Ongeveer twee maanden terug fietste ik 's avonds laat naar huis in een middelgrote stad in Nederland. Bij het station in de buurt riep een gozer iets naar me. Ik keerde om en vroeg wat er aan de hand was. Hij vroeg of hij mn telefoon mocht lenen omdat hij heel snel een vriend moest bellen want zijn auto was kapot en hij moest dringend naar huis want er was iets ernstigs gebeurd.
Hij woonde 20km verderop. Hij vroeg of hij even mocht bellen met mijn mobiele telefoon. Ik schatte hem nogmaals in: niet al te groot, zag er niet onbetrouwbaar uit, had normale kleren aan en de urgentie spatte van zijn gezicht af. Aangezien ik zelf nogal groot en sterk ben achtte ik het veilig hem mijn mobiel tijdelijk te overhandigen.
Hij belde zijn vriend maar er werd niet opgenomen

Maar hij moest snel naar huis want er was iets ernstigs gebeurd. Of hij niet 20euro kon lenen voor de taxi en dat ik mijn adresgegevens deed dan zou ik later mijn geld terugkrijgen. Nu ben ik al 1 keer vaker goedgelovig geweest tegenover een vreemde en dat liep verkeerd af (verkeerd is 15 euro lichter

). Ik ging op mn gevoel af en weigerde hem geld te geven, heb mn excuus aangeboden en ben doorgefietst. Doorfietsende naar huis gingen er allerlei gedachten door mn hoofd. Was is de maatschappij toch egoistisch, waarom help ik mijn medemens niet? Wat als ik die 20 euro niet zou terugkrijgen? Dat is toch geen ramp? Misschien heeft zijn vader wel een hartaanval gehad? Ik voelde me eigenlijk best wel schuldig..
Totdat ik vandaag naar huis liep vanaf de supermarkt. Komt er in het schemerdonker iemand op me af met heel veel urgentie achter zijn doen en laten... Of ik een mobiele telefoon had..... En toen herkende ik zijn kop
Klacht: Vieze vuile kutjunk die zijn behoefte om zo snel mogelijk te scoren weet om te zetten in geloofwaardig acteergedrag doordat zijn kop nog niet is ingevallen en hij nog niet op straat leeft
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."