5 November 1955, een belangrijke dag voor de wetenschap

Dr. Emmett Lathrop Brown (midden) is bekend als lid van het Manhattan Project, een natuurkunde professor op de Hill Valley universiteit, en getalenteerd ondernemer en klusjesman. Maar het is zijn bijdrage op het gebied van ‘temporal physics’ waar hij het meest om wordt geroemd.

Volgens informatie uit het archief van de universiteit stond Brown op de avond van 5 November 1955 op de wc-bril in een poging een klok op te hangen in zijn badkamer, toen hij uitgleed en met zijn hoofd op de rand van de wastafel viel.
Toen hij bij kwam gaf hij aan een openbaring gehad te hebben – een plaatje in zijn geest, een afbeelding als het ware.
Een afbeelding die hij snel op papier krabbelde en vervolgens 30 jaar van zijn leven en het volledige familiekapitaal aan besteedde.

Dat plaatje, uiteraard, was de ‘flux capacitor’. En zoals iedereen die natuurkunde op de middelbare school gehad heeft weet is dat het apparaat dat tijdreizen mogelijk maakt.

Het grootste obstakel waar Brown tegenaan liep met de flux capacitor was het aanleveren van genoeg energie om hem te laten functioneren. De capacitor had een fenomenale 1.21 Gigawatt nodig om een tijdsverschuivingsveld te genereren.
Browns eerste gedachte was dat er maar 2 mogelijkheden ware nom dit te doen: met behulp van een nucleaire reactor of door een bliksemflits te gebruiken. De bliksemflits viel af omdat het onmogelijk is precies te voorspellen waar en wanneer de bliksem inslaat.

Brown ging dus voor de nucleaire optie. Hij gokte erop dat binnen 30 jaar material als plutonium makkelijk verkrijgbaar zou zijn, waarschijnlijk gewoon bij de apotheek. Inmiddels weten we dat hij het bij het verkeerde eind had.

Rond 1985 had Brown het familiekapitaal er doorheen gejaagd en liepen er meerdere aanklachten wegens verzekeringsfraude tegen hem – fraude gepleegd om de bouw van zijn tijdmachine te financieren.
Gebouwd op basis van een Delorean DMC-12 (waarvan de roestvrijstalen carrosserie een directe invloed had op de fluxverspreiding), was zijn machine uitgerust met een werkende flux capacitor die aangedreven werd door een nucleaire reactor.
Wanhopig voor een energiebron sloot Brown een pact met Libische terroristen die hem van plutionium zouden voorzien.

Op 1:21 in de nacht van 25 October 1985 was Brown voor het eerst succesvol (samen met zijn protégé Martin McFly) in het veilig vooruit in de tijd sturen van zijn hond om hem later weer terug te kunnen halen. McFly volgde niet veel later.
Na een paar mislukte pogingen (te wijten aan de eerste tijdsverschuiving) zou het Brown en McFly lukken om naar de jaren 1955, 2015 en 1885 te reizen.

Helaas is Brown’s Delorean vernietigd door een treinongeval bij Hill Valley’s Eastwood ravijn een dag later, samen met de allereerste flux capacitor die de wereld gekend heeft.
Ondanks herhaalde verzoeken van de media en de wetenschappelijke gemeenschap weigert Brown interviews en weigert hij
uitleg te geven of informative te delen over de technologie van de flux capacitor.

De gebeurtenissen die de aanloop gaven naar het verdwijnen van de tijdmachine hebben ook als inspiratie gediend voor de prijswinnende documentaire “Back to the future”.