch, zoals die bij de rustigere nummers. Dat mag je wat mij betreft wel gebrek aan respect noemen. Gebrek aan respect voor iedereen, niet alleen voor de band.quote:
Geen respect voor de band - dat is een aanname. Als ik muziek beleef, gaat dat gepaard met wat druk gedrag. Wat dat in godesnaam met respect voor de band te maken heeft, ik weet het niet. Als ik geen respect voor de band heb blijf ik stil staan, ieder z'n meug.
Wat betreft de asocialen... Kom kom. Het duwen van "onschuldige" omstanders is natuurlijk een beetje triest, tegelijkertijd weet jij ook wel hoe die dingen gaan: soms struikel of duikel je toevallig de verkeerde kant op. Shit happens. Gebeurd allemaal al langer bij concerten dan jij en ik er komen, noem het een stukje traditie.
Nu ja, ik ga ook niet bepaald los op rustige nummers nee. Bizar fenomeen. Maar ja, misschien beleven die jongens muziek zo, kan toch?
Sommigen niet, daar ben ik het dan wel mee eens. Ik heb me daar gister niet aan geërgerd, maar 2 jaar geleden in de HMH wel. Gewoon van die sjappies die met een stuk of 5/6 man stoer staan te doen voor elkaar.quote:Op woensdag 11 november 2009 12:12 schreef Jeroennaarbeneden het volgende:
Nu ja, ik ga ook niet bepaald los op rustige nummers nee. Bizar fenomeen. Maar ja, misschien beleven die jongens muziek zo, kan toch?
Ja, dat soort druk maar hard terug naar hun stoere vriendjes.quote:Op woensdag 11 november 2009 12:15 schreef Jeroennaarbeneden het volgende:
Die mag je van mij - onder het mom van, lekker ruig - best even een tik tegen de kanis geven.
Wat een gezanik over die pit .
In het begin stond ik er vol in en deed ook gewoon mee. Later ben ik wat naar achter gelopen en vanaf daar kon je het goed zien én rustig staan.
Verder prima concert. Het was de eerste keer Arctic Monkeys voor mij. Wel hilarisch dat iemand halverwege Brianstom ging vragen of het wat rustiger kon
.In het begin stond ik er vol in en deed ook gewoon mee. Later ben ik wat naar achter gelopen en vanaf daar kon je het goed zien én rustig staan.
Verder prima concert. Het was de eerste keer Arctic Monkeys voor mij. Wel hilarisch dat iemand halverwege Brianstom ging vragen of het wat rustiger kon
quote:› ARCTIC MONKEYS: AANTREKKINGSKRACHT IN ONVERSCHILLIGHEID :: 11-11-2009
Twee avonden de HMH uitverkopen bleek een iets te ambitieus plan, maar het had niet veel gescheeld. De Arctic Monkeys zitten al een poos in de overgangsfase van indiehype naar publieksband en daar horen zalen met een capaciteit van 5500 personen bij. Wat de Monkeys in de bierhal neerzetten voelt vertrouwd voor de mensen die ze al op Lowlands of elders zagen: een goede mix van oud en nieuw materiaal, gecombineerd met een mooie lichtshow en de fascinerende onverschilligheid van vier postpubers zonder (zichtbare) podiumvrees.
Het is slim om Eagles Of Death Metal, de band van Californië’s belangrijkste dickshaker Jesse ‘The Devil’ Hughes, het voorprogramma te laten verzorgen; een betere opwarmer kun je je als band én publiek niet wensen. De verbindende factor tussen Eagles Of Death Metal en de Arctic Monkeys? Mojo. Sexappeal. Hughes heeft het in overvloed, de Monkeys hebben er nog nooit van gehoord. Oók niet nu hun haar lang is en ze in toetsenist/gitarist John Ashton een vijfde bandlid hebben gevonden.
Dat belet ze er echter niet van om met Dance Little Liar en Brianstorm meteen goed uit te pakken vanavond. Het eerste hoogtepunt is de ‘pas-de-deux’ van zanger/gitarist Alex Turner en gitarist Jamie Cook tijdens Still Take You Home. In een lang uitgesponnen middenstuk spelen de Britten vlijmscherp tegen elkaar op. Mooi om te zien en fantastisch om te horen. In Dangerous Animals heeft Turner wat stemproblemen. Het lijkt alsof hij te laag inzet en dat in het vervolg van het nummer niet meer kan rechtzetten.
Tekstueel laat hij ook wat steekjes vallen – zowel in When The Sun Goes Down als Fluorescent Adolescent worstelt hij met z’n eigen woorden. Een tweede hoogtepunt is Secret Door, de grande finale van de reguliere set. Confettikanonnen laten het sneeuwen in wit en goud. De helverlichte zaal en het neerdwarrelende papier doet denken aan Sigur Rós: sprookjesachtig en buitenaards, alsof je níet in een bierhal in Amsterdam Zuid-Oost staat.
Concluderend: de Arctic Monkeys zijn schandalig goed, hebben geen mojo, doen niet aan dansen en hebben een broertje door aan beleefde woorden. Dat wisten we. Toch? Vanavond lijkt een deel van het publiek verbaasd over het feit dat Turner niet stralend van trots de set volspeelt. Een mannelijke bezoeker weet zijn verbazing in één sublieme zin te vatten: ‘Act like you fucking enjoy it, Alex!’. Dit staaltje taalkundig vakmanschap getuigt niet alleen van onbekendheid met de Arctic Monkeys, maar ook van het probleem waarvoor de band zich door de groeiende populariteit gesteld ziet: gelegenheidsfans.
Toch is het een aloud punt van kritiek: Alex Turner is saai. Hij zou meer moeten bewegen en zijn ‘frontmanverantwoordelijkheid’ nemen. Wat is immers het nut van een concert als de muzikanten zo statisch als een zak tuinaarde zijn? Misschien is het – gezien het feit dat deze saaipieten uit Sheffield al vier jaar lang de baas zijn in indieland – tijd om de boel eens om te draaien: de aantrekkingskracht van de Arctic Monkeys zit ‘m júist in de onverschilligheid. En Alex Turner, Matt Helders, Jamie Cook en Nick O’Malley kunnen zich die onverschilligheid permitteren, omdat de muziek zo intimiderend goed is. Een band die saai én slecht is, speelt geen HMH (bijna) vol. Een band die saai en steengoed is wel. TOM SPRINGVELD
Gezien: ARCTIC MONKEYS, HMH, AMSTERDAM (10 NOVEMBER 2009)
Setlist:
Dance Little Liar
Brianstorm
This House Is A Circus
Still Take You Home
I Bet You Look Good On The Dancefloor
My Propellor
Sketchead
Crying Lightning
The View From The Afternoon
Cornerstone
If You Were There, Beware
Pretty Visitors
The Jeweller’s Hand
Do Me A Favour
When The Sun Goes Down
Secret Door
Fluorescent Adolescent
505
OOR
Heavenly Awaiting
Die laatste alinea! Beter kan ik het niet beschrijven!quote:
En wie zit er nou te wachten op een rondspringende Alex bij de nieuwe nummers?
Nu.nlquote:Arctic Monkeys op zoek naar zichzelf
AMSTERDAM – De Britse indierockband Arctic Monkeys speelt dinsdagavond in de Heineken Music Hall. Het is de eerste van twee dagen dat Alex Turner en de zijne in 's lands grootste bierhal staan.
De populaire rockers, die dit jaar ook op Lowlands hun acte de présence gaven, hebben echter geen van beide avonden volledig uit weten te verkopen.
Nadat the Eagles of Death Metal de zaal aardig hebben opgewarmd begint Arctic Monkeys zo rond kwart over negen in een toch behoorlijk gevulde zaal met het opvallende openingsnummer Dance Little Liar. Het nummer is afkomstig van hun laatste en wisselend ontvangen album Humbug en kan niet direct op een enthousiast ontvangst rekenen.
Dit geeft gelijk aan dat het publiek het nieuwste repertoire van de band nog niet volledig omarmd heeft. Als het openingsnummer echter overgaat in de pakkende gitaarriff van Brianstorm heeft de band de aandacht van de zaal even stevig te pakken.
Zwak
De band, die allerminst bekend staat om hun overtuigende podiumpresentatie, weet deze aandacht echter niet het gehele optreden te behouden. Een zwak opgebouwde setlist en het gebrek aan activiteit op het podium draagt daar sterk aan bij.
Zo wordt hun grootste hit I Bet You Look Good On The Dancefloor al als vierde nummer gebracht, als de menigte nog helemaal klaar voor deze kraker lijkt. Naarmate het nummer vordert wordt er aardig meegezongen en gesprongen maar er wordt hier duidelijk te vroeg gepiekt.
Zo rond de helft van het optreden zakt de aandacht helemaal een stuk weg. Er wordt veel materiaal van hun laatste album gespeeld en weer blijkt dat de nieuwe nummers nog niet dezelfde waardering hebben als het oudere succesvolle repertoire.
Waar My Propellor en single Crying Lightning nog aardig ontvangen worden door de massa, kan de rest van Humbug niet overtuigen.
Podiumpresentatie
Een ander voorbeeld van de matige podiumpresentatie, waar de bedrijvige drummer Matt Helders overigens van uitgesloten mag worden, is het nummer Pretty Visitors waar frontman Alex Turner zijn vertrouwde gitaar even afdoet. Als alleen zanger komt hij zichtbaar ongemakkelijk over en met alle vrijgekomen bewegingsvrijheid wordt vrijwel niets gedaan.
Wanneer de zanger na het nummer het publiek vraagt of ze het naar het zin hedden, krijgt hij een lauwe respons. Als hij vervolgens vraagt hoe zijn fans het optreden van The Eagles of Death Metal vonden, is de reactie ironisch genoeg zelfs een stuk groter.
Visueel
Het einde van de show komt in zicht door de publieksfavoriet When The Sun Goes Down, één van de liedjes waar het allemaal mee begon voor de band uit Sheffield. Het nummer wordt bijzonder goed ontvangen en luidkeels meegezongen door de menigte.
Het sfeervolle Secret Door is de afsluiter van de avond en wordt bijpassend opgeleukt door confettikanonnen die een regen van glittertjes laten vallen. Visueel een prachtig einde van een vrij matige show. Ook de toegift kan dit niet meer redden met nummers als Fluorescent Adolescent en 505.
Verandering
Het lijkt alsof Arctic Monkeys een band is die momenteel op zoek is naar zichzelf. De overgang naar het zwaardere, grootste geluid van hun laatste album lijkt zelfs bij oude nummers voor een verandering in de sound te zorgen.
De transformatie die zij doorgaan lijkt nog niet helemaal af te zijn en dat stralen ze ook zeker niet uit op de bühne. Voor de echte fans is er waarschijnlijk geen vuiltje aan de lucht, want de Britten spelen hun songmateriaal technisch prima. Maar overtuigen doet het nergens, en daar kom je toch voor naar een live show.
Heavenly Awaiting
Slaat inderdaad nergens op. De OOR-recensie vind ik wel heel goed.quote:
Nu.nl slaat de plank dan weer volledig mis.
[ Bericht 3% gewijzigd door Merkie op 11-11-2009 13:17:57 ]
2000 light years from home
