Het Attachment Parenting-topic, deel 2

Misschien handig om die 8 punten in de OP te zetten?

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 18:17 schreef Kleurdoos het volgende:
Pff Sly, lijkt me erg lastig, weer gaan werken als je er zelf niet echt achter staat. Het went vast wel, maar ik begrijp dat het erg is in t begin.
Nu Elin 10 mnd is (vandaag! ) zit ik er dus weer aan te denken buitenshuis te gaan werken (part time, en zelfs dat vind ik al lastig)

Ik sta er idd niet achter, maar het moet gewoon. Wel ben ik erg blij met de opvang voor Senna de drie dagen dat ik weg ben: 1 dag zorgt papa voor haar, een dag om en om de oma's en ze hoeft maar 1 dag naar het kdv. Op zich vind ik het voor haar ook wel goed dat ze ook naar het kdv gaat, aangezien ze geen broertje of zusje zal krijgen, maar ik geloof inet dat ze er nu al direct echt iets aan heeft. Maar goed, het is maar 1 dag, dus dat is te overzien.

Lekker dat je zo lang thuis hebt kunnen blijven! Kan me ook voorstellen dat je langzaam begint te denken om part time iets te gaan doen.

Natuurlijk Ouderschap (AP) gaat uit van de volgende doelen: ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap. Om deze doelen te kunnen bereiken zijn handvatten geformuleerd:

1. Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.

2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.

3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.

4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.

5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.

6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.

7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.

8. Bewaar het evenwicht in je gezinsleven.

Even een uitgebreide reactie op voorgaande discussie:
1. miss_sly, wat jij schrijft over het eten, zo doen wij het precies. Eli eet wat de pot schaft, of niet Als hij het niet eet, dan is er morgen weer een dag en krijgt hij bij ontbijt een boterham extra omdat het arme ding natuurlijk uitgehongerd is zonder avondeten. Maar ’s avonds krijgt hij niks vervangends. Hij mag ook van tafel zodra hij vindt dat het klaar is. Een kind van 2 heeft echt nog niet het geduld om op te blijven zitten. We gaan wel leren dat hij even moet vragen of hij van tafel mag, maar dat is geneuzel in de marge

Ancientsound, als antwoord op je vragen
1. “Hoe gaat het als je kindje oud genoeg is om ongewenst gedrag te vertonen maar nog niet oud genoeg om te begrijpen waarom iets niet mag, laat staan uit te leggen wat zijn/haar motivatie is?”
Wat wij doen, wij zeggen “ik snap dat heel graag die rammelaar stuk wil slaan op de glazen tafel, want dan rammelt zo leuk, maar toch wil ik niet dat je het doet. Ga maar gewoon met je rammelaar spelen.” En als hij doorgaat met het ongewenste gedrag, gaat de rammelaar weg. Dus nee, hij kan zelf niet benoemen waarom hij iets leuk vindt, maar met een beetje inlevingsvermogen kan je zelf wat verzinnen en hoeft hij alleen nog “ja” te roepen. (meestal is het mooie kleurtjes, veel herrie, leuk effect. Niet zo heel moeilijk, dus die kleintjes gaan nog zo simpel voor optimalisatie van direct genot, zoveel ingewikkelds schuilt er vaak niet achter)
2. “Ontkom je op den duur, net als alle andere moeders, echt aan "nee is nee" en "omdat mama het zegt"?” In essentie niet, je kan de woorden wel ontwijken. Consequent nee blijven zeggen, en uitleggen, komt op hetzelfde neer als “nee is nee”.
3. “Hoe gaat het eigenlijk als je meerdere kinderen hebt?” Ben nog aan het bakken op de tweede, maar ik denk dat dat hetzelfde zal gaan.

Miss_sly, fv kan ook op verzoek he? Je leest vaak genoeg dat het kind wat liet staan. Het is wat moeilijker identificeren of een kind niet meer wil, maar ook fv-kindjes houden op met zuigen aan de fles als ze verzadigd zijn hetzelfde met prakjes geven. Als ze niet meer willen, gaat die mond echt niet meer open, hoor

AS: “Als een kindje op één of andere manier gestraft wordt na een actie, zal hij (of zij) die actie niet meer uitvoeren.” Bij een peuter gaat dat nog niet op, hoor! Ie blijven uitproberen. Maar idd wat je schrijft is precies de reden waarom wij eli overdag superveel positieve aandacht geven, als hij lief speelt, als hij meeëet met avondeten, of gewoon zomaar.

Ik heb er vandaag nog even over nagedacht, en imo gaat het voornamelijk om het vooropstellen van de behoeftes van het kind. Dus als je bv geeft “omdat je daarmee sneller afvalt” is dat imo net zo’n baggerreden als fv geven “zodat anderen ook het flesje kan geven en moeder dan dus meer zelf kan doen”. Idem met dragen vs wagen (als je überhaupt hier een keuze over maakt, en afweet van het bestaan van dragen en de voordelen ervan) en al dan niet rapleyen. Zolang je de keuzes bewust maakt en uitgaat van de behoeftes van het kind, doe je al gauw meer aan AP dan je in eerste instantie zou denken.
Uiteraard dit alles binnen de financiële restricties die het dagelijkse leven met zich mee brengen

Zo, ik ben er weer . M'n dochter ligt weer lekker in haar eigen bedje op haar eigen kamertje, nadat we een half uurtje op mijn bed boekjes hebben gelezen en geknuffeld .

Je maakt een goed punt daar oeke, ik denk idd dat het gezin waar ik het over heb niet zozeer bewust heeft gekozen voor coslapen en misschien zelfs wel niet voor 3 jaar borstvoeding, maar inderdaad liep het zo, omdat ze geen nee konden/ wilden zeggen (ter compensatie van veel te hard/ veel werken, denk ik wel eens).

Zelf volg ik geen enkele theorie, maar kan ik me ook heel goed vinden in de meeste uitgangspunten van AP. Alleen wordt er hier niet in mijn bed geslapen, want dan slaap ik niet meer . Maar zoals ze in de post van Pvoesss staan, vindt ik ze wel ook heel algemeen geformuleerd moet ik zeggen. Het is al vaker gezegd, maar daar kunnen de meeste ouders zich denk ik wel in vinden.

En dat ik straks weer ga/ moet werken na 12 weken vind ik nu al verschrikkelijk . Bij S was ik er na zes mnd wel aan toe, maar dan misschien twee of drie korte dagen. Nu werk ik 4 niet al te lange dagen (meestal haal ik S rond drieën weer op en hebben we nog de hele middag samen) en S heeft nu de leeftijd dat ze er heel erg van geniet daar. De helft van de tijd dat ik haar kom ophalen, krijg ik een kus/ omhelzing en gaat ze verder waar ze gebleven was. Als ik dan vraag: "ga je mee?", zegt ze met haar lieve stemmetje: "nee"... Maar daar moet ik altijd erg om lachen, want ik vind het juist een supergeruststelling dat ze het daar zo naar haar zin heeft. Maar mijn kleine knul straks is dan pas 3 mnd en zoals Miss zegt, wat mij betreft ook te jong voor het kdv. En ik mag nog geen ouderschapsverlof opnemen, omdat ik daar nog geen jaar in dienst ben.... Pfffff....

Maar goed, daar gaat het natuurlijk helemaal niet over hier .

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 18:46 schreef Pvoesss het volgende:
Natuurlijk Ouderschap (AP) gaat uit van de volgende doelen: ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap. Om deze doelen te kunnen bereiken zijn handvatten geformuleerd:

1. Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan.

2. Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen.

3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.

4. Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt.

5. Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan.

6. Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken.

7. Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding.

8. Bewaar het evenwicht in je gezinsleven.

weet je wat mij nou zo tegen staat en me heel recalcitrant maakt? dat er aan natuurlijk ouderschap vervolgens regeltjes worden gehangen
Een aantal dingen die ik lees doe ik ook zo, maar van andere dingen denk ik: nah nee, bedankt.
Ik wil geen kind bij me in bed en ik zie daar de meerwaarde ook niet van in bv. Of dat bv geven er perse bij hoort. ik snap wel dat dat natuurlijk is, duh, maar ik voel me geen minder natuurlijke moeder terwijl ik dat niet gedaan heb. en hoewel ik gerust veel dingen uitleg aan mijn kinderen, is soms een nee=nee prima.
ik hoop niet dat het zo zwart/wit is als in deze "regels" want dat vind ik dan weer onnatuurlijk

Mee eens Kezz .

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 12:45 schreef Groofsken het volgende:
Ik zier er dus ook echt een gevaar in, vooral in het principieel volgen van die 8 uitgangspunten. Volgens mij is het veel natuurlijker en gezonder om gewoon per moment te bepalen wat voor iedereen het beste is. En ik geloof ook dat de meeste moeders/ ouders automatisch in eerste instantie hun kind voorop stellen in behoeften . Dat dat net zo goed natuurlijk is inderdaad .

Nee natuurlijk is het niet zo zwart wit. Lees het eerste topic maar door.
Maar ik denk niet dat het anders samen te vatten is.

Ik wil voorop stellen dat ik het fantastisch vind dat ouders nadenken over hun opvoedingsmethode en daar consequent in proberen te zijn. Halleluja, deden maar meer ouders dat!

Ik zou zelf geen AP toepassen omdat ik de keerzijde net zo belangrijk vind, namelijk 'detachment'. Ik wil mijn kind niet alleen geborgenheid geven, maar ik wil mijn kind ook leren om het alleen in de wereld te redden. Dat begint bijvoorbeeld met het op de eigen kamer slapen, al begrijp ik goed dat het moment waarop je je kind naar een eigen kamer verhuist verschilt. Niet elk kind zal er op hetzelfde moment klaar voor zijn (en dat zal natuurlijk ook per ouder verschillen).

Wat ik behalve 'detachment' ook mis is nadruk op de binding tussen vader en kind. Gelukkig kwam dit in het vorige topic wel even ter sprake. Het is namelijk iets wat ik ontzettend mis in het topic over baby's. Daar lijkt het altijd maar te gaan over moeders die voeden en moeders die worstelen met huilende baby's. Dat komt ongetwijfeld doordat het veelal de moeders zijn die hier posten (omdat zij waarschijnlijk ook diegenen zijn die doorgaans de meeste zorgtaken op zich nemen). Toch vraag ik me altijd af hoe andere moeders dat nou precies doen, hun geliefde betrekken bij de opvoeding. Op welke manieren doe je zelf een stapje terug? Hoe voorziet AP hierin? Is dat niet bijvoorbeeld een mooi voordeel aan flesvoeding, dat papa ook bij de voeding betrokken wordt?

Wat ik tot slot mis is de nadruk op de relatie tussen beide ouders. Ik ben er heilig van overtuigd dat een kind veel leert over 'attachment' door te kijken hoe beide ouders met elkaar omgaan. Dat is ook een reden dat ik het bezwaarlijk vind om je kind bij je op de kamer te laten slapen.

vaders kunnen toch ook borstvoeding geven??

wat een goeie post claudia het verwoord ook wel wat ik niet onder woorden wist te brengen, dat detachment. Vind ik namelijk ook belangrijk, heel belangrijk zelfs. En ook dat het samen gaat. het een kan niet zonder het ander denk ik. Uiteindelijk moet je in de wereld aardig je eigen boontjes kunnen doppen.

pvoess, ik snap het wel hoor dat het niet zwart/wit is, ik krijg gewoon een beetje jeuk van dit soort hokjes gedoe
natuurlijk ouderschap is voor mij gewoon mij eigen ding doen

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 19:21 schreef Pvoesss het volgende:
vaders kunnen toch ook borstvoeding geven??

dit klinkt wel heel komisch

Verder wil ik dat vader gebeuren zo meteen wel heel duidelijk uitleggen/mijn visie geven maar ik ben nu even druk

Claudia, weet je wat het mooie is, door je kind dicht bij je te houden, merk je heel gauw wanneer hij meer behoefte aan afstand heeft. (en dan heb ik het niet over co-sleepen, meer iha)
als je kind weet dat jij er altijd bent als stabiele basis waarop ze kunnen terugvallen, worden ze zekerder van zichzelf en durven ook beter de wereld te ontdekken. het ligt in elkaars verlengde, ookal lijkt het paradoxaal.

volgens mij lees je hier minder over vaders, omdat die hier weinig posten.

en ik heb niet aan cosleepen gedaan, dus ik weet niet wat voor impact dat heeft op je relatie.
al kan ik me wel een voorstelling maken van de impact o je relatie als je continue 's nachts eruit moet om je kind te troosten (niet dat dat een direct gevolg is van niet co-sleepen, maar je snapt hem wel, neem ik aan.)

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 19:23 schreef kezz het volgende:

[..]

dit klinkt wel heel komisch

Gekolfde melk van mama in een flesje in een mannenbh verstoppen . Werkt als een tiet .

Ja, dat herken ik wel ook heel erg davinia, S was echt heel duidelijk toen ze geen zin meer had in de doek. Zal altijd haar gezichtje afwenden als ik haar wat te eten aanbied waar ze geen zin in heeft, of tegenwoordig zegt ze gewoon duidelijk nee . En als ik haar draag of in de wagen heb, en ze heeft zin om te lopen, enz, enz ...

Maar ze is ook duidelijk als ze wel dicht bij mij wil zijn, als er nieuwe mensen over de vloer komen, of als ze even moet wennen aan drukte of weet ik veel wat.

En als het kan geef ik zoveel mogelijk gehoor daaraan .

[ Bericht 14% gewijzigd door Groofsken op 31-10-2009 19:34:01 ]

Naar opvang lijkt me ook wel moeilijk, ik heb geluk, ben eigen baas, kan mijn eigen uren indelen.
Vrijdag werk ik wel vaak de hele dag ( bruiloften) en dan gaan ze naar oma.
voor de rest avonden en weekenden en dan is mijn man gewoon thuis.

Claudia_x , ben het heelmaal met jou eens.
Ik ken een koppel met 4 kinderen die alle 4 bij hun in bed slapen (2 bedden naast hun eigen 2 persoonsbed), als ze bv midden in de nacht zin krijgen in sex moeten ze eerst over al hun grut heenklimmen om naar de huiskamer te verhuizen.
Dat lijkt mij persoonlijk dus helemaal niet prettig, de oudste is nu 8 jaar geloof ik dus het is dan niet voor een kortere periode.
En sex is voor ons toch ook wel een belangrijk onderdeel van onze relatie.

Maar nogmaals, ieder moet doen waar die zich goed bij voelt.
Het neefje van mijn man heeft ook tot zijn 12de ofzo bij zijn moeder in bed geslapen ( ouders zijn gescheiden) en moet wel eerlijk zeggen, kind is een enorm mama's kindje en best een watje.
Zelfs nu hij 20 jaar is is hij nog totaal niet zelfstandig.

Dus denk dat mensen daar wel op moeten letten, dat een kind niet te afhankelijk wordt van ouders, als ouder moet je ook kunnen loslaten.
Hoe zorgen jullie ervoor dat dat niet gebeurd?

Goede post, Davinia

Wat betreft dat fv op verzoek, dat is waar, maar ik denk dat maar weinig mensen dat weten. En da tis denk ik wat ik nog het meest tegen heb op fv. Dat bv qua samenstelling beter is, is wel zo, maar kv is een bijna net zo goed alternatief. Het is alleen zo jammer dat in veel gevallen kinderen zo snel naar zo'n grote hoeveelheden per fles gaan en in zo korte tijd naar maar en fles of 4-5 per dag. Lijkt me niet alleen voor het kind, maar ook voor de ouder eigenlijk niet prettig, maar de meesten zullen niet weten dat het ook anders, op verzoek, kan.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 19:29 schreef snakelady het volgende:
Het neefje van mijn man heeft ook tot zijn 12de ofzo bij zijn moeder in bed geslapen ( ouders zijn gescheiden) en moet wel eerlijk zeggen, kind is een enorm mama's kindje en best een watje.
Zelfs nu hij 20 jaar is is hij nog totaal niet zelfstandig.

Waarmee je suggereert dat dat samenhangt met het coslapen?

Ik ben het met diverse dames, vooral AncientSound, eens. AP heeft prachtprincipes, maar een ouder die sensitief is (en ik zie mijzelf en ook mijn partner zo) zal ze eigenlijk als vanzelf volgen.
En heel eerlijk gezegd kan ik een KDV (op jonge leeftijd) niet rijmen met AP.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 19:21 schreef Pvoesss het volgende:
vaders kunnen toch ook borstvoeding geven??

Ik stel me zo voor dat de voorstanders van borstvoeding die niet alleen waardevol vinden vanwege de eigenschappen van de melk zelf, maar ook de manier van contact hebben met je kind. BV-melk geven met behulp van een flesje is volgens zo'n theorie wel praktisch, maar ook ondergeschikt aan de warmte/geborgenheid van het aan de borst liggen. Nu ben ik zelf van plan om borstvoeding te gaan geven, maar ik zou dus misschien uit principe/gevoel ook erbij kolven zodat papa soms de fles kan geven. Dat lijkt me zo waardevol.

Zulk soort dingen bedoel ik dus met de vraag of de methode ook voorziet in zoiets als evenwichtig ouderschap. Ik kan me voorstellen dat de AP-metohde juist stelt dat de baby in het begin nu eenmaal meer afhankelijk van de moeder is omdat de natuur zo ingericht is. Is dat ook zo?

Nee dat is niet zo. Ook een papa mag dragen, kroelen, voeden etc.
AP is geslachtsloos. er staat bij het BV punt ook

# 3. Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf.

ik denk dat als je een normale ouder kind relatie creert, dat je dan juist zelfstandigheid schept door de nabijheid.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 19:27 schreef DaviniaHR het volgende:
Claudia, weet je wat het mooie is, door je kind dicht bij je te houden, merk je heel gauw wanneer hij meer behoefte aan afstand heeft. (en dan heb ik het niet over co-sleepen, meer iha)
als je kind weet dat jij er altijd bent als stabiele basis waarop ze kunnen terugvallen, worden ze zekerder van zichzelf en durven ook beter de wereld te ontdekken. het ligt in elkaars verlengde, ookal lijkt het paradoxaal.

Zoals Davinia ook al zegt.

Pepijn wordt gedragen, slaapt soms bij ons in bed, maar ik heb zeker niet het idee dat hij te afhankelijk is.
Al van jongs af aan gaat hij overal mee naar toe. Op recepties etc blijft hij eerst even bij papa/mama de kat uit de boom kijken. Voorheen in de draagdoek, nu meestal gewoon in onze nabijheid.
En beetje bij beetje gaat hij dan steeds wat verder.

Vandaag heeft hij vrolijk op een high tea rond gelopen waar rond de 60 mensen waren. Wel altijd met papa en mama in het oog houden, maar vrij genoeg om met iedereen een praatje te maken.
Ik denk dat dat vooral komt omdat hij weet dat we er wel zeker zijn om hem in de gaten te houden, en dat hij ook altijd naar ons toe kan als hij wil.

Detachment vind ik heel naar klinken eerlijk gezegd. Detachment, onthechting, kan namelijk grote problemen geven bij kinderen. Maar misschien wordt hetzelfde bedoeld als ik doe: vanuit geborgenheid je kind de ruimte te geven om ook alleen te zijn.

En in mijn opinie geldt dit voor moeders en vaders. Oke, borstvoeding geven wordt moeilijk, maar de rest kunnen mannen toch net zo goed doen?

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 19:27 schreef DaviniaHR het volgende:
Claudia, weet je wat het mooie is, door je kind dicht bij je te houden, merk je heel gauw wanneer hij meer behoefte aan afstand heeft. (en dan heb ik het niet over co-sleepen, meer iha)
als je kind weet dat jij er altijd bent als stabiele basis waarop ze kunnen terugvallen, worden ze zekerder van zichzelf en durven ook beter de wereld te ontdekken. het ligt in elkaars verlengde, ookal lijkt het paradoxaal.

Nou geloof ik best dat dat zo is hoor, maar wij doen dus niet aan co- sleepen en zo lang mogenlijk borstvoeding geven enz. en als er iemand zelfverzekerd is is het Demi wel.
Dat kind blaakt van zelfvertrouwen.

Maar dat komt door het positief benaderen, dus als ze iets goeds doet complimentjes geven.
Veel knuffelen, stoeien, dansen, gek doen en laten helpen.
Laten weten aan haar dat we blij zijn met haar.
Dus dat staat denk ik toch los van AP.

Ik had ook een beetje zo'n gevoel dat het alleen maar om de moeder draait en de vader er voor de leuk bijhangt.
Maar dat zou geloof ik nog uitgelegd worden later hoe dat echt zit.

Aangezien ik de rol van de vader ook enorm belangrijk vind, net zo belangrijk als die van de moeder.