Mijn vader kijkt naar kinderporno, deel 2

Vreselijk om te moeten ontdekken dat je eigen vader zulke dingen bekijkt .

Ik hoop dat je er samen met je mams, en je lieve vriend. dat je daar wat steun aanelkaar hebben!

Sterkte

Heel veel sterkte!!

Goed of fout is hier niet de kwestie, het is te gemakkelijk om even snel een oordeel te vellen... Wie kan zeggen wat er precies in zijn medemens omgaat, ook al ken je iemand nog zo goed??

Het enige advies, als het al advies mag heten, dat ik kan geven is volg je hart en geweten...

Wens je heel veel sterkte en suc6 met deze situatie. Hoop voor je dat het voor iedereen goed afloopt!!

Meira

Ik ben er werkelijk stil en tegelijkertijd geschokt van.

Wat een moed van je om alles te vertellen en nu met de politie te gaan praten.

Ongelooflijk wat een moed.

Ik weet niets anders te zeggen dan dat ik je heel erg bewonder om je openheid en de keuze die je maakt.

*dikke knuffel geeft*

Toch denk ik dat je je geweten moet volgen; mensen die zich verlustigen aan kinderporno houden indirect de exploitatie en seksuele mishandeling van minderjarigen in stand. Het is (terecht!) strafbaar en welke verzachtende omstandigheden iemand ook mag aanvoeren; er is uiteindelijk geen enkel excuus voor..

Ik vroeg me, na het lezen van je stukje, direct af: op wat voor plek staat je vader nu in je leven? Kun je hem nog op een zuivere manier als vader zien? Duidelijker: als kind kijken de meeste mensen naar hun vader op, zien hem als onfeilbaar, iemand die alles kan. Ik denk dat in jouw geval je vader op je 12e keihard van zijn voetstuk is gevallen (voor zover je hem daar voor je 'ontdekking' op had staan natuurlijk).

Je klinkt erg sterk, als iemand die niet wegloopt voor haar (morele) verantwoordelijkheden en daar neem ik mijn petje voor af.

Heel veel sterkte meid, want dit moet heel erg veel pijn doen.

In ieder geval succes enzo

afgelopen jaar had ik je vorige topic al eens gelezen en ik was toen behoorlijk geschokt, snapte het niet waarom je vader naar dergelijk materiaal kijkt. Voelde me toen ook machteloos omdat ik zoals ik graag wil, je geen helpend advies kon geven, enkel mijn medeleven betuigen.
Vind het wel knap dat je het er uit gooit. Blijkbaar is er een grens overschreden en ik vind het bewonderenswaardig dat je stappen gaat ondernemen om je eigen grenzen te bewaken, jezelf niet er onder door te laten gaan, maar, in zoverre ik me dat kan voorstellen, want ik ben gelukkig nog nooit in dergelijke situaties geweest, ik snap ook wel dat je het niet makkelijk valt. In ieder geval wil ik je, voor wat het je waard is, sterkte wensen de komende tijd en zoek steun bij je beste vrienden (iets wat ik ook doe als ik het moeilijk heb)......

Greetz,

Aad

Ik kan je helaas geen raad geven, behalve dat je moet doen wat *jij* denkt dat juist is. Succes!

Sterkte...

maar bij pedofilie ligt het anders. hier worden kinderen op een vreselijke wijze mishandeld, zowel lichamelijk als pschygish. en omdat dit een probleem is en zo word gezien door de maatschappij, word het als een ziekte gezien. en ziektes kunnen genezen worden (of in ieder geval gedeeltelijk. want de vraag is, kan een homosexueel of een pedofiel tegen zijn eigen geaardheid ingaan?).

ik zou dus eerst maar eens afwachten of jou vader inderdaad 'geneest' d.m.v. therapie, voordat je de politie belt.

sterkte!

Respect voor het lef dat je hebt om de situatie onder ogen te zien. Dat dit soms tijd kost is heel logisch.

Wat een dilemma. Neem de beslissingen die goed voelen in JOU hoofd en hart.

Knuffel, Ccarrella

Ik kan helaas niet veel doen van achter dit computertje... behalve je veel sterkte wensen en de kracht om door te gaan! Je komt er wel!

wat een verhaal zeg. En dat je het ook nog zo durft te vertellen. Ik heb veel bewondering voor je.

sterkte en een dikke knuffeeeelllllllll

peter

Niet opgeven meid, er is een reden dat je dit doet, en iedereen die weet waarvoor je het doet kan trots op je zijn.
Een van de moeilijkste dingen in je leven durf jij te confronteren, je weet wat je doet.

Als je dit achter de rug hebt, heb je een groot deel van je leven rechtgezet. Sommige mensen kiezen er zelf voor, niet alles is jouw verantwoordelijkheid.

Doe wat je moet doen, je vind wel een manier.

Heel veel sterkte.

DIEP RESPECT!.

Ik vind het zo ongelooflijk moedig van je en ik hoop echt voor je dat het allemaal goed komt.

Ik weet niet of ik ook zo zou reageren als ik in jouw situatie zat.

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 11:35 schreef XTHinkz het volgende:
Het begin (de confrontatie) is meestal het allermoeilijkst, en die ben je al aangegaan.
Je bent een van de weinigen die naast het durven ok doet, dus mijn respect voor je.

Niet opgeven meid, er is een reden dat je dit doet, en iedereen die weet waarvoor je het doet kan trots op je zijn.
Een van de moeilijkste dingen in je leven durf jij te confronteren, je weet wat je doet.

Als je dit achter de rug hebt, heb je een groot deel van je leven rechtgezet. Sommige mensen kiezen er zelf voor, niet alles is jouw verantwoordelijkheid.

Doe wat je moet doen, je vind wel een manier.

Heel veel sterkte.

---

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 13:10 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Bedankt voor alle positieve reacties Ik vind het nog elke keer eng om te kijken, bang dat er iemand zal zeggen dat ik zelf gek ben en dat het allemaal wel meevalt

prrrrrrr

---

Ten 2de heb ik geen ervaring hier mee, Ik heb wel een vriendin die iets soort gelijks te maken heeft gehad maar die is daar over heen gegroeid door de steun die ze heeft gekregen van vrienden.
Jij zit nog in die periode om het te leren om te verwerken. Gaat nog wel wat tijd duren, Niets om je voor te schamen. De 1ste stappen zijn iig gemaakt...
Maar ik kan je helaas geen goede tips geven... Je gaat iig wel de goede kant op maar het gaat nu alleen nog maar tijd kosten.

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 13:10 schreef Pridemeid het volgende:

Bedankt voor alle positieve reacties Ik vind het nog elke keer eng om te kijken, bang dat er iemand zal zeggen dat ik zelf gek ben en dat het allemaal wel meevalt

---

Voor de rest veel sterkte meid..

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 13:14 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

prrrrrr

---

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 18:03 schreef oldenzaaltjuh het volgende:

[..]

Misschien heel offtopic en ik heb al eerder gereageerd maar wat bedoel je telkens met prrrrrr?

---

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 18:03 schreef oldenzaaltjuh het volgende:

[..]

Misschien heel offtopic en ik heb al eerder gereageerd maar wat bedoel je telkens met prrrrrr?

---

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 13:10 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Dat zou natuurlijk heel goed kunnen. Vaak veroorzaken een verstoorde opvoeding dat soort dingen. Ik studeer zelf psychologie, dus ik denk dat ik wel zo'n beetje alle verklaringen al heb bedacht.

Maar dan nog is dat niet meer dan een verklaring. Het klinkt misschien keihard, en normaal gesproken ben ik dat echt niet, maar zolang je nog maar een stukje gezond verstand hebt, kun je toch zelf bedenken dat dit ziek is en dat als je ernaar kijkt, je zelf meewerkt aan de schade die aan het kind op het plaatje staat wordt aangericht?

Bedankt voor alle positieve reacties Ik vind het nog elke keer eng om te kijken, bang dat er iemand zal zeggen dat ik zelf gek ben en dat het allemaal wel meevalt

prrrrrrr

---

Zulke gevoelens hebben vaak met het verleden te maken.

Dat gedrag dat dus wordt vertoont is dan een soort uitlaatklep voor het gevoel dat ze niet kunnen plaatsen.
Sommige emoties zorgen ervoor dat je dingen niet wilt begrijpen, dus dat je ook niet kunt inbeelden wat voor gevolgen het voor een ander heeft.
En zolang hij dit gevoel niet kan plaatsen zal dat ook niet zo snel gebeuren.
Het gevoel is dan sterker dan de geest.

Je zou een kunnen proberen hem ermee te confronteren,
vragen te stellen over zijn jeugd, en langzaam steeds verder te gaan.

Zodra hij dus weet waar zijn gedrag vandaan komt, gaat hij waarschijnlijk lopen puzzelen met zijn verleden, je kan hem erbij helpen...
Zoals ik gelezen heb, wil hij er wel wat aan doen, maar weet hij niet echt hoe. Hij staat er redelijk voor open.

Het is een begin.
De waarheid zal denk ik niet zo fijn zijn, maar er is niets fijner dan dat een familielid je steunt.

Het gaat een hoop tijd kosten, maar je kan er geen spijt van krijgen.

Als het je lukt, ben je in staat geweest een negatieve vicieuse cirkel in het leven te doorbreken,
en veranderen in een positieve.
Zoiets is onbetaalbaar...

Suc6.

quote:

---

Op zaterdag 27 april 2002 11:35 schreef XTHinkz het volgende:
Het begin (de confrontatie) is meestal het allermoeilijkst, en die ben je al aangegaan.
Je bent een van de weinigen die naast het durven ok doet, dus mijn respect voor je.

Niet opgeven meid, er is een reden dat je dit doet, en iedereen die weet waarvoor je het doet kan trots op je zijn.
Een van de moeilijkste dingen in je leven durf jij te confronteren, je weet wat je doet.

Als je dit achter de rug hebt, heb je een groot deel van je leven rechtgezet. Sommige mensen kiezen er zelf voor, niet alles is jouw verantwoordelijkheid.

Doe wat je moet doen, je vind wel een manier.

Heel veel sterkte.

---

Pridemeid,
ik ben je topic destijds nooit vergeten,
en heb me wel eens afgevraagd hoe het nou verder was gegaan.

Wat heb jij een kracht,ik doe het je niet na.
Sterkte meis,je doet het goed.

quote:

---

Op vrijdag 26 april 2002 21:40 schreef Pridemeid het volgende:
Ik wil niet langer zijn grote geheim bewaren. Het wordt tijd dat iedereen zijn eigen aandeel voor eigen rekening neemt. Mijn pijn is voor mijn rekening, de rest is voor hem.

---

Bovenstaande quote lijkt me het allerbelangrijkst voor je momenteel. Ieder zijn eigen verantwoordelijkheid.

Veel sterkte .

Veel sterkte, dappere meid.

in ieder geval veel sterkte

Waarom verbreek je niet het contact met je ouders, klinkt heel makkelijk als ik het zo zeg, maar is wel het beste voor jou op den duur.

quote:

---

Op zondag 28 april 2002 16:12 schreef snoeki het volgende:
Het doen van aangifte/houden van een gesprek bij de politie lijkt mij niet de beste keuze. Je maakt de situatie er veel complexer door, maakt het openbaar (als je vader opgepakt wordt, dan weet de hele buurt het vrij snel), je maakt het heel moeilijk voor jezelf en voor je moeder hiermee.

Waarom verbreek je niet het contact met je ouders, klinkt heel makkelijk als ik het zo zeg, maar is wel het beste voor jou op den duur.

---

quote:

---

Op zondag 28 april 2002 16:12 schreef snoeki het volgende:
Je maakt de situatie er veel complexer door, maakt het openbaar (als je vader opgepakt wordt, dan weet de hele buurt het vrij snel), je maakt het heel moeilijk voor jezelf en voor je moeder hiermee.

---

Haar treft geen blaam, in geen enkel opzicht. Pa is de verantwoordelijke, voor alle gevolgen.

Ik zat alleen wat door te denken aan de gevolgen als haar vader opgepakt wordt... Het doen van aangifte (waar de politie graag heen wilt, ze zijn immers niet alleen een aanspreekpunt) is naar mijn mening geen goed idee.

Het lijkt mij gewoon het beste om dit in zijn geheel af te sluiten door het contact te verbreken. Je richten op de toekomst en het verleden achter je laten. De situatie lijkt er namelijk alleen maar lastiger door te worden aangezien haar vader weer een bekentenis heeft gedaan.

Wat ik schrijf bedoel ik zeker niet negatief, ik vind het een heel lastig probleem en heb ook zeker niet de bedoeling hier iemand te kwetsen.

Het mooie is dat ik hier alles log en dat zo door had. Log file's aan ma laten zien en pa ermee geconfronteerd(ja ontkennen kun je dan niet!!) en sinds dien is het echt niet meer voorgekomen!!

Maar ja, voor jouw ligt het wat ingewikkelder. Of je moet nu gewoon de boel allemaal gaan loggen. Maar ja je pa zal er wel niet zo'n moeite mee hebben dan dat mensen weten waar hij mee bezig is.

Good Luck!

Sterkte!!

quote:

---

Op zondag 28 april 2002 20:56 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Hij zegt dat het helemaal geweldig is, en heel intensief. Hij zegt dat hij heel hard werkt naar de bron van het probleem en hij zegt dat het in zijn eigen jeugd ligt, maar hij wil er absoluut niets over zeggen.

(Daar heb ik geen moeite mee. Waar ik moeite mee heb is dat er in die therapie en ook van hem uit zelf helemaal geen aandacht is voor de huidige situatie, hoe hij er in de praktijk mee om moet gaan en hoe hij zijn familie moet benaderen. En ik denk dat dat wel degelijk een heel belangrijk onderdeel is. Ik hoef geen wraak of payback, maar ik wil wel aandacht voor hoe het voor mijn moeder en mij is. Ongewild zitten we in zijn probleem verstrikt. En aangezien het ZIJN probleem is, denk ik echt dat het belangrijk is dat hij er ook aan die kant aan werkt....)

prrrrr

---

Jij hoeft niet de verantwoording voor je vader te nemen. Je hoeft dus niet naar de politie ofzo te gaan.

Het enige wat je 'moet' doen is eerlijk tegenover jezelf blijven. Dat betekend geen rol naar hem toe spelen (aardig doen als je dat niet wil) en niet liegen om hem te beschermen.

Om dat gemakkelijker te maken is afstand nemen van je vader, ook letterlijk. Als je nog in huis woont zou ik zo snel mogelijk op mezelf gaan wonen en het contact tot een minimum beperken, totdat je de relatie van alle emotionele ballast hebt ontdaan.

Ik heb vol verbazing je vorige topic als moongirl alsmede dit topic doorgelezen, en ik heb een diep respect voor je gekregen. Dit soort dingen spelen in mijn familie ook een rol, mijn vader heeft mijn zusje misbruikt toen ze 4 was, dit speelt nu op, nu m'n zusje 16 is en een vriendje heeft.
Mijn zusje heeft het contact met vader voor een groot deel verbroken en m'n vader gaat nu in therapie. Een ding wil ik hier mee zeggen, het is nooit te laat om de politie in te schakelen, tot je 30ste kan dit.
Valt me toch op dat incest zo ontiegelijk veel voorkomt....
Meer dan dat ik ooit durfde te vermoeden.

Verder heb ik niet zoveel advies voor je, maar ik wens je wel heel veel sterkte,

groetjes,
Martijn

[edit speeld is toch echt met een t )

[Dit bericht is gewijzigd door tktijntje op 28-04-2002 22:41]

Ik heb je verhaal gelezen en het lijkt mer erg vreselijk.
Ik denk niet dat je naar de politie moet stappen om je vader ofzo aan te geven.
Misschien kun je je beter afvragen waar je vader deze beelden vandaan haalt. Hierin is de politie meer in geinteresseerd en dit valt wel op een anonieme manier te melden.
Als je de bron afsluit is de "verslaving" van je vader een stuk makkelijker te "genezen". Net als roken.

Ik wens je veel succes en ik hoop dat je er zelf niet te veel onder lijdt. Daar is het leven toch veels te kort voor.

quote:

---

Als je de bron afsluit is de "verslaving" van je vader een stuk makkelijker te "genezen". Net als roken.

---

De politie heeft zeer zeker veel deskundigen op dit terrein in dienst die kunnen helpen en zijn, als ze dit verhaal horen, zeer zeker niet geinteresseerd in de herkomst. Iedereen met een computer en internet kan namelijk wel foto's vinden, of je het nu leuk vindt of niet.

Nu ik alles nog eens goed heb nagelezen en de nieuwe berichten/reacties, lijkt het mij inderdaad een goed idee om deze stap te nemen. Heel veel sterkte daarmee!

Ook het feit dat je veel onderzoek doet (met de politie wilt praten om meer te weten te komen) vind ik goed. Steeds zoeken naar het antwoord of je het wel goed doet en wat je moet doen.

Sterkte verder in deze situatie

Het lijkt mij er meer op dat jij je neus niet uit zaken kunt houden die de jouwe niet zijn dan dat je iets positiefs toevoegt aan het proces van beter worden.

Ga iets nuttigs doen, bijvoorbeeld met jezelf.

quote:

---

Op zondag 28 april 2002 20:56 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Hij zegt dat het helemaal geweldig is, en heel intensief. Hij zegt dat hij heel hard werkt naar de bron van het probleem en hij zegt dat het in zijn eigen jeugd ligt, maar hij wil er absoluut niets over zeggen.

---

Je kan pas iets verwerken als je weet welke gevoelens je al die jaren hebt verborgen. Dat zijn de gevoelens die rechtgezet moeten worden. Zolang hij het voor zich houdt, zal dat nooit kunnen gebeuren.

quote:

---

(Daar heb ik geen moeite mee. Waar ik moeite mee heb is dat er in die therapie en ook van hem uit zelf helemaal geen aandacht is voor de huidige situatie, hoe hij er in de praktijk mee om moet gaan en hoe hij zijn familie moet benaderen. En ik denk dat dat wel degelijk een heel belangrijk onderdeel is. Ik hoef geen wraak of payback, maar ik wil wel aandacht voor hoe het voor mijn moeder en mij is. Ongewild zitten we in zijn probleem verstrikt. En aangezien het ZIJN probleem is, denk ik echt dat het belangrijk is dat hij er ook aan die kant aan werkt....)

prrrrr

---

Maar zoals het er nu voor staat, zal hij er toch allen voor staan, en jullie ook...

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 00:53 schreef HiZ het volgende:
Ik vraag me af waar jij het recht vandaan haalt om te beoordelen of de therapie van je vader wel of niet effectief is.

Het lijkt mij er meer op dat jij je neus niet uit zaken kunt houden die de jouwe niet zijn dan dat je iets positiefs toevoegt aan het proces van beter worden.

Ga iets nuttigs doen, bijvoorbeeld met jezelf.

---

Als je wat meer van psychologie zou begrijpen, dan zou je kunnen weten dat dit alles ook met haar leven te maken heeft.
Dt waar ze nu mee bezig is, haar eigen vader proberen te helpen, ervoor te zorgen dat het stopt, niet zozeer voor hem doet, maar ook voor haarzelf.

In ieder geval dat ze het dus nooit gewoon kan accepteren, en met rust laten omdat ze nooit meer rust in haar eigen leven zal vinden op die manier. Zoiets zal nog veel meer pijn doen op langere termijn, en veel meer verdriet veroorzaken in haar eigen leven, dan de oplossing die ze nu heeft.

Als ze dit probleem niet durfde aan te gaan, zou ze tevens als toekomstige psychologe niks waard zijn.

Alles in het leven wat je niet voor jezelf rechtzet, zal je later beinvloeden in je leven. Dus je hebt het heel goed door. Ze is met zichzelf bezig, dit is haar leven.

Vraag jezelf eens af waar jij de frustratie vandaan haalt om dit tegen haar te posten...

quote:

---

Op zondag 28 april 2002 22:31 schreef tktijntje het volgende:
Beste pridemeid,

Valt me toch op dat incest zo ontiegelijk veel voorkomt....
Meer dan dat ik ooit durfde te vermoeden.

---

Misschien omdat er vaak de gedachte is dat er geen gevolgen kunnen zijn voor een babie, omdat zo'n kind zich toch nooit kan herinneren wat ermee is gebeurd.

Een baby kan zich inderdaad nihil tot niks herinneren.
Maar wat wel vergeten word, is dat een kind gevoelens kent, en die kan het wel zijn hele leven meedragen....

De psychologische gevolgen voor zo'n misbruikt kind kan alle kanten uitlopen, vooral omdat de oorzaak nooit achterhaald zal worden...

Dat is dan ook 1 van de redenen dat ik het idee heb dat kindermisbruik een van het grootste kwaad is.

Het is misschien echt onvoorstelbaar dat zoiets gebeurd, maar ik zie hier dus ook een vicieuse cirkel in.
Alle ellende die hieruit voortvloeit, zal de hele wereld doorgaan...

een negatieve vicieuse cirkel dus..

quote:

---

Op zondag 28 april 2002 23:32 schreef Pridemeid het volgende:
Ik denk zelf ook dat de herkomst niet zo heel erg van belang is. Misschien wordt er dan 1 site opgerold, nou jeeee dan heb je veel gewonnen...

Internet staat er vol mee, zo simpel is het. En als er 3 sites gesloten worden omdat mijn vader er daar aan kwam, dan is dat leuk, maar het is niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat....

prrrrrr

---

Maar er kan iig wel een deel van het kwaad uitgeroeid worden. Want kinderporno IS gewoon verkeerd, dat hoef ik natuurlijk niemand te vertellen. En ze hoeven niet te worden vernietigd omdat één iemand ernaar gekeken heeft, ze moeten zowiezo worden vernietigd.

Helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan...

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 00:53 schreef HiZ het volgende:
Ik vraag me af waar jij het recht vandaan haalt om te beoordelen of de therapie van je vader wel of niet effectief is.

Het lijkt mij er meer op dat jij je neus niet uit zaken kunt houden die de jouwe niet zijn dan dat je iets positiefs toevoegt aan het proces van beter worden.

Ga iets nuttigs doen, bijvoorbeeld met jezelf.

---

Wil je goed nadenken voor je naar de politie stapt met dit verhaal? Ik denk nl. dat dit verhaal alleen al voldoende is voor de politie om stappen te ondernemen tegen je vader. Kinderporno is nl. strafbaar, en volgens mij is er dan helemaal geen aangifte nodig. Ik denk dat het vertellen van je verhaal al voldoende is om het balletje aan het rollen te brengen. Daar komt nog eens bij dat ik me afvraag of het voor de behandeling van je vader wel zo goed is als hij in een cel komt (hoewel hij het misschien wel verdient...). Kinderporno wordt bij medegevangen niet gewaardeerd, en zijn leven daar zal een hel zijn.

Misschien moet je proberen, hoe zwaar het ook is, om nog meer te praten. Als ik hoor dat je broer hier nog niks van af weet (weet zijn leeftijd niet... misschien is dat een reden), dan denk ik dat er toch iets mis is op communicatief gebied. En dat je vader niks vertelt over zijn therapie, dat vind ik persoonlijk ook niet kunnen. EIS van hem dat hij vertelt wat je wilt weten, je bent tenslotte volwassene, en degene die uiteindelijk de boel aan het rollen heeft gebracht, waarschijnlijk in eerste instantie (onbewust) toch omdat je van hem houdt.

Wanneer hij blijft weigeren kun je misschien via hulpverleners meer te weten komen (al blijft dat moeilijk ivm beroepsgeheim. Misschien moet je hem maar eens gewoon over je plannen vertellen. Dat je naar de politie wilt gaan, omdat hij toch weer vervalt in een strafbaar feit, en dat je daar je ogen niet voor dicht kunt doen. Misschien dat het praten daarover hem toch nog wat extra motivatie kan geven.

Je staat enorm sterk in je schoenen, anders kom je niet met zo'n ontdekking naar buiten. Probeer tijdens discussies nog steviger in je schoenen te staan, ook al kan ik me voorstellen dat het soms hard tegen hard gaat.

Ik wens je alle sterkte toe.

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 01:49 schreef XTHinkz het volgende:
<knip>

---

Waar ik de frustratie vandaan haal? Die loop je makkelijk genoeg op als je de bullshit in dit 'oh wat goed, oh wat moeilijk'-topic even doorleest.

P.S. Bixister, het verschil tussen mijn oordeel en het hare is dat ik er niet iemand anders leven mee kapot maak. Verder smijt ze zelf haar persoonlijke leven op dit forum daarmee vraagt ze impliciet aan mensen om hun neus er in te steken. Ik heb nergens gezien dat haar vader hier een berichtje heeft gezet dat hij zijn problemen hier wil bespreken.

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 11:59 schreef HiZ het volgende:

[..]

Zijn probleem - haar probleem, twee verschillende zaken van twee verschillende mensen. Je lost niks van je eigen problemen op door te gaan proberen een verandering bij anderen mensen te forceren.

---

- contact verbreken, en haar hele leven hem ontwijken.
- of hem wijzen op zijn fouten en ervoor zorgen dat hij het weer rechtzet. Doet hij dat niet, dan zijn de gevolgen voor hem.

Als ze hem niet kende, dan is het inderdaad niet moeilijk om afstand te nemen.
Het probleem van hem werkt indirect, ofwel direct op haar in, ze lost er dus wel haar probleem mee op door hem te forceren en verandering te brengen.

quote:

---

Waar ik de frustratie vandaan haal? Die loop je makkelijk genoeg op als je de bullshit in dit 'oh wat goed, oh wat moeilijk'-topic even doorleest.

---

ps. Zulke mensen zijn juist potentiele personen, die misbruik kunnen maken van kinderen/babies in hun eigen gezin, mdat er niet wordt beseft hoeveel kwaad het kan.

quote:

---

P.S. Bixister, het verschil tussen mijn oordeel en het hare is dat ik er niet iemand anders leven mee kapot maak.

---

quote:

---

Verder smijt ze zelf haar persoonlijke leven op dit forum daarmee vraagt ze impliciet aan mensen om hun neus er in te steken.

---

quote:

---

Ik heb nergens gezien dat haar vader hier een berichtje heeft gezet dat hij zijn problemen hier wil bespreken.

---

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 13:02 schreef XTHinkz het volgende:
Dat is dus zijn eigen keus geweest, dus probeer haar daar niet de schuld van te geven.

---

.

Verder wens ik je veel sterkte toe en met mij de overige Bigheadz

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 13:02 schreef XTHinkz het volgende:lange post

---

De feiten zijn, hij is in therapie en zij vindt dat de therapie niet snel genoeg vruchten afwerpt. Enough said.

Je leest overigens nogal graag heftige emoties in mailtjes he? De heftigste emotie die ik dit hele topic bij mij oproept is: 'wat een gezever'.

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 13:32 schreef VSGdotcom het volgende:
Ik denk dat ik kostte wat het kost mijn pa zou aangeven bij de politie, tja het is en blijft wel je pa maar dit gaat wel heel erg ver!

Verder wens ik je veel sterkte toe en met mij de overige Bigheadz

---

nogmaals veel sterkte

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 15:42 schreef HiZ het volgende:
Eigenlijk is iedereen die dit topic leest verplicht om aangifte te doen.

---

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 15:43 schreef oldenzaaltjuh het volgende:

[..]

overdrijven is owk een vak

---

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 17:20 schreef HiZ het volgende:

[..]

Just trying to blend in.

---

En niet eventjes, maar al jarenlang. Als dat geen reden om actie te ondernemen is, weet ik het ook niet meer. Ik denk dat veel mensen het niet eens zouden durven om iemand aan te geven die zo dichtbij je staat.

Bovendien stuurt ze dr vader niet gelijk de gevangenis in ofzo, ze gaat alleen met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn bij een zedenconflict via internet.

Dus wie overdrijft er nou?

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:33 schreef Tijn het volgende:

[..]

Ik denk niet dat je helemaal doorhebt dat d'r vader op dit moment wel strafbare dingen aan het doen is. Je kunt wel met je kop in het zand zeggen dat ze het maar aan hemzelf over moet laten en verder alles moet vergeten, maar ondertussen doet 'ie wel dr moeder en haarzelf er veel pijn mee, terwijl hij nog regelmatig de wet overtreedt.

En niet eventjes, maar al jarenlang. Als dat geen reden om actie te ondernemen is, weet ik het ook niet meer. Ik denk dat veel mensen het niet eens zouden durven om iemand aan te geven die zo dichtbij je staat.

Bovendien stuurt ze dr vader niet gelijk de gevangenis in ofzo, ze gaat alleen met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn bij een zedenconflict via internet.

Dus wie overdrijft er nou?

---

Dus die keuze is heel zwart wit, de rest is gezever over het niet kunnen onderscheiden tussen wat haar verantwoordelijkheid is en wat niet.

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:53 schreef HiZ het volgende:

[..]Dus die keuze is heel zwart wit, de rest is gezever over het niet kunnen onderscheiden tussen wat haar verantwoordelijkheid is en wat niet.

---

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:33 schreef Tijn het volgende:

Bovendien stuurt ze dr vader niet gelijk de gevangenis in ofzo, ze gaat alleen met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn bij een zedenconflict via internet.

Dus wie overdrijft er nou?

---

Ik begrijp best dat je op deze manier op je vader reageerd, ik heb alleen het idee dat dit nu niet de juiste stap is. Je geeft zelf aan dat je pa 1,5 jaar in therapie zit. Je zegt dat je moeder hier nu aan kapot gaat, wat vind je moeder van de aangifte? Als de handel ergens aan kapot gaat is 't wel aan aangifte. Je broer wist 't nog niet? reken maar dat ie je niet goed begrijpt nadat je aangifte hebt gedaan. De rest van de familie zal 't ook niet begrijpen en over je heenvallen.

Ik zou 't ook walgelijk vinden als ik bij m'n pa kinderporno zou aantreffen, opzich kan ik me wel wat voorstellen bij de verklaring van je pa eigelijk. Is dit niet je manier om wraak te nemen op wat allemaal met jou is gebeurd? Ik zou in elk geval voorzichtig zijn met wat je doet. Maar je moet naturulijk doen wat je niet laten kunt.

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:53 schreef HiZ het volgende:

[..]

Het bezitten van kinderporno is strafbaar, er bestaat dus niet 'eventjes met de politie praten'. De politie moet optreden, net zo goed als die in actie moeten komen wanneer iemand 'eventjes over een moord komt praten'.

Dus die keuze is heel zwart wit, de rest is gezever over het niet kunnen onderscheiden tussen wat haar verantwoordelijkheid is en wat niet.

---

Het is je verantwoordelijkheid om te zorgen dat deze maatschappij goed in elkaar zit! Als je op straat getuige van een roofoverval bent, geef je dat toch ook aan? Of denk je bij jezelf "dat is hun zaak, daar bemoei ik me niet mee"

Dus daarom doet ze wat, ze praat met de politie wat er gebeurt als je iemand in je omgeving kent die een zedenmisdrijf pleegt. Waarom heb je daar zoveel problemen mee?

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:58 schreef Sambal het volgende:

[..]

Tja "met de politie praten over de mogelijkheden die er zijn" De politie is ook niet dom en heeft ook geen tijd hiervoor lijkt me. Wil je nu aangeven of niet. Ik denk dat je te naief over de politie denkt, als ik de dienstdoende agent was had ik wel wat beter te doen dan op die vage manier info geven.

---

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:59 schreef Tijn het volgende:

[..]

Dus daarom doet ze wat, ze praat met de politie wat er gebeurt als je iemand in je omgeving kent die een zedenmisdrijf pleegt. Waarom heb je daar zoveel problemen mee?

---

Tja als ik een willekeurig persoon door kinderporno zag bladeren zou ik aangifte doen. Als ik dat mijn vader zou zien doen zou ik dat niet zomaar doen.

waarom? omdat je nogal wat kapot maakt, ruzie in de familie, m'n moeder, m'n broertje, m'n zusje. Gezeik met opa's oma's, ooms en tantes.

Ik zou tegen m'n pa zeggen dat ik 't gezien heb, er veel moeite mee heb en van plan ben aangifte te gaan doen, gewoon om te kijken hoe ie reageerd, op basis daarvan zou ik 's gaan kijken wat ik nog meer zou doen.

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 21:27 schreef Sambal het volgende:

[..]

Tjonge tijn spreek je in dit topic ook al voor je vriendinnetje?

---

quote:

---

Tja als ik een willekeurig persoon door kinderporno zag bladeren zou ik aangifte doen. Als ik dat mijn vader zou zien doen zou ik dat niet zomaar doen.

waarom? omdat je nogal wat kapot maakt, ruzie in de familie, m'n moeder, m'n broertje, m'n zusje. Gezeik met opa's oma's, ooms en tantes.

---

quote:

---

Ik zou tegen m'n pa zeggen dat ik 't gezien heb, er veel moeite mee heb en van plan ben aangifte te gaan doen, gewoon om te kijken hoe ie reageerd, op basis daarvan zou ik 's gaan kijken wat ik nog meer zou doen.

---

En dit is het laatste wat ik erover zeg. Als je het niet met me eens bent is dat prima, maar dit is hoe ik erover denk.

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:57 schreef shmoopy het volgende:

[..]

Het probleem van de topicstarter lijkt mij beslist geen gezever,dus zou je een beetje rekening met andermans gevoelens willen houden?
Als je iets te zeggen hebt kan dat ook wat tactvoller,aangezien dit een nogal precair onderwerp is.

---

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 20:59 schreef Tijn het volgende:

[..]

Denk je nou echt serieus dat ze naar binnenloopt en zegt "Hallo, mijn naam is Pridemeid en mijn vader kijkt kinderporno, dus die wil ik graag aangeven." ofzo

Het is je verantwoordelijkheid om te zorgen dat deze maatschappij goed in elkaar zit! Als je op straat getuige van een roofoverval bent, geef je dat toch ook aan? Of denk je bij jezelf "dat is hun zaak, daar bemoei ik me niet mee"

Dus daarom doet ze wat, ze praat met de politie wat er gebeurt als je iemand in je omgeving kent die een zedenmisdrijf pleegt. Waarom heb je daar zoveel problemen mee?

---

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 22:35 schreef HiZ het volgende:

[..]

Doe eens een voorstel hoe je tactvoller tegen iemand moet zeggen dat ze alleen verantwoordelijk is voor haar eigen daden en niet voor die van iemand anders. En dat wanneer ze zich verantwoordelijk maakt voor de daden van anderen ze bezig is met zelfoverschatting.

---

_{Alleen vind ik het nog steeds geen gezever,
het is niet niks wat ze heeft meegemaakt,en vanuit die ervaring kijk je misschien ook anders tegen dingen aan dan zonder al die toestanden,snap je?}

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 14:23 schreef HiZ het volgende:

[..]

Ik mag hopen dat jij geen psycholoog bent.

---

quote:

---

De feiten zijn, hij is in therapie en zij vindt dat de therapie niet snel genoeg vruchten afwerpt. Enough said.

---

Dus wat wil je eigenlijk zeggen?

quote:

---

Je leest overigens nogal graag heftige emoties in mailtjes he? De heftigste emotie die ik dit hele topic bij mij oproept is: 'wat een gezever'.

---

Tegen iemand zeggen dat ze zich met haar eigen leven en problemen moet bezig houden, omdat ze met haar bemoeienis een andermans leven kapot maakt, en dat ze daar niets te zoeken heeft.

Lijkt erop dat je vindt dat er niks mis is met het bekijken en verzamelen van kinderporno. Of dat je zelf iets te verbergen hebt.

Verder komt het over alsof haar leven je helemaal geen donder kan schelen, maar die van haar kinderporno kijkende vader wel....

Dus vraag ik je nu, of je het normaal vindt dat zoiets gebeurd, en of je durft toe te geven of je het zelf ook doet...

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 22:00 schreef Tijn het volgende:

[..]
Oh en als je de buurman aangeeft maak je nix kapot? Of iemand die je niet kent? Nee, want dan heb je er geen last van he... hypocriet

---

Noem me hypocriet en zet d'r zoveel kotssmileys bij als je wil maar dit is toch precies 't probleem van de topicstarter? Als het niet haar vader was geweest had ze toch allang aangifte gedaan? Sorry hoor maar wie is er nou hypocriet?

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 22:44 schreef XTHinkz het volgende: <knipperdeknip>

---

Is dat nou de enige reden die jij kunt bedenken als ik iemand erop wijs dat haar 'lijden' nogal indirect is?

quote:

---

Op maandag 29 april 2002 23:21 schreef HiZ het volgende:

[..]

Dit is al de tweede keer dat je suggereert dat ik kinderporno goedkeur of dat ik er zelf een belang bij heb.

Is dat nou de enige reden die jij kunt bedenken als ik iemand erop wijs dat haar 'lijden' nogal indirect is?

---

Ten tweede, hoe indirect denk je dat het is als je zelf slachtoffer bent geweest, en je vader dan gewoon doodleuk bezig houdt met foto's van misbruikte kinderen...

quote:

---

Eigenlijk is iedereen die dit topic leest verplicht om aangifte te doen.

---

Je geeft alleen maar meer de indruk, dat je iets te verbergen hebt.
Waarom zou je ons anders op een verplichting wijzen waarvan ik eerst gesugereerd heb dat jij dat niet zou doen.

quote:

---

Op dinsdag 30 april 2002 00:25 schreef XTHinkz het volgende:<knipperdeknip>

---

Jij bent degene die hier mee te maken heeft en weet (ongeveer) hoe je hier mee om moet gaan n.a.v. je eigen gevoelens.. Dus volg je gevoel en vergeet nooit dat je moet denken over hoe je JEZELF voelt en daarnaar handelen...

Dit is alleen m'n eigen mening.. Heel veel sterkte...

Ik kan net zo min als enige andere buitenstaander beoordelen wat je moet doen, maar uit je berichten blijkt dat er veel meer aan de hand is, dan dat je zo'n moeite hebt met het feit dat je vader die plaatjes bekijkt. Ik wil dat niet bagatelliseren, maar als dochter ben je niet je vaders hoeder, en hij is geen misbruiker.

Uit je andere berichten blijkt dat je vader je vroeger niet heeft beschermd tegen het misbruik door je broer. Ik zou het me heel goed kunnen voorstellen als je je daardoor ten diepste door je vader verraden en verlaten hebt gevoeld. Dat kan haast niet anders; je moet je volkomen machteloos en overgeleverd hebben gevoeld.

En nu heb je een stok gevonden waarmee je je vader kunt slaan. Heel hard zelfs. Maar zal het voor jou iets wezenlijks oplossen, en staat de prijs die je ouders daarvoor moeten betalen er mee in verhouding? Doorgrond jij echt je eigen motieven? Zijn ze zuiver, en denk je dat je zelfs al de afstand en het inzicht hebt om dat objectief te beoordelen? Als ik het zo lees, lijkt het me beter als je eerst eens een goed en lang gesprek met je vader hebt. Niet over die plaatjes, niet over je moeder en hun huwelijk, niet over je broer, maar over wat hij, je vader, voor jou betekend heeft, of juist niet heeft betekend.

Sorry voor de bemoeizucht. Ik bedoel het goed en hoop dat je hier toch iets aan hebt!

Sterkte!

quote:

---

Op woensdag 01 mei 2002 02:50 schreef dvr het volgende: <knipperdeknip>

---

quote:

---

Op woensdag 01 mei 2002 13:17 schreef Pridemeid het volgende:

Waarom ik het dan toch aangehaald heb? Omdat mijn vader precies gezien heeft wat een schade misbruik aanbrengt. En dat ik daarom in nog een verhoogde mate me niet kan indenken dat je je bezig houdt met kinderporno.

---

Hij komt met initialen en leeftijd groot in de krant:

Dochter doet aangifte tegen vader inzake kinderporno

In X is de 52-jarige U.M opgepakt omdat hij kinderporno op zijn computer had staan. bla bla bla. Zoiets

-

En wat schiet je ermee op? Beter dat hij die rommel bekijkt dan dat hij het zelf maakt. Volgens mij kun je beter blijven aandringen op hulpverlening, lijkt me beter dan het strafrecht die dan moet oordelen over plaatjes waar heel internet mee vol staat, en die je toch niet wegkrijgt met deze actie.

Voordat je een stap gaat ondernemen zul je die twee uitelkaar moeten peuteren. Is dit een wens tot optreden tegen een overtreding, of is het een wens om je eigen leven op orde te zetten? Als het het eerste is, dan kun je aangifte doen, als het het tweede is, dan moet je er met je eigen therapeut over praten.

quote:

---

Op woensdag 01 mei 2002 14:32 schreef Pridemeid het volgende:
Op het moment dat je kinderporno bekijkt wordt er ergens iemand misbruikt.

---

Op het moment dat je geen kinderporno bekijkt ook.

quote:

---

En dat mag niet!

---

Maar om nou om bovenstaande reden je bloedeigen vader aan te geven vind ik te ver gaan. Kennelijk laat je dan toch meer je eigen gevoelens meespelen.

De angst dat je vader zich ooit schuldig zou gaan maken aan misbruik zou bij mij zwaarder wegen, en daar helpt alleen therapie.

Bij sommige post hier in dit topic vraag ik me echt af waar ligt de grens.

Als we he probleem eens zullen versterken:
Een vader houdt zich bezig met incest, dan spelen precies dezelfde problemen:

- gevolgen voor omgeving
- het is je bloed eigen vader
- reputatie bij familie en omgeving
- onzekerheid en angst in je eigen leven
- Er wordt een beerput open getrokken die niet meer te dichten valt.

Kortom een hele moeilijke stap, waar zeker over nagedacht moet worden.

Er zij zat mensen die zelfs in geval van incest, niet aan denken om aangifte te doen, omdat ze bang zijn en teveel rekening houden met de gevolgen die dat heeft.

Incest weegt niet op tegen de gevolgen die aangifte en de levens die daaraan kapot gaan teweegbrengt.

Het komt er nu een beetje op neer dat als je je eigen vader betrapt, je het moet laten varen, want het is zijn probleem.
Maar een buitenstaander die het ontdekt die moet juist wel aangifte doen.

is dit niet te ziek voor woorden?
Je kunt je eigen kinderen wel verkrachten, omdat je kinderen toch nooit aangifte tegen je doen, en als je die van een ander verkracht dan loop je dus veel meer risico dat je aangegeven wordt.

Wordt er dan ook gezegd bemoei je er niet mee, beter houd je gewoon je mond? De levens die je kapot maakt....
Jou leven is minder belangrijk?
Ik moet eerlijk zeggen, dit gebeurd veel te veel!

Gaan we dan ook zeggen dat het incest zijn probleem is, en de verwerking van het kind een ander.
Dat beiden niks met elkaar te maken heeft? En dat hij lekker in therapie moet, en zij haar eigen therapeut moet zoeken?

Met kinderporno betrapt worden door je eigen familie moet kunnen, want je bent ziek als je het in je hoofd haalt er iets tegen te doen. Wat hij doet heb jij helemaal niks mee te maken? Vergeten is beter?

Als je eens kon beseffen wat een kind meemaakt die slachtoffer is van kinderporno. Met wat voor geheimen het moet leven als het later groot wordt...

Misbruikt worden als een lustobject, omdat er hier mensen op de wereld zijn die zich niet kunnen inhouden...

En dat er dan mensen zijn die meer rekening willen houden met de dader dan met de slachtoffer...

Hier heb ik geen woorden voor...

En Pridemeid, dat gedrag van je broertje komt niet zomaar uit het niets, je zou eens kunnen overwegen of het probleem ook met het probleem van je vader te maken heeft...
aarschijnlijk speelt er veel meer, en hij heeft een groot deel van de antwoorden, en zolang dat onderschat wordt...

En de politie zal ook weinig uitmaken, omdat hij zichzelf niet kan helpen. Niet zolang alle antwoorden op tafel zijn.

Zolang hij bezig is met die plaatjes, is hij niet/meer bezig met de praktijk ervan....
Misschien daarom dat hij vindt dat hij het nodig heeft.

Als je iets een deel van je eigen leven maakt zie je de ernst er niet meer van in, totdat je hard geconfronteerd wordt met je slachtoffers en de ellende ervan...

Sorry dat bij mij de verkeerde indruk was ontstaan, het is goed dat je de situatie verduidelijkt hebt.

Je verwijt je vader dus twee dingen: Dat hij zich inlaat met kinderporno, en dat hij niet de affectie en het begrip voor jou en het gezin opbrengt waar je naar verlangt en waar je onder normale omstandigheden ook op zou mogen rekenen.

Anderzijds heb je geen idee wat je vader nou bezielt en waarom hij is zoals hij is. De aangewezen stap lijkt me dan om eens met zijn drieen met je vader's therapeut te gaan praten. Je vader heeft jullie zelf niet duidelijk kunnen/durven/willen maken waar zijn probleem ligt. Die therapeut kan dat wel -aangenomen dat hij verder is gekomen dan jullie- als je hem maar de juiste vragen stelt en dat zul je ongetwijfeld doen. Het lijkt me dat het antwoord op die vraag niet alleen jou goed zal doen, maar je ook zal helpen je beslissing met meer overtuiging te kunnen nemen.

> ik ben degene die hier de grootste kans van zn leven
> krijgt om eindelijk eens te doen wat ik nog NOOIT
> gedaan heb: Niet meer altijd het gevoel en de pijn
> van een ander boven die van mezelf plaatsen maar wél
> een keer voor mezelf opkomen.

In welke zin noem jij het naar de gevangenis sturen van je vader "voor jezelf opkomen"? Ben jij soms slachtoffer als hij naar die plaatjes kijkt? Even objectief: Ben jij slachtoffer als hij naar die plaatjes kijkt?

Wat jou pijn doet is toch zijn onbegrip? Die plaatjes maken alleen dat onbegrip aanschouwelijk, maar ze staan er helemaal los van. Je moet niet van de politie verwachten dat ze je vader affectie en empathie zullen bijbrengen - integendeel.

Je benoemt hierboven je eigen probleem. Eindelijk eens voor jezelf kiezen. Eindelijk eens niet tillen aan de pijn van anderen. Eindelijk je eigen pijn verdrinken in de macht om een ander pijn te kunnen doen, zonder daar ook maar iets bij te hoeven voelen..

Komt dat je nou niet HEEL bekend voor, Pridemeid? Wil jij ook zo worden, en "lekker aan jezelf werken" ongeacht de pijn die je daarmee een ander berokkent?

Verwar "trots" niet met ongenaakbaar en ongevoelig zijn. Dat doen al teveel mensen..

En inderdaad, het feit wat er vroeger is gebeurt speelt wel degelijk een flinke rol mee in je belevingswereld en op je uiteindelijke oordeel.

Wat ik wel nog wil zeggen... Dat je vader niet hard zegt "rot op" wil niet zeggen dat het goed zit. Ik wil het natuurlijk niet de andere kant op praten. Maar ik heb nu het idee dat hij wat makkelijk meepraat met alles omdat hij alles niet wil zien. Ontwijkgedrag vind ik het.

Maar het blijft lastig om te zien wat de daadwerkelijke vooruitgang is als jij geen vooruitgang ziet en je van de therapeut niets kan horen.

Sterkte verder in ieder geval

Dat beroepsgeheim van de therapeut zal geen probleem zijn als je vader met zo'n gesprek instemt en er zelf bij aanwezig is. Het is niet ongebruikelijk dat het gezin bij therapie betrokken wordt, vaak is het ook bevorderlijk dat de omgeving beter begrip heeft voor de patiënt.

Overigens heb je als directe verwante géén aangifteplicht!

quote:

---

Op zondag 28 april 2002 21:10 schreef FROSTBITE het volgende:
Ik zal later wel uitgebreider reageren (als je dat op prijs stelt), maar een paar dingen.

Jij hoeft niet de verantwoording voor je vader te nemen. Je hoeft dus niet naar de politie ofzo te gaan.

Het enige wat je 'moet' doen is eerlijk tegenover jezelf blijven. Dat betekend geen rol naar hem toe spelen (aardig doen als je dat niet wil) en niet liegen om hem te beschermen.

Om dat gemakkelijker te maken is afstand nemen van je vader, ook letterlijk. Als je nog in huis woont zou ik zo snel mogelijk op mezelf gaan wonen en het contact tot een minimum beperken, totdat je de relatie van alle emotionele ballast hebt ontdaan.

---

bedenk je maar eens in dat je dochter tegen je zegt,:"dit is voor mij je laatste kans, betrap ik of een ander je hier nog een keer mee... zal ik stergetuige zijn in de rechtzaak..."
(ik snap dat het vanuit mijn stoel achter de pc makkelijk praten is,... hij weet dat het fout is want hij verbergt het.... dat is een bewuste beslissing die hij neemt om jullie niet kwijt te raken.)

hij praat er over met een buitenstaander,.. is ook niet makkelijk.

erg belangrijk is voor je zelf uitzoeken of je het hem kan vergeven.
zoals ik het lees, (mischien mijn interpertatie) verwacht je van hem dat het in een keer over is, dat is niet zo bij mensen, niet echt stoer van hem om het je moeder te laten vertellen, maar dat zecht wel iets over zijn gedachte m.b.t joou reactie.

als laatste wil ik erover zeggen.

als je het hem wil en kan vergeven, doe het dan nu.
het is voor hem vast niet slecht om te weten dat zijn dochter achter zijn herstel staat.

kan je hem niet vergeven,
Laat het hem ook weten.. sluit het dan voor jezelf af

in ieder geval veel sterkte

greetz Smoke

quote:

---

Op woensdag 01 mei 2002 15:52 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Ik ben onder de indruk, en bovendien ben ik het volledig met je eens. Ik heb het nog niet in die woorden kunnen gieten, maar dat is precies wat ik bedoel...

Dankjewel voor je inbreng Ik ben je daar immens dankbaar voor

(overigens, voordat we daar weer loze reacties op krijgen, niet omdat je me verdedigt of whatever, maar simpelweg omdat je precies verwoordt wat ik bedoel )

prrrrrr

---

Ik ben blij dat er iemand is die een voorbeeld kan zijn voor alle mensen die helemaal niks durven te doen, omdat er teveel mensen zijn die ze van het idee af willen helpen er iets aan te gaan doen, en van mening zijn dat je er beter gewoon afstand ervan moeten nemen.
Gewoon laten rusten en vergeten...

Naast dat deze omgeving je in de steek laat, laat je ook nog eens jezelf in de steek, en niemand kan gelukkig zijn als je jezelf in de steek laat, dan ga je je geluk in een ander zoeken...
Daar wordt je afhankelijk van, terwijl dat nou net steeds het tegenovergesteld is van wat je wilt.
Dus zul je nooit gelukkig kunnen worden.

Daarom moet je je problemen op een gegeven moment af kunnen sluiten en door kunnen gaan met je leven zonder dat het verleden je steeds achtervolgt.
En ik denk dat het voor pridemeid tijd is geworden, dat dit eindelijk gebeurd.

Ten tweede zijn zulke mensen bezig van een slachtoffer, een dubbele slachtoffer te maken.
Een kind heeft er nooit voor gekozen om misbruikt te worden, daar heeft een kind nog geen flauw benul van.

Door het goed te keuren dat zoiets gebeurd, er niks aan te doen, niet voor zo'n kind op te komen betekent voor het kind dat hun leven niks waard is.
Dat het normaal is dat zo'n iemand dit met je doet, en dat is nog wel het engste, dat mensen het normaal gaan vinden...

Dan moeten we ook niet raar gaan kijken als er mensen om ons heen lopen die zich er zo naar gedragen...
Die zogenaamd niet sporen, en een beetje gek zijn, erg onvoorspelbaar zijn en rare dingen met je kinderen doen.

Dat er mensen zijn die zeggen:

"Laat het zitten, je moet het gewoon vergeten en afstand nemen, en je bezig houden met je eigen (ellendige)leven..."

quote:

---

Op woensdag 01 mei 2002 16:51 schreef Pridemeid het volgende:

dit moet gewoon tot een halt komen.

---

Ik wil er toch iets aan toevoegen.

In je eerste post stond oa dit:

quote:

---

Hij zocht, naar zijn zeggen, de onschuld die hij zelf nooit gekregen had. En hij zou alles in het werk stellen om de band met mij en met zijn eigen vrouw weer te herstellen. Hij benadrukte nog dat hij niet alles wilde vertellen. En dat verwacht ik ook niet

---

Kijkende naar het gedrag van je broer en dat van je vader is het heel goed mogelijk dat er een voorgeschiedenis is die reikt tot generaties terug, en zul je misschien enorm schrikken wanneer je ooit zal vernemen wat je vader zelf heeft meegemaakt en hij het dus wel wil vertellen (hij benadrukt nu immers dat hij nog niet alles wil vertellen en heeft het over de onschuld die hij zelf nooit heeft gehad).

Net zoals jij in je eerste topic (in een discussie met ex-hufter) aangeeft zo graag dergelijke gevoelens/daden te willen begrijpen, inhoeverre is het denkbaar dat je vader vanwege gebeurtenissen in zijn jeugd ook heeft gezocht naar manieren om het te begrijpen danwel te verwerken maar er desondanks (of juist daarom) een fascinatie/obessie voor heeft ontwikkeld?

Misschien lukt het je vader deze gevoelens los te kunnen laten middels (jarenlange) therapie juist door zijn eigen (mogelijke) verleden een plaats te geven.

Is het geen optie een gesprek met hem hierover aan te gaan alvorens je andere stappen onderneemt?

Je geeft elders in dit topic aan dat dit mogelijk een verklaring voor zijn gedrag kan zijn (aangevuld door "maar ook niet meer dan dat"), wie weet hoe enorm die man net als jij in zijn jeugd beschadigd is en gekweld door gevoelens van onmacht en hulpeloosheid zijn heil zoekt in die afbeeldingen gewoonweg omdat hij de slachtofferrol (en dus passief dader wordt) niet langer kan plaatsen in zijn positie als vader/echtgenoot (je bent zelf studente psychologie dus hoe bizar dit voor anderen ook mag klinken, misschien kun je het plaatsen).

Nogmaals, denk svp niet dat ik als buitenstaander nav wat posts een voorbarige conculsie wil trekken, de reden dat ik dit post is dat ik hoop dat wanneer je (ooit) echt een gesprek met je vader zal hebben hierover wanneer hij eraan toe is alles te vertellen en dat dat jullie band (en die tussen je ouders) ten goede zal komen ipv dat die kapot gaat.
Ik wil je vader geensinds verdedigen, maar je geeft aan dat hij een lieve man is, misschien wel een gebroken man, die hulp nodig heeft ipv celstraf.

Mocht evenwel uit een openhartig gesprek blijken dat hij zelf geen slachtoffer is geweest, en hij zelfs toegeven degene te zijn die er indirect de schuld van is wat je broer je heeft aangedaan, dan wordt het natuurlijk een heel ander verhaal!

Hoe dan ook is het imo heel belangrijk dat je duidelijk inzicht krijgt in hetgeen zich bij je vader heeft afgespeeld, liefst zou je dat snel willen begrijp ik, maar wie weet heeft hij al 30 gezwegen, dus of hij zomaar over de brug zal komen...

Voordat ik van andere users een hele tirade krijg dat ik begrip zou hebben voor de dader ipv het slachtoffer, niets van dit alles!, ik denk dat het heel belangrijk is dat er eerst een heel eerlijk gesprek plaatsvindt tussen jou en je vader (met name van zijn kant) alvorens je iets anders onderneemt, dat kan altijd nog.

Ik wens je hoe dan ook veel sterkte.

[Dit bericht is gewijzigd door Cosma-Shiva op 02-05-2002 02:40]

Cosmo-Shiva verwoord precies wat ik je uiteindelijk wil zeggen.

Overigens heb ik begrepen dat de stap naar de politie een stap is om voor jezelf een grens te trekken, een stap is om voor jezelf iets af te werken.
Je hebt het nodig om jezelf recht aan te doen, omdat je gewoon een goed mens wil zijn.

Als dat zo is, dan moet je het zeker doen.

Eigenlijk wil ik het je niet nog moeilijker maken, je hebt voorlopig genoeg meegemaakt. Toch wil ik je iets meer zeggen.

Mijn mening is dat je je broer ook niet moet vergeten.
Juist als je alle antwoorden hebt, kun je voor jezelf alles terugdraaien.
Hoe stom het ook klinkt, dan kun je het voor jezelf geestelijk rechtzetten, omdat je precies weet wat de oorzaak is. (Het cirkeltje is rond)

Dat ze zo zijn geworden omdat hun omgeving ze steeds keer op keer in de steek liet, en er geen andere optie bestond dan te leven met hun geheim.

Dat je slachtoffer bent geworden van een slachtoffer van een slachtoffer....
Niet iedereen zal dat begrijpen, en ook zeker niet wat voor nut het heeft, of dat het daarom misschien goed te praten is.

Maar ik heb wel het idee dat zij daar nooit sterk genoeg voor zijn geweest, en dat jij dat wel bent. Dat jij de ontdekker gaat worden van je eigen cirkel,
In dat opzicht ben je uniek.

Als het inderdaad blijkt dat het probleem tot generaties terug speelt, en daar samen met je pa en broer en ma achter kunt komen. Ben je dus in staat deze vicieuse cirkel die tot generaties terug speelt eindelijk te stoppen.

Daarmee red je niet alleen je pa, je broer, je ma, jezelf en je omgeving. Maar ook het leven van de kinderen van je broer (mocht het ooit zover komen) en alle toekomstige mogelijke slachtoffers die daarop voortvloeit.

Omdat je het niet alleen voor jezelf rechtzet, maar ook gelijk voor je hele generatie, en toekomstige generatie.

Niet iedereen zal begrijpen wat ik bedoel, en het zal voor sommigen ook als grote kul overkomen. Maar we leven hier op een wereld waar alles een oorzaak heeft. En mensen vaak onbewust ontiegelijk veel invloed hebben op elkaars leven.

Ik heb zelf mijn eigen cirkels ontdekt, en er is niets wat je sterker kan maken, dan dat je als mens begrijpt dat je in staat bent uit een negatieve cirkel te stappen, of er zelfs een positieve te van te maken, want zulke cirkels gaan de hele wereld door...

quote:

---

Op zaterdag 04 mei 2002 22:05 schreef Pridemeid het volgende:
Puf. Wat een verhaal.

---

quote:

---

Maar ik heb wel voor mezelf besloten dat ik doe wat voor MIJ goed is en niet meer vasthou aan alle ellende van anderen boven die van mezelf te plaatsen

---

quote:

---

Op zondag 05 mei 2002 19:18 schreef Pridemeid het volgende:
M'n moeder kan het niet meer aan
Ze wil naar een klooster toe

prrrr

---

quote:

---

Op zondag 05 mei 2002 19:40 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Het gesprek van afgelopen zaterdag bij het instituut voor seksverslaving roept ontzettend veel nieuwe vragen op, waaronder welke rol mijn vader écht had in de tijd van mijn misbruik. Er zijn best twijfels over hem, nu. En het gesprek was eigenlijk vooral bedoeld om mij te laten zien welke ellende een aangifte kan opleveren. Ik heb mijn nood heel erg naar buiten gebracht daar. Maar er was niet echt ruimte voor de dingen van mijn moeder, omdat ze altijd al de rol heeft gehad van 'zorgen voor iedereen'. En daardoor verdwijnt ze nu helemaal naar binnen... absoluut geen contact meer met haar pijn en ellende... en daarom wil ze naar een klooster, zodat ze de rust en ruimte heeft voor het opbreken van haar verbergingssysteem

prrrr

---

Maar ik kan nu natuurlijk helemaal fout zijn.

Ik zou denk ik gewoon met haar blijven praten en het uit haar hoofd praten.

Heey als je met me wilt praten op msn zeg het dan ff dan geef ik je mijn hotmailadres.

sterkte

quote:

---

Op zondag 05 mei 2002 20:38 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Ik denk het ook niet. Maarja, hoe kan ik haar daarvan overtuigen? Ze is echt 'determined', ze ziet geen andere uitweg. Ik kan het me wel voorstellen. Ze leeft bijna 25 jaar met een man waarvan ze niet zeker weet of hij een rol heeft gespeeld in het misbruik van haar kinderen.... ik zou daar ook gek van worden....

prrrr

---

Maar wat ik niet begrijp... als ze naar dat klooster gaat wil dat toch niet zeggen dat ze geen contact meer met jou zal hebben? Lijkt mij dat die periode in het klooster haar tijd geeft om helder na te denken en daar horen ook gesprekken mee. Zeker gesprekken samen met jou.

Nogmaals sterkte... voor beiden... jullie knokken beiden zo hard

Ik kan me heel goed voorstellen dat ze tijd nodig heeft om even tot zichzelf te komen, zodat ze zich op de situatie (van nu, maar ook van toen) kan bezinnen. Dat is nou eenmaal onmogelijk als je er middenin zit, en er staat ontzettend veel op het spel. Wees niet te ongeduldig Pridemeid, en geef haar de ruimte. Je hebt veel losgemaakt en dit is natuurlijk niet alleen jouw probleem! Bovendien zul je je moeder nog hard nodig hebben.

Van dat instituut voor seksverslaafden heb ik niet eerder gehoord. Zijn dat professionals? Kijk uit met goedbedoelende amateurs, die kunnen de situatie erg compliceren of je op een verkeerd spoor zetten. Daarmee doel ik overigens ook op mijzelf en andere forumleden - neem nooit blindelings advies over, maar denk ZELF goed na.

Je vader speelt een paradoxale rol, vind je niet? Hij is bereid zich "op te offeren" (naar politie gaan), wijst je de weg naar dat instituut, geeft veel om je en geeft blijk van moreel besef... maar is niet in staat om je het werkelijke verhaal te vertellen, of zijn fascinatie op te geven - terwijl dat toch beduidend eenvoudigere oplossingen zouden zijn. Ik vraag me met enige zorg af, in hoeverre hij je stuurt - d.w.z. in hoeverre jij je (onbewust) laat leiden door zijn verlangen naar escalatie van het probleem. Soms zijn mensen niet in staat hun probleem zelf op te lossen, maar weten ze wel anderen er toe te bewegen om een doorbraak te forceren. Dat is een proces dat aan beide kanten onbewust kan verlopen, maar dat de "helper" wel in een lastig parket brengt. Overweeg eens of dat hier speelt.

Ik zou je verder aanraden geen gekke dingen te doen terwijl je moeder uitgeschakeld is - heb geduld! -, en om na te gaan met wat voor therapeut je vader in gesprek is. Ik hoop dat dat niet alleen iemand van een zelfhulpgroepje is, of iets dergelijks. Als je vader daadwerkelijk al een paar jaar in therapie is, vraag hem dan eens of hij in staat zou zijn om met hulp van zijn therapeut wat meer los te laten. Hij hoeft niet zijn hele ziel en zaligheid met je te delen, maar zou misschien wel globaal kunnen aangeven wat zijn rol in het geheel is en hoe dat zo gekomen is. Daar zou wel je moeder bij aanwezig moeten zijn. Hopelijk is er een manier om schoon schip te maken die het gezin niet nog verder beschadigt.

Kijk verder wat je uit kunt vinden over de situatie van toen je klein was. Zijn er nog dossiers, zijn er nog hulpverleners van destijds bij wie je je licht kunt opsteken? Familieleden of goede vrienden van je ouders? Heb je nog dezelfde huisarts (die vaak nauw betrokken is bij dergelijke zaken), en heb je al met hem/haar gepraat?

Je maakt een ongeduldige indruk, en dat is natuurlijk niet goed in zo'n precaire situatie. Je bent in ieder geval al tot het besef gekomen, dat de uitgebleven erkenning is wat je het meeste pijn doet. Daarmee kun je ook al aan de slag, bijvoorbeeld door dat aan je vader te vertellen, en desnoods nadrukkelijk om die erkenning te vragen.

Succes en sterkte!

Blijkbaar is hij hardleers, weet zijn begeleider wel dat hij tijdens de therapie gewoon is blijven kijken? Dat moet echt niet kunnen!

En je moet WEL aangifte doen! Niet vanwegeje vader maar om er achter te komen wie die zieke troep heeft gemaakt en hoe hij er uberhaubt aan komt! Oprollen dat netwerk, wie weet hoevel kinderen 'beschadigd' zijn? Het belang van één vader mag naar mijn mening nooit boven het belang van welk kind in zo'n positie gaan!

Maar dat is mijn mening, ik heb natuurlijk makkelijk praten. Veel sterkte dit ontstellende dilemma op te lossen!

quote:

---

Op maandag 06 mei 2002 17:02 schreef worship het volgende:
Potverdorie... jij moet een sterk gestel hebben! Ik heb daar respect voor, want ik had hem 1) eerst eens flink in mekaar getremd en 2) gelijk aangegeven. Vader of geen vader.

Blijkbaar is hij hardleers, weet zijn begeleider wel dat hij tijdens de therapie gewoon is blijven kijken? Dat moet echt niet kunnen!

En je moet WEL aangifte doen! Niet vanwegeje vader maar om er achter te komen wie die zieke troep heeft gemaakt en hoe hij er uberhaubt aan komt! Oprollen dat netwerk, wie weet hoevel kinderen 'beschadigd' zijn? Het belang van één vader mag naar mijn mening nooit boven het belang van welk kind in zo'n positie gaan!

Maar dat is mijn mening, ik heb natuurlijk makkelijk praten. Veel sterkte dit ontstellende dilemma op te lossen!

---

Om eerlijk te zijn..
ik weet bij god niet wat ik zou doen..
tis een probleem..
khoop dat je eruit komt..

[Dit bericht is gewijzigd door Psideon op 07-05-2002 02:46]

quote:

---

Op dinsdag 07 mei 2002 02:04 schreef Psideon het volgende:edit

---

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 09-05-2002 00:24]

Probeer wat rust te zoeken om de kracht te vinden die je nodig hebt.

quote:

---

Op donderdag 09 mei 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:
Iemand ajb nog een knuffel over?
Ik voel me totaal gebroken

prrrrr

---

ik wil altijd wel met je knuffelen hoor

quote:

---

Op donderdag 09 mei 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:

prrrrr

---

* Eriksie knuffelt Pridemeid

Kom maar ff

quote:

---

Op donderdag 09 mei 2002 00:23 schreef Pridemeid het volgende:
*alleen maar huilt*

prrrrr

---

er zijn echt veel dingen waar je wel blij om kunt zijn

quote:

---

Op donderdag 09 mei 2002 00:30 schreef shmoopy het volgende:
Ja meis,dat valt niet mee.
Je doet zo je best,komt hem zo tegemoet,
en dan zoiets.
Misschien heeft het gesprek hem teveel aangegegrepen en moest hij even tot zichzelf komen,erover nadenken.
Wie weet komt hij later,als hij wat tijd heeft gehad,hierop terug.
Haal zelf ook even diep adem en focus op jouw gevoel hierover,want ik ben zo bang dat je teveel bezig bent iets te krijgen waar het feitelijk al te laat voor is,snap je?
Dikke knuffel.

---

Ik wens je veel sterkte toe, en ik hoop dat je de kracht vind om te doen wat je wilt doen!

quote:

---

Op donderdag 09 mei 2002 00:39 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Ik zou hem in dat gesprek vertellen over mijn gevoel van gebrek aan erkenning... nou makkelijk is dat

Ik kan het gewoon niet meer opbrengen om begrijpend te zijn. Er is meer nodig....

prrrrrr

---

quote:

---

Op donderdag 09 mei 2002 00:47 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Mwach. Voor het proces is het ms wel makkelijk als ik meewerk

*zich dom blond wicht voelt*

prrrrr

---

niet dom

je bent te lief, te zorgend

kom op meis, even bijkomen... je komt er uiteindelijk wel

*knuffel*

quote:

---

Op vrijdag 10 mei 2002 20:23 schreef Pridemeid het volgende:
Een klein update-je weer

Ik ben in redelijk goede stemming, vandaag weer gesproken met mijn therapeut. Wat een wonderkerel is dat Als je dit leest, Lars: Je bent geweldig

We zijn weer een klein stukje verder gekomen. Ik moet zorgen dat ik niet teveel tegelijk doe, dat kan ik toch niet overzien en dat maakt alleen maar dat ik het contact met mezelf en met de veiligheid verlies. Dat komt goed uit, btw, want ik weet toch niet zo goed wat ik moet doen

Ik heb nog steeds ff geen contact met mijn vader, maar ik wil wel gaan praten bij dat instituut a.s. zondag. Ik wil helder krijgen dat het belangrijk voor mij is dat de andere gezinsleden een groter aandeel moeten krijgen in het verhaal, en dat bestaat niet alleen uit het bellen van een instantie, zodat DIE het kan oplossen. Er zit veel meer achter, er is veel meer dan dat nodig.
Ook wil ik vragen wat ze precies denken te gaan doen met ons gezin. Dat instituut dus. Ik wil horen wat ze precies voor ogen hebben en wat ze denken te kunnen doen. Concreet. Geen gelul: gewoon vertellen wát we gaan doen, hoe lang dat duurt, op welke manier etc.

Pas naar aanleiding daarvan kan ik bepalen of daardoor mijn 'behoeften' worden vervuld op dit terrein en of ik daar aan wil beginnen. Het is een lange weg en ik wil weten of die zin heeft. Ik kan natuurlijk niet van tevoren garanderen dat ik mijn vader ooit vergeef of dat het oplost, maar de weg moet minimaal haalbaar zijn... Logisch eigenlijk he

Ik moet voor mezelf BLIJVEN herhalen dat ik het voor MIJ doe en voor niemand anders. Als het niet goed meer is, dan kap ik ermee. Simpel.

Zo. Goed werk gedaan Ik mag wel een btje trots zijn, vind ik

prrrrrr

---

Een hele moeilijke situatie, maar ik vind het knap hoe je er mee omgaat en dat je daarnaast ook nog andere mensen op dit forum weet te steunen

Bewonderenswaardig.

Ik ben er helemaal stil van. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Wat een verhaal!!

Heel veel sterkte gewenst meissie.

Duch.

Veel sterkte toegewenst

Ga zo door, maar maak je niet onnodig TE druk.
Succes en sterkte!

quote:

---

Op maandag 13 mei 2002 21:45 schreef Pridemeid het volgende:
Ik voel me nu al stúkken beter zeg
Lang leve mijn vakantie!!!!

prrrrrr

---

Dat lijkt me een heel goed en goed beredeneerd besluit. Je hebt jezelf en de situatie zo te zien al een stuk beter in de hand dan twee weken geleden (gefeliciteerd, echt.. je bent goed bezig!)

Leuk wijsneuzen koppie ook, als ik zo vrij mag zijn. Jij komt er wel :-)

Veel succes verder. Groet,

-D-

Het lijkt me dat je genoeg kracht hebt om op de ingeslagen weg door te gaan,
dus hou vol,net zolang tot het goed is voor jou.

Knap werk dat je zo zelfstandig te werk gaat momenteel en als ik die kritiek op die hulpverlener zo lees, is hij te erg op het geld uit, en handelt ook nog eens zwart.. verder is hij nog niet eens een goede hulpverlener volgens mij.

Nogmaals, geweldig dat je je hoofd nog koel weet te houden en dat je de situatie zelf goed beheerst. Ook je moeder kan geloof ik wel de nodige steun gebruiken, of niet? Ik weet hoe erg mijn moeder geleden heeft bij de scheiding van mijn ouders, negen jaar geleden. Ik kon ook weining doen toen, aangezien ik zelf pas negen was. Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je haar ook door deze tijd heen helpt.

Heel veel respect...en heel veel sterkte..., waar je eigelijk nix aan hebt...

Niels.

HO! had het topic niet verder gelezen...zorry...fijn om te lezen dat het goed gaat!

quote:

---

Op donderdag 16 mei 2002 11:30 schreef Pridemeid het volgende:
Ik voel me echt goed. Ik heb tenminste zelf te bepalen wat ik wel en niet doe... NIEMAND anders doet dat voor mij

---

quote:

---

Op vrijdag 17 mei 2002 21:55 schreef Pridemeid het volgende:
Maar MIJN dingen, mijn pijn en vertrouwensverlies zal IK toch moeten opruimen. En momenteel ben ik erg gemotiveerd om dat te doen, dat kan ik namelijk wél dragen en daar verzuip ik niet zo in

---

Ik denk dat er maar weinig mensen die je dit nadoen, dus wees niet bang dat iemand zegt dat jij gek bent (zoals je aan het begin opmerkte), je bent ontzettend sterk en allesbehalve gek!

weet niet echt wat ik zeggen moet, maar goed no doubt dat je er weer boven op komt.

-knuffel- iig, zal je vast wel goed doen

*_{knuffel geeft}

quote:

---

Op dinsdag 28 mei 2002 21:17 schreef Pridemeid het volgende:
En zo denk je dat het perfect gaat, en dan gebeurt er maar een klein dingetje en ben je weer helemaal bij af

Sorry Joene, ik kon niet verder met je kletsen. De angst slaat me naar de keel

GVD en het ging net zo goed

prrrrrr

---

*knuf* Kom op!

Rest me niets dan je heel veel sterkte te wensen, en je een heel bemoedigend bedoelde schouderklop te geven! *klopt*

M'n ICQ piepte laatst dat je morgen 21 wordt, ben je op de drempel van de (officiële) volwassenheid soms tot het inzicht gekomen dat je ouders ook maar mensen zijn, en dat je daardoor minder aan je vader's houding tilt? Dat zou wel een bijzondere timing zijn

On to better things..

quote:

---

Op vrijdag 26 april 2002 21:40 schreef Pridemeid het volgende:

Als klap op de vuurpijl vertelde hij in datzelfde gesprek dat hij weer vanalles had zitten bekijken. Mijn moeder wist dat al en had mijn vader wijselijk geadviseerd het zelf aan mij te vertellen. Als ik het via mijn moeder had moeten horen was het niet goed afgelopen, vrees ik Ik denk dat hij het alleen maar vertelde omdat mijn moeder er zo op hamerde. Overigens had zij het ook ontdekt, mijn vader had het weer op alle mogelijke manieren geprobeerd te verbergen voor ons...

Ik heb vandaag met de politie gebeld en ik ga zeer binnenkort met ze praten over wat ze voor me kunnen doen. Ik ga nog geen aangifte doen, dat vind ik simpelweg te eng. Ik laat het hele gezin instorten, als ik dat doe. Maar ergens ligt er wel een grens bij mij, en dat is wel ongeveer hier Het zou eens tijd worden....

prrrrrr

---

Kinderporno is het ergste wat er is.
???Vraagje??? weet je waarom die eikels (en eikelinnen) die d'r tengels niet thuis kunnen houden zo'n korte straf krijgen?????

Antwoord (ik kan het mis hebben hoor)
zelfs criminelen onder elkaar schijnen kinderverkrachting het ergste te vinden dat er is, dus als zo iemand de bak ingaat kunnen ze tenminste zeggen dat het om inbraak ofzoiets (meestal vrij onbenulligs in vergelijking tot {kinder}verkrachting [vind ik]) gaat.
als de waarheid aan het lichtzou komen is er grotere kans dat ze iets ergs overkomt.

sorry back to the topic

ik zei dit omdat ik vind dat iemand die er naar kijkt en er niet iets mee doet (bv je vind zo'n site en je geeft het niet aan) net zo slecht is als de maker/dader

grtz ontzettend veel steun en sucacht gewenst namens mij en mijn vriend,
werty

P.S.ik hoop dat jij en je moeder eruit kunnen komen want (sorry dat ik het zeg) je vader belazerd de boel

Je geeft zelf aan dat je niet zonodig de boel weer wil bespreken, maar je voelt wel een soort onrust.

Ga voor jezelf na wat je nu precies wil,
wat voor jou nodig zal zijn om een beetje rust te krijgen.
Het is zo moeilijk voor jou om steeds maar weer alle gesprekken op gang te brengen,
steeds maar weer initiatieven te nemen,
heb je het daar wel eens over?

Soms vergeten we een beetje te zeggen wat we nou precies willen,
omdat we zo bezig zijn iets anders eerst te krijgen.

Spreek je uit,
schrijf desnoods een brief om echt duidelijk te maken waar de schoen wringt.
Naar mijn idee is dat allang niet meer dat wat er gebeurd is,
maar hoe ermee omgegaan wordt.

Sterkte meis,
haal diep adem,
en luister goed naar jezelf.

X spikkeltje

quote:

---

Op maandag 08 juli 2002 13:20 schreef Pridemeid het volgende:
Hij schreef mij terug dat hij bezig is met het intakeproces voor het Parnassia in Den Haag. Ik dacht trouwens dat ze daar vooral zich bezighielden met drugsverslaafden Zal wel niet dan.

---

succes ermee.

Kan (en weet helaas) me het nodige voor te stellen in welk lastig parket je je regelmatig bevindt. Bijna verscheurd tussen tussen waarom en wat moet, kan je doen.

Zelf kan ik nu alleen maar zeggen om als eerste voor jezelf te bepalen wat voor jou zelf (nu) belangrijk is en daarvan de consequenties proberen te overzien. Jij moet er op één of andere wijze daarmee (kunnen verder) leven en hopenlijk daarmee wat rust vinden.

Begrijp me niet verkeerd met consequenties, hoe oneerlijk ook, want die zijn of komen in één of andere vorm 'vroeger of later' op je af. Wat je ook doet. Dat is moeilijk te verteren en maakt het zeker niet eenvoudiger.
Dat is tegelijkertijd ook het oneerlijke, dat je keuzen moet maken die door een andermans immoreel gedrag aan je worden opgelegd. Weet ook dat je daar zeker niet alleen in staat en dat we/ik dat (h)erkennen.

Kan je alleen maar aanraden dat welke kant je ook opgaat, het te accepteren dat je dat dan beslist in volle overtuiging. Maak een keuze, dan een deel van jezelf wat je voortaan dus met je mee zult dragen. Excuseer je dus niet voor keuzen die je op een zeker moment maakt. Het is en wordt dan de beste keuze in de gegeven omstandigheden en situatie.

Ben onder de indruk hoe jij met jouw situatie omgaat, het lijkt wel haast of dat je bij jezelf therapie bent. Ik voel met je mee, probeer maar niet te veel te analyseren.

* Vallon Knuffelt Pride.rrrrrrr.meid.

Sterkte.

Maar voor jouw heb ik respect, eerlijk en open zoals je
er over discuseert op zo'n kanaal als dit.

Kan me niet voorstellen hoe moeilijk dit voor je moet zijn, want ik heb dit niet meegemaakt.

Maar ik heb wel een hoop levens-ervaring, en vertel je dit:

Morgen word ik berecht in het paleis van justitie
Omdat na een ruzie bij ons in huis iemand de politie heeft
gebelt: niets bijzonders, afstands bediening gebroken, deur kappot.

Ik ben vervolgens gearresteerd voor het "belediggen van
een ambtenaar in functie" > ik schold hem uit en dat mag niet volgens de wetgeving.

Maar waar het om gaat is een doorsnee familie-vendeta en niets bijzonders op zich.

&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;&#8230;nou is het wel zo, dat ik mischien niet meer thuis kom na morgen:

In mijn aanklacht staat nl het volgende: > u wordt verwacht op 9-7-blah
En u bent aangeklaagd voor:

MiSHandeling ( Sorry hoor, lag ik soms te slapen )

Mishandeling ? , er is niet gevochten (in)(buiten)huis: ook niet met de politie.

Ik wordt voor iets aangeklaagt waar ik geen weet, noch schuld aan heb.
(mijn zaken, niets bijzonders: en alles komt goed.)

Maar de reden waarom ik je dit vertel is omdat ik bang voor je ben dat ook de politie weinig kan uitmaken denk ik. > het is namelijk zo dat je alleen een aangifte tegen je vader kunt aanspannen: VEDER KUN JE MET DE POLITIE NIETS .
(en weet wel dat waneer je hier voor kiest, er geen weg terug is)

Ik weet dat je een hoop hebt geprobeert om je vader hier vanaf te houden,
maar denk zelf dat een aangifte alleen je aller aller aller laatste &#8220;red middel&#8221; mag wezen.
het is nl precies wat je zegt, de familie stort in en je vader heeft geen leven meer
noch in de bak, noch in deze wereld: > zelfs als &#8220;pedofiel&#8221; maar zo wil ik je vader niet noemen&#8230; uhm ander woord voor een lief hebber van kinder-porno is er dacht ik niet
maar als je voor een dergelijk delict als dit in de bak verdwijnt, bestaat er een grote kans
dat je de wereld buiten nooit meer zult zien.
Als &#8220;Kinder-verkrachter&#8221;, &#8220;Pedofiel&#8221;, &#8220;Liefhebber van Kinderporno-plaatjes&#8221; zijnde in het &#8216;Openbaar&#8217; heb je geen leven meer.

Als ik je op een of andere wijze zou kunnen helpen zou ik dat zeker doen, maar vele met mij die het net zo treurig vinden voor je, en je evenmin, je nog beter zouden kunnen helpen > ik doel hier meer mee op de &#8216;professionele hulpverlening &#8216;
(IK WEET ZEKER DAT JE HIER UIT KOMT)

maar vraag me ondertussen af:
1: Heb je zijn computer weleens uit het raam gegooid ?
2: Heb je weleens &#8220;FORMAT C: /U&#8221; geprobeert ?
3: Heb je hem er wel eens persoonlijk mee geraakt ?

Je bent sterk: dat heb je al laten zien door een posting als deze te plaatsen.
Ik weet zeker dat het goed komt & wens je veel sterkte + geluk

Mainframe (Outlawz!)

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:34]

quote:

---

Op maandag 08 juli 2002 19:15 schreef apekop89 het volgende:edit

---

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 22:26]

Mijn vader heeft een zwaar alcoholistisch verleden en is daar meerdere malen voor opgenomen in een kliniek. Op een gegeven moment werd er door zijn therapeut voorgesteld om een aantal familie-sessies te ondernemen. Dit vooral omdat de band tussen mijn vader en de rest van het gezin nogal ontwricht was. Via die gesprekken hebben we allemaal goed ons hart kunnen luchten over echt van alles en nog wat, voor mij werkte het in iedergeval erg verhelderend, vooral omdat m'n vader toen eigenlijk een beetje duidelijk kon maken wat er nou allemaal precies speelde in zijn kop en ons ook kon laten zien dat hij nu wist hoe hij ons allemaal had gekwetst door de jaren heen...

Juist omdat er een therapeut bij was, was het makkelijk te praten (raar he?) over van alles en nog wat. Thuis was het altijd zo dat wanneer m'n pa het zat was om te praten, de discussie abrupt beeindigd werd en moest iedereen maar z'n woordje maar voor zich houden - erg frustrerend

Misschien is het een idee voor jouw situatie, het is tenslotte niet alleen zijn probleem.

En deed net m'n eerste posting, alleeen is t zo
dat ik geloof 8 pagina's achter loop

voel me een spuit_11

Mijn excusses hiervoor.

mainframe

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:36]

quote:

---

Op maandag 08 juli 2002 19:28 schreef apekop89 het volgende:
edit

---

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:36]

democratie en vrije meningsuiting

beetje harde reactie en dan meteen weghalen. moderator: je hebt zeker niets te doen dan de hele da g op t scherm staren wachten tot er een ietwat verkeerd bericht verschijnt. zielig hoor, nee nog erger dan zielig!!!

quote:

---

Op maandag 08 juli 2002 19:28 schreef apekop89 het volgende:edit

---

Kijken is idd niet zo erg, zeg je. Wie heeft daarvoor dan acte de presence gegeven en wie wordt dan op gedachten gebracht dat het allemaal wel meevalt, denk je ?

Verder de associatie met achtergrond is puur speculatie en verder totaal irrelevant.

Zover je dat kan begrijpen, ook in het geval van kinderporno wordt de eigen integriteit aangetast van het kind die daar niets in te vertellen heeft. Elke persoon die dat willens en wetens doet mogen ze van mij linea-recta naar de grafkelder sturen. Realiseer je je daardoor voor het leven door getekend wordt. Denk het niet want anders zou zulke ongefundeerde en stupide uitspraken niet lanceren.

Therapie of hoe je het ook noemt is een zeer moeilijk proces om het trauma te verwerken en als mens verder te kunnen. Ook erachter komen dat je ouders die je moet kunnen vertrouwen zich bezig houden met deze verwerpelijke praktijken is een steek in je hart.

Zal me verder, met zeer veel moeite, inhouden maar als jij er zo'n mening op na houdt, wordt het 's tijd om jezelf 's goed achter de orden te krabben.

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 08-07-2002 19:44]

quote:

---

Op maandag 08 juli 2002 19:42 schreef apekop89 het volgende:
ouwe hoer welke klojo heefgt mijn reactie weggehaald?

democratie en vrije meningsuiting

beetje harde reactie en dan meteen weghalen. moderator: je hebt zeker niets te doen dan de hele da g op t scherm staren wachten tot er een ietwat verkeerd bericht verschijnt. zielig hoor, nee nog erger dan zielig!!!

---

Keep on smiling

quote:

---

Op maandag 08 juli 2002 19:47 schreef -mainframe- het volgende:
Star9: Was je laatste berich voor mij bedoelt ?

Keep on smiling

---

[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 10-07-2002 19:23]

Kun jij niet alvast individueel in therapie, voor jezelf? Probeer het jezelf beschadigen in de hand te houden hoor...
Sterkte.

het antwoord is heel simpel

een keer zien en het blijft in je gedachten bestaan
het gaat gewoon niet meer weg
en dan gebeuren er twee dingen
of hij word er misslijk er van
of hij gaat verder kijken

nu kijkt hij later zit hij er aan
het is een kwestie van tijd

verder het is een ziekte samen met een instinkt
dat gaat heel raar klinken wat ik nu gaat zeggen

Wij mensen zijn nog altijd dieren
wij hebben van de natuur al een instinkt om voor teplanten.
Alleen door de maatschappij en door normen en waarde hebben we geleerd dat het niet mag om een jonge meisje aan te raken van een bepaalde leeftijd .
dit gaat tegen ons natuuren in.

Nu de evolutie van de mens er bij halen

een meisje werd ongestel wanneer de lichaam klaar is voor voorplanting .
de meisje werden vroeger ongesteld op een leeftijd van 18jaar (jaar 1700 en vroeger)

in 1930 werd een meisje op 16jaar ongesteld
nu in deze tijd worden de meisjes al ongesteld van een leeftijd van 10jaar.
de evolutie komt omdat we de aarde vervuilen met rotzooi (in de lucht) en kernlekkage (ook de atoombom)
helaas worden de hersens ook aangetast (meer mensen die geestelijk ziek zijn)

we hebben zelf deze wereld gemaakt
en we zullen ook op de blaren moeten gaan zitten (alle mensen)

ps
vraag me af ??
heeft hij jouw wel ooit eens aan geraakt toen je jong was ?
want ergens was er een begin
maar er is geen einde voor dit
want hij weet dat hij fout is
en hij zal liegen om er onder uit te komen
(en hier heb ik ervaring mee (stiefvader en zusje)

mog je met me willen praten mijn msn is
suijkerbuijk@noknok.nl
je bent altijd welkom

Wat een klote situatie die maar door en door blijft gaan.

Iedereen lijdt er vreselijk onder, jij automutileert jezelf!

Meiske ik hoop zo dat er goede hulp voor je is.

Je vader moet sowieso geholpen worden, zeggen wat ik er van denk heeft geen nut. Mensen geven hun mening toch al.

Mij gaat het erom dat het met jou goed gaat komen en met je moeder en de rest...

Je hebt al zo vaak hartverwarmende reacties in mijn topic gegeven, voel me nu vreselijk tekort schieten..

* DarkElf knuffelt je eens stevig

Kus!

[Dit bericht is gewijzigd door suijkerbuijk op 11-08-2002 01:08]

en ik kan meerderen gevallen
dus niet alleen mijn ervaring maar ook van anderen.
het is maar dat je het weet .

ik hoop echt dat het allemaal goed komt voor jouw en je vader
ik hoop het echt voor je.

en het was zeker niet mijn bedoeling om je in de harnas in te jagen.
Ik zeg alleen wat de mogelijkheden zijn en wat er kan gebeuren.

ik zal je wat vertellen wat echt waar is gebeurt

een jongen man is van bewust dat hij op kleine jongens en meisjes valt
maar omdat hij het weet en hij weet dat de verlangen erg groot zijn .
is hij gaan verhuizen waar zo goed als bijna geen kinderen zijn .
heeft zich laten opnemen er voor
blijft bij openbaren gelegenheden vandaan
hij probeer dus van alles om te voorte zorgen dat hij er bij weg blijft.

ik kan hier alleen maar respect voor geven.

verder ben ik gevraagt of ik wil komen werken met kinderen die sexueel of mishandelt zijn of zijn geweest.

ik heb deze baan afgeslagen omdat emotineel erg geestelijk belasting is.
en ik ben bang dat ik zelf er onderdoor gaat

hierbij wil ik jouw mijn excuses aanbieden voor alle emoties die ik heb opgewekt bij jouw .
dit was zeer zeker niet de bedoeling geweest.

en zal mijn vorge bericht weghalen

Flikker hem uit het raam, of stel een password in of log alles of weet ik het (ben ook al geen techneut).

Sluit internet af en verwijder de computer, want dan gaat er denk ik in ieder geval een stuk stress voor je moeder weg. (want als er geen pc is, hoeft ze die ook niet te controleren om te kijken of hij het nog doet, toch?)

Ik zeg dus nit dat het weghalen van de "verleiding" je vader zal helpen, maar misschien je moeder (en jij?) wel?

We hebben een tijdje geleden wat gemailed. Ik heb je later nog een mailtje gestuurd, maar daar nooit antwoord op gehad.

Als je het wilt, sta ik er open voor om het mailcontact weer op te pakken.

Het beste is om op mijn privémailaccount te sturen (peffting@chello.nl).

Groetjes,

Pim
(die weet hoe het ongeveer moet voelen)

maar als ik jouw relaas lees pridemeid dan komt er sterk een gedachte bij mij los..

Laat het los.. dat is de gedachte die ik krijg.
Ik heb met mijn vader al 6 jaar geen contact en dat doet verdomde pijn...
Maar ik heb er na een aantal keer keihard mijn kopstoten voor gekozen.. ik heb hem namelijk niet nodig.. althans op dit moment.
Daarom heb ik ervoor gekozen om hem niet te zien, te spreken, etc..

Die erkenning die jij zoekt (voor wat er met je gebeurt is) kan ik begrijpen zoiets heb ik ook (ik laat het wel even in het midden) en ik merk na een aantal gesprekken met vrienden dat ik net als jij 'Pride' ben..
Probeer me stoer en sterk te houden.. Nu is dat natuurlijk een overlevingstechniek..

Maar dit is tevens mijn valkuil, door mijn trots schuif ik sommige dingen aan de kant, sommige openingen laat ik liggen...

In tegenstelling tot wat jij doet heb ik ervoor gekozen om 'te vluchten' en dat vind ik eigenlijk helemaal geen slechte keuze..
Omdat je op die manier afstand creëert waardoor je rust hebt.. Rust om iets voor jezelf op te bouwen.. Uiteindelijk moet iedereen voor zichzelf kiezen.. als je niet van jezelf houd kun je van niemand houden (aldus een gezegde).

Wat ik wil zeggen is dat ondanks ik begrijp dat je wil vechten.. grip wil krijgen op de situatie..
je voorlopig naar mijn inziens niets krijgt van je vader, de instanties, ?je moeder? althans niet iets wat voldoende voor jouw is...

Ik ben van mening dat pedosexueeliteit een geaardheid is.
Doordat het een geaardheid is kan de pedoseksueel er niet omheen.
Mocht het zo zijn dat jouw vader geen rol heeft gehad in jouw misbruik, dan vind ik dat hij er tot dus ver goed mee omgegaan is.

Ik kan me namelijk niet voorstellen om celibaat te leven.. en ik kan me voorstellen dat 99% van de bevolking dat ook niet kan..
Dit is de reden waarom ik denk dat je vader goed met zijn geaardheid is omgegaan.. hij heeft zelf tot nu toe geen slachtoffers gemaakt (tenzij er andere feiten zijn waarvan wij niet weten).

Ik hoop dat je begrijpt dat ik zijn gedrag niet goedkeur.
En ik denk zoals al eerder opgemerkt in deze thread moet je 2 dingen scheiden, jouw vaders geaardheid en wat voor vader hij is.
Dit laatste is denk ik het belangrijkst.
Want door 'wat voor vader' hij is, erkent hij jouw probleem niet, hij geeft jouw geen rekening in jouw probleem.

Mijn verwachting is dat je mijn post niet echt positief beschouwt omdat ik niet met jouw verdriet mee praat (zoals veel users wel doen).
Maar ik wil je in elk geval een hart onder de riem steken, iemand die al zo hard bezig is met haar problemen op haar 21ste en het allemaal zo goed op een rijtje heeft komt hier zeker uit. Je draagt dit uiteraard de rest van je leven bij je.. maar van problemen groei je... je groeit alleen maar van problemen of moeilijkheden.

Wat ik in jouw situatie zou doen:
Ik zou me terug trekken.. ze het beste wensen... en voor mijzelf kiezen..
het klinkt egoïstisch (en misschien beetje simplistisch ) maar je moet kiezen voor jezelf..

Bedenk wat voor zin het heeft als je je pa aangeeft.. als jij denkt dat je daarmee je erkening krijgt dan moet je het doen...
maar in mijn ogen veranderd iemand niet van geaardheid.. nooit.

Veel sterkte..
Als je nog eens jezelf pijn wilt doen omdat je overloopt... mijn mailbox kan erg veel verdragen

In ieder geval wens ik je veel sterkte, dat kies voor jezelf klinkt mij goed in de oren.

[Dit bericht is gewijzigd door koelele op 15-08-2002 11:50]

quote:

---

Op dinsdag 13 augustus 2002 14:20 schreef Pridemeid het volgende:
Uhuh... Tis heel deprimerend om te concluderen dat er eigenlijk geen hoop is

---

quote:

---

Ik heb al individuele therapie, maar meneer is nu op vakantie en juist op zulk soort momenten dreigt het uit de hand te lopen. Bovendien denk ik dat ik niet ver genoeg kom met alleen cognitieve gedragstherapie...
Maarja, ik ben werkelijk als de DOOD om traumatherapie te gaan doen ofzo

---

quote:

---

Overigens denk ik niet dat ik nog zal automutileren. Dan maar lijden ofzo. Dit klinkt helemaal alsof ik medelijden zoek, dat is niet zo, maar zo voelt het wel een btje. Het is een te simpele vluchtweg die eigenlijk toch niet geweldig helpt, dus ja...

---

Heel veel steun en sterkte toegewenst,
Jasper de Vries

quote:

---

Op donderdag 15 augustus 2002 15:18 schreef Pridemeid het volgende:

Loslaten, tsjah. Ik weet niet of ik het kan. En of dat ook iets oplost. Ik denk op zich dat het voor mij best een goede oplossing zou zijn, alleen, ik geef zoveel om mn moeder en ik zou het heel treurig vinden als ik haar hiermee alleen achterlaat. Hoewel het geen ideale situatie is, zéker niet!, zijn mn moeder en ik wel een btje een team hierin en steunen we elkaar elke keer weer....

---

Jij bent ook zo'n 'zorger' he, heb ik het idee . Vooral deze quote vond ik erg typerend:

quote:

---

Pim, sorry, maar even niet. Het is ms egoïstisch, maar ik heb even genoeg aan mezelf. Sorry. Ms komt het wel weer, maar nu even niet. Kun je dat begrijpen?

---

Ga maar goed voor jezelf (leren) zorgen, op emotioneel vlak. Al die anderen zijn volwassen (dus ook je moeder en je vader...) en hebben de verantwoordelijkheid om voor zichzelf te zorgen...

quote:

---

Op donderdag 15 augustus 2002 15:18 schreef Pridemeid het volgende:
Pim, sorry, maar even niet. Het is ms egoïstisch, maar ik heb even genoeg aan mezelf. Sorry. Ms komt het wel weer, maar nu even niet. Kun je dat begrijpen?

---

Ik ga overigens morgen op vakantie, naar Portugal, tot begin september.

quote:

---

Op donderdag 15 augustus 2002 19:21 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Jah, dat ben ik.
[..]

Je ontroert me. Eigenlijk weet ik dondersgoed dat het zo zit, maar ik vind het zooooo moeilijk. Als ik maar gewoon wist dat het wel goed zou komen zou ik er niet zo'n problemen mee hebben....

prrrrrr

---

Keep your head up, take care of yourself. Dikke knuf!

quote:

---

Op vrijdag 16 augustus 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Wat voor stichting is dat dan?

prrrrrr

---

quote:

---

Op vrijdag 16 augustus 2002 00:19 schreef Pridemeid het volgende:

[..]

Wat voor stichting is dat dan?

prrrrrr

---

quote:

---

Op donderdag 15 augustus 2002 15:18 schreef Pridemeid het volgende:

Ik zie je reply wél als ondersteunend. Hoewel "veel sterkte"-replies erg bemoedigend kunnen werken, zijn juist dit soort replies vaak wel de replies waar ik ook daadwerkelijk over na kan denken om te bezien of ik er zo ook over denk
Loslaten, tsjah. Ik weet niet of ik het kan. En of dat ook iets oplost. Ik denk op zich dat het voor mij best een goede oplossing zou zijn, alleen, ik geef zoveel om mn moeder en ik zou het heel treurig vinden als ik haar hiermee alleen achterlaat. Hoewel het geen ideale situatie is, zéker niet!, zijn mn moeder en ik wel een btje een team hierin en steunen we elkaar elke keer weer....
Ik vind het moeilijk. Enerzijds smácht ik gewoon naar de rust en de afstand, anderzijds kan ik het niet over mn hart verkrijgen, voor mezelf en voor mn moeder niet. Bovendien zou het ms juist eens goed zijn om juist aan mn vader te laten zien hoeveel het met me doet, ipv altijd vriendelijk en "er-is-niks-aan-de-hand-oh-wat-is-het-toch-gezellig".
Ik ben er nog niet helemaal uit iig...

---

de laatste regel (dik) werkt denk ik niet..
Zoals ik al geschreven heb in mijn ogen veranderd je vader's pedofilie niet, als jouw moeder daar een probleem mee heeft (ala) dan moet zij knopen door hakken (denk ik)
In elk geval een meisje van 21 jaar moet niet haar moeder proberen te redden.. de moeder moet haar dochter redden..
En hoe je het nu wend of keert.. als je overloopt omdat je je zelf niet beschermt omdat je een ander wilt beschermen..
als je dan dus overloopt heeft niemand meer iets aan je.

Ik kan je op een kladblaadje geven dat dit niet in een maand is opgelost..
Jouw Vader is pedosexueel... dat 'geneest' NIET
En ik mag aannemen dat jij begrijpt dat iemand zijn libido niet op kan geven..
Niemand kan dat (ok de paus (zegt ie))

Succes

quote:

---

Op woensdag 11 september 2002 23:52 schreef Pridemeid het volgende:
dan sloeg hij zijn benen om mijn benen heen, volledig verstrengeld zeg maar..... buiken naar elkaar toe... maar als mijn moeder dan binnen zou komen hield hij er snel mee op....
<knip>
Hij droeg trouwens nooit ondergoed in bed...

---

quote:

---

anderzijds voel ik me bijna verraden. Ik wil dat niet denken, voel me echt slecht als ik dat denk....
Maar hoe kan ze nou van een man houden die zich bezighoudt met kinderporno? En dan de vader is van mij?

---

quote:

---

en waar ik me ook heel veel over zorgen maak is het aandeel wat hij had in het misbruik van mijn broer naar mij toe...

---

Je loopt als het ware steeds om het probleem heen, terwijl je er af en toe keihard mee bezig bent.
Probeer het hele plaatje te zien, en probeer de puzzel in elkaar te zetten. (ben je al hard mee bezig zo te zien, maar je mist het directe. Je gevoelens blokeren).

Onthoud in ieder geval 1 ding goed.

Niet ertegen vechten, dan sta je aan de verkeerde kant, de kant van de emotie en tegen je pa.
Dat zal je leven verpesten.

Ga aan de juiste zijde staan, en ga van daaruit langzaam maar zeker, zonder emotie achter de antwoorden op de vragen en de waarheid aan.
Aleen aan de juiste kant zul je de juiste antwoorden vinden.

Het is geen wraak dat je zoekt, het zijn antwoorden op vragen die je constant achtervolgen.
En van veel vragen heb je zelf al die tijd de antwoorden gehad. Daar zul je vanzelf achter komen.

Als echt het hele plaatje compleet voor jou is namelijk de gebeurtenissen in ook je pa's leven, en niet eenzijdig van jou, je broertje, je moeder of je vaders kant, maar van iedereen en alles eromheen.

Niet iedereen hoeft deze antwoorden te weten, als alleen jij het weet, dan is er al voldoening te vinden.

Als je gek wordt van bepaalde vragen ga dan achter de echte waarheid aan, anders vind je nooit rust.
Maar onthoud, doe het vanuit de juiste zijnde, niet vanuit frustraties of vijandigheid.

Als je verder dan alleen naar de daad, als je zelfs de oorzaak achterhaalt, dan doet alles veel minder pijn.
Als je dat begrijpt, dan zul je beseffen dat je geen vijand hebt, en er dus ook niks te vechten valt.
Het zal je leven veel makkelijker maken.

Dan ben je voorbij de verwerking.
Het enige waar je nog mee moet leren leven is die leegte diep in je.
Dat is een deel van jou.
Het is je basis.
Gooi het niet weg.
Ga ook niet steeds op zoek naar vervanging om van die leegte af te komen.
Het is een deel van jou, die je nodig hebt om gelukkig te worden, niet voor eventjes, maar de rest van je leven.

Live with it, stick with it.
Don't try to lose it when you're feeling down.
Hold it close to you, and if you care for it, you'll feel love from the inside.
And then the emptyness will love you instead of breaking you.
Only from there you will find true hapiness...

quote:

---

Op donderdag 12 september 2002 11:26 schreef Moonah het volgende:

[..]

Gadverdamme!!! Dat vind ik dus echt alle grenzen voorbij gaan .
[..]

---

[Dit bericht is gewijzigd door Brad op 13-09-2002 18:08]

Mijn excuses voor het geval ik de plank volkomen missla. Ik hoop dat je hier dan desondanks dat toch nog iets mee kunt.

Mijn oppervlakkige indruk:
Je vader heeft als tik dat hij opgewonden raakt door kinderen. Mogelijk heeft hij er niets anders mee gedaan dan dit voor zichzelf ervaren en dit (onder druk) opbiechten aan zijn gezin.

Je doet je vader dan onrecht aan door ineens allerlei wilde gedachten te projecteren op je vader in verband met de tik die hij heeft. Zolang hij met zijn tik of handicap verder niemand schade doet blijft de schade voor anderen beperkt tot schaamtegevoel binnen het gezin waar je opgroeide. Niet gemakkelijk voor jullie, dat besef ik terdege.

Je vader kan er weinig aan doen dat hij opwindende gedachten krijgt bij het zien van kinderen of plaatjes van kinderen. Steun hem in zijn keuze die gedachten voor zichzelf te houden en er geen mensen mee te beschadigen.

Iemand voortdurend verwijten blijven maken biedt juist niet de beloning die iemand nodig heeft om door te kunnen blijven kiezen. Steeds weer confronteer je hem met mislukkingen totdat hij het mogelijk opgeeft. En dat is wel het laatste dat goed voor jullie en jullie omgeving is.

Misschien helpt het jou je af te vragen wat jij kunt doen met ZIJN probleem. Als jij je zorgen maakt maakt hem niet beter. Wat kun jij doen om ZIJN probleem voor jullie allemaal draaglijk te houden. Alles je je meer dan dat bedenkt bezorgt jou een frustratie en draagt alleen daarom al niet bij aan bevordering van jullie welzijn.

Ik heb respect voor hetgeen je in gang gezet hebt. Verlies jezelf er echter niet in. Jij bent meer dan een kind van een vader die een tik heeft. Bouw dat meer daarom gewoon uit in je eigen leven en laat dit verhaal niet meer zijn dan een facet van je levensloop.

Ik wens jou, je vader en je moeder veel sterkte toe. Jullie gaan door een hel van schaamte en frustratie heen maar jullie hebben elkaar. Maak elkaar niet gek, probeer elkaar te helpen zonder dat je meer hooi op je vork neemt dan goed voor je is. Voorkom dat de tik van je vader zo'n stempel op je leven zet dat je erin gaat zwelgen. Hij kan ermee leven. Zorg dat jij en je moeder het ook leren door het een plek te geven en het niet uit te vergroten als dat niet nodig is.

Jullie leven stelt heel wat meer voor dan het mogelijke etiket dat je krijgt opgeplakt vanwege een facet van je leven. Leef de rest van dat leven ook en leer daarvan te genieten.

[Dit bericht is gewijzigd door hoppe op 13-09-2002 13:59]

Dan maar een nieuw berichtje.

Mocht je vader wel meer hebben gedaan dan slechts zijn gedachten gekoesterd is het zaak stil te blijven staan wat hij er NU mee doet. Kiest hij er nu voor verder niets met die gedachten te doen dan ze voor zich te houden ondersteun hem daar dan in.

Het lijkt me goed dat je dit hele verhaal een plek kunt geven in je leven opdat het niet je leven gaat bepalen.
Dat er een invloe dis kan je niet meer voorkomen. De grootte van die invloed die je dit facet van je leven op de rest van je leven laat hebben kun je wel inperken door ook tijd en ruimte vrij te maken voor de leuke dingen die op je pad komen.

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 14:05 schreef hoppe het volgende:
Ik kon niet meer modden in het vorige bericht

................

---

Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dit voor je moet zijn. Ik wens je al het succes van de wereld.

Ik lees net in je profiel dat je gekozen hebt voor een psychologiestudie.

Probeer niet elke theorie die je voor je neus krijgt te toetsen aan jouw eigen selectieve werkelijkheidsbevinding.
Zelf kom ik maar al te vaak in de verleidng bij het lezen over allerhande geestelijke en fysieke kwalen te bedenken of ik of een ander dat misschien ook niet onder de leden heeft.

Met dergelijke gedachten doen we anderen altijd te kort omdat die ordeningen die wij onszelf maken gevoed worden vanuit onze eigen selectieve werkelijkheidsbeleving al is die dan wat aangevuld met de theoriën van anderen die we tegenkwamen. Het is ons nu eenmaal lang niet altijd gegeven volledig te staan boven de situaties die van invloed zijn op ons leven, de normen en waarden die we er op na houden en het karakter dat we ons gevormd hebben.

We lopen gevaar heel snel met een etiketje klaar te staan omdat benoemen van zaken meer lucht oplevert dan het voortdurend overdenken en wikken en wegen ervan. Doorgaans doet een etiket iemand tekort doordat het beperkt is door het beoordelings- en inlevingsvermogen van degene die het etiket opplakt.

Gelukkig besef je goed dat jouw vader meer is dan het etiket dat wij hem hier in dit topic kunnen opplakken. Zo nu en dan is het goed onszelf te dwingen het hokje te opnen waarin we een ander plaatsten opdat deze ruimte krijgt te werken aan een nieuw (zelf)beeld.

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 12:26 schreef American_Nightmare het volgende:
[benaming weg]... Mijn vader draagt ook nooit ondegoed in bed en toen ik klein was heb ik ook vaak bij m'n ouders in bed gelegen.

---

Bovendien, jij vindt het dus normaal dat je met je ouders bloot in bed ligt. Prima. Het hoeft ook absoluut niets te betekenen.

Maar om te suggereren dat Pridemeid zich maar iets in haar hoofd haalt omdat jij het normaal vindt dat haar vader naakt tegen haar aanligt, met zijn buik tegen te hare en hun benen verstrengeld... Ga toch gauw

[Dit bericht is gewijzigd door Brad op 13-09-2002 18:09]

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 17:35 schreef Moonah het volgende:

[..]

Pardon???
Je noemt mij een mongool omdat ik mijn mening geef??
Punt een: Ik heb geen syndroom van Down, dus waarom je mij zo noemt...
Punt twee hou ik ervan om op een normale manier met elkaar te praten dus je kunt me gewoon Moonah noemen...

Bovendien, jij vindt het dus normaal dat je met je ouders bloot in bed ligt. Prima. Het hoeft ook absoluut niets te betekenen.

Maar om te suggereren dat Pridemeid zich maar iets in haar hoofd haalt omdat jij het normaal vindt dat haar vader naakt tegen haar aanligt, met zijn buik tegen te hare en hun benen verstrengeld... Ga toch gauw

---

quote:

---

Maar om te suggereren dat Pridemeid zich maar iets in haar hoofd haalt omdat jij het normaal vindt dat haar vader naakt tegen haar aanligt, met zijn buik tegen te hare en hun benen verstrengeld... Ga toch gauw

---

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 19:39 schreef American_Nightmare het volgende:
Maar dat jouw bekrompenheid (ik kan 't niet anders noemen) ertoe leidt dat jij anderen wil laten geloven dat iets wat volkomen normaal is, in feite een smerige gewoonte is, dat gaat er bij mij niet in.

---

Einde deze discussie .

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 21:38 schreef Moonah het volgende:

[..]

Normen en waarden verschillen. Ik vind het prima als kinderen hun ouders bloot zien, zolang kinderen zich daar niet ongemakkelijk bij voelen.
Maar ik vind het niet nodig om genegenheid te tonen door als ouder je kind naakt te knuffelen. Als dat gebeurt hoeft dat idd niets te betekenen. Kennelijk vind jij het volkomen normaal als een vader naakt met zijn buik naar zijn dochter gekeerd, zijn benen verstrengeld 'zijn genegenheid toont'.
Ik vind dat niet normaal. En als jij dat gelijk stelt met 'bekrompen', so be it.

Einde deze discussie .

---

Moonah,

Het is goed waakzaam te zijn en daarbij paniekreacties te voorkomen.

Hoe kunnen we normen en waarden zo verhelderen dat het zowel voor kinderen als ouders voldoende veilig is om op een eigen manier genegenheid te tonen... zonder daarbij door al te waakzame buren, kennissen, collega&acute;s over leerkrachten van een stigma te worden voorzien.

[Dit bericht is gewijzigd door hoppe op 13-09-2002 23:47]

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 23:33 schreef hoppe het volgende:... zonder daarbij door al te waakzame buren, kennissen, collega&acute;s over leerkrachten van een stigma te worden voorzien.

---

Irritant niet ff te kunnen hermodden.

quote:

---

Op vrijdag 13 september 2002 23:33 schreef hoppe het volgende:

[..]

Start ik gauw een andere ..

Moonah,

Het is goed waakzaam te zijn en daarbij paniekreacties te voorkomen.

Hoe kunnen we normen en waarden zo verhelderen dat het zowel voor kinderen als ouders voldoende veilig is om op een eigen manier genegenheid te tonen... zonder daarbij door al te waakzame buren, kennissen, collega&acute;s over leerkrachten van een stigma te worden voorzien.

---

Enne... Pridemeid, waar ben je?? Hoe gaat het met je?

Meer weet ik ff niet te zeggen... sterkte klinkt zo afgezaagd.